7 อีกด้านหนึ่งของคนรัก

วันนี้เขาเครียดกับงานมากแต่พอมาเจอพาลิน ได้คุยกับชายหนุ่มรุ่นน้องก็รู้สึกดีขึ้น ความเครียดตลอดทั้งวันหายไปอย่างรวดเร็ว รู้ว่าอีกคนมีแฟนแล้วและไม่คิดจะเข้าไปแทรกระหว่างคนทั้งสอง

แค่ได้อยู่ใกล้ได้ดูแลอีกคนในแบบพี่ชายก็คงไม่เสียหายอะไร

ดลธรรมเดินออกไปจากหน้าหอพักแล้ว ถ้าเขาหันหลังกลับมาก็จะเห็นว่าตอนนี้พาลินเดินมายืนดูเขาจนกระทั่งลับสายตา

พาลินคิดว่าที่อีกคนทำก็คงเพราะรู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุให้ตัวเขาต้องลงไปนอนเล่นในพุ่มดอกเข็มเมื่อตอนหัวค่ำ

นับว่าวันนี้เป็นอีกวันที่พาลินโชคดีได้เจอกับน้าชายของลูกศิษย์ตัวน้อย เพราะทำให้เขาไม่ต้องนั่งรถเมล์กลับคนเดียว อันที่จริงเขาก็มีเงินมากพอที่จะซื้อรถมาใช้สักคัน แต่เพราะที่หอพักไม่มีที่จอดพาลินจึงยังไม่ซื้อ และระยะทางจากที่นี่ไปมหาวิทยาลัยก็ใกล้แค่นิดเดียว แต่เปิดเทอมหน้าเขาต้องไปฝึกงานก็คงต้องคิดเรื่องซื้อรถและมองหาที่อยู่ใหม่หลังเรียนจบ

บ้านเดิมที่เคยอยู่กับบิดามารดาพาลินขายไปตั้งแต่ปีที่แล้วเพราะมีครอบครัวชาวต่างชาติสนใจและให้ราคาสูงพาลินเลยตัดสินใจขาย เขาคิดว่าจะซื้อคอนโดสักแห่ง เคยลองถามกันต์ธีร์แล้วว่าคอนโดที่เขาอยู่มีห้องว่างไหม เพราะอยากไปอยู่ใกล้ แต่ดูเหมือนว่าทุกห้องจะมีคนซื้อไปหมดแล้ว ส่วนห้องที่กันต์ธีร์อยู่นั้นเขาก็เช่าจากคนอื่นอีกที

พาลินคิดว่าถ้าเรียนจบแล้วได้ย้ายไปอยู่ด้วยกันคงมีความสุขมากกว่านี้ ถึงจะทำงานกันคนละทีแต่พอกลับมาก็ยังมีโอกาสได้เจอกัน ไม่เหมือนอย่างตอนนี้ กว่าจะเจอกันได้ก็ต้องรอให้เขาว่าง จะไปหาก็ต้องรอให้เขาอนุญาต บางครั้งพาลินก็แอบรู้สึกว่าตัวเองไม่ใช่คนที่สำคัญที่สุดสำหรับแฟนหนุ่มอย่างแต่ก่อน แต่เมื่อได้รักไปแล้วก็อยากประคับประคองความรักให้มันอยู่ได้นานที่สุด

ความรักและความสัมพันธ์ในแบบที่เป็นอยู่นั้น ไม่ใช่สิ่งแปลกใหม่หรือเรื่องประหลาด ในสังคมปัจจุบันแล้ว มีคู่รักหลายคู่ที่คบหากันถึงขั้นแต่งงาน ทั้งคนธรรมทั่วไปอย่างเขา หรือคนที่มีชื่อเสียงก็ตาม

เขาคิดถึงอนาคตระหว่างตัวเองกับคนรัก อยากอยู่ด้วยกันไปตลอด อยากอุปการะเด็กสักคน อยากมีครอบครัวที่อบอุ่น แม้จะยังไม่เคยคุยเรื่องนี้กับกันต์ธีร์แต่ก็หวังว่าอีกคนจะคิดเหมือนกันกับเขา

แล้วคนที่กำลังคิดถึงก็โทรเข้าในเวลาเกือบห้าทุ่ม พาลินรีบกดรับ และเล่าวันนี้เขาไปทำอะไรมาบ้าง รวมถึงเรื่องที่ล้มลงพุ่มดอกเข็มจนมีแผลที่แขน

“แค่แผลถลอกเอง ทำเป็นเรื่องใหญ่”

“แต่เป็นรอยเลยนะพี่กันต์ ผมเจ็บอะ” เขาทำเสียงอ้อนอยากให้อีกคนรู้ว่าเขาเจ็บ

“อือ คราวหลังก็ระวังหน่อย”

“ถ้าพี่ไปรับ ผมก็คงไม่เจ็บตัว พรุ่งนี้พี่ไปรับผมได้ไหม นะครับ”

“ช่วงนี้พี่ไม่ว่างเลย เราโตแล้วนะ คงไม่ต้องให้พี่คอยรับส่งทุกครั้งหรอกใช่ไหม”

“ครับ ผมโตแล้ว” พูดแล้วก็รู้สึกจุกอยู่ในลำคอ ก็แต่ก่อนเป็นเขาเองไม่ใช่เหรอที่บอกว่าจะรับส่งตลอด ไม่อยากให้ต้องลำบาก

“พาลิน อย่าเพิ่งน้อยใจสิครับ พี่ไปรับเราไม่ได้เพราะตอนนี้รถพี่เสีย”

“เหรอครับ แล้วซ่อมหรือยัง แล้วพี่กันต์ไปทำงานยังไงครับ” พอได้ยินแบบนั้นก็เป็นห่วงจนลืมอาการน้อยใจของตนเองจนหมด

“ซ่อมแล้ว แต่ยังไม่ได้ไปเอาครับ เงินยังขาดอีกนิดหน่อย พี่ว่าจะขอยืมพาลินก่อนถ้าเงินเดือนออกแล้วพี่จะคืนให้นะครับ”

“ขาดอีกเท่าไหร่ครับ”

“ขาดอีกหมื่นกว่าบาทครับ”

“เดี๋ยวผมโอนให้นะครับ”

“ขอบคุณมากครับ เดี๋ยวเงินเดือนออกพี่จะรีบโอนให้นะครับ ช่วงนี้กลับคนเดียวไปก่อนนะครับ พี่ต้องไปดูไซต์งานที่ต่างจังหวัดครับ ถ้าไม่ได้เราช่วยคงต้องนั่งรถทัวร์ไป”

“ไม่เป็นไรครับ มันจำเป็นนี่ครับ”

ไม่ใช่ครั้งแรกที่คนรักยืมเงินแต่ทุกครั้งเขาก็คืนตามปกติ พาลินเลยไม่ได้คิดมากอะไรเพราะสำหรับเขาถือเป็นเรื่องเล็กน้อย

“เอาไว้กลับมาเราไปเที่ยวด้วยกันนะ ไปทะเลดีไหม ไปหาอาหารทะเลกินกันนะครับ”

“ครับ”

“พี่ต้องวางแล้วนะครับ ว่าจะเก็บของสักหน่อยพรุ่งนี้ไปเอารถแล้วจะได้ยาวไปไซต์งานเลย พี่รักพาลินนะครับ”

“ผมก็รักพี่กันต์ครับ”

“คุยกับใครอยู่เหรอกันต์” เสียงหวานถามขึ้นเมื่อเดินเข้ามาในห้องแล้วเห็นกันต์ธีร์เพิ่งวางโทรศัพท์ลงข้างลำตัว

“พาลินน่ะครับ”

“รุ่นน้องคนนั้นเหรอ”

“ใช่ครับ เขามีปัญหานิดหน่อยก็เลยต้องโทรมาปรึกษาครับ”

“ดูเหมือนกันต์สนิทกับน้องเขามากเลยนะ มีอะไรมากกว่านั้นที่พี่ไม่รู้หรือเปล่า”

“ไม่มีอะไรหรอกครับพี่อร ผมก็แค่สงสารครับ เขาอยู่ตัวคนเดียวพ่อแม่ก็ตายหมด มีอะไรที่ช่วยเหลือได้ผมก็อยากช่วยครับ”

“ไม่ใช่ว่าแอบคบกันลับหลังพี่นะกันต์”

“แค่น้องจริงๆ ครับ เขาเป็นผู้ชายผมก็ผู้ชายนะครับ พี่อรอย่าคิดมากเลยนะครับ” กันต์ธีร์ดึงรุ่นพี่เข้ามากอด สูดความหอมจากกายสาวด้วยความหลงใหล

“ถึงจะเป็นผู้ชายด้วยกันพี่ก็ไม่ชอบให้กันต์ไปสนิทแบบนั้น เกิดน้องเขาไม่ได้คิดว่ากันต์เป็นแค่รุ่นพี่ละ”

“เรื่องของเขาสิครับ สำหรับผมเขาคือน้อง”

“แล้วพี่ล่ะเป็นอะไรสำหรับกันต์”

“พี่อรเป็นทุกอย่างของผม ถ้าไม่มีพี่อรผมคงอยู่ไม่ได้แน่ๆ เลย”

“ทำมาเป็นปากหวานนะ”

“ก็หวานกับพี่อรคนเดียวครับ” กันต์ธีร์ยืนยันคำพูดของตนเองด้วยการประจบจูบลงไปอย่างเร่าร้อน อีกคนก็ตอบรับอย่างถึงใจ

กันต์ธีร์มอบความสุขให้กับรุ่นพี่จนเธอได้แต่ร้องครวญครางอย่างสุขสม

ความสัมพันธ์ของคนทั้งสองเริ่มต้นขึ้นตั้งแต่เดือนแรกที่ชายหนุ่มเข้ามาทำงานที่นี่ ความเร่าร้อนของอรณิชาทำให้กันต์ธีร์ไม่คิดจะกลับไปหาพาลินอีกเลย แต่ที่ยังติดต่อก็ยังเห็นว่าชายหนุ่มรุ่นน้องพอจะมีประโยชน์อยู่บ้าง อย่างน้อยก็มีเงินให้เขาหยิบยืมเวลาที่เงินขาดมือ

แต่ก่อนคิดว่าตัวเองคงรักใครไม่ได้อีกแล้วนอกจากพาลิน แต่มาเจอรุ่นพี่คนสวยเขาก็เปลี่ยนใจในทันที

อรณิชาทั้งสวยและฉลาด และยังเป็นถึงหลานสาวของประธานบริษัท ถ้าเขาปล่อยผู้หญิงคนนี้หลุดมือไปก็คงจะโง่เต็มที