5
ยามเช้าที่ค่ายทหารกองทัพม้านับเเสนนาย นำโดยเเม่ทัพฉู่ ในชุดเกราะสีน้ำเงิน บนหลังอาชาสีน้ำตาลที่ทรงพลัง กองทัพทหารม้ายิ่งใหญ่นัก ลู่เมียนเปามองเหล่าทหารม้ามุ่งหน้าออกไป ส่วนนางก็อยู่ในค่ายทหาร ผลิตเสื้อกันหนาวขนแกะให้พวกเขา
การอยู่ในค่ายทหาร ทำให้นางอดคิดถึงจวนลู่มิได้จริง ๆ จวนแห่งนั้นสบายจริง ๆ ไม่ต้องทำงานหนัก หรือนางจะกลับไปเป็นพระสนมยอมจำนนต่อโชคชะตาฟ้าดิน
เวลาพลบค่ำ ทหารม้าเดินทางกลับมาที่ค่ายทหาร พร้อมข่าวดี แม่ทัพฉู่โจมตีเหล่าทหารแคว้นหนานจนทำให้ฝ่ายนั้นยอมกลับไปจะไม่มารุกรานแดนใต้อีกเลย
กระนั้นค่ำคืนนี้ ในค่ายทหารจึงได้มีการเลี้ยงฉลองชัยชนะ สาวงามมาจากเมืองใต้ร่ายรำอย่างงดงาม ลู่เมียนเปาได้แต่ยืนมองห่าง ๆ ดูเหมือนเเม่ทัพฉู่จะไม่สนใจการร่ายรำที่งดงามเอาเสียเลย
สายตาของเขามองเจ้าบุรุษร่างเล็กอย่างเสี่ยวลู่มาตลอด
ลู่เมียนเปารับรู้ได้ เหตุใดแม่ทัพฉู่ถึงได้เอาแต่จ้องนางด้วยเล่า
สาวงามต่างร่ายรำอย่างอ่อนช้อยงดงาม พวกนางแต่ละคนร่ายรำเสร็จ ต่างมานั่งข้างบุรุษที่เป็นชายชาติทหาร ฉู่เทียนรู้สึกว่าเขาโดนอะไรบางอย่าง จึงผลักสตรีนางนั้นออก ท่ามกลางความตกใจของทุกคน
"เจ้าบังอาจใส่ยาปลุกกำหนัดข้า" สตรีผู้นั้นลุกขึ้นพลันหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
"เจ้ามันสมควรตาย แม่ทัพฉู่ ยาปลุกกำหนัดนี่ไม่ธรรมดา เป็นยาปลุกกำนัดจากแคว้นหนาน เจ้าสังหารสามีข้า เจ้าต้องตายอย่างทรมาน เพราะฤทธิ์ของมันร้ายแรงมาก"
ฉู่เทียนมิคิดว่า งานเลี้ยงครั้งนี้จะมีคนปองร้ายเขา สตรีนางนั้นพลันยิ้มเย็น ดึงปิ่นแทงที่คอของนาง ส่วนสตรีที่เป็นนักร่ายรำต่างหวาดกลัว พวกนางมิรู้เรื่อง มิคาดคิดว่าจะมีคนแคว้นหนานแฝงตัวเข้ามา
ฉู่เทียนร้อนเเละทรมานเหลือเกิน ลู่เมียนเปาไม่รู้จะช่วยอย่างไร
ฉู่เทียนจำต้องแช่น้ำในอ่างไม้อย่างทรมาน มีเสี่ยวถังเติมน้ำเย็นให้ตลอด
ฉู่เทียนพลันหวนนึกถึงใบหน้าอ่อนหวานของเสี่ยวลู่ นี่เขาชอบบุรุษด้วยกันอย่างนั้นรึ
ร่างกายที่เต็มไปด้วยกล้ามเป็นมัด ๆ สีแดงก่ำอย่างงดงาม ในตอนนี้เขาร้อนเหลือเกิน
"ฝ่าบาท ท่านต้องหาสตรีมาปลดปล่อยนะพ่ะย่ะค่ะ" เสี่ยวถังพลันเอ่ยขึ้น
"ข้าไม่ต้องการใครทั้งนั้น" ตั้งแต่ครองราชย์ได้ไม่นาน เขามีนางสนมมากมาย แต่เขาไม่คิดจะแตะต้องนางใดเลย ฉู่เทียนเป็นคนรักความสะอาด อีกอย่างหากมิใช่สตรีที่เขาพึงใจ เขาจะไม่มีทางยอมหลับนอนด้วยเป็นอันขาด
"ฝ่าบาท หากท่านมิหลับนอนกับสตรี ร่างกายของท่านจะทรมาน"
เสี่ยวถังพูดไปเทน้ำไป
"เย็นอีก เย็นอีก ข้าจะไปทะเลสาบเเถวนี้ ไม่ต้องห่วงข้า"
ฉู่เทียนควบอาชาสีน้ำตาลออกจากค่ายทหารด้วยความเจ็บปวด หวังเพียงลงทะเลสาบแถวนั้นจะช่วยให้เขาคลายทุกข์ได้
ด้านลู่เมียนเปา ยามนี้คือเวลาที่นางออกมาอาบน้ำชำระกายบริเวณทะเลสาบไม่ห่างจากค่ายทหารมากนัก
นางค่อย ๆ ปล่อยผมให้สยายลงมาดุจแพรไหมสีดำอย่างงดงาม อาภรณ์สีน้ำเงินธรรมดาถูกถอดออก ผ้าพันอกค่อย ๆ ถอดออกมา ทำให้เห็นยอดบัวตูมที่นูนใหญ่อย่างชัดเจน
"นี่เจ้าเป็นสตรีรึ"
ลู่เมียนเปาพลันตกใจรีบเอามือปกปิดร่างกายที่งดงาม ในตอนนี้ฉู่เทียนเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งได้ชัดเจน ภายใต้เเสงจันทร์ที่กระจ่างลงมา
เขาดีใจมากที่นางเป็นสตรี
"อย่าเข้ามานะ มิอย่างนั้นข้าสู้ท่านจริง ๆ ด้วย" นางไม่ต้องการเป็นของเขา แววตาของเขาช่างหื่นกระหายยิ่งนัก
นางเรียนแม่ไม้มวยไทยมาทุกกระบวนท่า
"เจ้าจะทนเห็นข้าตายรึ ข้าโดนยาปลุกกำหนัด" ฉู่เทียนเอ่ยอย่างน่าสงสาร
"นั่นมันเรื่องของท่าน ไม่เกี่ยวกับข้า"
มันไม่เกี่ยวกับนาง อีกอย่างนางอยากใช้ชีวิตที่สงบสุข ไม่อยากข้องเกี่ยวกับผู้ใดทั้งสิ้น
"เสี่ยวลู่ ข้าชอบเจ้าเป็นของข้าเถอะ" ลู่เมียนเปาฉวยโอกาสชกเข้าที่เบ้าตาเขา แต่ชายหนุ่มกอดร่างเปลือยเปล่าไว้
"ปล่อยข้า!!!"
ความหอมบนกลิ่นกายของคนงามยากนักที่ฉู่เทียนจะปล่อยนาง ในตอนนี้ฤทธิ์ยาได้ออกอย่างแรง ทำให้เขาไม่เป็นตัวของตัวเอง จับนางกดลงที่พื้นหญ้า แล้วประโลมเลียนางอย่างเร่าร้อน เรี่ยวแรงของนางมิอาจสู้บุรุษที่สูงใหญ่อย่างเขาได้
ใบหน้างามร้องไห้ไปด้วยหยาดน้ำตา ไม่มีผู้ใดช่วยนางได้ ฉู่เทียนไม่สนใจอันใดทั้งนั้น เรือนกายเขาร้อนประดุจเปลวเพลิง แท่งยาวใหญ่อัดเข้าไปด้านใน คนงามถึงกับร้องออกมาอย่างแรง นางโดนคนแปลกหน้าข่มเหง
ชีวิตในยุคนี้ นางจะทำอย่างไรดี ยิ่งสตรีเคร่งทำเนียมโบราณ เก็บพรหมจรรย์ให้ชายที่รักเพียงคนเดียว
แต่ของนางโดนชายอื่นย่ำยี ถ้านางกลับไปที่จวนเป็นนางสนม ฮ่องเต้จะต้องตรวจสอบจุดแต้มพรหมจรรย์บนแขน
จบสิ้นเเล้วชีวิตของนาง เรื่องนี้นางจะบอกผู้ใดได้เล่า ถ้าไม่เก็บเป็นความลับตลอดไป รอจนถึงยามเช้านางจะไปจากที่แห่งนี้ เสียงครวญครางของคนร่างหนาพลันคำรามอย่างแรง กิ่งไม้พลันไหวเอนไปตามเเรงลม ลู่เมียนเปาพลันทรมานในสิ่งที่ฉู่เทียนมอบให้นาง
หญิงสาวทั้งข่วน ทั้งตบ ทั้งตี แต่มิอาจหยุดการกระทำอันเลวร้ายนี้ไปได้
ดวงตาหงส์พลันได้แต่มองดวงจันทร์ที่ส่องแสงกระจ่างลงมา ส่วนคนตัวใหญ่เคลื่อนไหวบนตัวคนงาม ราวกับปลาที่แหวกว่ายในน้ำ ร่างบางถูกจับพลิกคว่ำหงาย นอนตะแคงจนระบมไปหมดทั้งตัว...