พระสนมสายสตรอง

ลู่เมียนเปาพลันขยับเปลือกตาขึ้นมา นางนึกว่านางจะต้องตายเสียเเล้ว ที่แห่งใดกัน

"กรี๊ด!!!! ผีหลอก!!!" เสียงหนึ่งกรีดร้องขึ้นมา ทำให้ลู่เมียนเปาที่นอนอยู่เปลี่ยนมาเป็นท่านั่ง นางเพิ่งสังเกตนางนอนในโลงไม้โบราณ ที่ทำจากไม้สักอย่างดี

ที่นี่คือที่แห่งไหนเล่า เรือนคนจีนโบราณรึ แล้วนี่เสื้อผ้าสาวจีนโบราณ

ลู่เมียนเปาพลันปวดศีรษะยิ่งนัก จากนั้นภาพเดจาวูพลันวูบขึ้นมา เจ้าของร่างเดิมผูกคอตาย นางไม่ต้องการเข้าวังหลวง เป็นสนมของฮ่องเต้องค์ใหม่ นางรักกับเเม่ทัพเสิ่นหยาง

แต่จะให้ลู่เมียนเปาไปเป็นนางสนมนางไม่มีวันยอมจึงฆ่าตัวตาย

นางคือคนที่มาจากโลกหนึ่ง ในตอนนั้นนางเดินข้ามถนนกำลังเที่ยวชมพระราชวังฤดูร้อน ของกรุงปักกิ่ง เหตุใดถึงมาโผล่ที่นี่ได้

นางเป็นลูกครึ่งไทยจีน ฟังภาษาจีนได้ อีกทั้งตอนนี้นางช้ำใจเพราะแฟนที่คบกันมานอกใจไปมีคนใหม่ ทำให้ลู่เมียนเปาต้องมาหาอาม่าที่เมืองจีนรักษาแผลใจ แต่ใครจะไปคิดเล่า ว่าจะต้องมาตายจากอุบัติเหตุ โผล่มาในที่แห่งนี้

"คุณหนู พวกบ่าวกลัวเเล้วเจ้าค่ะ อย่าได้หลอกหลอนพวกบ่าวเลยนะเจ้าคะ" ข้ารับใช้ในศาลาจำนวนสิบคนโขกศีรษะให้นาง

พวกนี้ช่างไม่มีสติเอาเสียเลย

"ข้ายังไม่ตาย" ลู่เมียนเปาตะคอกใส่ข้ารับใช้ พวกข้ารับใช้ทำท่าทีลุกขึ้นแล้วจับที่แขนนาง พลันรู้สึกโล่งอก

จากนั้นพวกนางพาลู่เมียนเปามาพำนักที่เรือนรอง ข่าวที่ลู่เมียนเปาผูกคอตายยังไม่ตายลือกระฉ่อนไปทั่วจวน อีกทั้งยังลือไปทั่วเมืองหลวงแคว้นต้าถัง

มารดาของนางคือลู่ฮูหยินหรือหลานฟาง มองบุตรสาวคนโตด้วยความดีใจ ที่ฟื้นขึ้นมาในโลงศพหลังจากที่นอนมาสามวันเต็ม ๆ

"ลูกเเม่ เเม่ดีใจนัก" ลู่ฮูหยินกอดลู่เมียนเปาไว้ นางมองมารดาเจ้าของร่างเดิม ช่างใส่ใจบุตรสาวยิ่งนัก ลู่เมียนเปาในยุคปัจจุบัน นางไม่ได้มีมารดาเอาใจใส่เพียงนี้ มารดาของนางมีสามีใหม่ มิค่อยสนใจนาง มีเพียงบิดาที่อยู่จีนส่งเงินมาให้ใช้ หลังจากเรียนจบด้านดีไซเนอร์ที่ประเทศไทย นางอยู่ดูแลมารดา แต่มารดามักไล่นางกลับจีน จนกระทั่งนางเลิกกับแฟน นามว่า ฉู่เทียน แฟนของนางเป็นลูกครึ่งไทยจีนเหมือนกัน

จึงได้มีโอกาสกลับมาหาอาม่าที่จีน

"เจ้าค่ะท่านแม่" ลู่เมียนเปาจึงกอดมารดาอย่างแน่น ราวกับคนโหยหาความรักมาทั้งชีวิต

"บิดาของเจ้ากลับมาต้องดีใจแน่เลย" บิดาของนางคืออัครเสนาบดีลู่เหยินฝ่ายซ้าย

ในความทรงจำ ลู่เมียนเปาไม่ค่อยลงรอยกันกับบิดาเสียเท่าไร เพราะบิดารักบุตรสาวอนุเสียมากกว่า

จวนสกุลลู่จึงได้เก็บผ้าขาวออกหมด เป็นข่าวดีมากที่คุณหนูใหญ่ฟื้นขึ้นมา

ลู่เมียนเปายืนในศาลาดอกบัว ปรายตามองเหล่าวิหคบินว่อนอย่างมีความสุข

"พี่หญิงใหญ่" ลู่เมียนเปาปรายตามองสตรีทั้งสองนางย่างกรายเข้ามาในศาลาอย่างเเช่มช้า