ตอนที่6.คนมีน้ำใจ

จอมทัพออกไปแล้ว พิชญามองตามหลังน้องไปจนลับตา มองชุดนักเรียนสีซีดที่น้องใส่จนบางเฉียบ ตั้งแต่น้องเข้าเรียน

ม.ปลายเธอไม่เคยซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่ให้น้องเลย จอมทัพเป็นคนมีระเบียบถึงแม้จะเป็นของเก่า แต่ก็ซักรีดจนสวยงาม ถอนหายใจให้กับความรันทดของตัวเอง ก่อนจะต้องยกมือกุมท้องเมื่อความปวดหน่วงเข้าเล่นงาน ผู้ชายคนนั้นไม่อ่อนโยนเลยสักครั้ง เขาทำเหมือนเธอเป็นที่ระบายอารมณ์ จะเรียกร้องอะไรได้ เธอมีหน้าที่นั้นจริงๆ ยาคุมฉุกเฉินถูกกลืนลงคอ เธอเตรียมมันไว้ตั้งแต่เมื่อวาน เพราะรู้ว่าจะต้องมีเหตุการณ์แบบเมื่อคืนเกิดขึ้น

อุปกรณ์ทำขนมถูกยกขึ้นมาปัดฝุ่น เธอมีเงินทุนแล้วอย่างน้อยๆ ตั้งขายหน้าบ้านก่อนไปทำงานตอนกลางคืน ก็น่าจะมีค่าขนมเพิ่มให้น้อง ถ้าขายดีมากๆอาจจะมีเงินเหลือซื้อโน๊ตบุ๊ค มือสองให้น้องสักเครื่อง อีกหน่อยพอเข้ามหาวิทยาลัย จอมทัพจะได้ทำรายงานได้สะดวกขึ้น

ระหว่างทางที่จะเดินไปขึ้นรถสองแถว จอมทัพต้องเดินผ่านบ้านหลังหนึ่ง เขาเดินผ่านบ้านหลังนี้มาสามปี คนในบ้านนี้ก็แซวเขาทุกวัน วันนี้ก็เช่นกันมะนาวลูกสาวเจ้าของบ้าน ออกมายืนมองเขาเหมือนเช่นเคย แต่วันนี้สายตาของมะนาวเปลี่ยนไป จอมทัพเลือกที่จะเมินเฉยสองขาเร่งความเร็ว เพราะไม่อยากคุยกับคนที่มายืนขวางหน้าเขา

"ไปโรงเรียนแต่เช้าเลยนะพี่จอม"เด็กสาวก้าวมายืนขวางทาง ส่งผลให้เด็กหนุ่มหยุดชะงัก เพราะไม่อย่างนั้นคงจะชนเข้ากับคนร่างบางที่กางแขนยืนขวางหน้าเขา

"มีอะไร!"ถามด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์นัก

"เปล่า"เด็กสาวที่ทำตัวไม่ต่างจากนักเลงคุมซอยลอยหน้าตอบ ฟังจากน้ำเสียงแล้วจอมทัพรู้ว่ามะนาวโกหก เพราะสายตาที่เธอมองมาที่เขามันมีแววตาเยาะเย้ยอยู่ในนั้น

"ไม่มีอะไรก็ถอยไป"

"หยิ่งจังนะ เห็นว่าเป็นคนซอยเดียวกันหรอกถึงได้ทักทาย พี่คิดว่าฉันอยากคุยกับพี่นักหรือไง"เด็กสาวลอยหน้าตอบ

"ถ้าไม่อยากคุยก็หลีกไป!"หนุ่มน้อยเริ่มขึ้นเสียง เพราะไม่ชอบบ้านหลังนี้เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แหล่งมั่วสุมคือชื่อที่ทุกคนในซอยต่างก็พากันเรียกสถานที่แห่งนี้ แม่ของมะนาวทำหน้าที่ไม่ต่างจากแม่เล้า และภายในบ้านก็มีผู้หญิงหน้าตาดีอาศัยอยู่อีกหลายคน คนแถวนี้รู้กันทั้งนั้นว่าสาวๆในบ้านทำอาชีพอะไร

"โวยวายอะไรแต่เช้าวะ! คนจะหลับจะนอน!"เสียงที่ดังมาจากชั้นบน ทำให้ตาคู่คมเหลือบขึ้นไปมอง มะนาวมองตามสายตาของเด็กหนุ่ม ก่อนจะนึกเย้ยหยันในใจ จอมทัพไม่ชอบครอบครัวของเธอ แต่เขาจะรู้ไหมว่าเมื่อวาน พี่สาวที่แสนดีของเขาวิ่งแจ้นมาของานจากแม่ของเธอ ไม่รู้ว่ากลับมาหรือยัง ได้ยินว่าแขกที่นอนด้วยเป็นพวกเซ็กส์จัด ดีไม่ดีอาจจะตายคาเตียงไปแล้ว

"หลีก!"จอมทัพเตือนอีกครั้ง เมื่อมะนาวยังนิ่งเขามีนัดกับเพื่อน ถ้าพลาดรถสองแถวเที่ยวแรก ก็ต้องรออีกนานกว่ารถจะมา

"เกลียดบ้านฉันนักหรือไง ถึงได้ดูถูกกันขนาดนี้"มะนาวถามเมื่อเห็นสายตาที่จอมทัพมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า แม่สั่งให้เก็บเรื่องของพี่สาวเขาไว้เป็นความลับ แต่ถ้าจอมทัพรังเกียจเธอมากๆบางทีความลับอาจจะไม่มีในโลกก็ได้ คนที่ดูถูกคนอื่นอย่างเขา จะเป็นอย่างไรนะถ้ารู้ว่าพี่สาวของตัวเองก็มีสภาพไม่ต่างจากผู้หญิงในบ้านนี้

"พี่จ๋ากลับมาหรือยัง"คำถามของเด็กสาวทำให้หัวคิ้วเด็กหนุ่มกระตุก

"ถามทำไม!"

"เปล่า"

"หลีกไป!"พูดพร้อมกับผลักลงที่ไหล่บางอย่างแรง เมื่อไม่อยากเสียเวลากับเรื่องไม่เป็นเรื่อง

"โอ๊ย!!!ฉันเจ็บนะ"ร่างบางที่ก้นจ้ำเบ้าลงกับพื้นตามแรงผลักร้องขึ้น เมื่อจอมทัพเดินผ่านไป เด็กหนุ่มไม่พูดอะไรเพราะไม่อยากเสียน้ำลายกับคนแบบนี้ มะนาวเป็นรุ่นน้องที่โรงเรียน หนีจากบ้านไปได้เธอก็ตามไปหาเรื่องเขาที่โรงเรียนอีก ดีที่ตอนนี้เธอเริ่มโตขึ้นเลยเริ่มห่างจากเขาออกไป

"พี่จอมนะพี่จอม ฉันเจ็บนะ"มะนาวร้องโวยวาย มือทั้งสองข้างปัดไปมาบนกระโปรงชุดนอนตัวสวย อุตส่าห์มาดักรออวดชุดสวย นอกจากจะไม่มองแล้วจอมทัพยังผลักเธอลงพื้นอย่างไม่ใยดี

"รู้ว่าเขาไม่ชอบยังจะเสนอหน้ามาให้เขาเห็นอีก"ป้านางพูดพร้อมกับส่ายหัวไปมา เมื่อเห็นอาการของลูกสาว

"แม่น่ะ!"ใบหน้าสวยงอง้ำ เมื่อถูกแม่เยาะเย้ย

"จำไว้นะเรื่องของนางจ๋าห้ามบอกให้ไอ้จอมรู้เด็ดขาด แม่ยังไม่อยากเสียลูกค้า"ป้านางกำชับลูกเพราะกลัวมะนาวจะเผลอบอกเรื่องนี้ให้จอมทัพรับรู้

"รู้แล้วน่า!"

"ไปปลุกนางพวกนั้นลงมากินข้าวได้แล้ว ตอนสายมีงาน"ป้านางไม่สนใจท่าทางของลูกสาว มะนาวชอบจอมทัพเรื่องนี้นางรู้ดี นึกกังวลว่าลูกจะเรียนไม่จบม.3 เพราะจะพาผู้ชายเข้าห้องเสียก่อน ดีที่จอมทัพไม่เล่นด้วย พูดถึงจอมทัพก็ต้องนึกถึงใครอีกคน ก่อนจะถอนหายใจ เมื่อมองกระเป๋าถือข้างกาย เงินที่แอบอมไว้ 20,000 คงต้องเอาไปคืนให้พิชญา เพราะสงสารที่ต้องแบกภาระอยู่คนเดียว ขนาดตั้งใจว่าจะเก็บเอาไว้เพราะเป็นส่วนที่นางเรียกเกินไปจากข้อตกลง และแขกยอมจ่าย แต่ก็ทำไม่ลงพิชญาเป็นเด็กดีทำงานตัวเป็นเกลียว ก็ต้องได้เงินของตัวเอง

"เวรกรรมอะไรของกูวะ!"ป้านางบ่นเมื่อหยิบกระเป๋าสะพายคล้องไหล่ แล้วเดินไปทางท้ายซอย คุณคนเมื่อคืนเป็นผู้ชายกินดุ ไม่รู้ว่าพิชญาจะจับไข้หรือเปล่าบอกแล้วเตือนแล้วก็ยังรั้นจะทำ ไม่รู้ว่าร้อนเงินอะไรนักหนา งานก็ออกไปทำทุกคืน

อยู่กันสองคนพี่น้องไม่น่าจะเดือดร้อนอะไร เนื้อตัวก็ไม่แต่ง หรือว่าอยากจะสบายรวยทางลัดเหมือนพวกสาวๆคนอื่น ถ้าเป็นแบบนี้ก็ดี นางจะได้มีเด็กเพิ่มมาอีกคน หน้าตาสะสวยผิวพรรณดี

ยังทำเงินได้อีกนาน ถ้าแขกติดใจรับเลี้ยงขึ้นมา เด็กก็จะได้สบายไปด้วย ถึงแม้จะมีอาชีพที่ไม่ต่างจากแม่เล้า แต่นางก็เอาเปรียบใครไม่ลง คนที่ทำงานก็ต้องอยากได้เงินทั้งนั้น