20 พ่อกำนันจะหาสามีให้ลูกสาว

มณีรับคำเสียงเบาแล้วก้มหน้างุด ไม่มีใครรู้ว่าเวลานี้ใจเธอเต้นแรงด้วยความกลัวว่าความลับที่เผลอกายเผลอใจให้กับพยัคฆ์นั้นจะถูกเปิดเผย ละอายใจต่อการกระทำที่ไม่สมควร พาลเกลียดตัวเองที่ต่อหน้าคนอื่นมีความเป็นกุลสตรี พอลับหลังกลับกลายเป็นหญิงร่านสวาท ทุกครั้งที่เจอกับพยัคฆ์จะต้องมีเรื่องแบบนั้นเข้ามาเกี่ยวข้อง เหมือนขาดไม่ได้

ต่างจากเพชรรุ่งที่ไม่เคยออกนอกบ้านในเวลากลางคืน เก็บตัวเงียบอยู่แต่ในห้องเพราะเข็ดหลาบต่อความรักครั้งแรก

“เอาล่ะ พ่อคิดว่าสมควรแก่เวลาที่ลูกสาวของพ่อจะมีครอบครัวเสียที มันติดอยู่ที่ว่าตอนนี้เพชรกับมณียังไม่มีแฟนทั้งคู่ ตลอดสามสี่ปีที่ผ่านมาพ่อได้ดูผู้ชายคนหนึ่งเอาไว้ ขยันทำมาหากิน ไม่เกี่ยงความลำบาก จากเมื่อก่อนมีที่ไม่กี่ไร่ ตอนนี้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เวลานี้มีที่หลายร้อยไร่ ปลูกพืชผักหลายอย่าง มีตลาดผักผลไม้เป็นของตัวเอง หน้าตาก็ดี พูดอย่างนี้ลูกๆ คงรู้บ้างแล้วว่าใคร”

มณีได้ยินถึงกับใจหายวาบเพราะผู้ชายคนที่กำนันพูนพูดถึงคือ พยัคฆ์คนรักของเธอเอง กลัวว่าเพชรรุ่งจะสนใจแล้วทอดสะพานให้เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ เห็นว่าเขาหล่อ รวย พยายามจับ แต่พยัคฆ์ให้คำมั่นสัญญากับเธอว่าไม่สนใจผู้หญิงคนไหน รอบ้านที่สร้างใหม่เสร็จเรียบร้อย เขาจะมาขออนุญาตกำนันพูนคบหากับเธอ

เพชรรุ่งหันหน้ามามองกำนันพูน คิ้วโก่งขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย เรื่องของผู้ชายคนนั้นเธอพอจะรับรู้มาบ้าง แต่ไม่ได้สนใจเพราะคิดว่าไม่หล่อ ทำงานคลุกดิน คลุกทรายอย่างนั้นสารรูปคงดูไม่ได้ ผู้ชายสำหรับเธอจะต้องเป็นนักธุรกิจใหญ่ ใส่สูทผูกไทด์

“ใครกันพ่อ”

“ชื่อเสือ ส่วนชื่อจริงก็พยัคฆ์ เพชรไม่เคยเห็นเลยหรือ”

“พ่อก็รู้ ตั้งแต่เจ็บเพราะไอ้ตี๋เพิ่มนั่น ฉันเข็ดผู้ชายไปเลย ส่วนเรื่องนายเสือนายสางอะไรนั่น เคยได้ยินชื่อเหมือนกันแต่ไม่เคยเห็น”

“ถ้าอย่างนั้นพ่อจะพามากินข้าวที่บ้าน เอาไว้เจอเสือเมื่อไหร่จะชวนมาที่นี่ แต่ไม่รู้ว่าจะว่างไหม งานในไร่ ดูแลตลาดผักแล้วยังคุมช่างสร้างบ้านอีก”

“อ๋อ บ้านหลังใหญ่ๆ ที่ปลูกในที่ตาสอนกับยายแววน่ะหรือ”

“นั่นแหละเพชร สองตายายนั่นวาสนาไม่ถึงดันตายก่อนจะเห็นความสำเร็จของหลาน ตอนงานศพเพชรไม่อยู่ไปหายายพลอยที่กรุงเทพฯ”

“ท่าทางพ่อปลื้มนายเสือคนนี้เหลือเกินนะ เอาเถอะลองชวนมากินข้าวที่บ้านเราก็ได้ ถ้าเข้าท่า บางทีฉันอาจจะลองเปิดใจคบหา”

“พี่เพชร!”

มณีอุทานด้วยความตกใจ หน้าซีดเผือด เมื่อรู้ว่าพี่สาวคนสวยเปิดทางให้พยัคฆ์มาที่บ้าน ถ้าเพชรรุ่งเห็นหน้าเขาจริงๆ เธอมั่นใจว่าจะต้องชอบแล้วเธอล่ะจะทำอย่างไร ในเมื่อตกเป็นของเขาแล้ว ได้แต่ภาวนาขอให้จิตใจพยัคฆ์มั่นคง รักเธอเพียงคนเดียว

ความสัมพันธ์ลึกซึ้งระหว่างพยัคฆ์กับมณีมีผู้ล่วงรู้เพียงคนเดียวนั่นคือก้อง แต่เขาไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของเพื่อน นอกจากเตือนให้รักษาคำพูด ถ้าพร้อมเมื่อไหร่ให้ยกขันหมากไปสู่ขอมณีตกแต่งเป็นภรรยาให้ถูกต้องตามกฎหมาย พยัคฆ์รับปากเป็นอย่างดีว่าจะไม่ทำให้คนรักเสียใจ

“อย่าลืมนะเสือ รักมณีให้มากๆ”

“รู้แล้วน่า เอ...ทำไมนายเป็นห่วงเธอจัง”

“อ้าว คนดีๆ อย่างนั้นหาไม่ได้ง่ายๆ หรอกนะ ส่วนใหญ่เจอดีแต่เปลือกเข้ามาหาเพื่อหวังผลประโยชน์ทั้งสิ้น ตอนนี้นายมีเงินแล้ว ผู้หญิงดาหน้ามาให้เลือกเยอะ นายอย่าเคลิ้มหรือว่าหลงเด็ดขาด พลาดไปแล้วจะยุ่ง ในโลกนี้ไม่มีผู้หญิงคนไหนรักนายด้วยความจริงใจเท่ามณีหรอก”

“เรารู้ มณีคบกับเราตั้งแต่เป็นไอ้เสือกระจอกๆ ตอนนี้มีเงินขึ้นมา ใครๆ ก็เรียกว่าคุณเสือ มณีก็ยังเหมือนเดิมทุกอย่าง รอให้บ้านเสร็จเรียบร้อยดีก่อนเถอะ เราจะเข้าออกบ้านกำนันพูนอย่างสง่าผ่าเผย”

“ถ้าเจอเพชรล่ะ จะทำยังไง ในเมื่อก่อนนั้นดูถูกเหยียดหยามนายเหลือเกิน”

“สำหรับเราก็ยังมีความรู้สึกดีๆ ให้เธอ ถ้าจะรักคงไม่ได้หรอก แต่เธอน่ะสิจะตะขิดตะขวงใจหรือเปล่าที่เคยพูดไม่ดีกับเราเอาไว้”

ชายหนุ่มบอกความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อเพชรรุ่งให้ก้องรับรู้ ทำให้ก้องเริ่มเป็นกังวลกลัวพยัคฆ์จะไขว้เขวเพราะเพชรรุ่งเป็นผู้หญิงที่สวยมากและพยัคฆ์เคยหลงรักมาก่อน

หากว่าฝ่ายหญิงยินยอมเปิดใจ ปรารถนาที่จะคบหา คนที่เสียใจก็คงเป็นมณี ถ้าเกิดเรื่องแย่ๆ แบบนั้นขึ้นมาเขาจะต้องเอาตัวเข้าไปแทรก

“เสือ ห้ามเลยนะ อย่าใจอ่อน นายเคยเจ็บเพราะผู้หญิงคนนี้มาแล้ว”

“รู้น่าว่าจะต้องทำยังไง”

“รู้แล้วก็ดี แต่ว่าตอนนี้นายจะทำยังไงกับแม่ม่ายบัวบาน ขี่มอเตอร์ไซค์หน้าอกกระเพื่อมมาแล้วนั่น”

“เอาไงดีก้อง มาได้ทุกวันหนีไม่ไหวแล้วเนี่ย คงต้องสนองสักครั้ง”

“เฮ้ย! อย่านะเสือ นายหลบในบ้านไปก่อน เรารับหน้าเอง ไปๆ เร็วเข้า”