30 พี่รอเวลานี้มาทั้งวัน

เมื่อญาติผู้ใหญ่คนสุดท้ายเดินออกจากห้องไปแล้ว พยัคฆ์รีบปิดประตูห้องล็อกกลอนอย่างรวดเร็ว มณีรู้ว่าต่อจากนี้ไปจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง แม้ว่าคุ้นเคยกันมาเป็นอย่างดี แต่ก็อดตื่นเต้นไม่ได้ เห็นสายตาเชื่อมหวานจากพยัคฆ์ที่ส่งมานั้น หญิงสาวร้อนผ่านไปทั้งตัว

“พี่รอเวลานี้มาทั้งวัน ทรมานจะแย่”

เสียงสั่นๆ กับปลายจมูกคลอเคลียบริเวณซอกคอแล้วซุกไซ้ไปมา มณีแทบขาดใจ ใบหน้าสวยที่หงายเริด ดวงตาทั้งสองข้างหลับพริ้ม ริมฝีปากเผยอเพียงเล็กน้อย เมื่อมือใหญ่ลูบไล้หน้าอกตึงคลึงวนเวียนแล้วบีบเบาๆ มณีเผลอส่งเสียงครางกระเส่าด้วยความลืมตัว

“อืม พี่เสือจ๋า”

“จ๋า พี่อยู่นี่แล้ว มีความสุขจังเลย ร้อนไหมพี่ถอดชุดแต่งงานออกให้นะ”

“พี่เสือ...อย่าเพิ่ง ฉันอายเขา ถ้าเราอยู่ในห้องนี้นานเกินไปใครๆ ก็รู้ว่าเราคง คง ทำอย่างนั้น”

“จะอายทำไมล่ะ ในเมื่อเป็นเรื่องจริง บ่าวสาวคู่ไหนก็ทำอย่างนี้ด้วยกันทั้งนั้น อย่าอายในเมื่อเราแต่งงานกันถูกต้องตามประเพณีจะหลับนอนเมื่อไหร่ก็ได้”

“แต่...นี่มันยังกลางวันอยู่นะ เอาไว้เวลากลางคืนก่อนได้ไหมล่ะ”

“ความรัก ไม่รอกลางวันหรือกลางคืน เหมือนพี่เวลานี้อยากกลืนกินมณีไปทั้งร่าง นะ ให้พี่ชื่นใจจะได้หายเหนื่อย”

พยัคฆ์ออดอ้อนทั้งคำพูดและสายตา สร้างความวาบหวามให้แก่หญิงสาวยิ่งนัก เมื่อชุดแต่งงานซึ่งเป็นชุดไทยประยุกต์ถูกถอดออกออกจากเรือนร่างโดยฝีมือเขา ความอวบอิ่มจากสรีระวัยสาวเต็มตัว บัดนี้ฝ่ามือ ปลายจมูก ริมฝีปากร้อนผ่าวของพยัคฆ์ได้จับจองทุกอณูเนื้อ

ร่างงามนอนราบลงบนที่นอนนุ่ม ความร้อนระอุขึ้นเมื่อพยัคฆ์ทาบเนื้อตัวเปลือยเปล่าเต็มไปด้วยมัดกล้ามแข็งแกร่งลงมา ความอุ่นวาบหวามได้เกิดขึ้น เมื่อร่างใหญ่ขยับเนื้อตัวขึ้นลง ผิวเนื้อเสียดสีกันด้วยความเร่าร้อนแห่งอารมณ์เสน่หา

ส่วนปลายของหน้าอกของหญิงสาวชูชัน เมื่อสองมือประคองแล้วรวบเข้าหากัน ริมฝีปากนุ่มเม้มงับสลับกับลิ้นเย็นไล่ละเลียดจากส่วนบนสุด ระรัวลากลงมาตรงส่วนฐาน มณีผวาร่างขึ้น แอ่นหน้าอกสู้กับปากอย่างสุดจะระงับความต้องการตามธรรมชาติเอาไว้ได้

เวลานี้รู้สึกเหมือนมีเข็มนับร้อยทิ่มแทงลงไปตามรูขุมขนที่พร้อมใจกันลุกพรึ่บ ภายในลำคอแห้งผาก แทบไม่ได้ยินที่ครางออกมา

“พี่เสือ ฉัน...ฉัน”

“พี่มีความสุขมากเลยมณี หน้าอกเต่งตูมไม่ยานคล้อย จับ หอมเมื่อไหร่ไม่รู้เบื่อ”

ชายหนุ่มกล่าวเบาๆ หลังจากใช้สายตาจับจ้องตรงหน้าอกอวบอิ่มทั้งสองข้าง ปากนุ่มงับเสียงดังสะท้านเข้าไปถึงทรวงใน มณีหลับตาปี๋ กดฝ่ามือลงที่ท้ายทอยของเขาและขยับสะโพกขึ้นลงเร็วๆ ด้วยความสุขล้นปรี่ พร้อมสำหรับการกลืนกินแก่นกายให้หายเข้ามาในเรือนร่าง

ทุกครั้งที่เธอเคลื่อนไหวเนื้อตัว สัมผัสกับความแกร่งของแก่นกายเสียดสีอยู่ตรงบริเวณหน้าขาของเธอ บางครั้งส่วนปลายป้วนเปี้ยนใกล้กับทางเข้า ถูไถไปมาแต่เขายังรั้งรอเอาไว้ไม่นำเข้ามาชมในร่องน้ำสวรรค์

เธอเคยกลืนกินหลายครั้ง รสชาติแปลกๆ แต่ทำให้เขาส่งเสียงครั้งทุกครั้งที่ขยับปากรูดรัด รู้ว่าพยัคฆ์ชอบ พยายามป้อนบ่อยๆ แต่เธอบ่ายเบี่ยงด้วยความอาย

“มณี พี่ทนไม่ไหวจริงๆ”

เสียงกระเส่าดังขึ้นเมื่อเขายกขาข้างหนึ่งของเธอมาก่ายที่น่องทางด้านหลัง ร่องน้ำแยกออกจากกัน เปิดทางให้แก่นกายเคลื่อนเข้าไปจนหมดสิ้น ความอึดอัดคับแน่นที่ได้รับ มณีกอดร่างใหญ่เอาไว้แน่น เตรียมตัวต้อนรับกับสิ่งที่โหยหา

เขายกส่วนสะโพกขึ้นแล้วกดลงมาตามจังหวะจะโคน มณีรอรับอย่างรู้ทาง ขยับร่างน้อยๆ ไม่เร่งแต่อย่างใด ให้ความสุขเดินทางแบบค่อยเป็นค่อยไปดีกว่าหักโหมแล้วสิ้นแรงเมื่อศึกรักจบลง

“เราจะมีลูกด้วยกันหลายๆ คน มณีอยากมีลูกไหม”

“อยากจ้ะ”

“ถ้าอยากมีลูกก็ต้องสู้กันบ่อยหน่อย”

“พี่เสือ พูดอะไรก็ไม่รู้ อืม”

มณีปรามอย่างอายๆ ส่งเสียงครางในตอนท้ายเมื่อส่วนสะโพกของเขาเร่งการเคลื่อนไหวให้ถี่ยิ่งขึ้น เสียงเนื้อหน้าขาของทั้งสองกระทบการเร้าอารมณ์ให้ซ่านเสียว

ความเคลื่อนไหวของสองเรือนร่างที่เปลี่ยนอิริยาบถไปหลายท่วงท่ายังคงดำเนินต่อไปด้วยไฟแห่งรัก กระทั่งร่างงามทิ้งตัวนอนหงาย เรียวขาทั้งสองข้างรัดบั้นท้ายพยัคฆ์เอาไว้ ให้ส่วนสำคัญของเธอและเขาให้กดเบียดและเสียดสีเน้นจุดสวาทให้เร็วยิ่งขึ้น มณีรับรู้ว่าสุดจะทนไหว ผงกร่างขึ้นด้วยความลืมตัว

“พี่เสือ ฉัน..ฉัน”

มณีเรียกชื่อพยัคฆ์ด้วยเสียงขาดหายไปเป็นช่วงๆ พร้อมกับกอดรัดร่างใหญ่แนบแน่น เมื่อรับรู้ถึงความสุขที่ทำให้กลั้นลมหายใจ เกร็งร่างเอาไว้ พยัคฆ์เห็นดังนั้นออกแรงเคลื่อนไหวเร็วกว่าเดิม เสียงร้องครางอย่างมีความสุขจากริมฝีปากรูปกระจับดังตามมา หลังจากร่างใหญ่ไหวเยือกแล้วแนบลงไปซบใบหน้าแนบกับใบหน้างามนิ่งๆ

ความสุขของวันแต่งงานหนุ่มสาวทั้งสองได้รับเต็มเปี่ยม ต่างคลอเคลียไม่ยอมห่างซึ่งกันและกัน เข้าตำราข้าวใหม่ปลามันที่ทำให้เพชรรุ่งอิจฉาจนอกแทบระเบิด เธอคิดว่าจะต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้พยัคฆ์หันมาสนใจ อาศัยในช่วงกำนันพูนกับแก้วเดินทางไปเยี่ยมพลอยสีที่กรุงเทพฯ เพชรรุ่งเก็บเสื้อผ้าและเครื่องใช้ใส่กระเป๋า เดินทางมาที่บ้านพยัคฆ์