ปกปิด(2)

คำตอบที่แสนหวานที่ไม่ใช่แค่เพียงคำแสงแสร้งแต่มันคือทั้งหมดของหัวใจของศรัณย์จริงๆชีวิตของเขาเคยมั่นใจว่ารักผู้หญิงคนอื่นจนได้มาเจอกับมุกดาเขาจึงรู้ว่าที่ผ่านมาเขาไม่เคยรักใคร มันเป็นแค่เพียงความหลงแต่ผู้หญิงที่เขารักเธอจริงๆมีเพียงแค่มุกดาเท่านั้น

“อย่าบอกนะคะว่าคุณผ่อนซื้อมาให้ฉันวันหลังไม่ต้องซื้อของแพงๆแบบนี้มาก็ได้ ฉันไม่อยากให้คุณต้องลำบาก”

มุกดาสวมกอดผู้ชายที่เธอเรียกว่าสามีถึงแม้เขาจะไม่เคยเรียกเธอว่าภรรยาก็ตามมันเป็นความรู้สึกขอบคุณที่เขายอมเสียเงินตัวเองมาซื้อของขวัญวันเกิดให้กับผู้หญิงที่ไม่ได้มีค่าอะไรอย่างเธอเลย

“ใครบอกว่าผมผ่อน ผมทำงานที่บริษัทได้ยอดเจ้านายก็เลยให้โบนัส ผมก็เลยไปซื้อของขวัญให้คุณนี่แหละอย่าคิดมากไปเลยสำหรับผมเงินแค่นี้ไม่ได้มีค่าอะไรถ้าเทียบกับการที่ผมมีคุณอยู่ในวันนี้”

มุกดากอดสามีไว้แน่นน้ำใส ๆ ไหลหยดลงมาด้วยความดีใจชีวิตของเด็กบ้านนอกจนๆคนหนึ่งที่ก้าวเข้ามาอยู่สังคมเมืองหลวงเพื่อหวังจะเรียนต่อในมหาวิทยาลัยไม่คิดเลยว่าวันนี้เธอจะมีโอกาสได้เจอผู้ชายที่รักเธอจริงๆแบบนี้ถึงแม้หญิงสาวจะอดรู้สึกผิดอยู่ไม่ได้ที่เธอกำลังทำผิดต่อมารดาด้วยการอยู่กับผู้ชายก่อนที่จะแต่งงานแต่เธอมั่นใจว่าเมื่อไหร่ที่เธอเรียนจบศรัณย์คงจะทำ ทุกอย่างให้ถูกต้อง

“อนาคตไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นขอให้คุณรู้ไว้ว่าผมรักคุณที่สุดเรื่องบางเรื่องมันก็มีเหตุผลมากมายที่เรายังไม่รู้ถ้าวันไหนคุณสงสัยอะไรในตัวผมขอให้ถามอย่าคิดไปเอง”

ศรัณย์ลูบผมยาวสวยของร่างเล็กที่กอดเขาไว้ ส่งต่อความรู้สึกภายในหัวใจที่เขายังคงรู้สึกผิดที่ปกปิดทุกอย่างที่เป็นความจริง ชายหนุ่มแค่อยากมั่นใจว่าผู้หญิงที่เขามอบคำว่ารักให้ เธอรักเขาจากตัวตนไม่ใช่แค่เพียงเห็นเขาเป็นท่านประธานที่ร่ำรวยเหมือนผู้หญิงคนอื่นและเพื่อนๆทุกคนที่ผ่านมาก็เท่านั้น