ตอนที่4 ติดผู้หญิง

เอวา

คลืน! ซ่า! คลืน! ซ่า!

เสียงคลื่นทะเลที่กระทบฝั่งดังขึ้นต่อเนื่อง พร้อมกับเสียงนกร้องและลมเย็นๆ จากต้นไม้ที่ปลูกมากมายตามชายหาดทำให้ฉันรู้สึกผ่อนคลายได้มาก

“อ่า~” ฉันยืนสูดอากาศบริสุทธิ์ตรงหน้าได้อย่างเต็มปอดก่อนจะหายใจด้วยความโล่งและสบาย นานเท่าไหร่แล้วนะที่ไม่ได้มาเที่ยวพักผ่อนแบบนี้

ตอนนี้ฉันมาพักผ่อนที่เกาะแห่งหนึ่งทางตะวันออกของประเทศไทย มาได้สามวันแล้ว และตั้งใจว่าจะอยู่สักอาทิตย์หนึ่ง ทริปนี้ฉันมาคนเดียว อยากมาพักฟื้นสมองและหัวใจตัวเองเพื่อกลับไปดำเนินชีวิตใหม่ ที่ต้องดีกว่าเดิมอีกครั้ง และถือโอกาสมาเที่ยวด้วย

ฉันเดินเล่นอยู่ที่ชายหาดต่ออีกหน่อยจนตอนนี้พระอาทิตย์เริ่มเคลื่อนตัวต่ำลง อยู่ระหว่างภูเขาสองลูกมีแสงสีส้มกระทบกับผิวน้ำทะเลเป็นภาพที่สวยงาม อีกทั้งมีฝูงนกที่กำลังพากันบินกลับรังของตัวเองผ่านภาพดวงอาทิตย์นั้น มันทำให้ผ่อนคลายและยิ้มได้ง่ายๆ

ฉันตัดสินใจเดินกลับเข้าโรงแรมที่ตัวเองพักอยู่เพราะเย็นและก็เริ่มหิวแล้ว ตั้งใจว่าจะไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยลงมาหาอะไรกินที่ห้องอาหารของโรงแรม เพราะตอนนี้เหนียวตัวเกินกว่าจะเดินเข้าไปนั่งกินข้าวได้อย่างสบายตัว

ติ้ง! เสียงลิฟท์ดังขึ้นก่อกจะเปิดออกฉันเลยเดินเข้าไป และตามด้วยผู้ชายสองคนเดิมตามเข้ามา ฉันกดชั้นที่ตัวเองพักเกือบเป็นชั้นบนสุดของโรงแรม และก็เห็นว่าผู้ชายคนหนึ่งที่เข้ามาพร้อมกันเมื่อกี้กดไปที่ชั้นบนสุด

“คุณธันกลับบ้านหรือรับโทรศัพท์คุณท่านหน่อยนะครับ” พอกดชั้นเสร็จ เสียงชายวัยกลางคนคนหนึ่งพูดขึ้นกับผู้ชายอีกคนดังขึ้น

“ไม่ว่าง” เสียงเข้มของผู้ชายอีกคนพูดตอบกลับไป

“โถ่คุณธัน ผมรู้ว่าคุณมีความคิดเป็นของตัวเอง แต่คนเป็นพ่อเป็นแม่ท่านก็ย่อมเป็นห่วงลูกเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้วครับ”

“แล้วยังไง” คนบ้าอะไรเขาพูดขนาดนี้แล้วยังคิดไม่ได้อีก

“คุณธันครับ ตอนนี้คุณก็ไม่ใช่อายุน้อยๆ แล้วนะครับ ผมเข้าใจว่าคุณอาจจะไม่ยังไม่อยากมีครอบครัว แต่คุณต้องคิดถึงใจของคนเป็นพ่อเป็นแม่ที่อยากอุ้มหลานด้วยนะครับ”

“นายก็มีให้พ่อแม่ฉันอุ้มแทนสิ” พูดอะไรเป็นเรื่องตลก ผู้ชายคนนั้นอายุไม่ต่ำกว่าห้าสิบปี จะให้เขาไปมีลูกกับใครล่ะ ประสาท!

“โถ่ คุณธันก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้”

“เรื่องที่นายพูดกับฉันมันก็เป็นไปไม่ได้เหมือนกัน” โอ้ย! ทำไมฉันต้องพักอยู่ชั้นสูงๆ ด้วยเนี่ย ต้องมาฟังและรับรู้เรื่องอะไรของคนอื่นแบบนี้

“แต่คุณธัน...” ยังไม่ทันที่ชายวัยกลางคนจะพูดจบ คนชื่อธันก็แทรกขึ้น

“นายควรจะกลับไปช่วยงานพ่อฉันได้แล้วนะ”

“ตอนนี้ผมก็ทำงานให้คุณท่านอยู่ครับ” ชายสูงวัยคนเดิมตอบกลับไป

“ฉันบอกไว้ก่อนว่ายังไงก็คงไม่สำเร็จ”

“ยังไงผมก็ไม่มีวันยอมแพ้ครับ คุณท่านทั้งสองก็คงไม่ยอมเหมือนกัน”

ติ้ง! เสียงลิฟท์ดังขึ้นเมื่อถึงชั้นที่ฉันพักอยู่ก่อนประตูลิฟท์จะเปิดออก ฉันกำลังก้าวขาเพื่อออกจากจุดนี้ แต่ใครจะไปคิดว่าจะเกิดเรื่องบ้าๆ ขึ้นกับฉัน

“งั้นนายก็ไปบอกพ่อกับแม่ฉันเลยว่าฉันติดผู้หญิงอยู่ที่นี่ไม่อยากกลับ”