3

“ค่ะ” พระจันทร์รับคำเดินมาส่งป้าพุดจีบที่หน้าประตู เพราะตอนนี้มีรถมารอรับอยู่หน้าคฤหาสน์เรียบร้อยแล้ว ก่อนไปนางยังยัดกุญแจพวงใหญ่เอาไว้ในมือของเธออีกด้วย

“กุญแจห้องต่างๆ ในคฤหาสน์ที่นี่ค่ะ คุณใช้ได้ตามสบายเลยนะคะ”

“ขอบคุณค่ะป้า” เธอกล่าวขอบคุณอีกครั้ง มองตามท้ายรถของแม่บ้านสูงวัยไปจนสุดตา

พระจันทร์หมุนร่างกลับไปมองคฤหาสน์หลังใหญ่ตรงหน้า เธอกะพริบตาปริบๆ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ เพื่อเรียกกำลังใจให้ตัวเอง เท้าบางก้าวขึ้นบันไดหินอ่อนขึ้นไปยังห้องนอนกว้างด้วยหัวใจอันเต้นระทึก

เธอรู้สึกว่าเหมือนถูกทิ้งเอาไว้ให้อยู่กับผู้ชายแปลกหน้าที่มองอะไรไม่เห็นแต่การที่เขามองอะไรไม่เห็นก็ดีเหมือนกันนะ พระจันทร์ปลอบใจตัวเอง เพราะเธอจะได้ทำอะไรๆ ได้สะดวกยังไงล่ะ

“มาแล้วเหรอ” เหมือนเขาจะหูดีเอามากๆ พอเธอเปิดประตูเข้าไปในห้อง เขาก็เอ่ยถามขึ้นในทันที

ร่างสูงยังนั่งอยู่บนขอบเตียงเหมือนเดิม คล้ายกับว่าเขาไม่ได้ขยับไปที่ไหนเลย หลังจากที่เธอออกจากห้องไป

“ค่ะ คุณหิวหรือยังคะ” ป้าพุดจีบที่แนะนำตัวเองเสร็จสรรพพร้อมด้วยการจากไปอย่างรวดเร็วทำให้เธอต้องเอ่ยถามคนตรงหน้า เขายังไม่ได้กินอะไรเพราะมัวแต่อาละวาดเป็นบ้าเป็นหลัง

“หิวแล้ว แต่ผมเหนียวตัวอยากอาบน้ำมากกว่า” เขาขยับตัวไปมา ท่าทีไม่สบายตัว เธอกะพริบตาปริบๆ ไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจที่จะมาอาบน้ำให้คนตาบอด และเธอก็ไม่ได้คิดอะไรมากมายตอนเดินทางมาที่นี่ ด้วยความที่กลัวบิดาเลี้ยงและพี่สาวต่างสายเลือดเข้าไส้ เขาสั่งให้ทำอะไรเธอก็ต้องทำ เป็นทาสรองมือรองเท้าสองพ่อลูกใจร้ายนั่นแต่เด็ก ในแต่ละวันต้องเหนื่อย หนักกว่าจะมีอาหารตกถึงท้องก็เย็นย่ำ พร้อมกับที่นอนแข็งๆ และห้องเก็บของเท่ารูหนู

“อาบน้ำเหรอคะ” พระจันทร์หน้าเหวอ จะไม่ให้เธอหน้าเหวอได้ยังไงกันเพราะเขากำลังจะถอดเสื้อผ้า

“ดะ... เดี๋ยวก่อนค่ะ”

“อะไร” น้ำเสียงของเขาแลดูหงุดหงิดเมื่อเธอรีบห้ามปราม ไหนพี่สาวนอกไส้ของเธอบอกว่าเขาใจดียังไงล่ะ

“จะอาบน้ำยังไงคะ” พระจันทร์เพิ่งรู้ว่าคำถามของเธอสิ้นคิดที่สุดเท่าที่คนมีสติปัญญาระดับเธอจะถามได้

“ก็แก้ผ้า พาไปอาบน้ำ” คนตอบตอบแบบกำปั้นทุบดิน พระจันทร์ หน้าแดงซ่านลามไปถึงใบหู

บ้าเหรอ! จะให้เธอจับเขาแก้ผ้าพาไปอาบน้ำนี่นะ แต่เธอน่าจะไม่ต้องจับเขาแก้ผ้าพาไปอาบน้ำ เพราะเขาเสนอตัวเองโดยการแก้ผ้าเองแล้ว

“ว้าย! คนบ้าลามก” เธอหลับตาปี๋ ใช้มือปิดตาในทันทีที่เขาปลดกางเกงของตัวเองออก

“คุณเป็นอะไรไป เราเป็นสามีภรรยากัน ทำไมถึงทำเสียงแบบนั้น หรือเพราะผมตาบอดคุณเลยรังเกียจ” น้ำเสียงของเขาแลดูทดท้อใจอย่างเห็นได้ชัด พระจันทร์ชะงัก กลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอก่อนจะค่อยๆ เปิดตามอง เธอเห็นผู้ชายร่างเกือบเปลือยยืนอยู่ตรงหน้า ด้านล่างยังมีบ็อกเซอร์ติดกายอยู่อีกตัว ด้านบนเปลือยจริงๆ เห็นอกกว้างหนั่นแน่น

เขามองไม่เห็น เธอจะอายทำไม ถึงเธออายหน้าแดง หรือมีสีหน้าเช่นไรเขาก็มองไม่เห็นหรอก

พระจันทร์บอกตัวเองในใจ สูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ ลึกๆ

อาบน้ำก็อาบน้ำ!

ถึงคิดหนีหรืออยากจะไปตายเอาดาบหน้า แต่เธอก็ไปไหนไม่รอด เพราะคฤหาสน์ของเขาอยู่ท่ามกลางป่าเขาลำเนาไพร เธอจะบุกป่าฝ่าดงไปโดยไม่มีเงินสักบาทคงไม่ได้ เธอไม่ใช่คนสู้ชีวิตขนาดนั้น เพราะไม่เคยไปไหนไกลนอกจากบ้านของบิดาเลี้ยงที่ซุกหัวนอนอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

“เดี๋ยวพระจันทร์พาไปอาบน้ำนะคะ” เธอตรงเข้าไปประคองเขา เหลือบสายตามองบ็อกเซอร์ที่ติดกายท่อนล่างแล้วเม้มปากเข้าหากัน พร้อมๆ กับกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ

ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวราวไฟลวก ขณะประคองเขาเข้าห้องน้ำ คนตาบอดกอดกระชับเธอแน่นขึ้นเหมือนหาที่ยึด

“ฉันชอบชื่อเล่นของเธอนะพระจันทร์ ไม่เคยรู้ว่าเธอมีชื่อเล่นนี้ด้วย ดีใจนะที่นอกจากแม่ของเธอ ฉันก็ได้เรียกเธอแบบนั้นด้วย” เขาบอกอย่างมีความสุขเมื่อตัวเองเป็นคนสำคัญของเธอ

“ค่ะ” พระจันทร์ตอบรับพาเขาเข้าไปในห้องน้ำ ห้องน้ำของเขาหรูหรากว้างใหญ่ แยกส่วนเอาไว้อย่างเรียบร้อย เธอมองแล้วตกตะลึงตาค้าง ทำไมพี่สาวใจร้ายของเธอถึงได้ทิ้งผู้ชายร่ำรวยแบบนี้ได้ลงคอนะ แต่ก็นะ... เขาตาบอด มณีเลยไม่อยากมาปรนนิบัติพัดวีคนพิการ