05 จับฉีดยา

“พี่พราน! ไม่เอานะ!!”เธอพยายามสะบัดแขนให้หลุดจากมือของชายหนุ่ม

“ก็เธอดื้อเองช่วยไม่ได้ พี่ให้เธอกินยาดีๆแล้วเธอไม่กินเองมันก็ต้องฉีดแบบนี้แหละ”ชายหนุ่มพูดพลางใช้มืออีกข้างยื้อหยิบกล่องยาบนโต๊ะ

“หนูไม่ฉีด หนูยอมกินยาก็ได้ ไม่ฉีดนะ น้า ๆ ๆ”เธอพยายามร้องขอออดอ้อนเสียงหวาน

“มาพูดตอนนี้ก็หมดประโยชน์แล้ว เพราะเธอมันดื้อยาไปแล้ว”ชายหนุ่มปล่อยแขนของเด็กสาวออกแล้วยกขาทั้งสองข้างขึ้นไปพาดไว้บนตักของเธอแทน เพื่อไม่ให้เธอดิ้นหนีไปไหนได้

“พี่พราน ฮื่อออ หนูไม่ฉีดยานะมันเจ็บ!”เธอพยายามดิ้นอย่างแรง

“....”ชายหนุ่มไม่ได้ฟังคำพูดของเธอเลย เขาทำทุกอย่างด้วยความรวดเร็วก่อนจะใช้ปากกัดฝาจุกปิดเข็มฉีดออกไป

“พี่พราน ไม่เอา หนูยอมกินยาก็ได้ขออย่างเดียวอย่าฉีดยาได้ไหมมันเจ็บ”

“ไม่ได้ เราอยากดื้อกับพี่เองเพราะฉะนั้นอยู่นิ่งๆแล้วมันจะไม่เจ็บ”ชายหนุ่มยังคงปฏิเสธอยู่แบบนั้น เขาจับเด็กสาวพลิกให้นอนคว่ำลงกับโซฟาใช้ขาอีกข้างหนึ่งพาดคอของเธอเอาไว้แล้วอีกข้างหนึ่งพาดทับขาของเธอ

“ฮื่ออ กรี๊ดดพี่พราน”

“ห้ามเกร็งเด็ดขาดเลยนะเจ้าขาถ้าเธอไม่อยากเจ็บ”

“ไม่เอา ไม่ฉีดฮื่ออ หนูยอมทำอะไรก็ได้ขออย่างเดียวพี่ห้ามฉีดยาหนู”

“ไม่ได้ ต่อไปนี้พี่จะตามใจอะไรเราไม่ได้อีกแล้ว”พูดจบชายหนุ่มก็เลิกกระโปรงนักศึกษาของเธอขึ้นไปดึงกางเกงในของเธอลงมาเล็กน้อยใช้สำลีที่ชุบแอลกอฮอล์เช็ดที่แก้มก้นของเธอสองสามครั้ง

“ดะ เดี๋ยวสิพี่พราน”เด็กสาวร้องห้ามในขณะที่ชายหนุ่มกำลังจะปักเข็มลงไปที่ก้นของเธอ ทำให้ชายหนุ่มต้องหยุดชะงักกลางคัน

“อะไรของเธออีก”

“หนูหายแล้วหนูไม่ได้เป็นไข้อะไรแล้ว พี่ไม่ต้องฉีดยาหนูแล้ว”

“เธอนี่มันเจ้าเล่ห์จริงๆเลยนะ คิดว่าพูดแค่นี้แล้วพี่จะเชื่อเธอหรือยังไงพี่ไม่ได้หลงกลเด็กเลี้ยงแกะอย่างเธอง่ายๆหรอกนะ”แล้วชายหนุ่มก็แทงเข็มฉีดยาเข้าไปที่ก้นของเธอทันที

“กรี๊ดดด ฮื่ออ”เธอร้องออกมาเสียงดังพร้อมกับกัดแขนตัวเองอย่างแรง

สาเหตุที่เด็กสาวกลัวเข็มฉีดยามันมีต้นสายปลายเหตุ ตอนเด็กๆเธอเคยเล่นจนบาดเจ็บแล้วต้องไปรักษาตัวที่โรงพยาบาล ตอนนั้นหมอกำลังฉีดยาเข้าที่แขนของเธอจู่ๆเธอก็สะบัดแขนอย่างแรงทำให้เข็มฉีดยาหักคาอยู่ที่แขนของเธอ แล้วเธอก็ต้องผ่าตัดเพื่อเอาเข็มฉีดยาออกมา จากนั้นเธอก็กลายเป็นเด็กที่กลัวเข็มฉีดยาเอามากๆ ถึงเธอจะโตรู้เรื่องแล้วแต่ความกลัวของเธอมันก็ไม่เคยจางหายไปไหนเหมือนกับว่ามันเป็นโรคประจำตัวไปแล้ว

“แค่นี้แหละ ทำเป็นดื้อเป็นเด็กไปได้ยาก็กินยากฉีดยาก็ไม่ให้ฉีด อีกหน่อยถ้าเธอไม่สบายคงป่วยตายพอดี”

“ฮึกก ให้มันตายไปเลยไม่อยากอยู่แล้วเหมือนกัน!”เธอลุกขึ้นนั่งแล้วพูดประชดใส่ชายหนุ่ม

“วันหยุดอยากไปเที่ยวไหนไหมพี่จะพาไป”

“ไม่!!”เธอตอบกลับชายหนุ่มเสียงแข็ง

“ไม่เอาสิ อย่าทำนิสัยแบบนี้พี่ขอโทษเรื่องวันนั้นพี่จะรับผิดชอบเราเอง ทันทีที่พ่อกลับมาจากปารีสเราจะแต่งงานกันทันที”

“ไม่ค่ะ! หนูไม่มีทางแต่งงานกับพี่เด็ดขาด”เธอรีบปฏิเสธ เธอไม่อยากขึ้นชื่อว่าแย่งแฟนใครชายหนุ่มเพิ่งจะกลับไปคืนดีกับแฟนเก่าเองแต่ไหงมาขอเธอแต่งงานแบบนี้ล่ะ

“พี่จะแต่ง และพี่จะบอกพ่อเรื่องของเราสองคนด้วย”

“อย่านะ!! ถ้าพี่บอกพ่อหนูจะหนีออกจากบ้านจริงๆด้วย”เธอรีบสบัดหน้าไปหาชายหนุ่มทันที

“ทำไม พี่ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงปฏิเสธพี่”

“เอาเป็นว่าหนูไม่ติดใจอะไรกับเรื่องนี้ก็แล้วกัน ถือซะว่ามันเป็นเพียงอารมณ์ชั่ววูบของเราสองคนพี่ไม่ต้องมารับผิดชอบอะไรหนูทั้งนั้นและหนูก็ไม่ขอเรียกร้องอะไรจากพี่เลยซักอย่าง ถ้าพี่อยากให้หนูอยู่ที่บ้านหลังนี้ต่อก็ช่วยปฏิบัติกับหนูเหมือนปกติเหมือนที่พี่น้องคนอื่นเค้าทำกัน”

“แต่เธอก็รู้อยู่แก่ใจว่าเราสองคนไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆ แถมเราสองคนก็มีอะไรกันแล้วด้วย”

“เรารู้แต่คนอื่นไม่ได้มารับรู้กับเรานะพี่พราน พี่อย่าลืมสิว่าคุณพ่อเป็นโรคหัวใจพี่คงไม่อยากให้ท่านรับรู้อะไรที่มันกระทบกระเทือนจิตใจหรอกใช่ไหม เราสองคนถูกเลี้ยงมาเหมือนกับพี่น้องแท้ๆที่คลานออกมาจากรูเดียวกัน เรื่องนี้มีใครรู้บ้างนอกจากหนูพี่แล้วก็คุณพ่อแค่นั้นนอกนั้นก็ไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลย”

“ทำไมเราต้องไปสนใจคนภายนอกด้วย เราควรสนใจแค่ตัวเราสิพวกนั้นไม่ได้หาให้เรากินสักหน่อยมันจะมารู้ดีกว่าตัวเราได้ยังไง”

“พอเถอะค่ะ พี่ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหมหนูจะได้กลับไปนอน”

“อืม...”

“อีกอย่างนึงพี่ห้ามบอกเรื่องนี้กับคุณพ่อเด็ดขาด”เธอหันกลับมาย้ำกับชายหนุ่ม

“แล้วเราจะอยู่กันแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่พี่ไม่ชอบเลยความสัมพันธ์คลุมเครือแบบนี้”

“พี่ควรเอาเวลาที่มาพูดแบบนี้ไปดูแลแฟนสุดที่รักของพี่จะดีกว่านะคะ อย่าให้แฟนของพี่มาเข้าใจผิดว่าหนูจะไปแย่งพี่มาจากเขา ฝากพี่ไปบอกแฟนของพี่ด้วยว่าอย่ามายุ่งกับหนูอีกถ้ามีเรื่องอีกครั้งหนูจะไม่ไว้หน้าพี่อีกเลยนะพี่พราน”เธอพูดทิ้งท้ายเอาไว้ด้วยน้ำเสียงที่จริงจังก่อนจะเดินออกไปจากห้องของชายหนุ่มปล่อยให้เขานั่งงงกับคำพูดของเธอเมื่อครู่

“มีเรื่องงั้นเหรอ?”เขาพูดกับตัวเอง “มันจะเป็นไปได้ยังไงวะ”ชายหนุ่มขมวดคิ้วเป็นปม

ครืด ครืด ครืด

เสียงโทรศัพท์ที่ดังมาทำให้ชายหนุ่มหยุดชะงักแล้วหันกลับไปดูหน้าจอโทรศัพท์ทันที

“ครับ”

[ พราน พรุ่งนี้พรานจะมารับเราไปเที่ยวหรือเปล่า ] ปลายสายพูดเสียงหวาน

“หยกอยากไปเที่ยวไหนล่ะ”

[ พอดีว่าเราอยากได้เสื้อผ้าใหม่เลยอยากให้พรานไปช่วยเลือกเสื้อผ้าให้หน่อย ]

“แต่พรานไม่มีความรู้เรื่องนี้เลยนะ เดี๋ยวพรานพาน้องสาวไปด้วยโอเคไหม”

[ น้องเจ้าขาน่ะเหรอ ]

“อื้ม”

[ ได้สิ เราจะได้เลือกเสื้อผ้าให้น้องเจ้าขาบ้าง เป็นผู้หญิงต้องหัดแต่งตัวให้สวยๆจะได้ดูดีเข้าไว้ ]

“ครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วแค่นี้ก่อนนะพรานจะไปอาบน้ำแล้ว”

[ ค่ะ หยกรักพราน ]

“ครับ”

ชายหนุ่มกดวางสายจากแฟนสาวไปจากนั้นก็วางโทรศัพท์ไว้ตรงที่เดิม เปลี่ยนเสื้อผ้านุ่งผ้าขนหนูเตรียมตัวที่จะไปอาบน้ำ แต่ทว่าชายหนุ่มไม่ได้เดินไปในห้องน้ำของตัวเอง เขาเดินออกจากห้องไปตรงไปยังห้องของเด็กสาวจากนั้นก็เปิดประตูเข้าไปทันที

“ว๊ายย!! ไอ้พี่พรานไอ้ทุเรศ ออกไปจากห้องหนูเดี๋ยวนี้เลยนะ เข้ามาได้ยังไงประตูก็ไม่เคาะนี่ถ้าหนูแก้ผ้าอยู่จะทำยังไงพี่มันไม่มีมารยาทเอาซะเลยนะพี่พราน ออกไปเลยนะ ไอ้พี่บ้า ไอ้ทุเรศ ที่บ้านไม่มีเสื้อผ้าใส่แล้วหรือยังไงถึงได้ใส่ผ้าขนหนูมาเดินล่อนจ้อนแบบนี้”เด็กสาวด่ายาวเหยียดโดยไม่เปิดโอกาสให้ชายหนุ่มได้ปริปากพูดอะไรเลย

“พูดจบแล้วใช่ไหมจะได้ไปอาบน้ำ”

“ห๊ะ”

“....”เขามองหน้าเธอนิ่งๆพร้อมกับถอนหายใจออกมาแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที

“เห้ยไอ้พี่พราน ปัง ๆ ๆ ๆ ออกมาจากห้องน้ำของหนูเดี๋ยวนี้นะ! ห้องน้ำที่ห้องพี่ก็มีนี่ทำไมพี่ถึงไม่อาบ”เธอรีบเดินไปเคาะประตูทันที

“สบู่หมด”ชายหนุ่มตะโกนกลับมา

“พี่ก็ลงไปเอาที่ห้องเก็บของสิ”

“มันมืดแล้วขี้เกียจลงไป ขอใช้ห้องน้ำอาบน้ำแป๊บเดียวเองจะหวงทำไมนักหนา”

ไม่นานชายหนุ่มก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพที่เปียกชุ่มไปทั้งตัว หยดน้ำจากบนหัวหยดลงบนแผงอกแกร่งของชายหนุ่มมองดูแล้วเซ็กซี่เอามากๆ เด็กสาวแอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อได้เห็นเต็มตาแบบนี้

“มองทำไม? อยากกิน?”

“บ้า!!”เสียงของชายหนุ่มทำให้เธอได้สติกลับมาอีกครั้ง

“พี่เสร็จแล้วก็ออกไปสิหนูจะได้พักผ่อน”

“โอเค ขอบใจนะที่ให้ใช้ห้องน้ำ สบู่ของเธอหอมมากเลยนะรู้ไหม”

“สบู่ไหน? สบู่ในห้องของหนูก็หมดเหมือนกันหนูเอามาวางไว้อยู่นี่พี่ไม่ได้ถือเข้าไปเหรอ”

“หึไม่อ่ะ แล้วข้างในห้องน้ำมันคืออะไรล่ะไอ้ขวดสีชมพูภาษาจีนนั่นน่ะ”

“อุ๊บ คิก คิก อย่าบอกนะว่าพี่เอาอันนั้นถูตัว”

“อื้ม ก็ลองดมดูแล้วมันหอมดีก็เลยคิดว่ามันน่าจะเป็นสบู่”

“ไอ้บ้า!! นั่นมันของใช้ส่วนตัวของผู้หญิง ที่เค้าเอาไว้ล้างจุดซ่อนเร้นของผู้หญิงอ่ะ”

“จริงดิ!!”

“เออ!! สมน้ำหน้าอยากใช้มั่วซั่วไม่ถามเอง”

“ช่างเถอะไม่เป็นอะไรหรอก กลิ่นมันหอมดีถึงว่าส่วนนั้นของเธอมันหอมหวานน่ากิน”ชายหนุ่มมองหน้าเธอด้วยสายตาที่หื่นกาม

“ไอ้พี่พรานบ้า!!”เธอกำหมัดจะต่อยหน้าชายหนุ่มแต่กลับถูกชายหนุ่มคว้ามือเอาไว้

“จุ๊บบ ฝันดีนะตัวแสบ”เขาก้มลงมาจุ๊บที่ปากของเธอทีนึงแล้วรีบเดินออกไปจากห้องทันทีเพราะถ้าอยู่นานกว่านี้มีหวังได้เจ็บตัวอีกแน่นอน

“ไอ้พี่พรานบ้า อย่าให้ถึงตาหนูบ้างล่ะจะต่อยให้บวกตาเขียวเลย”เธอหันกลับไปพูดอย่างเจ็บใจ ทุกครั้งที่เธอเอาชนะชายหนุ่มไม่ได้เธอจะเก็บมันฝังใจมาตลอดและจะเอาคืนชายหนุ่มให้ได้ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม

เด็กสาวหันหลังมาทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงอย่างแรงพร้อมกับหายใจเข้าออกอย่างถี่ๆ เธอรู้สึกเจ็บใจมากที่ถูกชายหนุ่มฉวยโอกาสได้แบบนี้ ถ้าหมัดนั้นชายหนุ่มไม่คว้าเอาไว้ซะก่อนมันก็คงจะใส่เข้าไปเต็มหน้าของเขาแล้วและรับรองว่าต้องมีเลือดตกยางออกแน่นอน