พันธนาการรักเด็กเสี่ย

เสียงเครื่องยนต์กระหึ่มกลางสนามแข่งรถชื่อดังที่ส่วนใหญ่มักเป็นพื้นที่ทำกิจกรรมอดิเรกให้กับกลุ่มคนมีเงิน กลุ่มนักแข่งมือสมัครเล่นได้ประลองฝีมือ รวมไปถึงการแข่งเดิมพันต่างๆ ของพวกเงินถึงไม่ว่าจะกลางวันกลางคืน และในการแข่งขันแต่ละครั้งมีทั้งแบบส่วนตัวและแบบที่มีพวกพ้องเข้าร่วมชมการแข่งขันอย่างคับคั่งแล้วแต่ลูกค้าที่จะเข้ามาใช้บริการเพราะที่นี่อำนวยความสะดวกให้ครบครันตามราคาที่พร้อมจ่าย

หญิงสาวมองตามความเร็วที่เคลื่อนที่ด้วยความหวาดเสียวแต่ก็ลุ้นระทึกไปกับผู้แข่งด้วยไม่น้อย ยิ่งเป็นรอบสุดท้ายก่อนตัดสินแพ้ชนะยิ่งทำให้เธอลุ้นตามไม่น้อยเพราะรถทั้งสองคันทำความเร็วได้สูสีกันอย่างมาก

ปลายทางที่เป็นเส้นชัยเหลือไม่ไกลแล้วตอนนี้เหมือนทั้งคู่กำลังทำความเร็วเพื่อให้ไปถึงเป็นคนแรก และมันก็ใช้เวลาไม่กี่สิบวินาทีต่อมาในการตัดสินแพ้ชนะ

“กรี๊ดด!!!” เสียงกรีดร้องดังขึ้นข้างหูของเธอพร้อมกับบริเวณฝั่งเดียวกับเธอเมื่อผู้ชนะคือคนที่เธอมาเชียร์ แฟนหนุ่มของเพื่อนสาวเธอนั่นเอง

“ดีใจด้วยนะแก” วุ้น หรือ วิเวียน หันไปพูดกับเพื่อนสนิทคนหนึ่งขึ้นด้วยรอยยิ้มตื่นเต้นไม่แพ้กัน

“ไปหาพี่เบียร์กัน” ไลลาหันมาบอกวิเวียนก่อนจะรีบลุกจากที่นั่งเพื่อลงไปหาแฟนหนุ่มที่ชนะการแข่งขันครั้งนี้ไปได้อย่างเฉียดฉิว

“แกไปก่อนเลยนะ ฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อน” วิเวียนลุกขึ้นบอกเพื่อนก่อนจะแยกทางกันโดยไลลาจะลงไปที่สนามแข่งที่แฟนหนุ่มอยู่กับกลุ่มเพื่อนและรุ่นพี่ของตัวเอง

“ได้ๆ งั้นแกรีบตามไปนะ” ไลลาตอบรับอย่างตื่นเต้นและอยากไปหาแฟนหนุ่มของตัวเองเต็มทน

ทั้งสองแยกย้ายกันไปคนละทางโดยวิเวียนเดินไปตามป้ายบอกทางเพื่อไปห้องน้ำ เพราะตอนดูการแข่งขันทำให้เธอตื่นเต้นมากพอการแข่งขันจบจึงอดไม่ได้อยากเข้าห้องน้ำมากกว่าคนมีแฟนอย่างเพื่อนเธอ

เมื่อมาถึงห้องน้ำก็มีคนอยู่บ้างประปราย เธอเข้าไปจัดการธุระส่วนตัวของตัวเองอย่างสบายตัวก่อนจะออกมาเช็คความเรียบร้อยของตัวเองอีกเล็กน้อยและกลับออกไปเพื่อไปหาเพื่อนสนิทของเธออีกครั้ง

ถึงจะเคยมาที่นี่เป็นครั้งที่สามแต่มันก็ไม่ได้ยากกับการเดินไปไหนมาไหนเพราะมีป้ายบอกอย่างชัดเจนดีทุกอย่าง

เพียงแต่สายตาของวิเวียนที่หันไปเห็นชายชุดดำคนหนึ่งกำลังเดินออกไปอีกทางตรงข้ามทางที่เธอจะไปทำให้เธอเปลี่ยนเส้นทางอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ ตามร่างสูงที่แค่เห็นเพียงเสี้ยวหน้าก่อนหน้านี้ก็จำได้ขึ้นใจ

เธอรีบก้าวยาวๆ จนกลายเป็นวิ่งเพื่อให้ทันเขากระทั่งออกจากสเตเดี้ยมเขาหยุดและหันกลับมาเมื่อรู้ตัวว่ากำลังถูกตาม

“.....” คิ้วเข้มของเขาเลิกขึ้นหลังจากมองมาที่เธอเชิงเป็นคำถามและสงสัย ซึ่งมันก็ทำให้ความกล้าที่เธอรวบรวมมาทั้งหมดได้พรั่งพรูออกไปเป็นคำพูด

“คือ...” แต่วิเวียนกลับอ้ำอึ้งกับการได้เผชิญหน้ากับเขาอย่างใกล้ชิดเป็นครั้งแรก ทั้งที่เคยคิดไว้อีกแบบแต่พอเจอเข้าจริงๆ กลับไม่กล้าทำอย่างที่คิดไว้เลย

“มีอะไรครับ” น้ำเสียงราบเรียบของ ราม หรือ พระราม ดังขึ้นถามหญิงสาวหน้าใสตรงหน้าขึ้น

“วุ้นชอบคุณค่ะ!” วิเวียนรวบรวมความกล้าเหมือนที่เคยบอกตัวเองไว้ว่าถ้ามีโอกาสได้คุยกับเขาเธอจะบอกชอบเขาออกไป ผู้ชายที่เธอตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็นตอนมาที่นี่ครั้งแรก ผู้ชายที่ตราตรึงใจของเธอตั้งแต่วันแรกไม่เคยลืมเลือน

“ชื่อวุ้นเหรอ” น้ำเสียงราบเรียบดูอ่อนลงของพระรามทวนถามเธอ

“ค่ะ” วิเวียนตอบรับออกไปพร้อมกับแก้มนุ่มสองข้างที่เปล่งสีระเรื่อภายใต้แสงไฟสีขาวตามทางเดิน

“อายุเท่าไหร่แล้วล่ะ” พระรามถามขึ้นเพื่อไม่ให้มีปัญหาตามมาทีหลัง

“สิบเก้าค่ะ” วิเวียนบอกอายุตัวเองออกไปอย่างไม่เข้าใจนัก

“ขึ้นรถสิ” พระรามพูดกับเธอพร้อมกับผายมือไปให้เธอเดินไปที่รถของเขาที่จอดอยู่ไม่ไกลนัก

“.....” วิเวียนเม้มปากอย่างทำตัวไม่ถูกนัก

“ไม่อยากรู้จักให้มากขึ้น?” เขาถามพร้อมเลิกคิ้วอย่างมีเสน่ห์

และสุดท้ายเธอก็เลือกจะเดินนำไปด้านหน้าเพื่อไปยังรถ BMW M4 Coupe สีดำเงาไร้ฝุ่นเกาะที่จอดอยู่ในลานจอดส่วนตัวของเขาและต่างขึ้นประจำที่ตัวเอง

“รู้จักฉันเหรอถึงได้กล้าเข้ามาบอกชอบ” แล้วเสียงทุ้มมีเสน่ห์ของพระรามก็ดังขึ้นถามทำลายความเงียบ

“ค่ะ วุ้นเคยเห็นคุณตอนมาที่นี่ครั้งแรก” ตอนนั้นไม่ใช่แค่เธอที่หันเหความสนใจไปที่เขา ตอนนั้นเธอถูกผู้หญิงคนอื่นๆ เรียกความสนใจให้หันไปมองตามกลุ่มของเขาที่กำลังเดินอยู่

แต่สายตาของเธอกลับจับจ้องไปที่เขาคนเดียว เขาที่อยู่ในเสื้อยืดสีดำทับด้วยแจ็คเก็ตสีดำกับกางเกงยีนส์สีดำในลุค All black ตั้งแต่หัวจรดเท้า

ครั้งแรกที่เธอได้เห็นหน้าเขาหัวใจของเธอเต้นแรงกับความรู้สึกตกหลุมรักครั้งแรกอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ที่ผ่านมาไม่ใช่เธอไม่เคยเจอคนหน้าตาดี แต่เพราะความเป็นเด็กที่ค่อยๆ เติบโตมามันถึงทำให้เธอรู้ว่าสังคมภายนอกมีคนที่หล่อเหลาและมีเสน่ห์ที่รุนแรงกว่าที่เธอเคยเจออย่างเทียบไม่ได้

และเขาก็สอนให้เธอรู้จักความรู้สึกตื่นเต้นของการตกหลุมรักอย่างรุนแรงจนควบคุมไม่ได้

แต่สิ่งที่เธอได้รับรู้จากเพื่อนของเธอหลังจากบอกความรู้สึกตัวเองออกไปเลยก็คือ

“ทุกคนเรียกเขาว่าเสี่ยราม และทุกคนรู้ว่าเขาคือเสือร้าย!”

แต่...

“ร้ายยังไงก็ต้องมีหัวใจและความรู้สึก”

เธอเชื่อแบบนั้นและก็ไม่กลัวที่จะอยากรู้จักเขา เธอเฝ้ารอที่จะได้มาที่นี่อีกครั้งแต่ครั้งที่สองเธอไม่เจอเขา และไม่คิดว่าครั้งนี้จะได้เจออย่างที่เฝ้ารอ จนเพื่อนก็ไม่ห้ามให้เธอทำตามหัวใจตัวเองอย่างที่เธอรวบรวมความกล้าและโอกาสได้ในวันนี้

เพราะแบบนั้นตอนเจอเธอจึงไม่ได้ยั้งคิดและรีบวิ่งตามมาเพื่ออยากเห็นหน้าเขา และก็บอกความรู้สึกของตัวเองออกไป

และบนรถก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้งอย่างไม่มีใครพูดอะไร เพียงแต่รถคันหรูยังขับเคลื่อนไปตามทางของมันเรื่อยๆ ด้วยความเร็วระดับหนึ่ง

“ลงมาสิ” กระทั่งมาจอดอยู่ที่คอนโดแห่งหนึ่งพระรามจึงพูดขึ้นก่อนจะลงจากรถไป

“.....” วิเวียนเห็นแบบนั้นก็รู้สึกทำตัวไม่ค่อยถูกเท่าไหร่ แต่เมื่อเห็นเขาลงจากรถเธอก็ลงตามเขาไปอย่างว่าง่าย

เขาพาเธอขึ้นลิฟท์ส่วนตัวมาถึงห้องของเขาโดยตรง เธอเดินตามเขาเข้าไปภายในห้องโอ่อ่ากว้างขวางตรงหน้าที่ประกาศความร่ำรวยของเจ้าของห้องได้อย่างดี

“นั่งก่อนสิ เดี๋ยวฉันไปเอาน้ำมาให้” เขาพูดขึ้นอย่างใจดีและเดินตรงไปยังโซนครัวเปิดตู้เย็นหลังใหญ่หยิบน้ำออกมาสองขวดเล็กตรงมาวางให้เธออย่างไม่ลืมหมุนฝาน้ำให้ก่อนที่เขาจะกระดกดื่มขวดของเขา

วิเวียนหันไปมองใบหน้าหล่อที่เงยหน้าขึ้นกลืนน้ำจนลูกกระเดือกเคลื่อนไหวขึ้นลง เป็นภาพที่น่ามองจนยากจะละสายตาได้ เพศสภาพที่แตกต่างและดึงดูดได้อย่างดี

“ชอบฉันมากเหรอ” หลังจากเขาดื่มน้ำเสร็จก็วางขวดไว้โต๊ะกลางก่อนจะหันมามองหน้าหญิงสาวที่เขารู้ว่าเธอจ้องมองอยู่ตลอดเวลา

“เอ่อ…ชอบมากค่ะ” หรือจะเรียกว่ารักก็ได้แต่เธอแค่ยังไม่กล้าพูดออกไปอย่างรวดเร็วขนาดนี้ กลัวเขาจะมองว่าเธอแปลกที่อยู่ๆ ก็มาบอกรักเลยทั้งที่ไม่รู้จัก

“งั้นฉันจะพูดตรงๆ นะ ฉันไม่เคยคบใครก่อนได้เรียนรู้” เขาบอกให้เธอได้เข้าใจด้วยปากที่เหมือนจะยิ้มไม่ยิ้มดูยากจะคาดเดา

“ค่ะ” วิเวียนตอบอย่างเข้าใจ คนเราหากจะคบกันจะเรียนรู้กันก่อนก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

แต่…

“เรียนรู้สำหรับฉัน รวมถึงเซ็กซ์ด้วย” เขาไม่ปิดบังเรื่องที่ทำเป็นปกติ เพราะเขาไม่มีรสนิยมจะบังคับขืนใจใคร แล้วก็ไม่มีความสนใจจะทนรอเรียนรู้ใครโดยปราศจากเซ็กซ์

“.....” วิเวียนได้ยินแบบนั้นก็ผงะเล็กน้อยอย่างไม่ได้ตั้งตัวเท่าไหร่กับคำพูดนี้ของเขา

เธออาจจะอ่อนประสบการณ์ แต่เธอก็ไม่ได้อ่อนต่อโลกจนไม่เข้าใจอะไรเลย

“เข้าใจค่ะ” แล้วเธอก็ตอบรับมันออกไป

มันคือเรื่องธรรมชาติที่บางคนก็ใช้เป็นตัวตัดสินความสัมพันธ์ ไม่ใช่เรื่องแปลกหรือเรื่องผิดอะไร

เพียงแต่ก็ไม่คิดว่าทุกอย่างมันจะเกิดขึ้นเร็วได้ขนาดนี้

“เสี่ยชอบเด็กพูดเข้าใจง่ายๆ” เขาเอ่ยขึ้นด้วยคำแทนตัวที่เปลี่ยนไปเหมือนที่คนอื่นๆ ชอบเรียกเขาโดยเฉพาะผู้หญิงพร้อมกับฝ่ามือใหญ่ที่ยกขึ้นมาทัดผมให้กับเธอ

“.....” ใบหน้าสวยใสของวิเวียนแดงซ่านขึ้นมาทันทีกับการใกล้ชิดกับผู้ชายที่ตัวเองรู้สึกตกหลุมรักพร้อมกับหัวใจที่ยอมอย่างง่ายดายกับการสัมผัสจากเขา

“เสี่ยให้โอกาสเลือก จะหยุดหรือสานสัมพันธ์ต่อ” เขาเอ่ยขึ้นเสียงแหบพร่าถามเธออีกครั้งอย่างไม่คิดจะบังคับขืนใจใดๆ แม้ว่ากลิ่นกายหอมนุ่มของเธอจะดึงดูดเขาจนใกล้จะตื่นตัวแล้ว

“.....” ใบหน้าสวยแดงซ่านเบือนหนีอย่างไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ แต่นี่มันคือคำตอบแล้วไม่ใช่เหรอว่าท่าทางของเธอตอนนี้ยินยอมให้เขาสัมผัส

สัมผัสที่มันลึกซึ้งตรึงใจตั้งแต่แรกอย่างที่เขาก็ไม่คิดเปิดโอกาสให้หลุดมือไป

และเธอก็ยอมทอดกายให้กับเขาอย่างว่าง่ายดายไม่ต่างกัน