๓ แผนซ้อนแผน (๑)

๓

แผนซ้อนแผน

เมื่อมีคู่หูที่ดีเธอก็มักได้รับข่าวของภูมิรพีผ่านทางอติกานต์เสมอ จนถึงวันงานที่นายอำเภอต้องไปเป็นประธานแต่เช้า หญิงสาวก็ไม่พลาดแต่งตัวสวยออกจากบ้าน พยายามแต่งอย่างตั้งใจให้ดูเหมือนไม่ตั้งใจ ลงแป้งหนาแต่คนมองต้องคิดว่าหล่อนหน้าเปลือย ทุกอย่างพิถีพิถันหมดแล้วค่อยยิ้มให้ตนเองผ่านกระจก

หยิบของลงกระเป๋าสะพายข้างขนาดเล็ก ฉีดน้ำหอมปิดท้ายแล้วออกจากบ้านเพื่อไปยังวัดที่อยู่ห่างออกไปเล็กน้อย ขับมอเตอร์ไซค์น่าจะสะดวกกว่าจึงเลือกจักรยานยนต์แทนรถยนต์ซึ่งน่าจะไม่มีที่จอดรถ

หน้าวัดมีรถขายของเรียงเต็มไปหมด ผู้คนคึกคักตั้งแต่เช้าเพราะมีกิจกรรมให้เล่นรอบงานไม่ว่าจะเป็นสอยดาว ตักไข่หงส์ ปาลูกโป่ง โยนห่วงหรือยิงตุ๊กตา ทว่าสิ่งเดียวที่หญิงสาวสนใจคือหนุ่มร่างสูงที่กำลังทักทายชาวบ้าน

กนกวดีจัดเสื้อผ้าของตนให้เรียบร้อย สูดลมหายใจเข้าปอดลึกแล้วรีบเดินเข้าไปหาทันทีเมื่อภูมิรพีหลุดพ้นจากวงสนทนาขนาดใหญ่ ดวงหน้าหวานยิ้มกว้างแสร้งทำเหมือนบังเอิญเจอ ทั้งที่ความจริงเกิดจากความตั้งใจของเธอทั้งนั้น

“สวัสดีครับกรุ้งกริ้ง มาเดินเล่นงานวัดเหรอครับ” เขาเป็นฝ่ายทักก่อน หญิงสาวจึงทำตาโตแล้วตอบรับบ้าง การแสดงของเธอคิดว่าค่อนข้างแนบเนียนพอสมควร

“ใช่ค่ะ คุณอั๋นล่ะคะ ตายแล้ว...กริ้งไม่น่าถามเลย เป็นนายอำเภอก็ต้องมาเป็นประธานเปิดงานอยู่แล้วสิ ช่วงเย็นคุณอั๋นจะมาไหมคะ” ยกมือปิดปากทำเหมือนตกใจ แล้วใช้โอกาสนี้เป็นการชวนเขามาช่วงเย็นไปในตัว

เธออยากใช้เวลาอยู่กับภูมิรพีให้มากที่สุด เพื่อที่ตนจะได้ขยับสถานะบ้าง ไม่อยากเป็นเพียงแค่ลูกสาวของผู้ใหญ่บ้านในสายตาเขา...

“ผมยังไม่แน่ใจเลยครับ ต้องดูว่าจะมีงานด่วนเข้ามาหรือเปล่า แต่ผมว่างานน่าสนุกดีอยากลองมาสักครั้งเหมือนกัน กริ้งจะมาไหมครับ” เพียงถูกถามก็เหมือนเป็นคำชวน เธอไม่พลาดรีบตอบอย่างรวดเร็วเพื่อเป็นการเปิดโอกาส คิดว่าอย่างไรอีกฝ่ายก็ต้องชวนเธอเดินเล่นแน่นอน

“มาค่ะ ว่าจะมาเดินเล่นงานวัดผ่อนคลายสักหน่อย” จ้องเขาเมื่อพูดจบ เธอเปิดโอกาสให้ขนาดนี้หวังว่าภูมิรพีจะรีบคว้าไว้

พูดสิคะ...ชวนเลยค่ะ

สั่งเขาในใจโดยดวงตายังไม่เคลื่อนจากใบหน้าคม เห็นว่าเขากำลังจะเอ่ยบางอย่างแต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อมีบุคคลที่สามเข้ามาแทรก

“ท่านนายอำเภอคะ! ไม่คิดว่าจะเจอกันที่นี่ ไม่แวะไปโรงทานหน่อยเหรอคะ วันนี้จินนี่ทำอาหารคาวหวานมาแจกเยอะเลย เชิญแวะไปได้นะคะ ช้าอาจหมดน้า”

เป็นคู่อริตลอดกาลของเธออย่างจินลดา!

ดวงตากลมตวัดมองคนมาใหม่อย่างไม่ชอบใจ เธอกำลังจะได้รับคำชวนจากนายอำเภอรูปหล่อ แต่ว่าโอกาสนั้นกลับหลุดลอยหายไปต่อหน้าต่อตา โกรธจนอยากกรีดร้องดังๆ สักครั้งแต่พยายามยั้งตัวเองเอาไว้

“ใจบุญจังเลยนะครับ” คำชมสร้างความปิติให้แก่จินลดาเป็นอย่างมาก เธอเอาผมทัดหูพลางช้อนสายตามองเขา

ทำตัวเป็นหญิงสาวอ่อนหวานไม่เข้ากับนิสัยจริงสักนิด กนกวดีมองแล้วต้องเบือนหน้าหนีแล้วทำเหมือนจะอาเจียน หล่อนรู้ดีถึงนิสัยของอีกฝ่าย

ห่างจากคำว่าใจบุญไปไกลโข...

“ปกติค่ะ จินนี่เป็นคนชอบเข้าวัดทำบุญอยู่แล้ว ถ้าว่างเป็นต้องนั่งสวดมนต์เจริญสมาธิตลอดเลย พวกเหล้ายากินไม่เป็นค่ะ ค่อนข้างห่างไกลจากตัวจริง” ชื่นชมตัวเองเล่นเอากนกวดีที่เงียบต้องขอออกความคิดเห็นบ้าง

“เหรอจ๊ะจินนี่ ได้ข่าวว่าวันก่อนไปเมาอยู่ร้านเจ๊ไก่ต้องให้คนแบกกลับบ้านตั้งสี่คนแหนะ สวดมนต์อีท่าไหนถึงไปโผล่ร้านยาดองได้ล่ะจ๊ะ” คนที่รู้เรื่องของทั้งหมู่บ้านถามหน้าซื่อตาใส แต่จินลดารู้ดีว่ากำลังโดนแดกดัน

ส่วนคนกลางอย่างภูมิรพีก็ไม่กล้าพูดอะไร เขาเริ่มคิดว่าอยากออกไปจากสถานสุ่มเสี่ยงให้เร็วที่สุด แต่ลูกสาวผู้ใหญ่บ้านก็ยังไม่ยอมปล่อย หันมาพูดกับเขาเหมือนต้องการให้มีส่วนร่วมกับการสนทนา

“คุณอั๋นคงยังไม่ทราบ กริ้งกับจินนี่เป็นเพื่อนกันสมัยเรียนค่ะ เมื่อก่อนเขาชื่อจิ้งหรีดแต่เพิ่งมาเปลี่ยนเป็นจินนี่ได้ไม่นานนี่เอง” ปิดปากพลางหัวเราะจนเจ้าของชื่อต้องรีบดักเอาไว้เพราะดูเหมือนอีกฝ่ายก็ไม่ต่างกันนัก

“แหม่ เธอก็เปลี่ยนจากกิ่งเป็นกรุ้งกริ้งเหมือนกันไม่ใช่เหรอ ชื่อใหม่ฟังแล้วรำคาญหูดีนะ ฮ่าๆๆ” หัวเราะเสียงดังลืมว่าต้องเก็บอาการต่อหน้าภูมิรพี

กนกวดีถึงกับเม้มปากแน่น ถ้าอยู่กันสองคนเกรงว่าคงได้ลงมือสักฉาดสองฉาด แต่เพราะยังมีชายหนุ่มที่หมายปอง จึงไม่มีใครกล้าทำอะไรนอกจากจ้องกันนิ่งเหมือนลองเชิง

คนกลางจำต้องพาตัวเองออกจากสถานการณ์นี้ให้เร็วที่สุด จึงเลือกเปิดปากพูดในสิ่งที่ตรงข้ามความจริง

“เอ่อ พอดีผมมีธุระต่อ...ไว้เจอกันโอกาสหน้านะครับ ไปแล้วนะครับกรุ้งกริ้ง” ค้อมศีรษะให้จินลดาแล้วค่อยหันมาบอกกนกวดีที่ยิ้มกว้าง แม้จะไม่มีธุระต่อแต่การอยู่ตรงกลางของสงครามเย็นมันชวนปวดหัวมาก เลือกหลบออกไปข้างนอกดีกว่า

“ค่ะ ค่ะคุณอั๋น ไว้เจอกันนะคะ” โบกมือลาด้วยรอยยิ้ม พอเขาเดินออกไปคนถูกเรียกชื่อก็เชิดใบหน้าพร้อมยกมือขึ้นกอดอก ค่อนข้างภูมิใจที่ตนเองเป็นผู้ถูกเลือก

“เมื่อกี้เขาเรียกชื่อกู เขาลากูคนเดียวค่ะ อีพวกปลิงคอยเกาะแกะเขาไม่มองให้เสียสายตาหรอก เฮ้อ สงสารเธอจังเลยนะจินนี่” ท้ายประโยคลดเสียงลงแล้วทอดถอนใจด้วยใบหน้าเศร้าหมอง

เธอสะใจเป็นอย่างมากทั้งยังดีใจที่ภูมิรพีทำเหมือนมีใจให้กัน หนทางข้างหน้าที่เคยกังวลดูเหมือนจะไม่ค่อยยากเท่าไหร่ ขอเพียงเธอหมั่นไปมาหาสู่ อีกไม่นานตำแหน่งคุณนายจะไปไหนพ้นล่ะ ต้องตกเป็นของหล่อนแน่นอน

“อีกิ่ง!” ตะโกนเสียงดังพร้อมเตรียมเข้าหาเรื่อง แต่ลูกสาวแม่วรรณก็ไม่ถือสาหาความ เพราะถือว่าตัวเองเป็นผู้ชนะ

“เตรียมน้ำใบบัวบกไว้แก้ช้ำในด้วยล่ะ วันไหนที่กูขึ้นเป็นคุณนายจะได้ไม่กระอักเลือดตายก่อน อยู่ดูความสุขของกูไปนานๆ นะ” ยิ้มเยาะคนตรงหน้าแล้วเดินไปทางอื่น ปล่อยให้จินลดามองตามพลางกำมือแน่นอย่างเคียดแค้น

เธอจะไม่ให้ให้กนกวดีมีความสุขกับภูมิรพีหรอก!

“หึ่ย! อีกิ่ง มึง...กูไม่ยอมให้มึงมีความสุขแน่ คอยดูว่ากูจะขัดขวางมึงยังไง!” เริ่มคิดแผนการเพื่อเอาคืนบ้าง ให้มันรู้ไปว่าอีกฝ่ายจะเอาชนะหล่อนได้ตลอด อยากเห็นเหลือเกินว่าเวลามันตกลงมาบนพื้นเพราะถูกกระชากฝันจะเจ็บแค่ไหน

ร้านซ่อมรถมีงานให้ทำทั้งวัน เสือจ้างพนักงานสองคนคอยช่วยเหลือตนคือพร้อมและม่อน เพิ่งเรียนจบชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย ไม่มีทีท่าว่าจะเรียนต่อเขาจึงให้มาทำงานเพื่อหาเงินไปเรียน ทั้งยังแนะนำให้ต่อปวส.ตรงสายงานไปเลย

ทั้งคู่จึงค่อนข้างเคารพเสือเป็นอย่างมาก แทบจะยกให้เป็นพระเจ้าทำหิ้งกราบไหว้บูชาซะด้วยซ้ำ เด็กแถวนี้ก็เกรงใจเจ้าของอู่ซ่อมรถกันทุกคน ไม่กล้าหือกล้าอือ บอกทำอะไรก็ยอมทำตามหมดทุกอย่าง ว่านอนสอนง่ายมาก

“วันนี้อบอ้าวนะพี่เสือ ดูท่าคืนนี้ฝนน่าจะตกหนัก แล้วงานวัดจะเป็นไงอุตส่าห์จ้างหมอลำมาซะแพง คิดแล้วเสียดายเลยนะถ้าฝนตก” งานวัดค่อนข้างคึกคัก เขาเห็นตอนขับรถผ่านแทบไม่มีพื้นที่เดินด้วยซ้ำ ขนาดกลางวันแดดเปรี้ยงคนยังไปไม่ขาดสาย

ยิ่งคืนนี้มีหมอลำคณะดังมาเปิดการแสดง เชื่อว่าห้าโมงเย็นพื้นที่ด้านหน้าคงถูกจองเต็ม แต่อากาศแบบนี้เกรงว่าตอนกลางคืนฝนน่าจะตกกระหน่ำ

“มึงจะเสียดายทำไม มึงบอกว่าคืนนี้จะนอนเล่นอยู่บ้านไม่ใช่เหรอ” ท้วงทันทีเมื่อได้ยินว่าพร้อมคิดจะนอนอยู่บ้านแทนการไปเที่ยวกับเพื่อน เสือเองก็ไม่มีแผนจะไปเช่นเดียวกันเมื่อมธุรินไม่ได้ไปด้วย เขาคิดว่าหากปิดร้านก็คงกลับบ้านอาบน้ำนอน

ชีวิตตอนกลับมาบ้านกับอยู่เมืองหลวงต่างกันลิบลับ ที่นั่นเขาเหมือนมดตัวเล็กต้องเดินตามคำสั่งอย่างเป็นระเบียบห้ามแตกแถว ทำแบบนี้มาหลายปีจนจุดแตกหักคือทราบความจริงว่าแฟนของตนที่ทำงานด้วยกันแอบคบกับหัวหน้าแผนก