พันธะสร้างรัก

เอวา

“จะไปไหนอ่ะฟิล์ม” ฉันถามร่างสูงออกไปเมื่อเห็นเขาลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ออกจากห้องนอนตัวเอง

“เราจะไปจากที่นี่” ร่างสูงตอบฉันออกมาด้วยสีหน้านิ่งเรียบ

“ไปจากที่นี่ หมายความว่ายังไง?” ฉันถามออกไปอย่างไม่เข้าใจ คำว่าไปจากที่นี่คือจะกลับไปอยู่บ้านตัวเอง หรือได้ที่อยู่ใหม่ แล้วทำไมต้องไปด้วย

ร่างสูงของฟิล์มหยุดเดินพร้อมกับหันตัวมาหาฉันก่อนจะมองฉันนิ่งๆ ด้วยสายตาที่ ไม่เหมือนเดิมก่อนจะพูดออกมาเสียงปกติ

“เราเลิกกันเถอะ” เสียงเข้มที่อยู่ตรงหน้าเอ่ยบอกฉันออกมาด้วยสีหน้านิ่งเรียบอย่างไร้ความรู้สึกใดๆ

“หมายความว่ายังไง” ฉันถามกลับไปด้วยเสียงที่เบาจนเกือบไม่ได้ยิน

“เราเบื่อ ไม่อยากอยู่แบบนี้แล้วเข้าใจไหม” ร่างสูงยังคงพูดออกมาอย่างคนไม่รู้สึกอะไร

“เบื่อ? ทำไมนายพูดแบบนี้อ่ะ เราทำอะไรให้นาย” ฉันถามออกไปเสียงเริ่มสั่น

“เราเป็นแฟนกันนะเว้ย! คบกันมาตั้งห้าปีแล้วอ่ะ แต่เธอก็ยังแยกห้องกับเรานอน ไม่เคยให้ได้เหมือนที่แฟนคนอื่นเขาให้อ่ะ” ตอนนี้ร่างสูงตรงหน้าเริ่มแสดงอาการไม่พอใจออกมาเหมือนสิ่งที่ตัวเองพูดอยู่ตอนนี้มันเป็นความผิดร้ายแรงของฉัน

“หมายความว่าที่นายเลิกกับเรา เพราะเราไม่ให้นายมีอะไรด้วยแค่นี้เหรอ” เสียงฉันเบาอีกรอบ

“จะอะไรก็ช่างเถอะ ที่เรามาวันนี้ก็แค่จะเก็บของแล้วบอกเธอแค่นั้น” ร่างสูงพูดจบยังไม่ทันได้เดินออกไปก็มีเสียงผลักประตูเข้ามา

“เสร็จหรือยังพี่ฟิล์ม” เสียงของผู้หญิงผมสั้นประบ่า พร้อมกับหุ่นอวบอึ๋มหน้าอกคู่โต

“นี่เป็นอีกเหตุผลสินะ ที่นายเลิกกับเรา” ฉันถามออกไปด้วยความไม่อยากเชื่อ

“อืม” ร่างสูงตอบเสร็จก็เดินลากกระเป๋าตัวเองเดินตรงไปหน้าห้องที่มีผู้หญิงคนนั้นยืนรออยู่ พร้อมกับเธอส่งรอยยิ้มเยาะมาให้ฉัน

“เหอะ!” ฉันเค่นหัวเราะออกมาทั้งน้ำตากับเรื่องตลกที่พึ่งเกิดขึ้น

ฉันชื่อ เอวา อายุ 27 ปี ตอนนี้ทำงานอิสระเป็นนายตัวเองค่ะ นิสัยฉันจะเป็นคนที่แข็งนอกอ่อนใน นอกจากแม่ก็ไม่มีใครเคยเห็นความอ่อนแอของฉันเลย ฉันเกิดมาก็มีแค่แม่คนเดียวเพราะพ่อจากไปตั้งแต่แม่ท้องได้แค่ห้าเดือน ทำให้ฉันต้องเข้มแข็งกับทุกๆ เรื่อง(ถึงแม้ว่าอยากอ่อนแอก็ตาม)

สถานะ ฉันพึ่งโสดเมื่อกี้เลย แฟนเก่าของฉันชื่อฟิมล์ เป็นเพื่อนสมัยมหาลัย ตอนแรกก็คบกันแบบเพื่อนนั่นแหละ แต่พอนานวันเข้าฟิล์มก็มาขอฉันคบ ซึ่งฉันเองก็ตกลงเพราะอยู่กับมันแล้วมีความสุข

ตลอดเวลาห้าปีที่เราคบกันมา ยอมรับเลยว่ามีความสุขมาก ฟิล์มดูแลฉันดีทุกอย่าง และฉันเองก็ทุ่มเทให้กับรักครั้งนี้มาก

แต่ใครจะไปคิด ว่าอยู่ๆ แฟนที่คบกันมาดีๆ จะมาบอกเลิกเราโดยมีเหตุผลเพียงแค่ว่าให้เหมือนที่แฟนคนอื่นให้ไม่ได้ อะไรน่ะเหรอ...ก็ตัวฉันไงล่ะ

หลังจากคบกับฟิล์มได้ปีกว่าๆ เราก็ย้ายมาอยู่คอนโดเดียวกัน เป็นคอนโดของฉันเอง มันมีสองห้องนอนพอดี ซึ่งแน่นอนว่าฉันไม่ได้นอนห้องเดียวกับฟิล์ม ความคิดแรกของฉันคืออยากแต่งงานก่อน แต่ด้วยอาจเพราะเริ่มจากสถานะเพื่อนด้วย มันเลยทำให้ฉันไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้เลย และตอนแรกฟิล์มมันก็บอกว่ารอได้ไง แต่รอได้ของมัน สุดท้ายก็คือ การบอกเลิกฉันและพาผู้หญิงคนนั้นมาเก็บของถึงที่นี่

ตลกสิ้นดี

“จะเสียใจทำไมเอวา ผู้ชายที่มันคบเพราะหวังตัวแก เลิกไปได้ก็ดีแล้ว” ฉันพูดให้กำลังใจตัวเองพร้อมกับน้ำตาที่ไหลแต่ไร้เสียงสะอื้น

ถามว่าเสียดายกับผู้ชายคนนี้ไหม บอกเลยว่าเหตุผลที่มันเลิกกับฉันไปฉันไม่เสียดาย แต่ถ้าถามว่าเสียใจไหม บอกเลยว่ามาก

ก็อย่างที่บอกว่าตลอดห้าปีที่ผ่านมาเราสองคนคบและดูแลกันมาดีตลอด ไม่เคยมีปัญหาอะไรที่ทำให้ต้องบั่นทอนความรักจากกัน และฉันเองก็หวังว่าคนนี้จะเป็นคนที่ฉันฝากชีวิตไว้ด้วย มันก็ต้องมีเสียใจกันอยู่แล้วเป็นเรื่องธรรมดา