ฝากรักภรรยาตัวแทน

76.0K · จบแล้ว
ปะหนัน
46
บท
965
ยอดวิว
9.0
การให้คะแนน

บทย่อ

คำโปรย... หลายปีที่แล้ว เขาคือผู้ชายที่เธอแอบรักแต่วันนี้เขาคือเจ้าบ่าวของพี่สาวที่เธอรักที่สุด แต่.....ใครจะรู้ว่าคืนที่สำคัญที่สุดเจ้าสาวจะหายตัวไป เปรียบดาวจึงต้องกลายเป็นเจ้าสาวตัวแทน เมื่อสุดท้ายพี่ของเธอหนีไปกับคนรัก พิธีเข้าหอเสร็จสิ้น ทุกอย่างก็เหมือน....จะจบลง แต่...1 ปีผ่านไป พิธานกลับเห็นเจ้าสาวตัวแทนของเขา อุ้มทารกน้อยที่ดูจากใบหน้าก็ไม่ต้องสงสัยว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของใคร เปรียบดาวหายไปจากชีวิตของพิธานเพียงเพราะคำดูถูกของชายหนุ่มในวันนั้น วันนี้เธอจึงไม่ได้กลับมาเพื่อให้อภัยแต่กลับมาเพื่อทำให้คนปากร้ายรู้ว่า เธอมีค่ามากกว่าจะเป็นตัวแทนของใคร

นิยายรักโรแมนติกนิยายรักประธานรักหวานๆดราม่าสัญญาทางรักโรแมนติกแต่งงานแทนคนธรรมดามีลูก

ตัวแทนแบบไม่ทันตั้งตัว(1)

ตอนที่ 1

ตัวแทนแบบไม่ทันได้ตั้งตัว

“สัญญากับพี่ได้ไหมว่าเธอจะทำทุกอย่างเพื่อให้ครอบครัวของเรามีความสุข”

“พี่พูดแบบนี้มีอะไรหรือเปล่าคะ” เปรียบดาวถามพี่สาวด้วยความสงสัย

“อย่าคิดมาก พี่แค่อยากมั่นใจว่าหลังจากคืนนี้ผ่านไปเปรียบดาวจะทำหน้าที่ดูแลพ่อกับแม่แทนพี่”

ปลายฟ้าจับมือน้องสาวมากุมไว้ที่อกก่อนที่เธอจะออกไปพบกับแขกที่มาร่วมแสดงความยินดีในค่ำคืนนี้ค่ำคืนแห่งงานวิวาห์ระหว่างเธอกับพิธาน

เจ้าสาวลุกเดินออกจากห้องแต่งตัวทิ้งไว้แค่ความรู้สึกบางอย่างได้หัวใจของน้องสาว เปรียบดาวมองตามหลังพี่สาวมันมีความรู้สึกที่ทั้งยินดีแล้วก็แอบน้อยใจในตัวเอง เจ้าบ่าวในค่ำคืนนี้คือผู้ชายที่เธอแอบหลงรักมาโดยตลอดแต่เมื่อสองครอบครัวต้องการให้ลูกๆแต่งงานกันคนที่พ่อแม่เลือกกลับเป็นปลายฟ้าไม่ใช่เธอ

เจ้าบ่าวและเจ้าสาวเคียงคู่กันต้อนรับแขกด้วยรอยยิ้มที่แสนจะชื่นมื่นทุกคนที่มาร่วมงานต่างมองว่า ทั้งสองเป็นคู่ที่เหมาะสมกันไม่ว่าจะเรื่องของฐานะการศึกษาหน้าตาโดยเฉพาะครอบครัวของเจ้าบ่าวและเจ้าสาวก็ยังเป็นครอบครัวที่สนิทกันมากด้วย

“ฟ้าขอตัวไปเข้าห้องน้ำสักครู่นะคะ”

เจ้าสาวหันมาส่งยิ้มให้กับเจ้าบ่าวมันเป็นรอยยิ้มที่เก็บซ่อนความรู้สึกไว้ข้างในเพราะการที่เธอเดินออกไปจากตรงนี้มันไม่ใช่เป็นเพียงแค่การออกไปชั่วคราวแต่เธอเลือกที่จะไม่เป็นเจ้าสาวของเขาอีกต่อไป

“คุณเห็นฟ้ามั้ย เธอบอกจะไปเข้าห้องน้ำป่านนี้ก็ยังไม่กลับมา”

พิธานเดินตามหาเจ้าสาวของเขาทั่วงานแต่เมื่อไม่พบจึงตัดสินใจเดินมาหาเปรียบดาวเพื่อให้เธอช่วยตามหาอีกแรง

“ฉันจะช่วยตามหาเดี๋ยวนี้ค่ะ”

เปรียบดาวที่กำลังยืนต้อนรับแขกอยู่ด้านในรีบเดินไปที่ห้องน้ำตามที่เจ้าบ่าวบอกแต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้เดินออกพ้นจากประตูในงานก็กลับได้รับข้อความที่ทำให้รู้ว่าตอนนี้พี่สาวของเธออยู่ที่ไหน

“พี่เลือกเส้นทางเดินของตัวเองแล้ว เป็นเจ้าสาวคืนนี้ให้พี่ด้วยนะ ชีวิตที่เหลือนับจากนี้พี่ขอใช้กับคนที่พี่รัก ขอโทษที่ทำให้ทุกเรื่องเป็นแบบนี้”

สาวน้อยอ่านข้อความซ้ำไปซ้ำมาอยู่หลายครั้งกว่าที่ตัวเธอจะแน่ใจว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นมันคือความจริง เธอไม่ได้ฝันไป เวลานี้เธอไม่รู้ว่าควรจะเอาข้อความนี้ไปให้ใครอ่านคนแรกที่เธอคิดถึงก็คือพ่อและแม่

วารีและวิทยาตกใจกับสิ่งที่ได้รับรู้แต่เวลานี้สิ่งที่ทั้งคู่ต้องรีบทำคือการหาเจ้าสาวไปแก้สถานการณ์และก็คงไม่มีอะไรดีไปกว่าสิ่งที่ปลายฟ้าบอกไว้ในข้อความ

“ลูกต้องเป็นเจ้าสาวแทนพี่นะ” วารีพูดกับลูกสาวด้วยน้ำเสียงที่ทั้งตะคอกและอ้อนวอน

“ไม่ค่ะคุณพิธานไม่ได้อยากแต่งงานกับลูก เขาไม่มีทางยอมแน่”

“แต่พี่ของลูกหนีไปกับผู้ชาย ถ้างานนี้ต้องจบลงครอบครัวของเราต้องแย่แน่ ๆ แม่เชื่อว่าถ้าลูกขึ้นไปบนเวทีพิธานคงทำได้แค่ตกใจแต่ก็คงไม่กล้าแสดงอะไรออกมา”

เปรียบดาวถึงแม้จะไม่อยากทำตามที่มารดาบอกแต่ก็ไม่ได้มีทางเลือกอะไรมากมายจึงตัดสินใจสวมชุดเจ้าสาวที่พี่สาวถอดไว้ที่ห้องแต่งตัวเพื่อสวมรอยเป็นเจ้าสาวในคืนนี้แทน

พ่อและแม่ของเจ้าบ่าวเดินไปกระซิบให้พิธานได้รู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจ้าสาวของเขาแต่ชายหนุ่มก็ไม่มีเวลาพอที่จะพูดอะไร ในที่สุดเขาก็ต้องยอมที่จะจับมือเจ้าสาวตัวแทนเดินขึ้นไปบนเวทีเมื่อตอนนี้พิธีการกำลังเริ่มขึ้น

“พี่สาวคุณทำผมได้เจ็บแสบมาก”

เจ้าบ่าวบีบมือเจ้าสาวแน่นเหมือนต้องการให้อีกฝ่ายรู้ว่าตอนนี้เขาโกรธและโมโหแค่ไหนที่ถูกที่สาวของเธอหนีงานแต่งงานไปแบบนี้

“ฉันขอโทษแทนพี่ฟ้าด้วยนะคะ”

เปรียบดาวพูดด้วยเสียงที่สั่นเครือเธอทั้งกลัวและรู้สึกไม่มั่นใจในสิ่งที่ตัวเองตัดสินใจทำ

“ขอโทษแล้ว...มันชดใช้อะไรได้”

พิธานกระซิบเสียงขู่ด้วยความรู้สึกที่อัดแน่นแต่กลับใช้มือหนาโอบกอดตัวเจ้าสาวให้เข้ามายืนใกล้ชิดกับเขามากกว่าเดิม จนแขกที่มาร่วมงานต่างส่งยิ้มเพราะหลายคนยัง ไม่รู้ว่าตอนนี้เจ้าสาวของเราเปลี่ยนตัวแล้วถึงแม้จะมีคนรู้สึกสงสัยอยู่บ้างด้วยหน้าตาของพี่น้องคู่นี้คล้ายกันมากแต่ การทำผมที่เปลี่ยนไปจากตอนที่อยู่หน้างานทำให้คนที่ช่างสังเกตบางคนเริ่มรู้สึกว่าผู้หญิงที่ยืนอยู่บนเวทีไม่ใช่ปลายฟ้า