ตอนที่5 หวง

เพื่อเอาใจสาวน้อยขี้น้อยใจอย่างวิเวียนทำให้วันนี้พระรามพาเธอมาทำงานที่คลับกับเขา ธุรกิจที่เขาเป็นเจ้าของอยู่ก็คือคลับ สนามแข่งรถ ปล่อยเงินกู้นอกระบบ และนี่คือที่มาของคำเรียกขาน ‘เสี่ยราม’ ของเขานั่นเอง

“ไงสาวน้อย” แทนไทยเพื่อนสนิทของพระรามทักทายเธอขึ้นหลังจากขึ้นมาบนห้องทำงานของพระราม

“สวัสดีค่ะ” วิเวียนยกมือไหว้ผู้ชายตรงหน้าที่ถือเป็นผู้ใหญ่

ก็ตอนนี้เธออายุยี่สิบส่วนพวกเขาอายุสามสิบเอ็ดเลยนะ

“มึงมีอะไร” พระรามถามเพื่อนสนิทของตัวเองขึ้นหลังจากต่างคนต่างยุ่งกันไม่น้อย

“กูมาคุยเรื่องเงินของนายสาธรกับมึงอ่ะ” แทนไทยพูดพร้อมกับมองไปยังสาวน้อยคนเดียวของห้อง

“พูดมาเลย” วิเวียนที่กำลังจะขอตัวเข้าไปรอในห้องนอนแต่เสียงของพระรามก็ดังขึ้นก่อนเธอจะพูดอะไรออกไป

แต่การกระทำนี้ของเขาทำให้เธอเห็นถึงความไว้ใจของเขาที่มีต่อเธอเหมือนเดิมตลอดมา เพราะหลังจากอยู่ด้วยกันมาได้ประมาณสี่ห้าเดือนเขาก็เริ่มให้คนอื่นพูดเรื่องงานต่อหน้าเธอต่างกับช่วงแรกๆ ที่เขาจะให้เธอไปรอตรงนั้นบ้างตรงนี้บ้าง

“เดี๋ยววุ้นเข้าห้องก่อนนะคะ” แต่วิเวียนก็รู้จักมารยาทพอตัว เธอเลือกจะให้เวลากับพวกเขาแล้วลุกเข้าห้องนอนไปอย่างรู้ความ

แต่มันไม่ใช่เรื่องงานของเขาเท่านั้น มันมีเรื่องเพื่อนของเขาด้วย เธอรู้มาว่าผู้หญิงคนอื่นรู้จักเพื่อนของเขาเพราะความพยายามของพวกเธอเองแต่ตัวพระรามไม่เคยแนะนำผู้หญิงคนไหนให้เพื่อนตัวเองรู้จัก และไม่เคยแนะนำเพื่อนของเขาให้ผู้หญิงข้างกายเขารู้จักด้วยเช่นกัน

แต่กับเธอไม่ใช่แบบนั้น เขาแนะนำเธอให้เพื่อนเขารู้จัก และเขาแนะนำเพื่อนของเขาให้เธอได้รู้จัก

มันไม่ใช่การคิดเข้าข้างตัวเองคิดไปเองหรือถูกเขาหลอก แต่เรื่องนี้เป็นวรวุฒิแฟนของไลลาที่บอกไลลามาอีกที เนื่องจากพี่ชายของวรวุฒิรู้จักกับพระรามพลอยให้วรวุฒิได้รู้จักกับพระรามผ่านๆ แต่ก็พอรู้เรื่องไม่น้อย

ซึ่งบอกตรงๆ เลยว่าสิ่งเล็กๆ น้อยๆ พวกนี้ก็เหมือนกับน้ำหล่อเลี้ยงให้เธอมาตลอด ไม่ว่าจะเจอกับปัญหาความน้อยใจเสียใจแค่ไหน แต่เธอก็เลือกจะปล่อยผ่านมาตลอดเพราะเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่แตกต่างจากเขาแบบนี้เอง

“เสี่ยก็เป็นแบบนี้ วุ้นถึงไปไหนไม่รอดจากเสี่ยสักที” วิเวียนตำหนิเขากับตัวเองเบาๆ แต่เป็นการตำหนิที่มุมปากของเธอกลับยกยิ้มขึ้นอย่างมีความสุขกับการได้รักคนที่ตัวเองรัก

แม้ว่าตอนนี้เธอจะยังไม่ได้รับความรักจากเขาก็ตาม แต่เธอก็ยังเชื่อเสมอว่าคนเรามีหัวใจและความรู้สึก ยังไงสักวันเขาก็ต้องรักเธอเหมือนที่เธอรักเขา

วิเวียนนอนเล่นอยู่ในห้องนอนประมาณครึ่งชั่วโมงประตูห้องก็เปิดออกพร้อมกับร่างสูงที่หล่อเหลาเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน คนที่ทั้งหล่อร้ายมีเสน่ห์ดึงดูดจนผู้หญิงมากมายต่างก็อยากเข้าหาเหมือนที่เธอเป็น

เธอลุกขึ้นนั่งมองเขาด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความรักอย่างไม่เคยคิดปิดบัง และตัวเขาเองก็รู้ดีว่าเธอรักเขาแค่ไหน

เพราะแบบนี้หรือเปล่านะเขาถึงใจดีกับเธอมากกว่าผู้หญิงคนไหนๆ เด็กน้อยผู้บูชาความรักอย่างซื่อตรง

“เบื่อไหม” พระรามนั่งลงขอบเตียงยกมือขึ้นลูบผมวิเวียนอย่างอ่อนโยนแล้วถามออกมาโดยสายตาของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนาอย่างไม่เคยปิดบังเช่นกัน

“ไม่ค่ะ” วิเวียนถูหัวเบาๆ ราวกับลูกแมวขี้อ้อนตอบกลับเขาออกไปอย่างน่ารัก

“แต่เสี่ยเบื่อ” น้ำเสียงของเขาแหบพร่าขึ้นอย่างไม่ต้องสืบเลยว่ากำลังต้องการอะไร

“วุ้นทำให้เสี่ยหายเบื่อได้ไหม” เป็นคำถามที่ดูไร้เดียงสาแต่แววตากลับร้ายเดียงสาซะมากกว่า ถามพร้อมกับขยับกายขึ้นไปดึงเขาให้นั่งดีๆ ก่อนตัวเองจะวาดขาเรียวไปนั่งคร่อมตักแกร่ง

“ได้สิ วุ้นทำให้เสี่ยหายเบื่อได้ทุกครั้ง” เขาตอบกลับพร้อมกับลูบผมของเธอด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนเหมือนเดิม

เขาน่ะผู้ชายอ่อนโยน แต่ไม่ใช่ผู้ชายแสนดีหรอกนะ

หลายอย่างที่แสนดีมันแค่เปลือกนอกเท่านั้นแหละ

“ถ้าวุ้นทำให้เสี่ยหายเบื่อได้ ทำไมเสี่ยไม่ให้วุ้นแก้เบื่อให้เสี่ยคนเดียวล่ะ” คำอ้อนดังขึ้นเพื่อขอให้เขาเลิกยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นๆ สักที

“บอกแล้วไงว่ามันเป็นสังคมที่เราต้องรักษาไว้เพื่อผลประโยชน์หลายๆ อย่าง” ก็ไม่ถึงกับโกหก เพราะยังไงผู้หญิงเหล่านั้นเป็นเหมือนลูกค้าของเขาด้วย และสามารถดึงลูกค้าเข้าให้เขาได้มากมายอีกด้วย

“วุ้นหวงนี่ หวงเหมือนที่เสี่ยหวงวุ้นนั่นแหละ” เธอประคองใบหน้าหล่อของเขาก่อนจะอ้อนออกไปอย่างประจานนิสัยเขาเอง

คิ้วเข้มดกดำจนแทบจะชนกันดูเจ้าชู้ร้ายกาจอย่างมาก แววตาคมเฉี่ยวดูดุดันแต่กลับมีประกายเจ้าเล่ห์ให้เห็นซับซ้อนไปหมด จมูกโด่งเป็นสันยาวลงมารับกับปากบางเฉียบดูเหมือนคนไร้หัวใจและใจดำแต่กลับคอยพ่นคำร้ายกาจสลับกับคำหวานราวกับตบหัวแล้วลูบหลังคนอย่างช่ำชอง โดยมีใบหน้าคมคายสันกรามชัดเจน

แล้วแบบนี้จะไม่ให้เธอรักและหลงได้ยังไง แล้วแบบนี้จะไม่ให้เธออยากครอบครองเขาได้ยังไง

ทั้งที่รู้ว่าเล่นกับเขาก็เหมือนเล่นกับไฟ อยู่ใกล้เขาก็เหมือนแมงเม่าบินเข้ากองไฟ ราวกับชีวิตขึ้นหลังเสือแล้วยากจะลง ราวกับเป็นชิ้นเนื้ออยู่ในถ้ำเสือ

มันดูอันตรายไปหมด ดูเสี่ยงอย่างที่รู้ตั้งแต่ยังไม่เริ่ม แต่เธอก็ยังหลงใหลและมัวเมาจะลองและดึงดันจะอยู่ต่อทั้งที่ปวดหัวไม่น้อย

“ต่อไปถ้าเสี่ยเกเรวุ้นจะดื้อแล้วนะ” แล้ววิเวียนก็ขู่เขากลับบ้าง

“รู้ใช่ไหมว่าเด็กดื้อจะโดนอะไร” เขาถามเธอขึ้นพร้อมกับฝ่ามือใหญ่ที่บีบก้นกลมสองข้างของเธออย่างแรง

“วุ้นไม่กลัวหรอก วุ้นเชื่อฟังเสี่ยมานานแล้ว” แล้วความดื้อรั้นของเธอก็ปรากฎขึ้นตามตัวตนจริงของเธอ

“ได้ วุ้นอยากดื้อเสี่ยไม่ว่า แต่ถ้าถูกลงโทษอย่ามาโทษเสี่ยก็แล้วกัน” แทนที่เขาจะรับปากว่าไม่เกเรแต่คนมากประสบการณ์อย่างเขากลับไม่เป็นรองให้เด็กสาว ซ้ำยังพลิกให้เธออยู่ใต้ร่างและเริ่มแสดงตัวอย่างบทลงโทษให้เธอได้เห็นในทันที

บทลงโทษที่เธอนั้นถูกเขากระชากเข้าไปมัวเมากับมันอย่างไม่คิดจะถอนตัวแล้วเหมือนกัน