แผนที่วางไว้

ตอนที่ 4

แผนที่วางไว้

“ผมซื้อเสื้อผ้ามาฝากไข่มุก”

พิธานถึงแม้จะรู้ว่าเจ้าของบ้านไม่ได้ต้อนรับแต่ก็

ยังคงเลือกที่จะมาที่นี่ทุกวันขอเพียงได้มีโอกาสเห็นหน้าลูกชายหนุ่มยังคงคิดว่าสักวันคงได้คำตอบว่าเด็กน้อยคนนี้เป็นสายเลือดของเขาจริง ๆ หรือเปล่า

“ถ้าอย่างนั้น ฉันฝากคุณดูไข่มุกสักครู่นะคะรู้สึกปวดท้องอยากจะไปเข้าห้องน้ำ”

เปรียบดาวส่งยิ้มแบบใจดีในแบบที่เธอไม่เคยทำตั้งแต่ที่กลับมาพบหน้ากับพิธานในครั้งนี้เพราะสิ่งที่เธอพูดออกไปมันไม่ได้เกิดจากความใจอ่อนแต่มันเกิดจากแผนทั้งหมดที่เธอได้วางไว้

สาวน้อยเดินแยกเข้ามาในบ้านเธอไม่ได้ต้องการไปเข้าห้องน้ำแต่กลับแอบดูพ่อกับลูกอยู่ด้วยกันผ่านทางหน้าต่างที่มีเพียงแค่ม่านสีชมพูกั้นไว้

“คุณจะได้เจ็บแบบที่ฉันเคยเจ็บมาบ้าง”

เปรียบดาวต้องการทำทุกอย่างให้พิธานผูกพันกับ ลูกสาวและเมื่อถึงวันนั้นเธอจะทำให้ชายหนุ่มรู้ว่าความรักที่เขามีให้กับไข่มุกมันไม่มีค่าพอที่เขาจะได้มีโอกาสเป็นพ่อของเด็กน้อยคนนี้เลย

“ลูกคิดจะทำอะไร แม่ไม่เข้าใจลูกเลย”

วารียืนอยู่ด้านหลังของลูกสาว คนเป็นแม่ตอนแรกคิดว่าเปรียบดาวคงตั้งใจที่จะให้พิธานรู้ว่าเธอกับเขามีลูกด้วยกันแต่ก็จะไม่ให้ชายหนุ่มได้มีโอกาสใกล้ชิดกับลูกแต่ดูสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นดูเหมือนว่าคนเป็นแม่กำลังคิดผิด

“คุณแม่รู้ไหมคะกว่าการที่เรารู้สึกรักหรือผูกพันกับใครสักคนมันจะเจ็บแค่ไหนถ้าเรากลับถูกอีกฝ่ายปฏิเสธคุณพิธานจะต้องได้รู้ค่ะว่าการที่เขายิ่งรักลูกและยิ่งผูกพันแต่กลับไม่มีโอกาสเป็นพ่อมันเจ็บแค่ไหน”

เปรียบดาวไม่เคยพูดสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้นให้มารดาฟังแบบละเอียดเธอพูดแค่เพียงว่าเธอไม่ต้องการอยู่เป็นตัวแทนของพี่สาวเพราะอย่างไรการแต่งงานครั้งนั้นเจ้าบ่าวก็ไม่ได้เลือกเธอ วันนี้หญิงสาวคิดว่าเธอคงจะต้องเล่าให้มารดาเข้าใจว่าเพราะอะไรเธอจึงตัดสินใจทำทุกอย่างแบบนี้

“ในคืนวันนั้นที่พี่ปลายฟ้าหนีไปคุณพิธานคิดว่าคนที่วางแผนทุกอย่างคือลูกเพราะว่าแอบชอบเขามานานก็เลยต้องการเปลี่ยนตัวเจ้าสาว ในวันนั้นเราทั้งครอบครัวรวมหัวกันเห็นเขาเป็นตัวตลกและสิ่งที่ทำให้ลูกเจ็บที่สุดคือเขาตอกย้ำว่าต่อให้ลูกจะพยายามเป็นเจ้าสาว เขากับลูกนอนด้วยกันก็ไม่มีทางที่คนอย่างเขาจะเห็นค่าในตัวลูก”

หญิงสาวพูดยังไม่ทันจบก็โผเข้ากอดมารดาถึงแม้เรื่องราวมันจะผ่านมานานแล้วแต่สำหรับคนเล่ามันยังคงเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นอยู่เสมอ

“เขาดูถูกความรู้สึกของลูกมากเกินกว่าที่ลูกจะใช้ความรักในการให้อภัย”

เปรียบดาวมั่นใจว่าพิธานไม่ได้รู้สึกรักในตัวพี่สาวของเธอและการที่ชายหนุ่มพูดจากับเธอในวันนั้น มันทำให้เธอรู้ว่าต่อให้เขาไม่รักปลายฟ้าแต่เขาก็ยินดีที่จะแต่งงานกับเธอมากกว่าที่จะแต่งงานกับผู้หญิงที่เขารู้ว่ารักเขาจนสุดหัวใจ

“ถ้าลูกแน่ใจว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่ปลายทางของมันจะทำให้ลูกมีความสุข แม่ก็จะไม่ห้ามแต่สิ่งหนึ่งที่แม่อยากจะเตือน การที่เราทำร้ายคนที่เรายังรักเขาอยู่สุดท้ายคนที่เจ็บก็จะเป็นเรา”

“ใครบอกคะ ลูกไม่ได้รักเขาแล้วที่กลับมาครั้งนี้ก็ต้องการมาเอาคืนเท่านั้น”

วารีไม่คิดจะพูดอะไรต่อ เธอเลี้ยงลูกสาวมากับมือทำไมจะดูไม่ออกว่าเปรียบดาวยังคงรักพิธานอยู่เต็มหัวใจส่วนอีกฝ่ายก็คงจะรู้สึกผิดจนไม่อาจที่จะมีผู้หญิงคนอื่นได้

“บ้านนู้นเขาก็พยายามจะหาผู้หญิงสักคนมาดามใจลูกชายเขาแต่ก็หามาตลอดปีนึงก็ยังไม่เห็นว่าจะมีใครถูกใจพิธาน บางครั้งแม่ก็อดคิดไม่ได้ว่าผู้ชายปากร้ายที่ลูกของแม่เกลียดนักเกลียดหนาบางทีเขาอาจจะรู้สึกผิดแล้วรอใครสักคนกลับมา”

เปรียบดาวมองหน้ามารดาด้วยความสับสนในหัวใจเธอเองก็เคยอยากจะรู้สึกเหมือนอย่างที่แม่พูดแต่ทุกคำที่เขาตอกย้ำมันทำให้เธอเลือกที่จะยอมรับว่าเธอไม่ได้มีค่าอะไรกับเขาเลย คนที่มีค่าสำหรับเขาที่สุดที่จะเป็นเครื่องมือในการแก้แค้นครั้งนี้ก็คือไข่มุกเท่านั้น

“พรุ่งนี้ฉันจะพาไข่มุกไปฉีดวัคซีนคุณจะไปด้วยกันไหม”

หญิงสาวพูดขึ้นหลังจากที่เธอเดินออกมาจากบ้านและเห็นภาพของพ่อที่กำลังอุ้มลูกสาวยิ้มร่าอย่างมีความสุข

“ผมไปได้หรือไง ก็ไหนว่าคุณบอกว่าไข่มุกไม่ใช่ลูกของผม” พิธานยังคงไม่ทิ้งความเป็นผู้ชายปากร้าย

“การที่ฉันถามว่าคุณอยากจะไปด้วยไหมก็ไม่ได้หมายความว่าไข่มุกเป็นลูกของคุณนะ ดีเหมือนกันที่คุณพูดแบบนี้เพราะมันจะยิ่งทำให้ฉันรู้ว่าการที่คุณมาที่นี่ไม่ได้มาเพราะความรู้สึกแต่ดูเหมือนคุณกำลังพยายามเอาชนะอะไรสักอย่าง ถ้าอย่างนั้นก็เอาถือซะว่าเมื่อกี้ฉันไม่ได้พูดอะไรก็แล้วกัน”

เปรียบดาวเดินตรงเข้าไปอุ้มลูกสาวจากอ้อมแขนของผู้ชายที่ยังคงไม่เคยหยุดพูดทำร้ายหัวใจของเธอแต่เด็กน้อยกับใช้สองมือคล้องคอพิธานไม่ยอมปล่อย

“ผมว่าลูกน่าจะอยากอยู่กับผมมากกว่าจะให้คุณอุ้มนะ”

หญิงสาวเริ่มรู้สึกโมโหกับคำพูดของชายหนุ่มตรงหน้าถึงแม้ความจริงเธอควรจะรู้สึกดีด้วยซ้ำที่ไข่มุกแสดงท่าทางเอาใจพิธานเพราะมันจะทำให้เขารักลูกสาวและผูกพันได้เร็วขึ้นแต่ทำไมตอนนี้เธอกลับรู้สึกน้อยใจที่ดูเหมือนพิธานจะกลายเป็นคนโปรดของไข่มุกไปแล้ว

“มาหาแม่เดี๋ยวนี้นะไข่มุก”

เปรียบดาวไม่สนใจคำพูดของคนตัวสูง เธอใช้สองมืออุ้มลูกสาวออกมาจากอ้อมกอดของเขาโดยไม่สนใจว่าตอนนี้ไข่มุกเริ่มเบะปากและกำลังจะร้องไห้

วารีที่แอบดูทุกอย่างอยู่ทางหน้าต่างได้แต่รู้สึกสงสารหลานสาวที่ตอนนี้กำลังตกเป็นเครื่องมือการแก้แค้นของคนเป็นแม่ ยิ่งคิดวารีก็ยิ่งรู้สึกผิดที่ทุกอย่างเป็นแบบนี้ก็เพราะว่าเธอเลือกที่จะให้ปลายฟ้าเป็นคนแต่งงานกับพิธานโดยที่ไม่รู้เลยว่าคนที่แอบรักชายหนุ่มอยู่ตลอดเวลาก็คือลูกสาวคนเล็กนั่นเอง นอกจากการตัดสินใจผิดในครั้งนั้นจะทำให้เปรียบดาวต้องเสียใจแล้ว เธอเองก็ยังเสียปลายฟ้าไปอีกคนจนตอนนี้เธอก็ยังไม่เคยได้รับการติดต่อผ่านทางโทรศัพท์จากลูกสาวเลยยังคงมีแค่เพียงข้อความในวันสำคัญก็เพียงเท่านั้น