โหยหาไออุ่น(2)

คนร่างสูงตอบด้วยเสียงที่ไม่จริงจังเพราะตอนนี้อารมณ์ของเขาไม่สามารถที่จะหยุดพูดอะไรออกมาได้

ศรัณย์พลิกตัวเองขึ้นมาอยู่เหนือสาวน้อยร่างบางที่นอนแนบอยู่กับโซฟาสายตาของคนทั้งคู่ตอนนี้ต่างก็รู้ดีว่ากำลังโหยหา ความอบอุ่นเพื่อหวังให้เรื่องทุกข์ใจที่กำลังเจอได้ผ่อนคลายลงจากความอบอุ่นในทุกสัมผัส

สองมือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของสาวน้อยบริสุทธิ์ไร้มลทิน ศรัณย์มีอายุมากกว่ามุกดาถึง 10 ปีเขามีประสบการณ์เรื่องแบบนี้ถึงไม่มากแต่ก็ไม่น้อย

เสื้อยืดกางเกงยีนส์ขาสั้นค่อยๆถูกปลดเปลื้องออกจากร่างกายให้เห็นร่างงามอรชรที่ขาวดุจสำลีทั้งที่เธอเป็นเพียงแค่ สาวน้อยต่างจังหวัดมันช่างกระตุ้นหัวใจและอารมณ์ของศรัณย์เป็นอย่างมากทั้งที่เขาก็เคยเห็นผู้หญิงเปลือยเปล่าที่สวยกว่านี้มาแล้วแต่ความบริสุทธิ์และสดใสจริงใจของมุกดาทำให้ท่านประธานแทบจะควบคุมอารมณ์ไม่อยู่อยากจะกลืนกินตัวเธอเข้าเป็นหนึ่งเดียวกับเขาในทันที

ความร้อนรุ่มดั่งไฟสุมทรวงในอารมณ์หนุ่มวัยสามสิบกว่าส่งมอบผ่านเรือนร่างที่แนบชิดติดกัน ความเป็นชายพร้อมแสดงความเป็นเจ้าของมอบความสุขให้อีกฝ่าย

ถ้ำน้อยสีชมพูที่ไม่เคยถูกชายใดได้รุกรานถูกกระตุ้นอารมณ์ผ่านทุกสัมผัสของผู้มากประสบการณ์ไม่นานร่างกายของคนทั้งสองก็รวมกันเป็นหนึ่งสอดประสานทุกสัมผัสบนความอบอุ่นที่ต่างฝ่ายต่างก็ถวิลหาและยินดีที่จะมอบให้แก่กัน

“ฉัน..จ...จะ...เจ็บค่ะ”

สาวน้อยที่กำลังน่าเฉเกด้วยความเจ็บปวดที่วันนี้ส่วนของรักกำลังถูกบุกรุกจากชายหนุ่มที่เธอกอดรัดร่างเขาไว้ถึงแม้จะมีความรู้สึกทรมานแต่ความสุขเสียวซ่านอิ่มเอมใจก็ค่อยๆผ่อนคลายความเจ็บปวดลงไม่นานมุกดาก็มีความสุขกับทุกจังหวะไฟร้อนที่ท่านประธานหนุ่มมอบให้แก่เธอ

เกลียวคลื่นซัดเข้าฝั่งระลอกแล้วระลอกเล่าไม่นานทุกอย่างก็สงบลงทิ้งไว้แค่เสียงหัวใจหอบเหนื่อยของคนทั้งคู่ สองร่างกายกอดกันกลมประหนึ่งเป็นคู่รักที่รู้จักกันมานานแสนนาน

“ผมจะหางานให้คุณทำและจะดูแลคุณเองถึงแม้ผมจะเป็นแค่พนักงานจนๆคนนึงผมจะดูแลคุณให้ดีที่สุดนะ”

ศรัณย์ก้มหัวลงไปจูบหน้าผากของสาวน้อยที่นอนแนบอยู่กับอกกว้างของเขาความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นมันสร้างความรู้สึกที่อิ่มเอมในหัวใจของชายหนุ่มที่โหยหาความรักจากคนรอบตัวไม่เคยเจอ

“ผมเป็นเพียงแค่พนักงานจน ๆ ถ้าวันนึงคุณเจอคนที่ดีกว่าคุณไม่ต้องการที่จะคบกับผม...บอกกันได้นะ”

ชายหนุ่มพยายามย้ำว่าเขาเป็นเพียงแค่พนักงานและมีฐานะที่จนมากเพราะอยากให้มุกดาแสดงท่าทีให้เขารู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรรังเกียจหรือยินดีที่จะคบกับคนอย่างเขา

ไม่มีคำตอบใดจากปากของสาวน้อย ผู้ชายที่เธอกำลังนอนกอดเป็นคนแรกในชีวิตในเวลานี้เธอกับเขากำลังเป็นสามีภรรยากันถึงแม้จะไม่เคยคบเป็นแฟนกันมาด้วยซ้ำ ปากบางบรรจงทับลงไปบนปากของคนร่างสูงแทนคำตอบทั้งหมดว่าเวลานี้สำหรับมุกดาแล้วศรัณย์คือผู้ชายคนเดียวที่เธอต้องการ

“ฉันก็เป็นเพียงแค่ผู้หญิงใจง่ายที่ยอมนอนกับคุณทั้งที่ยังไม่รู้จักกันด้วยซ้ำว่าคุณเป็นใคร”

ศรัณย์ดึงตัวหญิงสาวเข้ามาแนบอกเหมือนเดิม คำพูดเธอทำให้เขาสะเทือนใจเพราะเขามีความลับมากมายที่เลือกจะไม่บอกกับมุกดาและศรัณย์ก็แน่ใจว่าถ้าวันหนึ่งหญิงสาวรู้คงจะเสียใจและเสียความรู้สึกกับเขาแต่ความลับก็คือความลับเพราะบางทีถ้ามุกดาได้รู้ความจริงความสัมพันธ์ของเขากับเธอก็อาจจะจบลง

ชายหนุ่มขับรถกลับบ้านด้วยหัวใจที่มีความสุข นานแล้วที่เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้โดยเฉพาะตั้งแต่เขาขึ้นมารับตำแหน่ง ท่านประธานต่อจากบิดาเขาแทบไม่รู้จักกับความสุขที่เกิดจาก ความจริงใจจากใครสักคนเลยและวันนี้เขาเองก็ลืมไปเสียสนิทว่าคนที่ไม่จริงใจกลับเป็นตัวเขาต่างหาก