10. เข้าทาง

นาธานรีบเดินออกไปตามหาคนที่เขาพูดถึง ตอนนี้เพื่อนสนิทเลยอยู่ในห้องคนเดียว ก่อนจะมีใครบางคนเดินเข้ามาแล้วช้อนอุ้มเธอขึ้น อารมณ์ของเธอตอนนี้บ่งบอกให้รู้ว่าเริ่มคุมไม่อยู่แล้ว มือเล็กรั้งเอาอีกฝ่ายลงมาประกบจูบทันที ทั้งที่ยังไม่ได้ออกมาจากห้องวีไอพีนี้ด้วยซ้ำ

ทำเอาคนที่กำลังพาเธอออกไปถึงกับชะงัก เลยต้องกดล็อคประตู ก่อนจะวางเธอลงบนโซฟาเพื่อตอบรับลิ้นชื้นที่สอดเข้ามาเกาะเกี่ยวตวัดอย่างเร่าร้อน ไม่รู้ว่าคนน้องไปเรียนรู้จากใครมา แต่เขาไม่ถือเรื่องนี้หรอก ยังไงต้องทำให้เธอเป็นของเขาให้ได้ก่อน

เรื่องอื่นค่อยว่ากัน อุตส่าห์ค้านหัวชนฝาเรื่องหมั้นจนสำเร็จ ตอนนี้ต้องมาตั้งรับสู้กับสามีของผู้หญิงที่เขารักอีก ยังไงก็ไม่มีทางยอมแพ้แน่ แค่ทำให้เธอท้องก็พอนั่นคือสิ่งที่การันต์คิดและต้องทำให้สำเร็จคืนนี้

รมิตาบดจูบกับอีกฝ่ายเพราะความต้องการที่ไม่สามารถควบคุมได้ เธออยากปลดปล่อยอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน นั่นเพราะการันต์ใช้ตัวยาแรงมาก แบบที่ว่าต่อให้แข็งแรงแค่ไหนก็ต้านอารมณ์นี้ไม่อยู่

ทั้งยังทำให้เห็นภาพเบลอ หรือเรียกง่ายๆ ว่าภาพหลอนแปลเปลี่ยนอีกฝ่ายเป็นคนที่ชอบนั่นแหละ ในความคิดเธอคนตรงหน้าคือภารัญ รมิตาเลยปล่อยตัวปล่อยใจตามความต้องการ ก่อนจะพลิกตัวขึ้นมาอยู่ด้านบน พร้อมกับกระชากเสื้อเขาจนกระดุมขาด

“เบาๆ ครับน้องขิม พี่รันไม่ไปไหนหรอก” เสียงทุ้มคุ้นหูดังขึ้นเรียกสติรมิตาได้อย่างดี เธอผงะก่อนจะถอยออกมาจากตัวเขา แล้วไปนั่งขดตัวสั่นพร้อมกับเสียงสะอื้น เพราะกำลังบังคับความรู้สึกไม่ให้พุ่งพล่าน

“โถว! น้องขิมจะทนทำไม พี่อยู่ตรงนี้ทั้งคน ไม่ต้องทนนะครับ เป็นเมียพี่ดีกว่านะ พี่จะดูแลขิมอย่างดีเลย” การันต์ส่งเสียงหลอกล่ออีกฝ่าย

เพราะรู้ดีว่ายังไงเธอก็ไม่มีทางทนต่อฤทธิ์ยาได้แน่ รมิตาเงยหน้าขึ้นตัวสั่นงันงก ก่อนที่ภาพตรงหน้ามันจะตีกันมั่ว เป็นอย่างที่การันต์ต้องการเพราะเธอกำลังเห็นภาพเบลอ รมิตาลุกขึ้นก่อนจะเดินตรงเข้ามาหาเขาทันที แต่กลับมีบางสิ่งติดมือมาด้วยพร้อมกับฟาดลงที่หัวเขาอย่างแรง ขวดเบียร์แตกกระจายทั่วห้อง

ก่อนที่ร่างของเธอจะรีบวิ่งไปที่ประตู แม้ตอนนี้จะทรมานมากก็เถอะ รวมถึงมือที่มีรอยบาดเพราะการตี จนของเหลวสีแดงไหลหยดลงพื้น แต่เธอไม่สนใจอะไรแล้ว พอประตูเปิดออกได้ก็เจอกับร่างสูงของสามีพอดี ภารัญขบกรามแน่นเมื่อเห็นเสื้อผ้าที่มันหลุดรุ่ยของภรรยา และรอยขบเม้มที่บนซอกคอขาว รมิตาตั่วสั่นหนักกว่าเดิม เพราะไม่รู้ว่าใครคือภารัญตัวจริง

“มึงไม่ได้ตายดีแน่ไอ้การันต์” ร่างสูงตรงปรี่เข้าไปหาอีกฝ่ายทันที เขาชกเข้าที่หน้าหมอหนุ่มจนล้ม ก่อนจะกระทืบซ้ำ แต่ก็ยังไม่สาแกใจเพราะถูกสิงหารั้งไว้ซะก่อน

“พอแล้วไอ้ภามไปดูเมียมึงนู่น” คำพูดของเพื่อนทำให้ภารัญได้สติ เขารีบตรงเข้าไปดูคนน้องที่ตอนนี้กำลังซุกซอกคอนาธานอยู่ อีกฝ่ายถึงกับต้องยกมือกางออก ส่งสัญญาณให้รู้ว่าเขาไม่ได้ทำอะไร

ภารัญขบกรามแน่นก่อนจะช้อนอุ้มเอาคนน้องเดินเลี่ยงออกไป เหล่าเพื่อนของเคที่ซึ่งมางาน ต่างก็เป็นงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ก็พอจะรู้ว่าภารัญคือเจ้าของที่นี่แต่ท่าทีหวงแหนลูกน้องคนนี้เอามากๆ ของเขามันยิ่งเพิ่มความสงสัยให้ แต่ก็ถูกไล่ตะเพิดให้กลับไปอยู่อีกห้องก่อน

“ใครเมียไอ้ภามวะ นี่อย่าบอกนะว่ามันจับน้องขิมกินไปแล้ว ไอ้เพื่อนเลว ก็รู้อยู่ว่ากูจอง” จินตัยพูดขึ้นอย่างหัวเสีย ตอนนี้คนที่ไม่เกี่ยวข้องถูกไล่ให้ไปรอที่อื่น

“หึ! มึงนั่นแหละที่จองไม่ดูตามาตาเรือ จะจีบเขามึงก็เช็คดูซะก่อนนะว่าผัวน้องเป็นใคร ไอ้ภามกับขิมแต่งงานกันมาครึ่งปีแล้ว ยังดีนะที่มันปล่อยให้มึงรอดมาจนถึงวันนี้ แต่ไอ้นี่กูว่าไม่รอด” สิงหาพูดขึ้นเสียงดัง เพื่อให้กลุ่มเพื่อนได้รู้ความจริงพร้อมกัน

“หา!! จริงเหรอ” จินตัย กันตะ เคที่ พูดออกมาพร้อมกันทันที ต่างจากนาธานที่นั่งเงียบเหมือนสิงหา

“ที่นายไม่ตกใจ คือรู้เหมือนกันใช่ไหม” เคที่หันมาถามเพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ตรงข้าม

“อืม แต่ไม่รู้จะบอกยังไงเจ้านายสั่งห้าม” เขาตอบเลี่ยงไปแบบนั้นเอง ภารัญไม่ได้บอกแบบนั้นหรอก เขาไม่อยากให้เพื่อนมีปัญหาต่างหาก ถ้าคนรู้เยอะ

“มันปิดมาตั้งนาน แล้วทำไมตอนนี้ถึงอยากประกาศวะ” กันตะพูดขึ้นอย่างสงสัย

“คงพึ่งรู้ตัวมั้งว่าขิมเป็นเมีย” สิงหาพูดก่อนจะกดโทรออกให้คนของเขาเข้ามาจัดการคนที่สลบอยู่ ทำเอานาธานและเคที่รีบมองหน้ากันทันที

“เอ่อ! พวกคุณจะทำยังไงกับพี่หมอเหรอครับ” นาธานอดถามไม่ได้ เพราะยังไงก็รู้จักอีกฝ่ายมานาน

“ทำไมห่วงมันงั้นเหรอ ดูสิ่งที่มันทำกับขิมสิ” สิงหาพูดขึ้นเสียงเรียบ พร้อมกับจ้องหน้าคนน้องด้วย

“ผมเตือนนิดหนึ่งนะครับ ว่าถ้าถึงขั้นฆ่าแกงกัน ขิมมันคงไม่ให้อภัยพวกคุณแน่ๆ เพราะยังไงพวกเราก็เห็นกันมาตั้งแต่เด็ก พี่หมอแกคงกลัวเสียขิมไปเลยขาดสติทำเรื่องแบบนี้ ให้ผมจัดการพาแกกลับเองดีกว่านะครับ” คำพูดของนาธานทำให้ทั้งสามนั่งคิด ก่อนที่สิงจะพยักหน้ารับ

“ก็ได้ แต่ฉันต้องไปกับนายด้วย” เขาพูดก่อนจะลุกยืนเต็มความสูง เมื่อคนของเขาเข้ามาหิ้วปีกคนเจ็บออกไป

  ด้านภารัญกว่าจะพาเมียขึ้นมาถึงห้อง ก็เกือบจะสำลักจูบของคนน้องตายซะก่อน เพราะเธอจู่โจมหนักเหลือเกิน เพียงแค่รู้ว่าเป็นเขาเท่านั้นเอง

ก่อนหน้านี้ในลิฟต์

“คุณเป็นใคร อย่าทำฉันเลยนะ อื้อ!พี่ภาม ช่วยขิมด้วย” รมิตาร้องหาสามี โดยที่ไม่รู้เลยว่าตอนนี้อยู่ในอ้อมกอดเขาแล้ว มือกับคำพูดเธอมันก็สวนทางกันเป็นอย่างมาก เพราะเธอเริ่มขบเม้มซอกคอเขา ทำทุกอย่างเหมือนที่อีกฝ่ายเคยทำด้วยอย่างเงอะงะ

“พี่ภามเองครับ ขิมไม่ต้องกลัวนะ พี่มาช่วยแล้ว” ภารัญตอบเสียงอ่อนโยนเป็นครั้งแรก เมื่อได้ยินคนน้องเรียกหาแบบนี้ แค่คำตอบนี้ของคนตัวโตรมิตาก็รั้งเขาลงมาจูบ ทำเอาเก่งถึงกับต้องรีบหันหนี พอถึงก็รีบตรงไปเปิดประตูให้เจ้านาย และปิดลงในทันที

“ขอให้มีความสุขนะครับนาย” เก่งพูดขึ้นก่อนจะกลับลงไปข้างล่าง ทิ้งให้เจ้านายและภรรยาตัวน้อยได้กระชับความสัมพันธ์กันให้มากขึ้น ตามแผนการณ์ของคุณหญิงมารี ที่บอกให้เขาคอยเป่าหูลูกชายให้หันมาสนใจเมีย

ดูเหมือนตอนนี้เขาจะทำสำเร็จแล้ว ภารัญหวงรมิตายิ่งกว่าอะไร ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาเฝ้าดูตลอด และมั่นใจว่าทั้งคู่ใจตรงกัน แม้จะยังคงปากแข็งโดยเฉพาะเจ้านายเขา ที่แหกกฎของตัวเองแล้วยังไม่รู้ตัวอีก แต่ถ้าผ่านคืนนี้ไปทุกอย่างคงจะราบรื่นแล้ว นั่นคือสิ่งที่เก่งหวังให้เป็น

“ต้องรีบรายงานคุณท่าน” เก่งพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี

ภายในห้องทันทีที่ประตูปิดลงภารัญก็วางคนน้องลงบนเตียง ทั้งที่ปากยังคงบดจูบแลกลิ้นกันอยู่ เสียงลมหายใจดังขึ้นแข่งกับเสียงกระเส่าของทั้งคู่ ตอนนี้รมิตาต้องการมากจนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ แต่คนตัวโตก็อยากถามเพื่อให้แน่ใจ

“เธอรู้ใช่ไหมว่าเป็นฉัน” เขาถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง

“พะ พี่ภาม ขะขิมต้องการพี่” เสียงสั่นตอบกลับมาทันทีและยังคงใช่สรรพนามเรียกแบบนี้อีก ยิ้มร้ายผุดขึ้นบนหน้าหล่อ แม้เขาจะรู้ว่าเธอไม่ค่อยมีสตินัก แต่ชื่อที่เธอเรียกก็ทำให้มั่นใจได้ว่าคนน้องหวังอยากให้เป็นเขา มันยิ่งทำให้ภารัญได้ใจและรู้สึกเป็นต่อขึ้นมา หนีดีนักหาทางเลี่ยงเขาตลอด แต่ตอนนี้กลับมาร้องขอให้เป็นเขาเสียเอง

“งั้นพี่ภามจะจัดเต็มให้แล้วกันนะครับเมีย” เสียงทุ้มปนกระเส่าดังขึ้น ก่อนมันจะหายไปเมื่อเขา แนบริมฝีปากลงฉกชิมอีกครั้งอย่างเร่าร้อน มันแนบแน่นและโหยหาราวกับว่าไม่เคยทำกันมาก่อน

คงเป็นเพราะทุกครั้งภารัญเป็นคนชักนำคนน้องให้คล้อยตาม ต่างจากตอนนี้ที่เธอเอาแต่รั้งเขาลงมาแลกลิ้นกัน มือหนาจับล็อคท้ายทอยคนน้องให้หันหน้าไปมาหมุนตามองศาจูบที่เขามอบให้เธอ เตียงกว้างตอนนี้มีสองร่างกำลังเบียดเข้าหากันอย่างมัวเมา

รมิตาแยกขาเรียวของตัวเองออก เพื่อให้คนพี่แทรกเข้ามาตรงกลางได้ถนัด ความต้องการมีมากจนไม่อาจควบคุมร่างกายได้ ยิ่งรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใครเธอยิ่งเบียดหาโดยไม่อาย ทำให้คนตัวโตกระหยิ่มอยู่ในใจ แต่ตอนนี้คงต้องช่วยให้เธอปลดปล่อยออกมาสักครั้งก่อน ไม่งั้นคงไม่ได้เล่นสนุกกับร่างกายเย้ายวนนี้แน่ๆ

ภารัญรู้ว่าคนน้องกำลังทรมาน มือเรียวเลื่อนลงไปใต้ชุดเดรส ก่อนจะใช้นิ้วเขี่ยลงที่กลางกายของเธอ เพื่อช่วยผ่อนคลายลงเสียก่อน แต่ดูเหมือนจะไม่พอสำหรับรมิตาในตอนนี้ เขาเลยเขี่ยแพตตี้ตัวน้อยออกไปด้านข้าง ก่อนจะลูบวนเล็กน้อยจนคนน้องครางออกมา

“อื้อ! พี่ภามขา อ่ะ! อย่าแกล้งขิม อื้อ!” เสียงของคนน้องมันกระเส่าหวานหูเขาเหลือเกิน ยิ้มร้ายผุดขึ้นมา พร้อมกับจ้องใบหน้าสวย ที่กำลังเผยอปากแหงนขึ้นเมื่อเขากดนิ้วเข้าไปด้านใน ความคับแน่นทำเอามาเฟียหนุ่มต้องขบกรามข่มอารมณ์เอาไว้

เพราะภารัญกำลังนึกถึงการสอดใส่ที่มันต้องเกิดขึ้นแน่ๆ คืนนี้ ใครมันจะยอมพลาดโอกาสแบบนี้กัน เขาอยากรู้ว่าทำไมถึงได้มีอารมณ์แค่นึกถึงรมิตา วันนี้เขาคงได้ไขข้อสงสัยแล้ว โรคประหลาดที่เป็นอาจหายได้หลังจากคืนนี้ก็ได้