9 เสือเจอสาวงาม

ยายแววแทรกขึ้นบ้าง หลังจากฟังสามีและหลานชายปรึกษาเกี่ยวกับการปลูกข้าวโพดชนิดต่างๆ กระทั่งมาถึงข้าวโพดอ่อนสำหรับนำไปประกอบอาหาร ก้องรับประทานอาหารอิ่มแล้วถือจานลุกขึ้นไปล้างและมานั่งร่วมวงสนทนา

“ผมเห็นพยัคฆ์ซื้อหนังสือเกี่ยวกับการปลูกข้าวโพดอ่อนขาย ว่าไงเจ้าคนหัวก้าวหน้าบอกตากับยายซิว่าทำยังไงบ้าง”

“พอเราปลูกข้าวโพดอายุได้ 38 วันก็เริ่มถอดยอดได้แล้ว ดึงช่อดอกตัวผู้ทิ้งไป การถอดยอดเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดการผสมพันธุ์เกสร ถ้าเกสรผสมพันธุ์กันคุณภาพของข้าวโพดจะด้อยลงทันที การถอดยอดก็จะช่วยทำให้ผลผลิตข้าวโพดฝักอ่อนเพิ่มขึ้นอีกด้วย เมื่อมีฝักอ่อนขึ้นมา เราเริ่มเก็บเกี่ยวโดยเก็บทุกวันแล้วนำมาปอกเปลือก ตกแต่งให้สวยงามแล้วบรรจุถุงขาย”

“งานนี้หลานข้าคงรวยแล้วล่ะ”

“ยังหรอกครับตา เราจะต้องหาลูกค้าที่รับซื้อแน่นอนแล้วรวมกลุ่มกัน ให้มีสินค้าจำนวนเยอะๆ ถ้าไม่มีคนมาซื้อผมจะซื้อเองแล้วเอาไปขาย”

“แต่มันก็ต้องใช้เงินทุนเยอะ รถก็ต้องมี เอ็งจะหามาจากไหนเจ้าพยัคฆ์”

“ตาไม่ต้องห่วง ผมพยายามทำงานให้มาก เพื่อหาเงินไปดาวน์รถกระบะสักครั้ง เอาไว้ใช้ในการติดต่อค้าขาย ว่าไงก้องความคิดของเรา”

ชายหนุ่มถามความคิดเห็นจากก้องที่นั่งฟังด้วยความสนใจ ก้องยกนิ้วโป้งชูให้ทันที

“เยี่ยมยอดมากเพื่อนรัก เราเชื่อมั่นว่านายทำได้และทำได้ดีเสียด้วย ไม่ต้องห่วง งานหนักแค่ไหน เราจะอยู่เคียงข้างเสมอ”

“ขอบใจมากนะก้อง นายคือเพื่อนแท้ของเรา”

“อ้าวๆ มัวแต่ซาบซึ้ง จ้องตากันอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้าใจผิด คิดว่าเอ็งสองคนเป็นพวกชอบไม้ป่าเดียวกัน มันจะหาเมียไม่ได้”

“ตาอย่าพูดให้ใจเสียสิ ผมยิ่งเล็งๆ ผู้หญิงคนหนึ่งเอาไว้ด้วย”

สิ้นคำของพยัคฆ์ ทุกคนหันมามองเป็นตาเดียวกัน ไม่คิดว่าคนที่ทำงานจนแทบไม่สนใจสรรพสิ่งรอบข้างจะมีเวลาชายตามองหญิงสาว พยัคฆ์ยิ้มเขินๆ หลังจากตกเป็นเป้าสายตาทุกคน หน้าเริ่มระเรื่อด้วยเลือดสูบฉีดแรงกว่าปกติ

“มองอะไรอย่างนั้น เขินนะ”

“เอ็งอย่ามาโกหกตา ว่าเล็งผู้หญิงเอาไว้ วันๆ เห็นทำงานงกๆ อยู่แต่ในไร่ เอ็งจะมีเวลาไปมองผู้หญิงคนไหนวะ”

“นั่นสิ ผมอยู่กับพยัคฆ์เกือบตลอดเวลา ไม่เห็นมันคุยกับผู้หญิงคนไหนเลย”

“มีสิ เรื่องแบบนี้อยู่ที่บุพเพสันนิวาส ผมเจอคนที่ชอบแล้วครับตา สวยมากด้วย”

“ลูกสาวบ้านไหนวะ ถ้าคนแถวนี้ตารู้จักหมด”

“ไม่รู้ว่าลูกสาวใคร ผมเห็นเธอขี่มอเตอร์ไซค์สีแดงแบบผู้หญิงผ่านหน้าบ้าน ผมยาว ผิวขาว รูปร่างดี”

หลังจากที่พยัคฆ์บอกลักษณะของผู้หญิงคนนั้น ตาสอนอึ้งไป ก่อนที่จะส่ายหน้าน้อยๆ มองหลานชายด้วยความเป็นห่วง ก้องที่อยู่ข้างๆ รับรู้ทันทีว่าเพื่อนคงกินแห้วแน่ๆ

“เอ็งนี่เล่นของสูงแล้วไหมล่ะ เตรียมตัวพบกับความผิดหวังได้เลย”

“ทำไมล่ะตาผมต้องผิดหวังด้วย เธอเป็นใคร สูงส่งแค่ไหน ในเมื่อเราก็คนเหมือนกัน”

“ใช่คนเหมือนกัน แต่เขารวย พ่อมีอิทธิพลและเธอคนนั้นก็หัวสูง ดูถูกคนจนไม่เคยมองคนจน มองผ่านผู้หญิงคนนี้ไปเถอะ”

“ขนาดนั้นเลยหรือ เธอชื่ออะไร”

“เพชรรุ่ง ลูกสาวเลี้ยงกำนันพูน เพชรรุ่งเป็นลูกสาวของเพื่อนกำนันน่ะ กำนันเอามาเลี้ยงตั้งแต่เด็ก รักเหมือนลูกแท้ๆ เลยนะ”

คำเตือนของตาสอนไม่อาจทำให้พยัคฆ์ล้มเลิกความสนใจที่จะทำความรู้จักกับหญิงสาว หลังจากที่สืบรู้ว่าบ้านของกำนันพูนอยู่ที่ไหน เขามักไปด้อมๆ มองๆ ด้วยความหวังที่ว่าจะได้เจอหญิงสาวสักครั้งและไม่ผิดหวังเห็นเพชรรุ่งแต่งตัวสวย ขี่มอเตอร์ไซค์ออกจากบ้าน

พยัคฆ์มองไม่วางตา หลงใหลในความงามที่เหนือกว่าสาวๆ ในละแวกนี้เพราะความรีบร้อนที่จะมาแอบดูหญิงที่หมายปอง ลืมเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ เขาใส่ชุดทำงานที่ทั้งเก่าและสีซีด เพชรรุ่งขี่มอเตอร์ไซค์ใกล้เข้ามาแล้ว กระทั่งออกจากประตูรั้ว คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่นเข้าหากันเมื่อเห็นชายหนุ่มผิวคล้ำ หน้าตาเข้าทีอยู่ในชุดมอซอยืนยิ้มเรี่ยราดอยู่ตรงหน้า

“มายืนทำอะไรตรงนี้ ถอยไป ขวางทางอยู่ได้เดี๋ยวก็ชนหรอก”

“ขะ...ขอโทษครับ”

พยัคฆ์มีอาการเงอะงะทำอะไรไม่ถูก หันรีหันขวางก่อนที่จะยิ้มแหยๆ ให้กับเพชรรุ่งที่ยังคงมีใบหน้าบึ้งตึง

“ถอยไปสิ! นี่ยังยืนเฉยอยู่อีก หรือว่าจะมาขอเสื้อผ้าแลกไข่ล่ะ”

ตาคมวาวคู่นั้นปรายมาที่ถุงไข่ไก่ในมือพยัคฆ์ที่เพิ่งซื้อจากตลาด ด้วยรูปลักษณ์ภายนอกทำให้หญิงสาวคิดอย่างนั้นและรู้ว่าพยัคฆ์เป็นคนจน ไม่ต้องการที่จะเข้าใกล้ เมื่อเห็นว่ากำลังมองเธอด้วยความชื่นชม เพิ่มรังเกียจหนักยิ่งกว่าเดิม

“ผมไม่ได้มาขอเสื้อผ้าแลกไข่”

“งั้นก็ออกไป ฉันไม่ชอบให้ใครมายืนเกะกะอยู่หน้าบ้าน หรือว่าแกจะมาสำรวจลู่ทางเข้าไปขโมยของ ฉันจะบอกพ่อให้จับส่งตำรวจ”

“ไม่นะครับ ไม่ ผมไม่ได้เป็นขโมย”

ชายหนุ่มยกมือโบกไปมา หน้าตาตื่นๆ ไม่คิดว่าเพชรรุ่งจะเข้าใจผิด คิดว่าเป็นพวกหัวขโมย คงจะต้องกลับไปตั้งหลักก่อน เร็วเท่าความคิดพยัคฆ์เดินเร็วๆ จากไป ไม่กล้าหันมามองกลัวสายตาคมกริบที่มองเหมือนจับผิดตลอดเวลา ปากร้ายๆ พูดห้วนไร้หางเสียง ไม่มีเสน่ห์ของความเป็นหญิงเอาเสียเลย

แม้ว่าเพชรรุ่งจะมีข้อเสียอย่างไร แต่เขาก็ยังพึงพอใจต่อความงาม เปรียบประดุจนางฟ้าจากสรวงสวรรค์ เพียงได้เจอหน้าจังๆ คงทำให้เขานอนหลับฝันดีทั้งคืน