33 เพชรรุ่งอ่อยเสือ

“พี่เสือดูสิจ๊ะ ว่าเสื้อตัวนี้สวยไหม ฉันเพิ่งไปซื้อมา”

มณีชะงักเท้าที่กำลังก้าวเดินไปยังห้องรับแขก ไม่กล้าเข้าไปกลัวว่าจะเห็นภาพไม่เหมาะสมเพราะรู้นิสัยเพชรรุ่งดี เวลาพูดคุยกับคนที่พึงพอใจจะถูกเนื้อต้องตัว ถ้ามณีเห็นพี่สาวนัวเนียกับพยัคฆ์เธอคงทำใจยอมรับไม่ได้ สติอาจจะแตกจนถึงขั้นมีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกัน

“สวยดีนี่ เหมาะกับคนรูปร่างดีอย่างเพชร”

“จริงหรือจ๊ะ คอไม่ลึกไปนะ”

“ไม่หรอก เซ็กซี่ดี”

“ถ้าพี่เสือชอบ เพชรจะใส่บ่อยๆ”

“ในเมื่อใส่แล้วสวยก็ใส่ไปเถอะ พี่ขอถามอะไรหน่อย เพชรมาอยู่นี่สามวันแล้วได้กลับไปดูบ้านบ้างหรือยัง”

“ยังเลยพี่เสือ ว่าจะไปดูเหมือนกัน งั้นเพชรติดรถพี่เสือออกไปหน่อยนะ ขากลับฉันจะให้คนงานในไร่ขี่มอเตอร์ไซค์มาส่ง”

“ได้ๆ ขอพี่ดื่มกาแฟก่อนแล้วค่อยไปกัน”

“จ้า เพชรจะไปเอากาแฟมาให้นะ”

เสียงคนทั้งสองสนทนาตอบโต้กันด้วยความเป็นกันเอง มณีที่ยืนอยู่นอกห้องมีความรู้สึกว่าเหมือนเป็นส่วนเกิน ตั้งแต่เพชรรุ่งมาอยู่ที่นี่ทำให้พยัคฆ์ถอยห่างเธอออกไปทุกที จากที่เคยพูดจาหยอกล้อหรือเข้ามาคลอเคลีย กลับเปลี่ยนไป เข้าบ้านเมื่อไหร่ เพชรรุ่งจองตัวเขาเอาไว้เกือบตลอดเวลา

อดคิดไม่ได้ว่าเขาอาจจะมีใจชอบต่อพี่สาวของเธอก็ได้ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ เธอจะทำอย่างไรในเมื่อชีวิตนี้ทุ่มให้พยัคฆ์แต่เพียงผู้เดียว

ความคิดทั้งหมดทั้งปวงชะงักลง เมื่อร่างสวยสมส่วนเดินออกมา เพชรรุ่งทำท่าประหลาดใจที่เห็นมณียืนถือถาดใส่กาแฟดำอยู่ตรงหน้าประตู มณีตวัดสายตามองเสื้อที่พี่สาวใส่เห็นว่าเป็นเสื้อผ้ายืดแขนสั้นคอวีเว้าลึก สีครีม มีลายเพ้นท์เป็นเครือเถาไม้เล็กๆ สีน้ำตาลด้านข้าง

“ตกใจหมดเลย มณีนี่มาเงียบๆ แบบนี้ ถ้าหัวใจพี่วายตายไปจะทำยังไง”

“จะให้ทำยังไงล่ะ นอกจากเผา”

“ยายมณี พูดอะไรเป็นลางไม่ดีเลย เธอเอากาแฟมาให้พี่เสือใช่ไหม เธอไม่ต้องเข้าไปหรอก ฉันเอาไปให้เอง”

“ไม่เป็นไรหรอกพี่ ฉันเอาไปให้พี่เสือเองดีกว่า”

“มณี แกคิดอะไรอยู่เนี่ย กลัวฉันทำดีเอาหน้าหรือไง”

จากที่เมื่อครู่อารมณ์ดีๆ อยู่ เมื่อมณีไม่ยอมให้ถ้วยกาแฟไปเสิร์ฟพยัคฆ์ เพชรรุ่งแสดงอาการไม่พอใจทั้งน้ำเสียงและแววตา มือที่ยื่นเข้ามาจะแย่งถาดถ้วยกาแฟ แต่มณีไม่ยอมปล่อยง่ายๆ รีบเดินเข้ามาในห้องรับแขกอย่างรวดเร็ว

“พอได้ผัวเท่านั้น กล้าหือกับฉันแล้วหรือมณี เดี๋ยวก็รู้ว่าพี่เสือจะยังกินแกงจืดตลอดไปหรือเปล่า ในเมื่อมีต้มยำโป๊ะแตกรสแซบอย่างฉันเตรียมพร้อมที่จะเสิร์ฟให้ถึงปาก”

หญิงสาวมั่นใจในเสน่ห์ของตัวเองว่าจะผูกมัดพยัคฆ์เอาไว้ได้ เธอหันไปมองมณีด้วยสายตาขุ่นๆ ก่อนจะลงไปรอพยัคฆ์ที่รถ โดยมีก้องรู้เห็นความเคลื่อนไหวของเธอตลอดเวลา

“ปล่อยเอาไว้ไม่ได้แล้ว เพชรเริ่มรุกเสือมากทุกที ต้องตามติด”

ก้องแอบขี่มอเตอร์ไซค์ไปดักซุ่มรอเพชรรุ่งกับพยัคฆ์อยู่ที่บ้านกำนันพูน เพียงชั่วครู่รถกระบะรุ่นใหม่ของพยัคฆ์วิ่งเข้ามาจอด

เพชรรุ่งใส่หมวกปีกกว้างเปิดประตูลงมาก่อนแล้วถอดหมวกออก พัดให้ความเย็นแก่ตัวเองด้วยท่าทางเซ็กซี่ ก้องมองไปรอบๆ บ้านไม่เห็นใคร คิดว่าคนงานคงไปทำงานในไร่หมดแล้ว

“พี่เสือ ลงมาก่อนสิจ๊ะ”

“ไม่ดีกว่า พี่จะรีบไปคุยเรื่องซื้อที่”

“น่า พี่เสือแป๊บเดียวเอง นะ นะ”

“เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งดึง โอ๊ะ”

ชายหนุ่มร้องเสียงดังเมื่อเพชรรุ่งดึงแขนแรงๆ จนเสียหลักเท้าก้าวพลาดจากรถแล้วร่างเซเข้าหาเพชรรุ่งซึ่งรอจังหวะนี้อยู่พอดี รีบกอดรัดแนบแน่นและจมูกเขาซุกลงที่แก้มนวลขาวอย่างเต็มที่ ชายหนุ่มชะงัก ตกใจชั่วครู่ ร้อนฉ่าไปทั้งตัว

เพชรรุ่งเงยหน้าขึ้นมามองด้วยสายตายั่วยวน ริมฝีปากอวบอิ่มที่ทาด้วยลิปสติกสีชมพูอ่อนเผยอเล็กน้อย ก่อนที่จะค่อยๆ เคลื่อนเข้าหาปากเขา แต่พยัคฆ์เบี่ยงหลบ หญิงสาวละทิ้งความละอายกอดเขาแน่นยิ่งกว่าเดิม ขยับร่างให้กดเสียดสีกันไปมา

ก่อนที่พยัคฆ์จะเสียท่าแก่หญิงเจ้ามารยา ก้องขี่มอเตอร์ไซค์บิดเสียงดังแล้วพุ่งเข้ามา เพชรรุ่งผละออกจากร่างใหญ่ด้วยความตกใจ

“เสือ เสือ อ้าว อยู่นี่เอง”

“พี่ก้อง ทำไมถึงพรวดพราดมาอย่างนี้ล่ะ”

“อ้าว พี่จะมาตามเสือไปคุยเรื่องซื้อที่ เดี๋ยวเขาจะรอนาน”

“งั้นก็ไปกันเถอะก้อง เอ่อ...เรื่องเมื่อครู่เราอธิบายได้นะ”

พยัคฆ์เอียงหน้ามากระซิบข้างหูก้องเพราะกลัวว่าเขาจะเข้าใจผิดและเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้มณีฟัง ก้องหัวเราะจนเห็นฟันขาว

“แล้วค่อยคุยกันดีกว่า”

“มันไม่ใช่อย่างที่นายเห็นหรอกนะ”

“เออ...น่า เพชรพี่ไปก่อนนะ ถ้าจะให้มารับกลับบ้านก็บอก”

“ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน”

“อ้าว! เป็นงั้นไป เสือ เราไปก่อนเถอะ”

“เออ งั้นพี่ไปก่อนนะเพชร เย็นๆ ค่อยเจอกัน”

“จ้ะ พี่เสือ ฮึ่ย พี่ก้องนี่ ทำไมชอบมาสอดเรื่องของคนอื่นนักนะ เกลียดนักไอ้พวกทำตัวยุ่งกับเรื่องของชาวบ้านเนี่ย”