9. เจ็บไม่รู้ที่มา

รมิตากลับขึ้นมาบนห้อง เธอตั้งใจว่าจะกลับไปนอนที่บ้านของเขา เพราะอยู่ที่นี่คงไม่ปลอดภัยแน่ๆ แต่พอกลับขึ้นมาอีกฝ่ายไม่ได้อยู่บนห้อง ทำเอาใจดวงน้อยวูบไหวขึ้นมาทันที เพราะตอนนี้เธอกำลังคิดว่าเขาคงไปนอนกอดสาวสวยอยู่ที่ไหนสักแห่งแน่ๆ

“บ้าน่า เขาจะทำอะไรมันก็สิทธิ์ของเขานะขิม แกมันก็แค่เมียในนาม” เธอบ่นให้ตัวเองในใจ ก่อนจะเดินหอบเอาผ้าใส่กระเป๋าพร้อมกับของใช้ที่มี ไม่นานรมิตาก็กลับมาถึงบ้านของสามี เพราะเธอไม่มีที่ไปนอกจากที่นี่

ต้องรอให้ครบสองปีก่อนครอบครัวถึงจะต้อนรับ กับเพื่อนก็ไปข้องแวะไม่ได้ถือว่าทำผิดสัญญา ทางฝ่ายบ้านเธอต้องจ่ายหนึ่งร้อยล้าน ซึ่งแน่นอนพ่อเธอไม่มีทางยอมแน่ๆ แต่เมื่อไหร่ที่ข้อตกลงนี้จบ รมิตาจะมีเงินสิบล้านเป็นของขวัญจากพ่อของภารัญ

โดยที่เขาเองก็ไม่รู้ว่ามีเรื่องนี้รวมอยู่ด้วย แค่นี้เขาก็ยังมองว่าเธอหน้าเงินเลย ถึงได้จงเกลียดจงชังขนาดนี้ ทั้งที่เขาเองก็ไม่เคยดูแลรับผิดชอบค่าใช่จ่ายอะไรให้เธอเลย รมิตาทำงานและใช้เงินของตัวเองทั้งนั้น เรียกได้ว่าภารัญเป็นสามีที่แย่เอามากๆ นั่นแหละ

“เหนื่อยจัง เมื่อไหร่จะได้ออกไปจากที่นี่สักทีนะ” เธอบ่นออกมาก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงทั้งที่ยังไม่ได้อาบน้ำเลย สุดท้ายก็หลับไปเพราะความเหนื่อยล้า

จนกระทั่งบ่ายคล้อยถึงได้ตื่นขึ้นมา ทุกอย่างยังคงเงียบสนิท เหมือนไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าเธอกลับมาแล้ว มือถือก็ไม่มีการโทรตามจากคนที่เธอคาดหวัง

“หึ! แกกำลังคิดอะไรอยู่ขิม คนแบบเขาจะมานึกถึงแกทำไม” รมิตาพูดกับตัวเอง พร้อมกับหยดน้ำใสที่ไหลลงมา ทุกอย่างมันตีตื้นขึ้นมาเหมือนอัดอั้นมานาน สุดท้ายเธอก็ปล่อยโฮอยู่ภายในห้องคนเดียว โดยไม่แน่ใจว่ามันเกิดเพราะผู้ชายที่ได้ขึ้นชื่อว่าสามีหรือเปล่า

รู้แค่ว่านึกถึงภาพเขากับผู้หญิงทีไรมันห่อเหี่ยวทุกที จนเธอต้องเสียน้ำตาแบบนี้ เนิ่นนานกว่าจะพาตัวเองลุกขึ้นไปอาบน้ำ ถึงแม้วันนี้จะลางานเพื่ออยู่ฉลองวันเกิดให้เพื่อนก็เถอะแต่ความเคยชินมันก็พาเธอตื่นเร็วเหมือนเดิม เธอเปิดน้ำใส่อ่างจนเต็มพร้อมกับตีฟองเพื่อจะได้ลงแช่

ก่อนจะหันมาถอดเสื้อผ้าบนตัวออกกองที่พื้นจนหมด ขาเรียวก้าวลงไปในอ่าง รูปร่างเย้ายวนของรมิตา หากผู้ชายคนไหนไม่หลงคงตาบอดแน่นอน เนินเขาขาวอวบ ประดับด้วยเม็ดทับทิมสีแดงอ่อน สีเดียวกับริมฝีปากเธอ มันน่ามองและน่าสัมผัสมาก

เอวขอดไซส์ยี่สิบสี่ รับกับช่วงสะโพกกลมได้แบบเซ็กซี่เขย่าใจ ยิ่งส่วนสงวนของเธอด้วยแล้ว มันอวบอูมเหมือนหลังเต่า เรียกว่าทุกอย่างสวยงามไม่มีที่ติเลยจริงๆ รมิตาค่อยๆ นั่งลงช้าๆ จนน้ำที่เต็มอ่างกระเฉาะออก

“อืม! สบายจัง” เธอพูดขึ้นเบาๆ ตอนนี้อยากพักให้หายเหนื่อยไม่คิดเรื่องอะไรอีก

“ฟังเพลงดีกว่า” ว่าพร้อมกับหันไปเปิดมือถือ ไม่นานเสียงดนตรีขับกล่อมเบาๆ ก็ดังขึ้น ก่อนที่เธอจะหลับตาพริ้มปลดปล่อยความรู้สึกที่มันทำให้หัวใจหม่น ไม่นึกถึงใครบางคนที่ทำให้ใจเจ็บ

ด้านภารัญเขาไม่ได้กลับมาห้อง เลยไม่รู้ว่าคนน้องหนีกลับบ้านไปแล้ว มาเฟียหนุ่มถูกลูกน้องโทรตาม จนต้องเดินทางมาระยองในตอนที่เขาเสร็จเรื่องกับสาวสวยทันที และอยู่เช็คของรวมกับเพื่อนสนิททั้งสาม เพราะมันคืออะไหล่รถที่มีราคาสูง บริษัทเขาเป็นผู้ผลิตและออกแบบเองเพื่อส่งออกขายเมืองนอก เลยต้องพิถีพิถันจัดการเอง ทำให้ต้องอยู่ที่นี่จนถึงค่ำของอีกวัน

แต่เขาก็สั่งให้คนตามดูแลรมิตาอยู่ ถึงได้รู้ว่าอีกฝ่ายหอบผ้ากลับบ้านไปแล้ว ตอนแรกก็กะว่าจะโทรไปตาม แต่คิดไปคิดมารอไปจัดการเองดีกว่า สุดท้ายเขาก็ไม่ได้บอกอะไรกับเธอ เพราะมองว่าไม่สำคัญ เขาไม่จำเป็นต้องรายงานเธอ เพราะเขามีสิทธิ์จะทำอะไรก็ได้

20:00 รมิตามาถึงงานปาร์ตี้ของเพื่อนรัก เธออยู่ในชุดเดรสสีแดงสดตามธีมของงานวันเกิดที่เคที่กำชับมา เพราะอยากให้เพื่อนสนิทหาแฟนได้ในคืนนี้นั่นเอง

แค่ก้าวขาเข้ามาในงาน ทุกคนก็มองกันเป็นตาเดียวแล้ว เพราะต่างก็ไม่เชื่อสายตาว่าน้องแว่นแผนกช่างจะเซ็กซี่เขย่าใจได้ขนาดนี้ ผมตรงยาวตอนนี้ถูกม้วนปลายเพื่อเพิ่มวอลุ่ม มันยิ่งทำให้เธอดูดียั่วยวนในแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน คนที่จัดการเรื่องนี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็เคที่นั่นแหละ งานนี้เพื่อนรักกะจะขายเธอให้ออก

ผิวขาวของรมิตามันขับผิวเธอจนไม่มีใครต้านทานเสน่ห์สาวสวยซ่อนรูปคนนี้ได้ แต่ดูเหมือนเธอจะรู้สึกอึดอัดมากกว่า เวลาที่มีคนเข้าหาไม่ซ้ำหน้า เธอไม่ชินที่หนุ่มๆ รุมขายขนมจีบแบบนี้เลย ยังดีที่มีนาธานคอยช่วยกันให้ เธอเลยมีเวลาปลีกตัวออกมาหายใจด้านนอก

“ทำไมมายืนหลบคนเดียวคะ” การันต์ถามขึ้น เขาเองก็ได้รับเชิญให้มางานเหมือนกัน

“เบื่อค่ะ เลยหนีออกมาสูดอากาศ” เธอตอบพร้อมกับหันมายิ้มให้เขาเหมือนเคย ต่างไปก็แค่ไม่มีท่าทีเอียงอายเหมือนแต่ก่อน ทำให้การันต์อดแปลกใจไม่ได้ เพราะคนน้องดูเหมือนจะทำตัวห่างไม่เหมือนเดิม

“ขิม พี่ไม่ได้หมั้นแล้วนะ” จู่ๆ เขาก็พูดขึ้นมา เพราะมั่นใจว่าที่รมิตาเป็นแบบนี้ก็เพราะเธอรู้ข่าวว่าเขาจะหมั้น

“เอ๊ะ! ทำไมล่ะคะ” เธอถามอย่างสงสัย สีหน้าไม่ได้บ่งบอกเลยว่าดีใจที่ได้ยินแบบนี้

“พี่ไม่ได้ชอบผู้หญิงคนนั้น” เขาบอกเพื่อรอดูท่าทีของเธอ รมิตานิ่งไปในใจก็ภาวนาไม่ให้เขาสารภาพอะไรที่ทำให้เธอรู้สึกอึดอัด เพราะตอนนี้เธอเริ่มคิดแบบนั้นแล้ว

“จะไม่ถามเหรอว่าพี่ชอบใคร” อีกฝ่ายถามจี้ขึ้นมาเอง ทำให้รมิตาเริ่มคิดหาทางหนี ทั้งที่แต่ก่อนเธอก็รอฟังคำนี้อยู่แท้ๆ แต่ทำไมตอนนี้กลับรู้สึกเฉยๆ ก็ไม่รู้

“ไม่ถามพี่ก็จะตอบครับ เพราะพี่ชอบขิมไง” การันต์สารภาพโดยไม่ให้อีกฝ่ายได้ทันตั้งตัว

ทำเอารมิตาถึงกับยืนนิ่ง แต่ยังดีที่เพื่อนสนิทอย่างนาธานเดินเข้ามาช่วยซะก่อน

“ขิมไปกับกูหน่อยกูลืมของขวัญเคที่ เร็วเลย ขอโทษนะครับพี่รัน” นาธานรีบควงแขนเพื่อนสาวเดินออกมา

“เสน่ห์แรงจริงนะ เดี๋ยวผัวกลับมาเจอ นี่งานเข้าแน่”

“ผัวบ้าผัวบออะไรของนาย บอกแล้วไงว่าแต่งกันเพราะสัญญา อีกหน่อยก็หย่า” รมิตายังคงเถียงทุกครั้งที่เพื่อนพูดถึงเรื่องนี้ แต่อีกฝ่ายกลับเบ้ปากใส่

“ชิ! ฝันไปเถอะว่าจะได้หย่า ขนาดอยู่ในที่ของเขาแบบนี้ ยังกำชับให้ฉันคอยเฝ้าทุกฝีเก้าเลย”

“เขาสั่งนายแบบนั้นเหรอ ทั้งที่ตัวเองไปอยู่กับผู้หญิงอื่นอ่ะนะ” รมิตาถามพูดเสียงหยัน แต่มันคงเป็นการเยาะตัวเองมากกว่า ตอนนี้เธอเลยเกิดอาการเซ็งขึ้นมา

“พูดแบบนี้แสดงว่ายังไม่รู้ล่ะสิ ว่าเจ้านายไประยอง เพราะโรงงานมีปัญหา แกไม่เห็นเหรอว่าขนาดคุณกันตะยังไม่อยู่ในงานวันเกิดของเคที่เลย”

“จริงด้วย เพื่อนเขาอีกสองคนก็ไม่เห็น” รมิตาพูดเสียงตื่น เธอเองก็ไม่ได้สังเกตุอะไร มาถึงก็ถูกรุมจากพวกผู้ชาย

“ก็เขาไปด้วยกัน ที่นั่นมีคุณสิงหาเป็นหุ้นใหญ่ แต่การออกแบบส่วนมากเป็นเจ้านายเรา ก็เลยต้องหอบกันไปตรวจสินค้าที่ไม่ได้มาตรฐาน ไม่รู้จะกลับมาทันงานมั้ย” นาธานร่ายยาวอธิบายถึงสาเหตุ น่าแปลกที่เจ้านายโทรหาเขาโดยตรง และบอกเล่าเรื่องราวให้ฟัง ราวกับตั้งใจจะให้บอกต่อใครอะไรแบบนั้น และตอนนี้เขากำลังทำอยู่

“เฮอะ! พอรู้ว่าผัวไม่ได้กกหญิงก็ยิ้มหน้าบานเชียวนะ”

“บ้าเหรอ ฉันไม่ได้ทำแบบนั้นซะหน่อย อีกอย่างระหว่างฉันกับเขาก็แค่แต่งงานตามสัญญา เขาไม่มีทางคิดอะไรกับฉันแน่ นายก็เห็นว่าแต่ละวันเขาจ้องแต่จะหาเรื่องฉัน เมื่อวานเขาก็ยังมีความสุขกับสาวสวยอยู่เลย” รมิตาพูดถึงเรื่องนี้เธอก็เศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด

“หึ! ก็อาจจะใช่ที่เขาไม่คิด แต่เธอน่ะคิดแน่ๆ” นาธานคิดในใจเขาไม่อยากพูดออกมาเพราะอยากให้เพื่อนรู้เอง

23:45 งานปาร์ตี้ยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ เจ้าภาพก็เริ่มเมาแล้ว แม้จะไร้เงาของสามีที่พึ่งจดทะเบียนกันไปหมาดๆ แต่เธอก็เข้าใจเพราะรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน และที่สำคัญกำลังกลับมาใกล้จะถึงแล้วตอนนี้

“เอาเค้กออกมาเตรียมไว้เลยดีกว่านะ” นาธานพูดขึ้นในห้องวีไอพีอีกห้อง ที่ก่อนนี้ก็ใช้จัดปาร์ตี้เหมือนกัน แต่ทุกคนไปรวมตัวอีกห้องแล้ว เพื่อรอเป่าเค้กที่เขาและรมิตาจะเข็นออกไป พอหันมาหาเพื่อนสนิทเธอกลับมีเหงื่อเต็มหน้าไปหมด ทำเอาเขาตกใจเป็นอย่างมาก

“ขิมเป็นอะไร ทำไมเหงื่ออกมากขนาดนี้”

“ไม่รู้ธารฉันร้อน พากลับห้องทีอยากอาบน้ำ” เสียงหวานดังกระเส่า ทำเอาเพื่อนสนิทชะงักไป

“ขิมมึงคงถูกวางยาเสียสาวแล้วล่ะ เดี๋ยวกูตามพี่หมอให้” นาธานพูดก่อนจะรีบตามหาคนที่อาจจะช่วยได้