บทที่ 7

ที่เธอต้องรีบออกมาก็เพราะอยากจะเข้าห้องน้ำ มือเรียววิดน้ำขึ้นมาล้างปากตัวเองพร้อมกับบ้วนออก ..คนบ้าจูบมาได้ยังไง!!

"คุณแสนสวยเป็นอะไรคะ" คนที่เข้ามาใช้ห้องน้ำพร้อมกันสงสัย ถ้าล้างแบบนั้นเครื่องสำอางคงต้องได้หลุดออกหมดแน่

"พอดีว่าปากไปสัมผัสกับของสกปรกมาค่ะ" ว่าแล้วเธอก็พยายามล้างและเช็ดมันออก โดยไม่สนใจเครื่องสำอางที่อยู่บนใบหน้าเลย

พอทำความสะอาดตัวเองเสร็จ หญิงสาวก็กลับมาที่โต๊ะทำงาน

แสนสวยไม่ได้มีห้องส่วนตัวอะไรเลย เธอทำงานร่วมกับเพื่อนในแผนก ที่จริงเธอทำงานที่แผนกนี้มานานแล้ว เพื่อนที่ทำด้วยกันเลื่อนขั้นไปก็หลายคน..แต่เธอยังอยู่ในตำแหน่งเดิม เพราะถ้าเลื่อนขั้นขึ้นไปกลัวว่าเขาจะไม่พอใจ เธอก็เลยทำมันอยู่ในตำแหน่งนี้เพราะไม่ได้เดือดร้อนอะไรมาก

ถึงแม้ตำแหน่งของเธอจะไม่สูง แต่ความพิเศษของเธอก็คือ..สามารถเข้านอกออกในห้องของท่านประธานได้ และห้องท่านรองประธานก็เช่นกัน แต่ห้องนั้นเธอไม่ค่อยอยากจะเข้าไปหรอกถ้าไม่จำเป็น

เย็นวันเดียวกัน..

พอกลับมาถึงแสนสวยก็ตรงเข้าไปหาอะไรในครัวทานก่อนเป็นอันดับแรก เพราะตอนนี้จะใช้เงินเปลืองไม่ได้แล้ว เงินสดที่มีอยู่ก็พอใช้ถึงสิ้นเดือน ส่วนเงินในบัญชี..ก็อย่างที่รู้กันอยู่

"อ้าวสวยกินข้าวแล้วเหรอลูก" อัปสรสุดาเข้ามาในครัว เพราะคิดว่าจะมาเตรียมอาหารไว้เผื่อลูกชายกลับมา

"วันนี้สวยเอางานมาทำที่บ้านด้วยค่ะ ทานเสร็จแล้วจะได้รีบขึ้นไปทำ" อีกเหตุผลหนึ่งที่เธอต้องรีบทานก่อน เพราะถ้าเขากลับมานอนบ้าน คืนนี้เธอคงจะไม่ได้ทานข้าวอีกเป็นแน่

[คอนโด]

"กลับมาแล้วเหรอคะที่รัก" พอประตูห้องเปิดเข้ามา ซาร่าก็ตรงมาโอบกอดร่างหนาของชายหนุ่มไว้

เขารู้ดีว่าผู้หญิงคนนี้ต่างจากผู้หญิงที่เคยผ่านมา เพราะเธอฉลาดรู้จักออดอ้อน ครั้งนี้ก็เช่นกันขนาดเห็นเขาจูบอยู่กับผู้หญิงคนอื่นเธอยังทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้

"จะมาแค่แป๊บหนึ่ง คืนนี้จะกลับไปค้างที่บ้าน"

ซาร่ากลัวว่ามันเป็นแค่ข้ออ้างที่เขาจะออกไปหาผู้หญิงคนที่จูบด้วยมากกว่า แต่จะพูดอะไรออกมาก็ไม่ได้ นอกจาก ทำให้เขาหมดเรี่ยวแรงก่อนที่จะออกจากห้องนี้ไป

"ผมแค่มาเอาของ เดี๋ยวก็ออกไปแล้ว" ชายหนุ่มพูดประโยคเดิมขึ้นมาอีกครั้ง เพราะตอนนี้ซาร่าเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาออก

"ก็นี่ไงคะของ..ที่คุณจะมาเอา" พอเขาไม่ให้ปลดกระดุมเสื้อของเขา ซาร่าก็เปลี่ยนมาเป็นกระดุมเสื้อของตัวเองแทน

เสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ถูกปลดออกแบบง่ายดายตอนนี้มันลงไปกองอยู่ที่พื้น และก็เหมือนทุกครั้งที่ซาร่าเคยยั่ว เพราะเขาไม่เคยห้ามใจตัวเองได้เลย..

22 : 45 น.

"โอ้ยย..เจ็บท้อง" หญิงสาวนอนบิดไปมา รู้สึกไม่สบายท้อง ถ้าอาการแบบนี้เกิดขึ้นเธอรู้ดีว่ามันคืออะไร

คนตัวเล็กค่อยๆ ย่างก้าวลงมาด้านล่าง เพื่อที่จะลงมาหายาทาน

ข้างล่างมืดสนิท ตอนนี้ทุกคนคงจะเข้านอนไปหมดแล้ว แสนสวยไม่กล้าเปิดไฟ เพราะถ้าเปิดแสงสว่างจะจ้าไปทั่วบ้าน เธอก็เลยหยิบเอาไฟฉายส่องนำทางลงมา เพราะรู้ดีว่ากล่องเก็บยาอยู่ตรงไหน

"ไม่น่ารีบกินข้าวเลย..เราน่าจะเคี้ยวดีๆ ก่อน" เพราะเธอกลัวว่าเขาจะกลับมาก่อนก็เลยรีบกินและตอนนี้กรดเริ่มไหลย้อน "เมื่อไรจะหายสักทีไอ้โรคบ้าเนี่ย" โรคที่เธอเป็นก็คือโรคกระเพาะ ถ้ากำเริบขึ้นมากรดเริ่มไหลย้อน แสบไปทั่วลำไส้เลยก็ว่าได้

เสียงรถ?! ยังเดินมาไม่ถึงกล่องยาเลยด้วยซ้ำก็ได้ยินเสียงรถวิ่งเข้ามา

กึก~ ไฟฉาย!! กำลังหาที่หลบแต่ไฟฉายดันหลุดมือ

แกร้ก! แอดดด~

"...?..." ชายหนุ่มร่างสูงเปิดประตูเข้ามาก็เห็นไฟฉายเปิดอยู่ที่พื้นในบ้านที่มืดสนิท ..สายตาคมมองไปเห็นอะไรแว๊บๆอยู่ใต้บันได "หมาแมวที่ไหนมาทำหล่นไว้เนี่ย"

มือหนายื่นไปหยิบมันขึ้นมา

"เฮ้ย..เหนื่อย นอนมันตรงนี้แหละ" ว่าแล้วก็ทิ้งกายลงนอนที่โซฟา ..ส่วนไฟฉายเขาก็แกว่งมันส่องเล่นไปทั่วบ้าน