ที่เธอหายไป(1)

ตอนที่2

ที่เธอหายไป

“ฉันขอเสื้อผ้าชุดนอนสักชุดได้ไหมคะ”

เปรียบดาวตะโกนออกจากห้องน้ำ หวังว่าเจ้าบ่าวของเธอจะสงสารและส่งชุดนอนให้สักชุดแต่กลับมีแค่เพียง ความเงียบ หญิงสาวจึงตัดสินใจเปิดประตูห้องน้ำออกมาเพราะคิดว่าตอนนี้เขาคงไม่ได้อยู่ในห้องนี้แล้ว

“ครอบครัวคุณเห็นผมเป็นตัวตลกใช่ไหม...ถึงได้ทำแบบนี้”

พิธานเดินพุ่งไปคว้าแขนของหญิงสาวกระชากตัวเธออย่างแรงสองมือบีบแขนทั้งสองข้างเหมือนต้องการคาดคั้นเอาคำตอบ

“ฉันไม่รู้เรื่องนี้เลยนะคะ”

“โกหก คุณกับพี่สาวรวมหัวกันหลอกผม”

ชายหนุ่มถึงแม้จะอยากฟังความจริงจากปากของ หญิงสาวตรงหน้าก็ตามแต่เขากลับไม่เชื่อในสิ่งที่เธอพูดเลย

“ในเมื่อคุณมีคำตอบในใจอยู่แล้ว คุณจะมาถามฉันเพื่ออะไร”

เปรียบดาวโมโหกลับเพราะเธอเองก็ไม่ต่างอะไรจากเขา เธอมีโอกาสได้รู้เรื่องราวทั้งหมดก็ก่อนเจ้าบ่าวของเธอเพียงไม่กี่นาที

“ผมรู้ว่าที่ผ่านมาคุณแอบชอบผมมาตลอดแต่ก็ไม่คิดเลยว่าสุดท้ายจะมาวางแผนสลับตัวกับพี่สาว อย่าคิดว่าคนอย่างผมจะโง่ตกอยู่ในเกมของคุณในเมื่อลงทุนขนาดนี้เพื่อจะอยากได้ผมเป็นผัว ผมก็จะจัดให้”

พิธานผลักเปรียบดาวลงกับเตียงนอนโดยมีตัวเขาตามขึ้นไปคร่อมร่างเล็กของเธอไว้ มือทั้งสองข้างจับมือเล็กขึงขึ้นเหนือศีรษะ แววตาของทั้งคู่ที่กำลังมองสบตากันต่างมีความรู้สึกไปคนละแบบ

“ถึงฉันจะเคยชอบคุณ แต่ก็ไม่ได้คิดจะวางแผนแบบนี้ไม่เชื่อไม่เป็นไร แล้วสักวันคุณจะรู้ว่าสิ่งที่คุณกำลังทำกับฉันมันเป็นสิ่งที่ผิด”

เปรียบดาวกำลังจะพูดต่อแต่เธอกลับถูกปากอุ่นได้รูปโน้มลงมาปิดปากบางจนแนบสนิทมีเพียงแค่เสียงดังลอดออกมาเท่านั้น

สายลมแห่งความรู้สึกผิดหวังเสียหน้าและเสียศักดิ์ศรีทำให้ตอนนี้พิธานไม่มีสติอยู่ในตัวถึงแม้ลึกๆหัวใจของชายหนุ่มจะรู้ว่าบางทีแผนการนี้อาจจะไม่เกี่ยวกับเปรียบดาวแต่สำหรับตัวเขาเอง ไม่อาจที่จะยอมรับได้ว่า เขาตัดสินใจผิดที่เลือกจะแต่งงานกับปลายฟ้าทั้งที่เขาก็รู้มาตั้งแต่แรกว่าผู้หญิงที่แอบชอบเขามาตลอดคือเปรียบดาว

ปากหยักแสนซุกซนสาละวนเลื่อนต่ำลงมาสร้าง ความปั่นป่วนท้องน้อยให้กับหัวใจหญิงชาวที่ในชีวิตของเธอไม่เคยได้สัมผัสเรื่องราวแบบนี้ เธอรู้ดีว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันเป็นสิ่งที่เธอไม่ควรยอมแต่ในเมื่อหัวใจของเธอก็เคยรักเขาและตอนนี้มันก็ยังคงมีความรักอยู่ในหัวใจจึงทำได้แค่เพียงหลับตายินยอมให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่อีกฝ่ายต้องการแม้ว่าสุดท้ายคืนนี้เธอจะเป็นเพียงแค่เจ้าสาวตัวแทนพรุ่งนี้เธอกับเขาก็คงจะต่างคนต่างไป

อารมณ์ที่ร้อนแรงถูกถ่ายทอดผ่านสัมผัสของมือหนา

ที่ลูบไล้เรือนร่างบาง บางเวลาก็ทะนุถนอมบางเวลาก็รุนแรงเหมือนกับว่าเธอไม่มีหัวใจ เกลียวคลื่นม้วนตัวเข้าหาซอกหินไม่นานทุกอย่างก็ค่อยๆจางลงไปเหลือเพียงแค่ความเสียใจของสาวน้อยร่างบางที่เวลานี้เธอได้สูญเสียสิ่งที่เธอรักที่สุดให้กับผู้ชายที่ไม่เคยมองว่าเธอมีค่าและยังโยนความผิดทั้งหมดให้กับเธอเพียงคนเดียว

“คุณจะไปไหน”

พิธานถามเมื่อเห็นเปรียบดาวกำลังเดินออกจากห้องทั้งที่ตอนนี้ท้องฟ้าด้านนอกก็ยังคงไม่สว่างเต็มที่เพราะเป็นช่วงเวลาเช้ามืด