ทางเลือก

ทางเลือก

" โอ้ยย.....ซี๊ดดด " ฉันร้องพลางยกมือแปะที่ดวงตาของตัวเอง

เมื่อวานหลังจากกลับจากบ้านของคุณป้าจิตตา ฉันก็หมกตัวอยู่แต่ในห้อง ร้องไห้ทั้งวันทั้งคืน ภาพของกวินและผู้หญิงคนนั้นที่เดินจับมือกันออกมาจากบ้านทำให้ฉันเจ็บปวดหัวใจมาก

ฉันอุตส่าห์เฝ้าฝันว่าจะได้เป็นคนที่ได้เดินเคียงคู่เขา ไม่ใช่ไม่รู้ว่ากวินมีชื่อเสียงเรื่องผู้หญิง เขาเปลี่ยนผู้หญิงบ่อยและแต่ละคนที่เขาควงก็สวยมากเสียด้วย

นี่จึงเป็นเหตุผลให้ฉันทำตัวเองให้สวยและลงประกวดดาวคณะเพื่อให้เป็นที่สะดุดตากับเขา ฉันชนะการประกวดจนได้เป็นดาวมหาวิทยาลัยได้เดินเคียงคู่กับเพื่อนสนิทของเขา ...แต่สิ่งนี้...ฉันไม่ต้องการ

" ผู้หญิงคนนั้น? " ฉันเอ่ยออกมาเบาๆ " คุ้นจัง "

ไม่รอช้าฉันหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดเข้าไปดูภาพงานกิจกรรมของมหาวิทยาลัย ฉันเลื่อนหน้าจอกดดูภาพต่างๆจนกระทั่งสะดุดกับภาพของผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังยืนอยู่ข้างสนามในชุดนักกีฬา

" เธอนี่เอง ... พิชชา " ฉันเอ่ยพลางก็นึกถึงวันนั้น วันงานกีฬาของมหาวิทยาลัย ฉันตะโกนร้องเชียร์นักกีฬาสาวซึ่งเป็นตัวแทนของคณะบริหาร ซึ่งเป็นคณะที่ฉันเรียนอยู่เช่นกัน

" ทำไมนายไม่มองฉันบ้าง .... ฉันเป็นถึงดาวมหาลัยเลยนะ " ฉันเอ่ยตัดพ้อกับภาพของกวินในโทรศัพท์ ภาพที่ฉันมักจะแอบถ่ายเวลาเจอเขาที่มหาวิทยาลัย

ติ๊ดดดด.....ขณะที่ฉันกำลังเลื่อนหน้าจอดูภาพในโทรศัพท์ของตัวเองก็มีสายแทรกเข้ามา

" อึ้ม..." ฉันกดรับสายพร้อมทั้งเอ่ยด้วยน้ำเสียงโรยแรง

( ทำไมเสียงเป็นแบบนั้น....เมื่อคืนโทรหาตั้งหลายสาย...ไม่เห็นรับอ่ะ )

" หวาน....ฮือๆๆๆ " พอได้ยินเสียงเพื่อนสนิทเท่านั้นแหละ น้ำตาที่เก็บกลั้นไว้ก่อนหน้าก็ถูกปล่อยให้ทะลักไหลออกมาอย่างกับเขื่อนแตกอีกครั้ง

( ยัยดา..แกเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม )ปลายสายเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

" หวาน ฮะ ฮือ กวิน...อ่ะ กวิน "

( อะไรของแก...วันนี้ชั้นจะรู้เรื่องมั้ยนี่ หยุดร้องไห้ก่อน ) เธอว่า

" กวินมีแฟนแล้ว .... กวินมีแฟนแล้วอ่ะหวาน ฮือๆๆๆ " ฉันเอ่ยบอกน้ำหวานไปพลางร้องไห้ไป

( แกรู้ได้ยังไง...ก็เห็นควงไปเรื่อย แกยังไม่ชินอีกเหรอ )

" เปล่า....คราวนี้คงเป็นแฟนจริงๆ เมื่อวานเค้าพาไปบ้านเลยนะหวาน "

( พาไปบ้าน..ทั้งๆที่รู้ว่าป้าตัวเองจะมารับแกไปที่บ้านด้วยเนี้ยหน่ะเหรอ ) น้ำหวานพูดด้วยน้ำเสียงโมโห

เรื่องราวความรักของฉันคนในครอบครัวของฉันไม่มีใครรู้ ยกเว้นเพื่อนสนิทของฉันคนนี้ ฉันเล่าเรื่องกวินให้น้ำหวานฟังตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอกวิน น้ำหวานรับรู้มาโดยตลอด พอเข้ามหาวิทยาลัยก็ได้น้ำหวานนี่แหละที่ไปกินข้าวที่โรงอาหารคณะวิศวะฯเป็นเพื่อนฉัน วันที่ป้าจิตตาโทรมาชวนไปกินข้าวที่บ้านฉันดีใจมาก ซึ่งเรื่องนี้น้ำหวานเองก็รู้

" ชั้นไม่รู้ว่ากวินจะรู้มั้ย แต่ดูท่าทางคุณป้าของเค้าไม่ชอบผู้หญิงคนนั้นเอาซะเลยนะ "

( แล้วยังไง..เลยจะใช้แกให้ช่วยแยกเค้าสองคนออกจากกันหน่ะเหรอ )

" ก็น่าจะเป็นอย่างนั้น "

( ยัยดา...แกคิดอะไรอยู่ ) น้ำหวานเอ่ยถามเสียงเข้ม ดูท่าทางเธอคงเป็นห่วงฉันมาก

" มันก็ดีทั้งสองฝ่ายไม่ใช่เหรอ สมใจคุณป้า ส่วนชั้นก็สมหวัง ชั้นยังไม่เคยเห็นกวินคบใครนานสักคน ควงแป๊บๆเดี๋ยวก็เลิกแล้ว "

( ก็นั่นไง...พวกเจ้าชู้ แกยังจะเอาตัวเข้าไปยุ่งอีก )

" ก็ชั้นรักเค้าอ่ะ แอบรักมาตั้งนานแล้วนะ "

( เออๆ ชั้นเบื่อจะพูดเรื่องนี้ละ .... แกคิดดูดีๆละกัน ดาวมหาลัยอย่างแกมีคนรอต่อคิวเป็นหางว่าว มาจมปรักอะไรกับคนๆเดียว ชั้นละไม่เข้าใจแกจริง ) คำพูดเหน็บแนมปนตำหนิกระทบเข้ามาในใจของฉัน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่น้ำหวานพูดแบบนี้ เธอพูดทุกครั้งที่เห็นฉันเสียใจเวลาเห็นกวินควงผู้หญิงคนใหม่

ก๊อกๆๆ ... " ลดา ตื่นรึยังลูก " เสียงคุณป้าเคาะประตูห้องเรียกฉัน คงเพราะปกติวันหยุดแบบนี้ฉันจะตื่นเช้าเพื่อลงไปวิ่งเล่นกับเจ้ามอคค่า

" ตื่นแล้วค่ะคุณป้า " ฉันตะโกนบอกพลางก้าวเท้าลงจากเตียงเพื่อไปเปิดประตูให้ท่าน

" แม่เราให้ป้ามาดูหน่อยว่า เป็นยังไงบ้าง...เมื่อวานกลับมาเห็นบอกว่าปวดหัวเหรอลูก " คุณป้าเอ่ยถามพลางแตะมือลงที่หน้าผากของฉัน

" ดีขึ้นแล้วค่ะ หายแล้ว "

" แต่ดูตาบวมมากนะลูก ...ไปหาหมอมั้ย " ท่านเอ่ยด้วยความเป็นห่วง

" ตาบวม...คงเพราะนอนเยอะมั้งคะ เมื่อวานนอนตั้งแต่หัวค่ำ "

" อ๋อ อย่างงั้นหรอกเหรอ งั้นป้าไม่กวนแล้ว หนูจะนอนต่อก็ได้นะ เดี๋ยวป้าให้เด็กยกอาหารเช้ามาไว้ให้ "

" ขอบคุณค่ะป้า...รักที่สุดเลย " ฉันเอ่ยขอบคุณพลางสวมกอดแล้วหอมแก้มท่านไปครั้งนึง

" ฮึ..ยัยหลานคนนี้นี่ " ท่านว่าพลางส่ายหน้าแล้วเดินยิ้มออกไปตัวเอง

หลังจากคุณป้าออกไปแล้วฉันก็เดินกลับขึ้นมานอนเล่นบนเตียงนอนอีกครั้งนึง ภาพกวินที่กุลีกุจอเดินเข้าไปช่วยพิชชาถือชามใบใหญ่และยังคำพูดของเขาที่เอ่ยแนะนำเธอกับพ่อของตัวเองให้รู้จักยังวนเวียนอยู่ในใจของฉัน พิชชาเธอน่ารัก...แม้ขณะที่รับประทานอาหารกันอยู่คุณป้าจิตตาจะพูดไม่ดีกับเธออยู่หลายครั้ง แต่เธอก็ยังไม่มีท่าทีที่แสดงความไม่พอใจแต่อย่างใด

" ขนาดชั้นเป็นผู้หญิง ชั้นยังมองว่าเธอน่ารักเลย พิชชา " ฉันเอ่ยพลางก้มลงมองภาพพิชชาในโทรศัพท์ของตัวเอง

เฮ้ยยยยย.....ใจเอ่ยใจ จะทำยังไงดีล่ะชั้น