ตอนที่ 5 พระชายาจงใจฆ่าตัวตาย

ยามค่ำคืนอันมืดมิด ทั่วทุกสารทิศของแคว้นต้าหลง ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำฝน ที่กระหน่ำลงมาอย่างหนัก ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตกง่ายๆ

เมืองหลวงที่ครึกครื้นในตอนกลางวัน ยามนี้ส่องสว่างด้วยโคมไฟตลอดทางท่ามกลางฝนพรำอันเย็นยะเยือก

บนถนนว่างเปล่า ไร้ซึ่งผู้คนพลุกพล่านไปมา บรรยากาศเงียบเชียบให้ความรู้สึกสงบใจอย่างอธิบายไม่ถูก

ผู้คนปิดประตู ใส่กลอน เข้านอนแต่หัวค่ำ เสียงฝนพรำสาดลงมากระทบหลังคาตลอดทั้งคืน

ส่งให้จิตใจผู้คนใต้แผ่นฟ้าสงบ หลับไหลเข้าสู่ห้วนนิทราอย่างสบายใจ

ทว่า ในขณะที่จวนอื่นเงียบสงัด หลับไหลอยู่นั้น จวนซีฮันของอ๋องอี้เฉินกลับเกิดเรื่องขึ้น ทำให้สาวใช้ต้องตะโกนเสียงดัง

" ว้าย! พระชายา พระชายาจมน้ำ "

สาวใช้ร้องตะโกนโหวกเหวกเสียงดังด้วยความตระหนกตกใจสุดขีด

ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา แถวนั้นได้ยิน ต่างวิ่งกรูเข้ามาดูด้วยความตกใจ

ร่างพระชายาของอ๋องอี้เฉิน ลอยขึ้นมาบนผิวน้ำ ชัดเจนว่าจมน้ำได้สักพักแล้วและไร้ซึ่งลมหายใจเสียแล้ว

" คุณหนู! "

สาวใช้คนสนิทของพระชายาอ๋องที่มีนามว่า ลี่ฉุน อุทานออกมาด้วยสีหน้าตกใจสุดขีด เมื่อเห็นคุณหนูของตัวเองลอยอืดบนผิวน้ำเช่นนั้น

แม้ในใจจะไม่อยากเชื่อ ว่าคุณหนูของตัวเองจะตายง่ายเช่นนั้น แต่ภาพตรงหน้าก็ชัดเจนจนใจนางสั่นรัว

" รีบไปรายงานท่านอ๋อง ว่าพระชายาสิ้นพระชนน์แล้ว "

หลี่จิ้ง องครักษ์ข้างกายของอ๋องอี้เฉิน หันไปออกคำสั่งให้ทหารนำเรื่องที่เกิดขึ้นไปรายงานอ๋องอี้ ที่กำลังเข้าหอกับสนมที่เพิ่งแต่งเข้าจวนวันนี้

" ขอรับ "

ทหาองครักษ์รับคำสั่งแล้วรีบหมุนตัวออกไปอย่างไว

จ้าวลู่ชิงเป็นพระชายาของอ๋องอี้ บุรุษรูปงาม ผู้มีสีหน้าเคร่งขรึมตลอดเวลา ทั้งยังเย็นชา โหดเหี้ยม อำมหิต เลือดเย็นจนใครๆต่างเกรงกลัว ราษฎรในแคว้น ต่างยกย่องให้เป็นเทพสงครามแห่งแคว้นต้าหลง

ส่วนจ้าวลู่ชิง นางเป็นบุตรสาวเพียงคนเดียวของตระกูลจ้าว บิดาเป็นแม่ทัพใหญ่ของแคว้น ที่กุมอำนาจทางทหารทั้งหมด

ตอนเกิดเหตุพระชายาพลัดตกน้ำ ถึงแม้ว่าจะมีคนเห็นนางเดินตกลงไปในน้ำตั้งแต่แรกแล้ว แต่กลับไม่มีใครกล้าลงไปช่วยสักคน มัวแต่ยืนดูนางตะเกียดตะกายในน้ำอยู่นาน จนหมดแรงจมน้ำตายต่อหน้าต่อตาทาสรับใช้

เพราะในจวนอ๋อง ทุกคนต่างรู้ดี แม้พระชายาจะมีฐานะสูงส่งเหนือใคร แต่กลับไม่เป็นที่โปรดปราน บ่าวรับใช้จึงปฏิบัติกับนางอย่างไม่ให้ความเคารพใดๆ ชีวิตนางในจวนอ๋อง ไม่ต่างอะไรจากทาสรับใช้ทั่วไป

มีเพียงฐานะพระชายา ทำให้นางปลอดภัย ไม่มีใครกล้าแตะส่งเดช เนื่องจากท่านอ๋อง เคยประกาศต่อหน้าบ่าวรับใช้ ครั้งที่นางเข้ามาในจวนใหม่ๆ ว่า

" พระชายา เป็นฐานะสูงสุดในจวน ใครก็ห้ามสัมผัสโดนตัวส่งเดช หากโดนตัวแม้เพียงปลายเล็บ ก็มีโทษถึงขั้นประหารชีวิต "

ด้วยเหตุนี้ บ่าวในจวนจึงไม่มีใครกล้าลงไปช่วย ทำให้ลี่ฉุนสาวใช้คนสนิทนางรู้สึกโกรธแค้นมาก

" ข้าได้ยินมาว่า พระชายาว่ายน้ำเก่งมาก เหตุใดถึงจมน้ำง่ายขนาดนั้นล่ะ "

สาวใช้คนหนึ่งตั้งข้อสงสัยขึ้นอย่างน่าสนใจ คู่สนทนาของนางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ยขึ้น

" หรือว่า พระชายาจงใจฆ่าตัวตาย "

สาวใช้อีกคนจึงเอ่ยเสริมขึ้นอย่างระมัดระวัง เสียงเบาพอได้ยินกันแค่สามคน

" ข้าได้ยินมาว่า จริงๆแล้ว วันนี้เป็นวันเกิดของพระชายา แทนที่ท่านอ๋องจะจัดงานฉลองวันเกิดให้พระชายา แต่กลับแต่งสนมเข้าจวน "

" แบบนี้ก็เท่าว่า พระชายาไม่ได้อยู่ในใจของท่านอ๋องเลยหรือว่า ที่พระชายากระโดดน้ำฆ่าตัวตาย เพื่อเรียกร้องความสนใจใช่มั้ย ไม่สิ เพื่อให้ท่านอ๋องรู้สึกผิดต่อนางถึงจะถูก "

" เจ้ากำลังจะบอกว่า พระชายาใจแคบ ขี้อิจฉา ไร้เหตุผลใช่หรือไม่ "

" ข้าแค่พูดไปตามเหตุการณ์ ที่เหลือเจ้าเป็นคนคิดเอง "

สาวใช้ทั้งสาม จับกลุ่มซุบซิบกันตามประสา ทำให้ ลี่ฉุน สาวใช้คนสนิทของพระชายาจ้าวลู่ชิง ที่หูดี ได้ยินชัดทุกถ้อยคำ จึงเอ่ยแทรกขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ

" พวกเจ้าช่างกล้าคิด กล้าแต่งเรื่องเสียจริงนะ หาว่าพระชายาใจแคบ ขี้อิจฉา

ข้าถามหน่อย หากเป็นเจ้า เจ้าจะเสียใจมั้ย จะน้อยใจหรือไม่ ถ้าสามีแต่งอนุในวันเกิดของเจ้าน่ะ

แล้วที่กล่าวหาว่าพระชายาฆ่าตัวตายนั้น ยิ่งเป็นไปไม่ได้ ข้าไม่เชื่อ ว่าพระชายาจะไม่รักชีวิต

ถึงแม้ว่าพระชายาจะรักท่านอ๋องมากแค่ไหน ก็ไม่มีวันที่จะทำถึงขนาดฆ่าตัวตายแน่นอน "

นางรู้จักคุณหนูของนางดี นางไม่เชื่อว่าคุณหนูของนางจะฆ่าตัวตาย เพราะเรื่องแค่นี้

[ เรื่องนี้ มันไม่ปกติ คุณหนูว่ายน้ำเก่งมาก จะมาตายด้วยน้ำตื้นที่ลึกแค่นี้เอว มันเป็นไปไม่ได้ เรื่องนี้ มันมีบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง ]

ลี่ฉุน เป็นสาวใช้คนสนิท ที่จ้าวลู่ชิงเชื่อใจและไว้ใจที่สุด ยามนี้เจ้านายไม่ได้รับความเป็นธรรม แต่นางกลับทำอะไร ไม่ได้เลย นอกจากโต้เถียงกับพวกสาวใช้ปากมากพวกนั้น

[ เราต้องหาทางส่งข่าวให้ท่านแม่ทัพรู้เรื่องที่คุณหนูถูกรังแกในจวนอ๋องให้ได้ ]

นางกำหมัดแน่น มองร่างบางที่ลอยเหนือผิวน้ำด้วยแววตาเศร้าโศกปนโกรธแค้น

ตั้งแต่วันที่คุณหนูของนางแต่งเข้าจวนอ๋อง ก็ไม่เคยได้รับความโปรดปราณจากท่านอ๋องเลย

มีเพียงฐานะอันสูงส่ง ที่ใครก็แตะต้องไม่ได้ คุณหนูของนางก็คิดว่าเป็นความห่วงใยของท่านอ๋อง

แต่พอเกิดเรื่องขึ้น ลี่ฉุนถึงเริ่มเข้าใจอะไรมากขึ้น ฐานะอันสูงส่งนั้น มันไม่ปกติ มีช่องโหว่ให้ง่ายต่อการกำจัดคุณหนูของตน ยิ่งคิด นางก็ยิ่งคับแค้นใจแทน

ขณะที่ลี่ฉุนกำลังคิดพึมพำในใจ อ๋องอี้เฉินก็เสด็จมาถึงริมสระ ข้างกายเขามีสนมซูเม่ย แห่งตระกูลซู ที่เพิ่งแต่งเข้าจวน ตามติดไม่ห่าง ภาพชายหญิงที่ดูห่วงใย รักใคร่ ตอกย้ำความคับแค้นใจในอกของนาง จนระเบิดออกมา ไม่เหลือความเกรงกลัวใดๆ

นางหันไปมองอ๋องอี้เฉินกับสนมซูเม่ยด้วยแววตาแดงก่ำอย่างโกรธแค้น เจ็บใจแทนคุณหนูตนที่ลุ่มหลงในตัวท่านอ๋องจนเอาชีวิตมาทิ้งเช่นนี้

" ท่านอ๋อง พระชายาท่านตายทั้งคน ไฉนสีหน้าท่านกลับเรียบเฉย ไม่สั่งคนลงไปนำร่างพระชายาขึ้นมาไม่พอ ยังพาสนมมาเย้ยถึงนี่อีก จิตใจท่านทำด้วยอะไร "