4

“เงินที่ผมให้คุณใช้ทุกเดือนพอไหมครับ ถ้าไม่พอบอกผมนะ ผมจะเพิ่มให้อีก” ประโยคถัดมาของเขา ทำให้เธอหันขวับไปมองเพิ่งเข้าใจก็วันนี้แหละว่าทำไมมณีถึงได้คะยั้นคะยอส่งเธอมาดูแลพีรพัฒน์ เพราะเขาโอนเงินเข้าบัญชีของมณีในทุกๆ เดือนนี่เอง เธอโง่เองที่ลึกๆ คิดไปว่ามณียังมีเยื่อใยกับพีรพัฒน์เลยส่งเธอมาดูแล แม้จะให้เธอมาในนามของหล่อนก็ตามทีมณีไม่ได้ห่วงใยพีรพัฒน์เลย แม้แต่น้อย...

พระจันทร์เม้มปากเข้าหากันอย่างขบคิด จะตอบเขาว่าอย่างไรดีนะ ตอบไม่ถูกใจอาจจะโดนพี่สาวนอกไส้วีนเหวี่ยงเอา แต่ถ้าไม่ตอบเขาจะหาว่าเธออยากได้เงินเพิ่มไหม

ในใจลึกๆ เธอไม่อยากให้เขาเพิ่มเงินให้ภรรยาใจร้ายอย่างมณีหรอก เพราะหล่อนหาได้มีความจริงใจกับเขาไม่ แถมเขายังจะหมดเงินไปโดยใช่เหตุ

“ผมขอล้างหน้าแปรงฟันก่อนนะ” ประโยคของเขาเหมือนเสียงสวรรค์ พระจันทร์เลยไม่ต้องตอบคำถามนั้น เธอรีบกุลีกุจอบีบยาสีฟันให้เขา ก่อนจะจับมือเขามาถือแปรงสีฟันเอาไว้

พีรพัฒน์แปรงฟันได้โดยไม่ติดขัด ถึงจะตาบอดแต่เรื่องแบบนี้หลับตา ทำก็ได้เพราะมันคือกิจวัตรประจำวัน

หลังจากแปรงฟันล้างหน้าเสร็จสิ้น ใบหน้าของเขาก็ผุดผ่องขึ้นกว่าเดิม ดูสดใสไม่หมองคล้ำเหมือนคราแรกที่เจอกัน

“ผมอยากอาบน้ำฝักบัวอุ่นๆ แล้วกินอาหารฝีมือของคุณ”

“คะ... คุณจะทำอะไรคะ” เป็นอีกครั้งที่เธอสะดุ้งเอ่ยถามน้ำเสียงตกใจเมื่อเห็นเขากำลังจะปลดบ็อกเซอร์

“อาบน้ำไง” เขาปลดมันลงไปจริงๆ พระจันทร์กรีดร้องยกมือขึ้นปิดหน้าปิดตาตัวเอง เต้าเร่าๆ ด้วยความอาย เธอโกรธเขา คนชอบโชว์ โรคจิต บ้ากาม!

“คุณเป็นอะไร เมื่อก่อนคุณชอบให้ผมแก้ผ้าจะตายไป” เขาพูดปนขำในน้ำเสียง เด็กสาวแทบเต้นกับประโยคของเขา คนตาบอดดูอารมณ์ดีจนน่าหมั่นไส้

พระจันทร์รีบไปคว้าผ้าเช็ดตัวมานุ่งให้เขา แต่เขาปัดมันออก ดึงเธอเข้าไปกอดรัดแนบแน่น

“ว้าย! ปล่อยนะ”

“คุณก็เพิ่งเดินทางมาเหนื่อยๆ อาบน้ำด้วยกันนะ”

“ไม่ค่ะ พระจันทร์ค่อยอาบทีหลัง” ดูเหมือนคำพูดของเธอจะไม่ซึมเข้าไปในห้วงความรู้สึกอะไรของเขาเลย มือหนาควานไปเปิดฝักบัวไม่นานน้ำก็ราดรดลงมา เธอดิ้นเร่าๆ อยู่ในอ้อมแขนแข็งแรง แต่ดิ้นหนีไปไหนไม่รอด

ใช่! เขาตาบอด แต่อย่างอื่นยังสมบูรณ์แข็งแรงไม่ได้สึกหรอ…

“อื้อ...” เขาตาบอดแต่สัญชาตญาณเขายังดี ปากร้อนที่บดจูบลงมาเหมาะเจาะเหมือนจับวาง เขาบีบปลายคางของเธอแน่น สอดแทรกลิ้นเข้ามาพัวพันด้านใน ร่างกายแข็งแรงของเขาบดเบียดเข้าหา เธอรับรู้ได้ถึงความเป็นชายที่เสียดสีอยู่กับหน้าท้องแบนราบ

มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ เธอนี่แหละผิดพลาดที่ไม่รีบวิ่งหนีออกไปจากคฤหาสน์อันโอ่อ่าแห่งนี้ แต่ตัดสินใจเดินเข้ามาดูแลเขาเพียงเพราะสงสาร

“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!”

“เมื่อก่อนคุณไม่เป็นแบบนี้นี่นา คุณรังเกียจผมใช่ไหม” เขาถอยห่างเล็กน้อยแต่ยังไม่ยอมปล่อย พระจันทร์สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ

“ไม่ใช่นะคะ พระจันทร์แค่ตกใจ เราเพิ่งเจอกัน หมายถึงเพิ่งพบกันอีกครั้ง ขอพระจันทร์ทำใจก่อนนะคะ คุณควรอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อยและรับประทานอาหารอร่อยๆ พระจันทร์จะทำให้สุดฝีมือเลยค่ะ” เธอพูดเสียงเบาลงอย่างเห็นได้ชัด เขาจึงยอมคลายอ้อมแขนออก เด็กสาวไม่กล้ามองต่ำกว่าอกของเขา รับรู้จากสายตาว่าตอนนี้ท่อนล่างของเขาเปลือยเปล่า

ตอนเธอถูกสั่งให้มาดูแลเขาในฐานะพี่สาวใจร้าย เธอไม่ได้คิดไปถึงเรื่องเซ็กซ์ สามีภรรยาย่อมมีเซ็กซ์กัน และตอนนี้เขาก็เข้าใจว่าเธอคือภรรยาของเขา

เธอรีบหลับหูหลับตาจัดการฟอกสบู่ให้เขา แต่คนตาบอดกลับดื้อดึงสอดมือเข้ามาสัมผัสเนื้อตัวของเธอ ดึงทึ้งไม่นานเธอก็เปลือยเปล่า

“ให้ผมฟอกสบู่ให้คุณบ้างนะ” เขาบดเบียดเข้ามาหา แผ่นหลังเปลือยของเธอชิดไปกับผนังห้องน้ำ พระจันทร์หอบหายใจอย่างรุนแรงเพราะเธอสู้เขาไม่ไหว ดิ้นให้ตายยังไง ตอนนี้ก็มีสภาพเป็นชีเปลือยไม่ต่างจากเขา

“อื้อ... ไม่ทำแบบนั้นนะคะ” พระจันทร์พูดเสียงหอบหนักเข้าไปอีกเมื่อเขาเคล้นคลึงอกอวบอิ่มเกินตัวของเธอแล้วสะกิดยอดถันจนแข็งเป็นไต ถึงเขาจะมองไม่เห็นแต่สัญชาตญาณทางเพศช่างรุนแรงเหลือเกิน เขาไม่ได้มองแต่สัมผัสก็ทำเอาเกิดอารมณ์วาบหวามได้ไม่ต่างกัน