31 เพชรรุ่งทำตัวเป็นมือที่สาม

เมื่อดวงอาทิตย์ลับเหลี่ยมเขาไปแล้ว ความมืดเข้ามาเยือน ทุกบ้านเปิดไฟให้แสงสว่าง รวมทั้งบ้านของพยัคฆ์เช่นกัน สมาชิกทุกคนนั่งอยู่ที่โต๊ะเตรียมรับประทานอาหารจากฝีมือของมณี โดยเธอเข้าครัวทำเอาไว้แล้วให้แม่บ้านทำหน้าที่เสิร์ฟ

“พี่ได้กลิ่นต้มยำอะไรสักอย่าง”

“จ้ะพี่เสือ ฉันทำต้มยำกุ้งแม่น้ำ เต้าหู้ไข่ทรงเครื่อง ผัดผักรวมมิตร ปลาจาระเม็ดทอด มีน้ำพริกน้ำปลาบีบมะนาวด้วยนะ”

“พอๆ แล้วไม่ต้องบรรยายพี่ก้องย้ำลายสอแล้ว หวานรีบเอากับข้าวมาเสิร์ฟแล้ว”

“ค่ะ คุณก้อง”

หวานลูกจ้างสาววัยกำดัด หุ่นอวบอัดแต่หน้าตาภูธรรีบกุลีกุจอนำอาหารทั้งหมดมาวางลงบนโต๊ะ ตามด้วยตักข้าวใส่จานให้ทุกคนแล้วเตรียมรินน้ำใส่แก้ว เสียงเสือกล่าวชมฝีมือการทำอาหารของภรรยาไม่ขาดปาก มณียิ้มอย่างมีความสุข ส่วนก้องก้มหน้าก้มตารับประทานด้วยความหิว

“อ้าว! มีคนมา”

หวานโพล่งขึ้นเมื่อเห็นแสงไฟจากรถยนต์คันหนึ่งแล่นเข้ามา ทุกคนหันไปมองด้วยความแปลกใจเพราะไม่ได้นัดใครเอาไว้

“ใครกันมาตอนนี้ หวานไปดูซิ”

“ค่ะ คุณเสือ อ้าว คุณเพชรนี่นา”

“พี่เพชรมา มีอะไรหรือเปล่า”

มณีแปลกใจต่อการมาเยือนของพี่สาวในเวลากลางคืน ก้องหันไปมองตรงประตูเห็นเพชรรุ่งแต่งตัวสวยหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้ามาด้วย พูดออกมาเบาๆ โดยที่ไม่มีใครได้ยิน

“หาเรื่องมาให้น่ะสิ”

“พี่เสือ มณี กำลังกินข้าวกันอยู่หรือจ๊ะ งั้นฉันขอฝากท้องด้วยคนนะ”

“ได้เลยเพชร นั่งๆ หวานไปตักข้าวมาให้คุณเพชรจานนึง เพชรไปไหนมาล่ะ ท่าทางหิวมาเชียว”

“คือว่าที่บ้านไม่มีใครอยู่ พ่อกับแม่ไปหายายพลอยสีที่กรุงเทพฯ อย่างกะทันหัน แกก็เลยให้ฉันมาบอกมณีว่าพลอยสีไม่สบาย”

“อ้าว! พดอยสีไม่สบายเป็นอะไรมากไหม”

“คงหนักล่ะเพราะน้าแดงให้คนเอารถมารับ ไม่รู้ว่าพ่อกับแม่จะกลับเมื่อไหร่ พี่อยู่คนเดียวทำอะไรไม่เป็น กลัวด้วยก็เลยมาขออาศัยอยู่ที่นี่ชั่วคราว ไม่รู้ว่าพี่เสือจะว่ายังไง”

เสียงเศร้าๆ กับสายตาละห้อยที่ส่งมาให้นั้นพยัคฆ์รู้สึกสงสารที่เพชรรุ่งอยู่บ้านตามลำพังคนเดียว ยินดีที่จะให้มาอยู่ที่นี่ แต่ขัดกับความรู้สึกสึกของก้อง ไม่ไว้ใจเธอกลัวว่าจะสร้างปัญหายุ่งยากให้กับชีวิตคู่ของเพื่อน

“อยู่ได้เลยมีห้องว่างเหลืออีกตั้งหลายห้อง ดีเสียอีกจะได้มาอยู่เป็นเพื่อนมณี”

“ฉันดีใจนะที่พี่เพชรมาอยู่ด้วย กินข้าวก่อน เดี๋ยวฉันจะจัดห้องให้”

“ขอบใจมากเลย งั้นพี่ขอกินข้าวก่อนล่ะ พี่เสือจ๊ะ ฉันตักปลาทอดให้นะ”

เพียงแค่มาถึงเริ่มที่จะเข้ามามีบทบาทในบ้าน เอาใจใส่ดูแลพยัคฆ์พยายามตักอาหารให้รับประทาน ก้องมองอย่างไม่ชอบใจ รู้แล้วว่ามณีมาอยู่ที่นี่อย่างมีแผน

“ขอบใจนะ ก้องๆ ช่วยตักต้มยำใส่ถ้วยเล็กให้เพชรด้วย”

“ได้เลยเพชร หิวอย่างนี้ต้องตักเยอะๆ”

ก้องหาทางแกล้งเพชรรุ่งด้วยการตักต้มยำกุ้งใส่ชามใบใหญ่ส่งให้ หญิงสาวถึงกับหน้าตึงด้วยความไม่พอใจ

“พี่ก้อง มันเยอะไปจ้ะ”

“พี่กลัวเพชรไม่อิ่ม ไม่เป็นไรกินเหลือพี่ก้องกินต่อได้”

แกล้งหยอดคำหวานเพื่อดึงไม่ให้เพชรรุ่งออกมาจากพยัคฆ์ให้มากที่สุด ซึ่งก็ทำให้คู่สามีภรรยาป้ายแดงหันมายิ้มให้กันและคิดว่าก้องชอบเพชรรุ่งเข้าแล้ว แต่หญิงสาวกลับไม่แยแสยังคงเอาใจใส่พยัคฆ์ตลอดเวลา กระทั่งรับประทานอาหารเรียบร้อยแล้ว มณีชักชวนให้ไปเอาเสื้อผ้าเก็บที่ห้อง

“ห้องนี้ก็สวยดีนะ ขอบใจมากที่ไม่รังเกียจพี่”

“ใครจะคิดอย่างนั้นล่ะจ๊ะ พี่อยู่ให้สบายเถอะ”

“เอ่อ หลังกินข้าวแล้ว เธอกับพี่เสือเข้าห้องนอนเลยหรือ”

“ยังจ้ะ เราจะดูทีวีกันที่ห้องรับแขกแล้วคุยเรื่องงานกับพี่ก้อง”

“ถ้าอย่างนั้นเธอออกไปก่อนเถอะ เดี๋ยวพี่จะตามไป” เพชรรุ่งไล่มณีออกไปจากห้องอย่างมีแผนร้าย สายตาที่มองตามร่างมณีนั้นวาววับน่ากลัว

จากนี้ไปเธอจะเข้ามาแทรกในชีวิตคู่ของมณีไม่ให้มีความสุขและพยายามทำให้พยัคฆ์ลุ่มหลงในตัวเธอให้มากที่สุด ถ้าทำสำเร็จเชื่อว่าคนอ่อนแออย่างมณีคงทนรับไม่ได้