ปกปิด(1)

ตอนที่ 3

ปกปิด

“มากินข้าวก่อนดีกว่ากับข้าวเย็นหมดแล้ว”

ศรัณย์เดินตรงมาหาหญิงสาวที่กำลังนั่งทำงานด้วย ความตั้งใจเพราะเขาได้จัดการทำกับข้าวมื้อเย็นไว้รอเธอเรียบร้อยแล้วแต่มุกดากลับไม่ยอมละจากงานมากินข้าว

“เหลืออีกนิดเดียวก็จะเสร็จค่ะคุณต้องเอาไปส่งเขาพรุ่งนี้เช้าไม่ใช่หรือฉันกลัวจะไม่ทัน”

มุกดาได้รับงานบัญชีมานั่งทำที่บ้านซึ่งคนทำหน้าที่หางานมาให้เธอก็คือศรัณย์นั่นเองโดยที่ชายหนุ่มอ้างว่าบัญชีที่จ้างเธอทำเป็นบริษัทของอดีตเจ้านายเขา

“ถ้าไม่เสร็จเดี๋ยวผมแวะมาเอาตอนกลางวันก็ได้ คุณมา กินข้าวก่อนดีกว่าไม่อย่างนั้นผมจะงอนแล้วนะ”

หญิงสาวจำยอมต้องส่งมือเล็กให้อีกฝ่ายดึงตัวเธอขึ้นจากโต๊ะญี่ปุ่นที่กำลังนั่งทำงานเพราะเห็นสีหน้าของศรัณย์แล้วก็กลัวเขาจะน้อยใจเพราะตั้งใจทำกับข้าวไว้รอเธอ

ความสัมพันธ์ของทั้งคู่พัฒนาไปอย่างรวดเร็วถึงแม้ว่าศรัณย์จะไม่นอนที่หอพักนี้ทุกคืนเพราะเขาเองยังคงต้องกลับไปนอนบ้านเพื่อไม่ให้มารดาสงสัยเพียงแต่ตอนนี้ชายหนุ่มเลิกเที่ยวกลางคืนแล้วเพราะเขาไม่เหงาไม่จำเป็นต้องหาเพื่อนเขามีคนรู้ใจและคนที่คอยอยู่เคียงข้างทำให้เขารู้สึกเป็นคนสำคัญเสมอรออยู่ที่ห้องนี้

“เช่าห้องอยู่ก็ต้องเสียค่าห้องย้ายมาอยู่กับฉันไหมคะจะได้ช่วยกันลดค่าใช้จ่าย”

“ไม่ได้ ! ผมอยู่กับคุณไม่ได้”

ศรัณย์เผลอตัวเสียงสูงปฏิเสธเมื่อได้ยินมุกดาขอให้เขาย้ายมาอยู่กับเธอเพราะตอนนี้หญิงสาวไม่ได้รู้ว่าเขาเป็นท่านประธานจึงไม่มีความจำเป็นที่ต้องลดค่าใช้จ่ายใดๆ

“ฉันก็แค่อยากให้คุณประหยัด คุณไม่จำเป็นต้องเสียงดังใส่ฉันก็ได้ค่ะถ้าไม่อยากมาอยู่ที่นี่ก็ไม่เป็นไร”

มุกดาพยายามเก็บซ่อนความรู้สึกเสียใจไว้เพราะหญิงสาวคิดว่าอีกฝ่ายดูรักเธอมากก็น่าจะอยากย้ายมาอยู่ด้วยกันอาจจะแค่รอเธอเป็นคนเอ่ยปากแต่ตอนนี้มุกดารู้แล้วว่าศรัณย์ไม่ได้คิดเหมือนอย่างที่เธอคิด

“ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นแต่...ที่ทำงานของผมอยู่ไกลแล้วตอนนี้ทางบริษัทก็ออกค่าเช่าให้ที่ผมไม่ชวนคุณไปอยู่ก็เพราะว่าเรายังไม่ได้แต่งงานกันผมไม่อยากให้คุณเสียหาย”

มุกดาส่งยิ้มพยักหน้าเข้าใจทั้งที่เธอไม่เข้าใจอะไรเลยที่เขามานอนกับเธอทุกคืนเธอก็เสียหายอยู่แล้วแค่เธอกับเขาจะอยู่ด้วยกันเป็นเรื่องเป็นราวมันจะมีอะไรต้องเสียหายอีก

“งานที่ผมเอามาให้ทำไม่ต้องรีบก็ได้นะ คุณควรจะสนใจเรื่องเรียนมากกว่าอีกไม่กี่ปีก็จะจบแล้ว”

ศรัณย์เปลี่ยนเรื่องคุยแต่มันก็เป็นเรื่องที่เขาตั้งใจจะพูดอยู่แล้วเพราะงานที่เขาเอามาให้มุกดาทำไม่ใช้งานสำคัญอะไรบางงานเจ้าหน้าที่การเงินก็ทำเสร็จแล้วแต่เขาแค่เพียงเอามาให้หญิงสาวทำไปอย่างนั้นเพื่อที่จะได้หาเรื่องให้เงินเธอ

“สุขสันต์วันเกิดนะ”

มุกดารับกล่องของขวัญด้วยความดีใจที่ ศรัณย์จำวันเกิดของเธอได้ ทั้งที่ตัวเธอเองยังจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเคยบอกเขาตอนไหน

“แกะเลยสิผมอยากรู้ว่าคุณชอบไหม”

หญิงสาวแกะของขวัญด้วยความระมัดระวังไม่อยากให้แม้กระทั่งกระดาษของขวัญมีรอยฉีกเพราะมันคือของขวัญวันเกิดชิ้นแรกในชีวิตของผู้หญิงจน ๆ คนนี้

“โห iPhone เลยนะคะแบบนี้ต้องราคาแพงมากๆแน่”

โทรศัพท์มือถือรุ่นล่าสุดที่อยู่ในกล่องของขวัญสร้าง ความแปลกใจตกใจและดีใจให้กับมุกดา เธอไม่คิดเลยว่าศรัณย์จะซื้อของขวัญให้เธอราคาแพงแบบนี้

“แพงมากเลยแหละแต่มันก็น้อยกว่าความรักที่ผมมีให้คุณ”

คำตอบที่แสนหวานที่ไม่ใช่แค่เพียงคำแสงแสร้งแต่มันคือทั้งหมดของหัวใจของศรัณย์จริงๆชีวิตของเขาเคยมั่นใจว่ารักผู้หญิงคนอื่นจนได้มาเจอกับมุกดาเขาจึงรู้ว่าที่ผ่านมาเขาไม่เคยรักใคร มันเป็นแค่เพียงความหลงแต่ผู้หญิงที่เขารักเธอจริงๆมีเพียงแค่มุกดาเท่านั้น