
บทย่อ
"จะไปไหน!"ทันทีที่เท้าบางแตะพื้น เสียงแหบห้าวของคนที่ยืนอยู่ปลายเตียงก็ตวาดขึ้น "กะ...กลับบ้านค่ะ"มือบางรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาห่อตัว เมื่อถูกมองด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก "จ่ายไปครึ่งแสน คิดว่าฉันจะพอแค่นี้หรือ" "ครึ่งแสน!!!"พิชญาร้องออกด้วยความตกใจ เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของเขา อะไรคือครึ่งแสนค่าตัวเธอ 30,000 บาทไม่ใช่เหรอ ตาคู่คมมองใบหน้าสวยที่แดงก่ำ นึกตลกกับตากลมโตที่เบิกขึ้น แล้วมองค้างอยู่ที่ใบหน้าเขา มองปากสีแดงสดที่ช้ำเพราะการกระทำของเขา ผิวเนื้อของเธออ่อนนุ่ม แตะนิดแตะหน่อยก็เขียวช้ำไปทั้งตัว เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมถึงพูดประโยคนั้นออกไป ที่ผ่านมาเขาไม่เคยรั้งคู่นอนคนไหนเอาไว้ แค่ครั้งเดียวก็เกินพอ เขามาที่นี่เพื่อระบาย เมื่อบรรลุเป้าหมายก็แยกทาง แต่ผู้หญิงคนนี้กับรู้สึกต่างกันออกไป คงเป็นเพราะเธอสดเขาถึงได้อยากจะซ้ำอีกสักครั้งสองครั้ง ความบริสุทธิ์ไม่ได้มีผลกับความรู้สึกของเขา เพราะทุกอย่างมันอยู่ในกติกา เขาจ่ายเงินเพื่อซื้อความสนุก แต่ครั้งนี้จ่ายแพงเลยอยากใช้ให้คุ้มค่า บารมีหาเหตุผลมารองรับความรู้สึก เมื่อพาตัวเองมายืนตรงหน้าคนที่นั่งกอดผ้าห่มไว้แน่น ตัวเธอสั่นเมื่อเขาก้าวขึ้นมาบนเตียง พิชญาหลับตาลงเมื่อถูกผลักให้ล้มลงบนที่นอน คำพูดของเขายังก้องอยู่ในหู ครึ่งแสนอย่างนั้นหรือ อย่างน้อยความสาวของเธอก็มีค่าตั้งครึ่งแสน
ตอนที่1.สินค้าเกรดต่ำ
ร่างแบบบางภายใต้ชุดเดรสสีดำสนิท สั้นไปถึง
โคนขา ด้านหน้าแหวกลึกลงไปถึงร่องอก ข้างหลังเว้าลงไปถึง
บั้นเอวคอดกิ่ว เผยให้เห็นผิวขาวนวลเนียนที่เจ้าตัวปกปิดเอาไว้อย่างดี แต่วันนี้กลับต้องเปิดเผยให้ใครที่ไหนก็ไม่รู้ได้มองสำรวจ หญิงสาวบีบมือตัวเองเมื่อตอนนี้เธอไม่ต่างอะไรกับสินค้า ที่ต้องยืนต่อหน้าผู้ชายคนหนึ่ง ที่ทำท่าทางเหมือนไม่พอใจ ตั้งแต่ตอนที่เห็นเธอเดินเข้ามาในนี้ ตากลมโตมองไปที่ซีกหน้าด้านข้างของเขา หูก็ฟังการเจรจาระหว่างเขากับคนที่พาเธอมา 'ป้านาง' พยายามหว่านล้อมให้เขารับเธอเอาไว้ ทั้งๆที่เขาก็ปฏิเสธออกมาอย่างชัดเจนว่าไม่ต้องการเธอ
"ช่วยหน่อยนะคะคุณ หนูจ๋ากำลังเดือดร้อน"คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน เมื่อได้ยินคนที่ทำตัวไม่ต่างจากแม่เล้าเรียกเธอ วันนี้คำว่านางจ๋าเปลี่ยนเป็นหนูจ๋า เมื่อนางได้ส่วนแบ่งจากค่าตัวของเธอถึง 30% ค่าตัวเธอ 30,000 หักออก 30% ก็ยังเหลือพอใช้หนี้
"เดือดร้อนหรือร้อนเงินกันแน่ สาวๆสมัยนี้ก็เหมือนกันหมด ใช้เงินเกินตัว"เสียงแหบห้าวเอ่ยขึ้น พร้อมกับหางตาที่ปรายมาทางเธอ พิชญากลืนน้ำลายลงคอ เธอไม่อยากอยู่ตรงนี้เลยสักนิด ถ้าไม่ติดว่ามีความจำเป็นต้องใช้เงิน เธอก็จะไม่ทน นึกแล้วก็โมโหตัวเองเพราะความโลภแท้ๆ จึงทำให้ต้องเสียเงินเก็บก้อนเดียวที่มี จนต้องมีสภาพไม่ต่างจากสินค้า เพราะเธอกำลังเสนอขายตัวเองให้กับผู้ชายคนนี้ ตากลมโตกลอกไปมาให้กับความเฮงซวย เมื่อความบริสุทธิ์ที่เก็บรักษามาทั้งชีวิต กำลังจะถูกพรากไปด้วยน้ำมือของผู้ชายที่เธอไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อของเขา
"จ๋าเป็นเด็กดีค่ะคุณ อายุก็กำลังดี น่าจะถูกใจคุณ"
"ผมเคยบอกแล้วนี่ว่าไม่ชอบคนไม่เป็นงาน"
"ใครบอกล่ะคะ หนูจ๋าทำได้หมดทุกอย่าง ตามใจคุณเลยค่ะ คืนนี้เธอเป็นของคุณ"เสียงถอนหายใจดังขึ้น เมื่อคนที่พาเธอมาพูดจบ หางตาคมเข้มปรายมาที่เธออีกครั้งเหมือนตัดสินใจ
"งั้นผมจะรับไว้ก็แล้วกัน"บารมีถอนใจ ถ้าขืนยังปฏิเสธคืนนี้ก็คงไม่ได้พัก เห็นกับคนพามาหรอกนะถึงรับเธอเอาไว้ ผู้หญิงแบบนี้ไม่ใช่แบบที่เขาต้องการ เห็นว่าเป็นงานถึงยอมตกลง ตอนนี้เขาก็อยากได้ที่ระบาย ลองสักครั้งก็ไม่เสียหาย ไหนๆก็จ่ายเงินไปแล้ว ซื้อขายกันมานานแต่ละคนที่คุณนางพามาก็จัดว่าใช้ได้ แต่ครั้งนี้เขาจ่ายแพงไปหน่อย และสินค้าที่ได้ก็ไม่ตงปก
"ขอบคุณค่ะ ดูแลคุณเขาด้วยนะจ๋า"ป้านางยิ้มหวาน ก่อนจะหันมาบอกพิชญา ที่ตอนนี้รู้สึกดีใจและเสียใจในเวลาเดียวกัน ผู้ชายคนนี้ตกลงรับเธอ แสดงว่าเงิน 70% ของค่าตัวกำลังจะถูกโอนเข้าบัญชีของเธอ
"มานี่สิ"เสียงแหบพร่าเอ่ยขึ้น เมื่อป้านางออกไปจากห้อง ทิ้งให้หญิงสาวยืนคว้างอยู่เพียงลำพัง ร่างบางขยับเข้าไปหาคนที่นั่งบนโซฟาตัวยาว มือบางกำเข้าหากันแน่น รู้สึกประหม่าเมื่อมายืนต่อหน้าเขา ตากลมโตมองไปยังคนตรงหน้าอย่างตื่นตะลึง มาเห็นเขาใกล้ๆถึงได้รู้ว่าเขาเป็นผู้ชายที่ตัวใหญ่มากถ้าเทียบกับขนาดตัวของเธอ
"นั่งลง"ร่างบางสะดุ้งก่อนจะนั่งลงกับพื้นตามคำสั่งของเขา
"ชื่ออะไร"
"ชื่อจ๋าค่ะ"หญิงสาวตอบ
"อายุเท่าไหร่"
"24ค่ะ"
"ยังเรียนอยู่สินะ"
"ค่ะ"รับคำสั้นๆเพราะไม่รู้จะตอบอะไรได้มากกว่านี้
"ทำไมถึงมาขาย..."บารมีเลือกที่จะเว้นคำพูดที่เหลือเอาไว้ เมื่อเห็นมือที่บีบเข้าหากันของเธอ ดูยังไงก็ไม่เหมือนมืออาชีพ ถึงจะแต่งหน้าแต่งตัวจัดก็ตาม
"เรื่องนี้ฉันต้องตอบคุณด้วยเหรอคะ เอาเป็นว่าคืนนี้ฉันจะตามใจคุณทุกอย่าง แค่นี้ก็น่าจะพอ"คิ้วเข้มกระตุก เมื่อถูกเธอย้อน ฟังจากน้ำเสียงผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาไม่ใช่คนที่จะยอมใครง่ายๆ
"ติดหรูใช่ไหม หาเงินซื้อกระเป๋า รองเท้า"บารมียังพูดต่อก่อนจะยกแก้วในมือขึ้นจิบ ตาคู่คมมองคนตรงหน้า นึกชอบใจกับดวงตาของเธอที่กลมโตเหมือนกับตาของลูกกวางตัวน้อย
"ดื่มหน่อยไหม"ถามพร้อมกับยื่นแก้วมาที่ปากจิ้มลิ้ม
หญิงสาวเบี่ยงหลบ เมื่อกลิ่นฉุนของน้ำสีเข้มลอยมาเข้าจมูก
"หึๆๆ"หัวเราะอย่างอารมณ์ดีกับท่าทางของเธอ
"ลุกขึ้นแล้วถอดเสื้อผ้าออก"คำสั่งทื่อๆที่ส่งมาจากคน
ร่างสูง ทำให้หญิงสาวตกใจ ทั้งๆที่ทำใจมาแล้วว่าจะต้องเจอกับสิ่งนี้ แต่ก็ยังกลัว ร่างบางลุกขึ้นตามคำสั่ง ตามกลมโตก้มหลบตาเขาเมื่อถูกจ้องมอง
"ทำอะไรได้บ้าง"
"ฉันทำได้ทุกอย่างค่ะ"บอกเมื่อไม่มีทางเลี่ยง รับเงินเขามาแล้วก็ทำให้มันจบๆไป มือบางที่สั่นน้อยๆปลดเสื้อสายเดี่ยวออกจากบ่า จนเสื้อตัวสวยร่นลงไปกองที่เนินอกอวบอิ่ม บารมีพิงแผ่นหลังกับพนักโซฟา มองการกระทำของคนตรงหน้าด้วยสายตาเฉยชา มือแกร่งยกเหล้าขึ้นจิบ เมื่อกระโปรงชุดสวยร่วงลงไปกองที่พื้น
"แค่นั้นก็พอ"ร้องห้ามเมื่อหญิงสาวทำท่าจะปลดตะขอ
บราออก
"ที่เหลือฉันจัดการเอง มานี่"เสียงแหบห้าวออกคำสั่ง พร้อมกับกางขาออก เป็นเชิงบอกให้เธอรู้ว่าเขาต้องการอะไร
ตาคู่คมยังมองอยู่ที่เรือนร่างเกือบเปลือยของเธอ นึกชอบใจเมื่อเห็นสีดำสนิทของชุดชั้นในตัวน้อย ตัดกับผิวขาวอมชมพูของเธอ เขาชอบที่จะเป็นคนคุมเกม แต่ครั้งนี้ยอมให้เธอเปิดก่อน จะได้รู้ว่าฝีมือของเธอคุ้มค่ากับเงินที่เสียไปหรือไม่
ร่างบางเดินมาหยุดตรงหน้าชายหนุ่ม ตากลมโตมองสบกับตาคมเข้ม ก่อนจะคุกเข่าลงตรงหว่างขาแกร่ง มือบางแหวกรอยแยกของชุดคลุมออกจากกัน ก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อเห็นความใหญ่โตเกินขนาดของเขา โตมาจนป่านนี้เธอรู้ว่าเรื่องระหว่างชายหญิง ต้องเริ่มจากตรงไหน ถึงแม้จะหวาดกลัวกับภาพตรงหน้า แต่เมื่อไม่มีทางเลือก ก็ต้องทำใจยอมรับ พรุ่งนี้
ทุกอย่างจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม เธอจะมีเงินจ่ายค่าเทอมให้น้อง และเหลือส่วนหนึ่งมาลงทุนทำขนมขาย เข็ดแล้วกับการพนันออนไลน์ แค่ครั้งแรกก็ถูกหลอกจนหมดตัว
