ตัวแทนแบบไม่ทันตั้งตัว(2)

“ขอโทษแล้ว...มันชดใช้อะไรได้”

พิธานกระซิบเสียงขู่ด้วยความรู้สึกที่อัดแน่นแต่กลับใช้มือหนาโอบกอดตัวเจ้าสาวให้เข้ามายืนใกล้ชิดกับเขามากกว่าเดิม จนแขกที่มาร่วมงานต่างส่งยิ้มเพราะหลายคนยัง ไม่รู้ว่าตอนนี้เจ้าสาวของเราเปลี่ยนตัวแล้วถึงแม้จะมีคนรู้สึกสงสัยอยู่บ้างด้วยหน้าตาของพี่น้องคู่นี้คล้ายกันมากแต่ การทำผมที่เปลี่ยนไปจากตอนที่อยู่หน้างานทำให้คนที่ช่างสังเกตบางคนเริ่มรู้สึกว่าผู้หญิงที่ยืนอยู่บนเวทีไม่ใช่ปลายฟ้า

เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวจับมือกันแน่นดูแล้วก็คล้ายกับคู่รักคนอื่นแต่ความจริงแล้วมือหนากำลังบีบมือเล็กจนตอนนี้ เปรียบดาวรู้สึกเหมือนนิ้วกำลังจะหักคามือของคนใจร้ายที่เอาความโกรธทั้งหมดมาลงกับเธอโดยที่เธอเองก็ไม่ได้มีส่วนรู้เห็นกับเรื่องนี้เลย

งานแต่งงานยังคงดำเนินไปตามขั้นตอนทุกอย่างจนตอนนี้เจ้าบ่าวและเจ้าสาวถูกส่งตัวเข้าหอ ภายในห้องนอนที่มีแค่เพียงสองคนทำให้มีแค่เพียงความเงียบเท่านั้นเพราะไม่มีใครกล้าพอที่จะพูดอะไรออกมาในเวลาแบบนี้

“ฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ”

เปรียบดาวตัดสินใจที่จะเป็นคนพูดก่อนเพราะเธอทนอยู่ในสภาพชุดแต่งงานที่ยาวไปจนถึงพื้นและใบหน้าที่เต็มไปด้วยเครื่องสำอางต่อไปไม่ไหว

“รีบอาบน้ำแล้วก็รีบออกมา พาตัวเองออกไปจากห้องผมให้เร็วที่สุด”

ชายหนุ่มในชุดเจ้าบ่าวนั่งลงบนเตียง สองมือกุมกันแน่น เขาพูดโดยไม่แม้แต่จะหันมามองหน้าคนฟัง เสียงที่เล็ดลอดออกมาจากไรฟันมันแสดงถึงอารมณ์ของเขาตอนนี้ว่าไม่พร้อมจะพูดจาดีๆกับใครทั้งนั้น

เปรียบดาวไม่มีคำตอบใด เธอตัดสินใจรีบพาตัวเองเข้าไปในห้องน้ำทั้งที่ยังไม่รู้เลยว่าเธอจะเอาเสื้อผ้าที่ไหนใส่