ตอนที่3.สลิสา

"ถ้าเกลียดฉัน แล้วมาทำไม"คำถามที่ดังมาจากด้านหลัง ทำให้คนที่กำลังนั่งร้องไห้สะดุ้งสุดตัว เด็กสาวหันไปมองตามเสียง ตากลมโตที่มีหน่วยน้ำตาเต็มสองตากระพริบถี่ๆ จนน้ำตาที่ขังอยู่ในนั้นไหลลงมาอาบแก้ม จอมทัพถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย รถเมล์เที่ยวสุดท้ายผ่านไปเมื่อ 15 นาทีที่แล้ว แล้วเธอจะกลับบ้านยังไง

"มีเงินไหม"ถามด้วยน้ำเสียงติดรำคาญ เมื่อคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ยังเอาแต่ร้องไห้ ตกรถเมล์ก็ต้องนั่งแท็กซี่กลับ ระยะทางไม่ใช่ใกล้ๆคงจะหลายบาทอยู่

"พี่ไม่ต้องห่วงฉันหรอก"

"ฉันไม่ได้ห่วงเธอ แต่ฉันเป็นห่วงป้านาง ทำอะไรคิดถึงแม่บ้างสิ"

"จริงของพี่"คำพูดของจอมทัพทำให้เธอคิดได้ ป่านนี้แม่คงเป็นห่วงเธอมาก อีกอย่างถ้าเธอเป็นอะไรไปตอนนี้แม่คงลำบาก เพราะเธอเป็นที่พึ่งสุดท้ายของแม่ ลุกขึ้นพร้อมกับสะพายเป้ขึ้นหลัง ก่อนจะเดินไปอีกทาง สลิสาแปลกไปจริงๆ ไม่กวนใจและไม่วุ่นวายกับเขาเหมือนเดิม หรือเธอเสียใจที่เห็นเขากับคนรักในรถ

"จะไปไหน!"

"กลับบ้าน"

"ตามมา"พูดเมื่อดูนาฬิกาข้อมือ ปล่อยให้นั่งแท็กซี่กลับก็อดเป็นห่วงไม่ได้ สมัยนี้ไว้ใจใครได้ที่ไหน ร่างสูงเดินนำหน้าเข้ามาในอาคาร โดยมีคนตัวเล็กเดินตามมาห่างๆ ตากลมโตมองแผ่นหลังกว้าง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาให้เธอเข้ามาในนี้

"พี่จอมฉัน..."

"ตามมา"จอมทัพไม่พูดอะไรมาก เดินขึ้นบันไดไปเงียบๆ ระหว่างทางสวนกับคนรู้จักหลายคน เขาทำแค่ยิ้มให้ แล้วก็ต้องกลอกตาเมื่อเห็นสายตาที่แต่ละคนมองสลิสา เป็นเรื่องปกติที่คนในหอจะพาแฟนหรือใครมาค้าง แต่สำหรับเขาเป็นอะไรที่แปลกสำหรับทุกคน

"คราวก่อนไม่ใช่คนนี้นี่หว่า"ใครคนหนึ่งแซว และก็เป็นคำแซวที่ทำให้มะนาวเจ็บที่อกข้างซ้าย จอมทัพคงพาสาวๆมาที่นี่ปล่อยสินะ

"พูดมาก!"ว่าเพื่อนก่อนจะเดินเลยไป

จอมทัพพาสลิสามาหยุดที่หน้าประตูห้องหนึ่ง มือแกร่งไขกุญแจ ในขณะที่หญิงสาวเริ่มหายใจติดขัด ตากลมโตมองไปรอบๆ แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อจอมทัพเรียกให้เดินตามเข้าไปข้างใน

"พี่จอมฉัน..."อยู่ๆก็หาเสียงตัวเองไม่เจอ เมื่อมาอยู่กับเขาสองต่อสองแบบนี้ ตากลมโตมองไปที่อื่น เมื่อจอมทัพหันมามองเธอ ห้องพักของเขาดูดีกว่าบ้านที่เขาเคยอยู่เป็นไหนๆ ตั้งแต่พิชญาแต่งงาน ความเป็นอยู่ของจอมทัพก็ดีขึ้น

"หาที่นั่งเอานะ จะอยู่ตรงไหนก็อยู่"พูดแล้วเดินหลบไปอีกมุม ก่อนจะกลับออกมาในสภาพที่เปลือยท่อนบน สลิสามองหน้าอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของเขา มองเรื่อยลงไปตามหน้าท้องแกร่ง แล้วก็ต้องก้มหน้า เมื่อสายตาไปหยุดอยู่ที่เอวสอบ จับจ้องอยู่ที่กล้ามเนื้อเรียงตัวสวยงาม ที่พากันหายลงไปในเอวกางเกงยีนส์ผ้าเนื้อดีของเขา เธอโตแล้วจริงๆ เพราะอยู่ๆก็รู้สึกเขินอาย และประหม่าไปหมดที่ได้มาอยู่กับเขาสองต่อสอง เมื่อก่อนไม่เห็นเป็นแบบนี้ หญิงสาวคิดในใจ

"ซักชุดนักเรียนไปตากที่ระเบียง พรุ่งนี้จะได้มีใส่"จอมทัพโยนผ้าขนหนูในมือให้เธอ แล้วโยนชุดกีฬาตามมา

"พี่จะให้ฉันค้างที่นี่เหรอ"

"ให้ขึ้นมารอรถเมล์มั้ง"ชายหนุ่มประชด

"พี่ไม่กลัวแฟนพี่เข้าใจผิดเหรอ"กลั้นใจถามเพราะคิดว่าเรื่องที่เธอแอบรักจอมทัพ ผู้หญิงคนนั้นก็ต้องรู้ สมัยที่จอมทัพยังอยู่ที่บ้านท้ายซอย เธอก็เคยปะทะกับหนึ่งฤทัยมาแล้ว และแสดงความเป็นเจ้าของจอมทัพอย่างชัดเจน แต่กลับถูกมองเหมือนตัวตลก ตอนนั้นเธอยังเด็ก แต่ตอนนี้เธอโตแล้ว

"อย่าสำคัญตัวผิด แก้มไม่มาเสียเวลาคิดเรื่องไม่เป็นเรื่องให้รกสมองหรอก ไปอาบน้ำแล้วซักชุดนักเรียนไปตาก พรุ่งนี้ตื่นมาก็รีดเอา"พูดจบก็เดินไปอีกทาง สลิสามองตามหลังชายหนุ่ม ในสายตาของเขาเธอก็เป็นแค่เด็กที่น่ารำคาญคนหนึ่ง ใช่สิเธอมันคนนอกสายตานี่ ยิ่งแสดงตัวตนก็ยิ่งถูกมองข้าม

เด็กสาววางเป้ลงข้างๆโต๊ะหนังสือของเขา ระหว่างรอเขาอยู่ที่หน้าหอ เธอเอาการบ้านขึ้นมาทำจนเสร็จ อาบน้ำตามที่เขาบอก แล้วออกมานอนตรงไหนสักมุม ถึงจะถูกเจ้าของห้องมองด้วยสายตารำคาญและเบื่อหน่าย แต่เธอก็มีความสุขที่ได้ขึ้นมาบนนี้ และได้นอนค้างคืนที่ห้องเขา ร่างบางเข้าห้องน้ำอาบน้ำและซักชุดนักเรียนตามที่เขาบอก โดยลืมนึกถึงชุดชั้นในไปเลย ถ้าพรุ่งนี้แห้งไม่ทันจะใส่อะไร เสื้อกีฬาตัวโคร่งถูกสวมลงมาทางศีรษะและตามด้วยกางเกงกีฬาเข้าชุด รู้สึกวาบหวิวเพราะข้างในว่างเปล่า ผ้าขนหนูถูกนำมาคลุมไหล่ เมื่อออกไปตากผ้าที่ระเบียงห้อง ทุกอย่างดูเรียบง่ายแต่ก็สุขสบาย มีเครื่องซักผ้าอยู่ที่ระเบียงถ้าชุดชั้นในกับถุงเท้าแห้งไม่ทัน คงต้องปั่นแห้งเอา จอมทัพมองคนที่ปิดประตูระเบียง แล้วเดินไหล่ตกเข้ามาในห้อง สงสัยจะหนาวถึงได้เอาผ้าขนหนูห่มมา

"กินนี่ซะจะได้นอน"ถ้วยมาม่าหอมฉุยถูกดันมาตรงหน้า เมื่อเธอเดินมานั่งตรงข้ามกับเขา

"เดี๋ยวเบาแอร์ให้"

"ฉันไม่หนาว"บอกเพราะเกรงใจ แค่เขาให้ขึ้นมาบนนี้ก็บุญมากแล้ว

"ไม่หนาวแต่ห่มผ้า"

"ฉันไม่ได้ใส่ชุดชั้นใน"ตอบตาใส เพราะคิดว่าเขาต้องการรู้สาเหตุที่เธอห่มผ้าขนหนู

"มะนาว!"

"ฉันซักพร้อมชุดนักเรียนน่ะ"สลิตาอธิบายต่อโดยไม่ได้สังเกตใบหน้าคมเข้มเลยสักนิด ที่ตอนนี้แดงก่ำไปถึงคอ โมโหจนควันออกหู ร่างสูงหันหลังเดินไปยังตู้เสื้อผ้าโยนชุดกีฬามาให้เธออีกชุด ใส่ซ้อนกันสองชั้นไปเลย มะนาวกำลังโต อกเอวขยายใหญ่ขึ้น เขาลืมเรื่องนี้ไปได้ยังไง เสื้อยืดสีดำถูกสวมลงทางหัว เมื่อจอมทัพนึกขึ้นได้ว่าเขาเองก็ควรแต่งตัวให้มิดชิดเช่นกัน