บทที่ ๒ อาบน้ำรดน้ำมนต์

หลังพักรักษาตัวเองอยู่แต่ในบ้านกว่าอาทิตย์โดยไม่สามารถออกไปไหนได้ ตอนนี้บูมกลับทำได้เพียงนั่งเซ็งกว่าเก่าอยู่ในวัดชื่อดังที่แม่เขาศัทธา พาลูกชายมาอาบน้ำมนต์ล้างซวย

“ทำหน้าให้มันดีๆ” เจ๊แอ๋วหันไปตำหนิลูกชายตัวดี เถียงกันทุกวันเพราะอีกฝ่ายอยากออกไปข้างนอก สภาพเดินกะเพลกแต่ยังดื้อรั้น

“เมื่อไหร่จะเสร็จ” ชายหนุ่มวัยยี่สิบหกปีแต่กลับเอาแต่ใจตัวเองเหมือนเด็กเพราะเป็นลูกคนเดียว เกิดมาตอนที่พ่อแม่พร้อม นอกจากงานในบ้านแล้วก็ไม่ต้องลำบาก อยากได้อะไรก็ได้ เลยมีนิสัยเอาแต่ใจค่อนข้างมาก

“พระอาจารย์ทำน้ำมนต์อยู่” บอกลูกเสียงเบาติดดุ คนที่รอนิดรอหน่อยไม่เคยจะได้ ทีนั่งกินเหล้าหลายชั่วโมงกลับไม่เคยรีบร้อน

“ไร้สาระ” ไม่แปลกที่วัยรุ่นแบบเขาไม่ได้เชื่ออะไรแบบนี้ แต่แม่ที่เชื่อจนเกือบถึงขั้นงมงายมักจะทำอะไรแบบนี้เสมอ

“เงียบปากไปบูม ถ้าไม่เลิกพูดแม่ให้มาจำศีลปฏิบัติธรรมเจ็ดวันเจ็ดคืนเลยนะ”

“ขู่อีกแล้ว” อยู่บ้านก็ยึดกุญแจทุกอย่าง ถึงกับขู่ว่าถ้าเขาคิดจะให้เพื่อนมารับแล้วหนีไป จะทำกุญแจขังจากหน้าห้องให้จบปัญหา แล้วนี่ยังจะขู่ให้มาถือศีลในวัดอีก

แน่นอนว่าคนไม่เคยลำบากอย่างบูมไม่มีทางทำได้แน่นอน คนที่อยากนอนก็นอน อยากตื่นก็ตื่น จะให้ทำอะไรตามกฎระเบียบแบบนี้ ไอ้บูมเป็นบ้า!

หลังจากนั่งรอสักพัก บูมก็ต้องลุกออกมานั่งบนเก้าอี้พลาสติกด้วยกางเกงขาสั้นตัวเดียว ยกมือพนมด้วยความเบื่อหน่าย พร้อมกับน้ำห่าใหญ่ในถังราดจากหัวลงมาทีเดียวกลั้นหายใจแทบไม่ทัน

วัดป่าที่ต้นไม้เต็มไปหมดทำให้เกิดความหนาวขึ้นมา เมื่อเสร็จพิธีแม่ก็รีบเอาผ้าขนหนูที่เตรียมมาเข้าไปให้ลูกชายด้วยความเป็นห่วง ให้อีกฝ่ายไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะพากลับบ้าน

แต่แค่นั้นไม่พอสำหรับเจ๊แอ๋วแน่นอน หลังจากพาลูกชายอาบน้ำมนต์พอสบายใจเปราะหนึ่งแล้ว เจ๊แอ๋วก็ยังไม่ลืมจะไปยังบ้านหมอธรรมที่คนในอำเภอต่างเคารพนับถือ เป็นหมอที่ช่วยบรรเทาทุกข์ให้ชาวบ้านที่ส่วนใหญ่จะทุกข์ใจ

เจ๊แอ๋วเองตอนนี้ก็เข้าไปปรึกษาความทุกข์ใจของตน ยื่นวันเดือนปีเกิดของลูกชายให้กับหมอธรรมได้เข้าฌานดู

“กรรมเก่าลูกชายเอ็ง” ภาษาท้องถิ่นได้ถูกบอกเล่าออกมาหลังขีด ๆ เขียน ๆ ดูวันตกฟากต่าง ๆ

“แล้วต้องแก้ยังไงเจ้าคะ” เจ๊แอ๋วได้ยินแบบนั้นก็ถามอย่างกังวลใจไม่น้อย

นี่ก็ขับรถล้มไปสองครั้งแล้ว สิ่งที่พ่อหมอธรรมพูดไม่ใช่ว่าหมดเคราะห์แล้ว งั้นต้องหาทางแก้

“ต้องหาผู้หญิงที่เกิดวันและเดือนเดียวกับมันมาช่วย แล้วต้องเป็นผู้หญิงที่ยังไม่เคยมีผัวมาก่อน”

ถ้าเทียบกับหลักจีนก็เหมือนหยินกับหยาง ดำกับขาว มาช่วยเหลือกันและกัน

“หมายถึง แต่งงานเหรอเจ้าคะ” ถ้าเป็นผู้หญิงจะให้คิดยังไงได้ถ้าไม่ใช่แต่งงาน

“ก็อยู่ที่ว่าเอ็งจะเลือกวิธีไหน เพราะสองคนต้องผูกดวงกัน” จะแค่ให้อยู่ด้วยกันเฉย ๆ หรือแต่งงานกัน ก็แล้วแต่ใจคนเลือกเลย “แต่ต้องให้อีกฝ่ายเต็มใจ”

“ไม่มีวิธีอื่นแล้วเหรอเจ้าคะ” ไม่ง่ายเลยจะหาคนที่เกิดวันเดือนเดียวกันได้ แถมยังต้องเป็นผู้หญิง และยังไม่เคยผ่านการมีสามีมาอีก

เธอจะไปหาได้จากที่ไหน

“ไม่มี” เพราะต้องใช้ดวงอีกคนช่วยเป็นแสงสว่าง จากดวงของเจ้าของวันเกิดตอนนี้เป็นสีดำ

“แล้วจำเป็นต้องเกิดปีเดียวกันด้วยไหมเจ้าคะ”

“ไม่ ขอแค่วันที่เดียวกัน และไม่ตรงกับคนวันอังคารก็พอ”

ยิ่งได้ยินแบบนี้ยิ่งทำให้เจ๊แอ๋วน้ำตาแทบร่วง เพราะมันไม่ง่ายเลยที่จะหาคน ๆ นั้นเจอ

“มีระยะเวลากำหนดไหมคะ”

“ไม่มี แต่ถ้ายังอยู่แบบนี้ ลูกเอ็งก็ต้องระวังให้ดี ๆ เพราะจะเกิดเรื่องขึ้นเรื่อย ๆ”

“ขอบคุณเจ้าค่ะ” ยกมือไหว้ด้วยความศรัทธาก่อนจะล่าถอยออกไป

ขับรถกลับบ้านด้วยความหนักใจ เพราะการล็อกเป้าหมายแบบนี้เหมือนจะง่าย แต่กลับยิ่งยากมาก

แต่เพื่อลูกชายไม่ว่ายังไงเธอก็ต้องทำให้ได้ จะไล่ถามทุกคนที่รู้จักจนกว่าจะเจอ เพราะเธอมีลูกชายคนเดียว และเป็นคนมีลูกยากมาก เธอไม่มีวันยอมให้ลูกชายเป็นอะไรไปเด็ดขาด