ตอนที่ 3 เจ้าเล่ห์

ตอนที่ 3 เจ้าเล่ห์

“ไอ้ทุเรศ คุณมันน่ารังเกียจ”

“หยุดด่าผมสักที!” เสียงตะคอกของเขาทำเอาเธอจำเป็นต้องเงียบ

“ปล่อยฉันลงไปนั่งดีๆก่อนเถอะนะ นั่งแบบนี้จะคุยรู้เรื่องได้ยังไง” เขายอมปล่อยแต่ทันทีที่เธอเป็นอิสระจากเขา เธอก็ทำท่าจะวิ่งออกจากห้องทันที

“นี่! มานี่เลย” ดีที่เขาขายาวแขนก็ยาว เขาก้าวสองทีก็คว้าเอวของเธอเอาไว้ได้ทัน แล้วทั้งสองก็กลับมานั่งกันอยู่ในท่าเดิมอีกครั้ง

“ปล่อยนะ! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ! ถ้าไม่ปล่อยฉันจะร้องให้คนช่วยจริงๆด้วย” ยิ่งเธอดิ้นมากขึ้นเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งกอดเธอแน่นขึ้นเท่านั้น

“ชั้นนี้มีแค่ห้องทำงานของผมห้องเดียว ไม่มีใครได้ยินเสียงของคุณหรอก” เขาตอบอย่างผู้ชนะ พริกแกงเธอเป็นฝ่ายเสียเปรียบ เธอจึงยอมหยุดดิ้นก่อนที่ร่างกายของเธอกับร่างกายของเขาจะฝังรวมร่างกันมากขึ้นไปกว่านี้

“มาคุยงานไม่ใช่เหรอว่ามาสิ ผมรอฟังอยู่” ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาอยู่ติดกับใบหน้าสวยของเธอไม่ถึงคืบ กระโปรงสั้นที่เธอสวมใส่อยู่ตอนนี้นั้นก็ร่นขึ้นมาเห็นขาอ่อนขาวเนียน ยิ่งทำให้หญิงสาวรู้สึกเขินอายเป็นที่สุด

“ฉันต้องการมานำเสนอรายการสินค้าที่จะเอาขึ้นห้างของคุณกับคุยตกลงเรื่องราคาสินค้าบางตัวค่ะ” เธอจะพูดให้จบโดยไว เพื่อให้เธอได้ออกไปจากที่นี่เร็วๆ

“มาว่าสิ” น้ำเสียงอบอุ่นกระซิบบอกเธอที่ข้างใบหูเบาๆ หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆเพื่อตั้งสติแล้วเริ่มพูดในสิ่งที่ต้องการมาพูดทันที

ในขณะที่เธอเริ่มพูดถึงรายละเอียดที่ต้องการนำเสนอให้เขาฟัง เขาก็นั่งฟังเธอพูดอย่างตั้งใจ กลิ่นหอมอ่อนๆจากร่างกายของเธอในก้อมกอดเขายิ่งทำให้เขารู้สึกถูกใจ และทันทีที่เธอพูดจบ

“ตกลงครับ”

“คุณยอมรับเงื่อนไขและราคาที่ฉันนำเสนอไปเมื่อสักครู่นี้จริงๆเหรอคะ” เธอไม่คิดว่าเขาจะพูดง่ายเพราะเธอแอบโก่งราคาสินค้าบางรายการด้วย ไม่คิดว่าเขาจะยอมเธอง่ายขนาดนี้

“ก็ถ้าคุณง่าย ผมก็ง่าย” คำพูดของเขาคิดดีไม่ได้เลย ไหนจะท่านั่งที่คุยเรื่องงานกันคงต้องจดจำไปตลอดชีวิต

“นี่!” เธอแหวใส่

“ใจเย็นๆสิครับคนสวย ผมน่ะไม่ค่อยชอบเสียเปรียบใครซะด้วยสิ” เพราะราคาที่เธอนำเสนอมา มันมากเกินจากมาตรฐานที่เขาควบคุมไว้ ข้อนี้เธอเองก็น่าจะรู้ดี

“คุณต้องการอะไรเพิ่มว่ามาเลยค่ะ”

“คุณไง” “ฝันไปเถอะ”

“ใจเย็นๆสิครับ ผมไม่เคยฝืนใจผู้หญิงคนไหนนะ ถ้าคุณไม่ยอมผมก็จะไม่ทำ” เขาหมายถึงอะไร!

“ยอมอะไรของคุณ พูดให้มันดีๆนะ”

“ก็...ทุกอย่างนั่นแหละครับ ทานข้าว ดูหนัง ออกกำลังกาย ถ้าคุณตกลงยอมเป็นเพื่อนกับผม ผมจะเซ็นสัญญาให้คุณตอนนี้เลย” เขาใช้คำว่าเพื่อน นั่นจึงทำให้พริกแกงเบาใจลงไปได้หน่อย

“ทานข้าว ดูหนัง ออกกำลังกาย แค่นี้แน่นะคะ” ถึงไม่ค่อยอยากจะเชื่อในสิ่งที่เขาพูด แต่ประโยชน์ที่บริษัทของเธอจะได้รับมันก็น่าเสี่ยง

“ก็บอกแล้วว่าผมไม่ชอบฝืนใจใคร คุณได้แค่ไหน ผมก็เอาแค่นั้นแหละ” แล้วท่านั่งตอนนี้ล่ะ แน่ใจนะว่าไม่ได้บังคับ!

“ฉันไม่อยากมีปัญหา ถ้าเกิดผู้หญิงของคุณเห็นฉันอยู่กับคุณเข้าเธออาจจะไม่สบายใจ”

“นั่นไม่ใช่ปัญหาของผม แล้วผมก็บอกคุณไปแล้วว่าผมกับเธอคนนั้นไม่ได้เป็นอะไรกัน”

“ฉันขอกลับไปคิดเงื่อนไขของคุณก่อนแล้วกัน” พริกแกงค่อยๆพาตัวเองลงไปจากหน้าตักของเขาได้จนสำเร็จ

“ไม่ต้องคิด อ่ะผมเซ็นให้เลย” เขาคว้าแฟ้มที่หญิงสาวถือเอามาด้วย ในนั้นมีสัญญาอยู่ เขารีบหยิบเอามาเซ็นชื่อ

“นี่คุณ!” เธอกำลังจะแย่งสัญญากลับคืนมาก่อน แต่เขาที่เร็วกว่าคว้าเอาไปได้ก่อน แล้วจึงจดปลายปากกาลงไปในสัญญาใบนั้นทันที การลงลายมือชื่อเสร็จ ก็ถือว่าเอกสารฉบับนี้สมบูรณ์และใช้ได้เลย

“แล้วถ้าฉันไม่ทำตามที่คุณต้องการล่ะ ไหนๆคุณก็เซ็นแล้วนี่ ขอบคุณนะคะ” เพราะในสัญญาไม่ได้ระบุเงื่อนไขบ้าๆของเขาลงไป

“เห็นกล้องวงจรปิดนั่นมั้ย ถ้าคุณไม่ทำตามที่ผมต้องการ คุณได้เป็นข่าวหน้าหนึ่งแน่” ก็ท่านั่งคุยงานสุดแสนจะวาบหวิวซะขนาดนั้น ถ้านักข่าวได้ไปมีหวังเธอได้โด่งดังแน่ๆ “............” เธอเม้มปากแน่น เสียเปรียบทุกช่องทาง

“ผมถือว่าคุณตกลงแล้ว ขอเบอร์ด้วยครับ” พริกแกงยังคงนิ่งเฉยใบหน้าไม่พอใจสุดๆ แต่ก็ทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้ แต่แล้วคนใจร้อนก็ถือวิสาสะหยิบมือถือจากกระเป๋าของเธอขึ้นมา โดยใช้นิ้วมือของเธอปลดล็อคให้ตัวเองเสร็จ ได้เบอร์ได้ไลน์เรียบร้อย