22 เพชรรุ่งจะต้องเริด

เพชรรุ่งรู้ว่าเย็นนี้พยัคฆ์จะมารับประทานอาหารที่บ้าน เธอเลือกเสื้อผ้าสวยๆ เตรียมเอาไว้และรีบไปร้านเสริมสวยให้ช่างแต่งหน้า ทำผม เปลี่ยนสีเล็บใหม่ ต่างจากมณีที่ออกไปตลาดซื้ออาหารเพื่อทำกับข้าวหลายอย่าง ความแตกต่างของหญิงสาวทั้งสองกำนันพูนกับภรรยารู้ดี

“เพชรนี่ก็ใจดำจริง ออกไปร้านเสริมสวยตั้งแต่เช้า จนป่านนี้บ่ายมากแล้วยังไม่กลับมาช่วยน้องทำกับข้าว”

“แม่แก้วเอ๊ย เราก็รู้ดีว่ามันเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ถ้ารู้ว่ามีคนมาบ้านโดยเฉพาะหนุ่มๆ ก็จะทำตัวให้สวย ดูดี ไม่แตะต้องงานบ้าน กลัวว่าเล็บจะหัก เราเลี้ยงมาผิดจริงๆ”

“นั่นสิพี่ ลูกสาวแท้ๆ ของเรากลับไม่ห่วงสวย ขลุกอยู่แต่ในครัว”

“เอาเถอะ ฉันเชื่อว่าเสือคงตาถึง มองทะลุว่าควรเลือกใคร”

“ถ้าเพชรชอบเสือจริงๆ แต่เสือชอบมณีล่ะ คราวนี้ยุ่งนะพี่”

แก้วกล่าวด้วยสีหน้าเป็นกังวลเพราะรู้นิสัยของเพชรรุ่งเป็นอย่างดีว่าเอาแต่ใจตัวเอง ไม่ยอมปล่อยในสิ่งที่พึงพอใจ พยายามยื้อแย่งมาให้ได้ กำนันพูนได้ยินดังนั้นถอนใจเสียงดัง สีหน้าเป็นกังวล กลัวปัญหาใหญ่จะตามมา

“เรื่องนี้อยู่ที่ผู้ชายคนเดียว ถ้าเสือไม่ชอบใครสักคน คงไม่มีอะไรหรือว่าเสือชอบมณี ยืนยันที่จะคบหา ต่อให้เพชรทำอย่างไรเขาคงไม่สนใจ”

“แต่เพชรสวยมาก เข้าไปคลอเคลีย ผู้ชายอดหวั่นไหวไม่ได้หรอกนะ”

“เราจะปล่อยให้เพชรทำอย่างนั้นได้ไง เสียชื่อหมด ถ้าพูดกันไม่รู้เรื่องก็คงต้องเด็ดขาดบ้างล่ะ อย่ากลัวในสิ่งที่ยังไม่เกิดเลยน่า”

“ฉันอดคิดไม่ได้นะพี่ ยังไงก็ลูก เฮ้อ....”

“ไปๆ ดูกับข้าวในครัว ฉันจะเตรียมสถานที่ก่อน สักพักเสือก็คงมานั่นแหละ”

กำนันตัดบทไล่เมียให้เข้าไปดูอาหารในครัว ส่วนเขาเลี่ยงมาจัดโต๊ะ เก้าอี้ที่ระเบียงหน้าบ้าน รอการมาเยือนของหนุ่มชาวไร่อนาคตไกล นับว่าเป็นครั้งแรกที่เขาเชิญชายหนุ่มเข้าบ้านด้วยจุดประสงค์จะให้มารู้จักกับลูกสาวทั้งสอง

“พ่อและเพชรพากันตื่นเต้นที่เสือจะมา”

แก้วพูดลอยๆ ขณะเข้ามาช่วยมณีทำอาหารในครัว โดยไม่รู้ว่าหญิงสาวตื่นเต้นกว่าใครทั้งหมด รอคอยการมาของเขาทุกวินาที แต่ทำเป็นไม่สนใจ นอกจากหันมามองหน้าแล้วล้างผักต่อ แก้วเข้ามาใกล้ๆ สำรวจดูรูปร่างหน้าตาของบุตรสาวคนเดียวอย่างพิจารณา

“จะว่าไปแล้วมณีหน้าตาสวยมากเลยนะ”

“แม่! เป็นอะไรจ๊ะ จู่ๆ มาชมกันแบบนี้ฉันเขินนะ”

“เรื่องจริงนี่นา เอ็งสวยแบบไทยๆ กิริยามารยาทเรียบร้อย ไม่เสียแรงที่เลี้ยงมาอย่างดี ต่างจากเพชร แย่ไปหมดทุกอย่าง แม่กลัวว่าถ้าแต่งงานไปแล้วจะเกิดปัญหาเพราะเพชรถือดี อวดเก่ง ไม่ยอมลงให้ใคร”

“เรื่องปกติของคนสวย”

“สวย แต่นิสัยไม่ดี ใครจะทนได้ ความสวยไม่จีรัง แต่ความดีนี่สิ อยู่ไปจนวันตาย แม่อยากให้เสือชอบมณี”

“แม่ ทำไมพูดอย่างนี้ เดี๋ยวพี่เพชรได้ยินเข้า อาจจะไม่พอใจ”

“คนดี ขยันทำมาหากินอย่างเสือ ใครๆ ก็อยากได้ทั้งนั้นแหละ ยิ่งตอนนี้ร่ำรวยขึ้นมา พวกสาวแก่แม่ม่ายจ้องตาเป็นมัน”

หญิงวัยกลางคนบอกถึงความรู้สึกว่าต้องการได้พยัคฆ์เป็นลูกเขยเพราะเห็นเป็นคนดี มณีอยากจะบอกให้รู้ว่านางสมหวังแล้ว แต่เธอปิดปากเงียบกลัวเกิดเรื่องใหญ่เพราะเธอกับพยัคฆ์ร่วมมือกันทำในสิ่งไม่สมควร โดยเฉพาะกำนันพูนจะต้องโกรธมาก จากที่ชื่นชมพยัคฆ์จะเปลี่ยนเป็นเกลียดชังทันที

“ฉันดีใจนะแม่ที่ชอบพี่เสือ”

“มณี เรียกเขาว่าพี่อย่างเต็มปากเต็มคำ รู้จักกันมาก่อนหรือไง”

“ไม่ใช่อย่างนั้น เท่าที่ฟังดู เขาน่าจะอายุมากกว่าฉัน”

“ใช่ อายุเกือบสามสิบแล้วล่ะ แต่หน้าตาหล่อ มาดแมน”

“แม่ไมเคยชมผู้ชายคนไหนเลยนี่”

“นานๆ จะมีคนดี หลงเข้ามา เราก็ต้องชมบ้าง เอาล่ะ กับข้าวเสร็จหมดทุกอย่างแล้ว เตรียมจาน ชาม ช้อนเอาไว้ให้ดีนะ พอเขามาจะได้ยกไปตั้งโต๊ะได้เลยแล้วนี่เพชรกลับมาจากร้านเสริมสวยหรือยังก็ไม่รู้”

“ถ้ามาก็ได้ยินเสียงแล้วล่ะจ้ะ”

“มณีรีบไปอาบน้ำแล้วแต่งตัวเลย อย่าให้หน้าเป็นมัน ตัวเต็มไปด้วยกลิ่นกับข้าวอย่างนี้เดี๋ยวผู้ชายจะรังเกียจ เกิดเป็นหญิงตั้งงามทั้งร่างกาย จิตใจ น้ำใจและน้ำมือ”

แก้วสอนบุตรสาวให้มีความงามตามแบบฉบับกุลสตรีไทย เรื่องนี้มณีได้ยินบ่อยๆ ซึมซาบเข้าไปในจิตใจ หลังจากดูแลอาหารเรียบร้อยแล้ว ไม่รอช้าที่จะอาบน้ำ สระผมและเสริมความงามให้กับตัวเองด้วยเสื้อผ้าชุดที่ดูดีที่สุด รวมทั้งแต่งหน้าอ่อนๆ

ใจเต้นแรงเมื่อได้ยินเสียงกำนันพูนบอกว่าเสือมาแล้ว หญิงสาวแอบมองลงไปจากหน้าต่าง เห็นชายคนรักลงจากรถแล้วเดินเคียงคู่มากับก้อง วันนี้เขาแต่งตัวดีเป็นพิเศษ ผมหวีจัดทรงเรียบร้อย เสื้อเชิ้ตแขนสั้นตัวใหม่กับกางเกงยีนสีเข้มใบหน้าระบายด้วยรอยยิ้มและเบิกตากว้างเมื่อเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเธอ ทำเอาหญิงสาวรีบผละออกมายืนกลางห้อง รอให้กำนันพูนเรียกออกไป