2. เดินทางถึงประเทศไทย【1】

ณ สนามบินนานาชาติสุวรรณภูมิ ประเทศไทย

ช่องผู้โดยสารขาเข้า อีริคกำลังยืนรอกระเป๋าสัมภาระที่กำลังถูกขนส่งผ่านรางเลื่อนตรงหน้า ระหว่างรอ เขาโทรศัพท์แจ้งให้มารดาทราบเกี่ยวกับการเดินทางในครั้งนี้

“ถึงแล้วใช่ไหม” เสียงของผู้เป็นมารดาถามด้วยความยินดีที่ได้รับโทรศัพท์จากลูกชายสุดที่รักของเธอ

“ครับ เพิ่งถึงเมื่อกี้เองครับ” อีริคตอบ

ใช้เวลาเดินทางราว ๆ สิบสี่ชั่วโมงเศษ หากนับตามเขตเวลาเมื่อมาถึงแล้ว ที่ประเทศไทยเวลาจะอยู่ที่ประมาณบ่ายโมง

“ที่นั่นคงจะเป็นช่วงบ่ายสินะ” มาดามเซรีน่าเอ่ยถามมาตามสาย

อีริคเหลือบสายตามองไปยังนาฬิกาบนผนังของอาคารผู้โดยสารขาเข้า

“ครับ” เมื่อเห็นเช่นนั้น อีริคไม่รอช้า รีบปรับเวลาบนนาฬิกาข้อมือหรูให้สอดคล้องกับเวลาท้องถิ่นทันที

“ขอให้มีความสุขกับการพักร้อนนะจ๊ะ” 

“ขอบคุณครับ”

อีริควางสายโทรศัพท์จากมารดา กระเป๋าสัมภาระก็มาถึงพอดี ชายหนุ่มรีบคว้ามันไว้และตรงไปซื้อตั๋วเครื่องบินภายในประเทศ เดินทางต่อไปยังจังหวัดภูเก็ตด้วยเที่ยวบินแรกที่เขาสามารถเดินทางได้ทันที

ณ สนามบินนานาชาติ จังหวัดภูเก็ต

อีริคลากกระเป๋าเดินทางมุ่งตรงไปยังประตูทางออกหน้าสนามบิน เขาเจอกับรถแท็กซี่มากมายจอดเรียงรายกันเป็นแถวยาว นักท่องเที่ยวบางคนถูกคนขับรถลากเข้าไปในรถต่อหน้าต่อตาเขา

"มิจฉาชีพชัด ๆ” อีริคบ่นก่อนจะถอนหายใจออกมาเล็กน้อย

แต่ไม่นานนักก็มีคนขับรถแท็กซี่วัยกลางคนคนหนึ่งเดินเข้ามาสะกิดแขนเขา พร้อมกับรอยยิ้มที่เป็นมิตร

“ไปไหนเหรอพ่อหนุ่ม” คนขับรถแท็กซี่เอ่ยถามอีริคด้วยภาษาอังกฤษแบบงู ๆ ปลา ๆ แต่ก็ถือว่ามากเพียงพอให้อีริคเข้าใจได้ เมื่อเห็นว่าดูไม่มีพิษมีภัย อีริคจึงตอบคำถามของลุงคนขับรถแท็กซี่

“กำลังจะไปโรงแรมครับ”

“อ้อ ขึ้นรถสิ เดี๋ยวผมพาไปส่ง”

ลุงคนขับรถแท็กซี่ดึงกระเป๋าสัมภาระไปจากมือของชายหนุ่ม ก่อนจะเอาไปใส่ไว้ที่ท้ายรถและเปิดประตูรอโดยไม่เปิดโอกาสให้อีริคได้ปฏิเสธ เขาได้แต่ถอนหายใจออกมาอีกครั้ง ก่อนจะเดินตามไปขึ้นรถแต่โดยดี

“สองพันบาทนะ” ทันทีที่ลุงคนขับรถเข้ามานั่งที่ฝั่งคนขับ เขาหันหน้ามาบอกราคาค่าโดยสารที่แพงเกินจริงทันที อีริคที่เคยได้ยินคำบอกเล่าเกี่ยวกับเมื่องไทยทั้งในแง่ดีและร้ายจากสาวไทยที่เขาหลงรักมาก่อน รู้ทันกลโกงของคนพวกนี้เป็นอย่างดี

“ได้โปรด กดมิเตอร์เถอะครับ” อีริคตอบกลับไปด้วยภาษาไทย ถึงแม้ว่าจะไม่ชัดเหมือนคนท้องถิ่น แต่เมื่อฟังแล้ว ถือว่าเข้าใจภาษาไทยได้ดีในระดับหนึ่ง ทำเอาลุงคนขับรถแท็กซี่ตกใจไม่น้อย เขามองชายหนุ่มผ่านกระจกมองหลัง แววตาดูตกตะลึง

“อ้าว พูดไทยได้นี่นา มีเมียเป็นคนไทยเหรอ”

“ครับ”

“ไอ้เราก็นึกว่าพวกฝรั่งท่องเที่ยว” ลุงคนขับรถแท็กซี่กระซิบกระซาบกับตัวเองและเอื้อมมือไปกดมิเตอร์อย่างไม่ค่อยสบอารมณ์ ขณะที่อีริคยิ้มแล้วส่ายหน้าอย่างระอาใจ

โชคดีที่เซลีนเคยสอนภาษาไทยให้เขามาบ้าง รวมถึงความพยายามที่จะศึกษาภาษาไทยด้วยตัวเอง จึงทำให้เขาสามารถสื่อสารด้วยภาษาไทยได้ไม่ยากเท่าไรนัก

รถแท็กซี่แล่นไปตามถนนที่ถูกขนาบข้างด้วยแสงสีตระการตาของเมืองท่องเที่ยวอย่างภูเก็ต โดยเฉพาะในช่วงเวลาตอนหัวค่ำเช่นนี้ ผู้คนทั้งนักท่องเที่ยวและชาวไทยเองต่างออกมาหาความบันเทิงใจให้กับตนเอง

อีริคเฝ้ามองพวกเขาผ่านกระจกรถ เห็นเหล่าผู้คนที่ต้องทำงานมาอย่างเหน็ดเหนื่อยทั้งวัน น่าแปลกที่ความคึกคักเหล่านั้นไม่ได้ทำให้เขาคลายความเศร้าลงไปได้เลย แม้จะมีช่วงเวลาที่ไม่ได้นึกถึงมัน แต่ก็เป็นแค่ช่วงสั้น ๆ

คิดถูกหรือเปล่านะที่มาพักร้อนที่ไทยแบบนี้