บทที่3

รถเมอร์เซเดสเบนซ์ จีคลาส เคลื่อนตัวออกไปจากสนามบินเชียงใหม่ มุ่งสู่อำเภอแม่แตง นิราค่อนข้างอ่อนเพลียจากการเดินทางไกลจึงผลอยหลับไป นิรันดร์พี่ชายของเธอใช้เวลาขับรถประมาณ 1 ชั่วโมงกว่าๆก็มาถึงไร่ผลไม้ขนาดกว้างขวาง ทางเข้าปกคลุมไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่ที่รายล้อมอยู่รอบๆตัวไร่ บรรยากาศแสนสดชื่นทำให้นิราค่อยๆลืมตาขึ้นมา มองไปซ้ายทีขวาทีด้วยความตื่นเต้น นิราไม่ค่อยมีเวลากลับบ้าน เนื่องจากงานที่ทำอยู่ ทำให้มีเวลาว่างไม่มากนัก ส่วนใหญ่บิดา มารดา และพี่ชายจะเป็นฝ่ายบินไปเยี่ยมหญิงสาวมากกว่า

“ไงเรา เพลียมากเลยสิท่า การงานเป็นไงบ้างล่ะ ดาราดังอย่างแกมีเวลาว่างกลับบ้านด้วยหรอเนี่ย”

นิรันดร์แกล้งแซวน้องสาวของตน พร้อมยื่นมือที่ไม่ได้จับพวงมาลัยไปยีผมน้องสาวแทนคนที่เพิ่งตื่นจากการหลับไหลตลอดระยะเวลาที่รถเคลื่อนที่ออกจากสนามบินทำหน้ายู่ พร้อมส่งค้อนไปให้พี่ชายสุดหล่อของเธอ

“แหม คุณนักธุรกิจใหญ่ คุณพี่ก็ใช่จะหาเวลาไปเยี่ยมน้องบ่อยๆได้เหอะ ว่าแต่เค้า ชิส์” นิรากล่าวขึ้นหลังจากนิรันดร์ละมือจากศรีษะของเธอแล้ว

“ เอ คุณแม่ท่านมีอะไรจะคุยกับนิราหรอคะ เห็นบอกมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย ” นิราหันหน้าไปหาพี่ชายก่อนจะเอ่ยถามเรื่องที่ตนสงสัยว่าเหตุใดมารดาจึงอยากให้เธอกลับบ้าน

“ ไม่มีอะไรหรอก คุณแม่ท่านคิดถึงแกเฉยๆ ก็แม่ดาราดังอย่างแกไม่กลับบ้านมาจะ3 เดือนแล้วนะ พวกเราก็ยุ่งๆจนไม่มีเวลาลงไปเยี่ยมแก คุณแม่เลยอยากให้แกมาเยี่ยมบ้านมั่ง” นิรันดร์ตอบขณะเลี้ยวรถเข้าไปจอดตรงหน้าบ้านทรงไทยหลังใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางของไร่ผลไม้ที่แสนกว้างขวางแห่งนี้

ทันทีที่ได้ยินเสียงรถ คนที่กำลังง่วนมืออยู่ในครัวละมือจากหม้อที่มีต้มยำกุ้งของโปรดของลูกสาวคนเล็ก แล้วรีบก้าวเดินออกจากครัวตรงไปยังประตูของบ้านทรงไทยหลังใหญ่ สีหน้ายิ้มแย้มของมารดาทำให้คนที่เพิ่งลงจากรถมารู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก นิรารีบเดินเข้าไปหามารดา

ก่อนจะยกมือไหว้สวัสดีแล้วโอบกอดมารดาไว้ด้วยความรู้สึกคิดถึง หญิงสาวหอมแก้มที่มีริ้วรอยตามประสาคนมีอายุของมารดาซ้ายทีขวาที เหลือบไปมองด้านหลังเห็นป้าแช่ม แม่บ้านของที่นี่ และเป็นคนที่ช่วยมารดาเลี้ยงเธอมาตั้งแต่เล็กๆยืนยิ้มด้วยความยินดีอยู่ หญิงสาวจึงละจากอ้อมกอดของมารดาแล้วยกมือขึ้นไหว้ผู้สูงวัยกว่าด้วยความนอบน้อมพร้อมส่งรอยยื้มหวานๆให้ผู้สูงวัยกว่า นิราไม่เคยแบ่งชนชั้น เธอให้ความเคารพต่อผู้สูงวัยกว่าทุกครั้ง เหตุนี้จึงทำให้นิราเป็นที่รักและเอ็นดูของคนในวงการและแฟนคลับ

“ เป็นไงบ้างลูกสาวแม่ เหนื่อยไหม เดินทางมาตั้งแต่เช้า หนูหิวหรือยังลูก” นางกวินาเอ่ยถามบุตรสาวหลังจากพากันเดินเข้าไปนั่งโซฟาเรียบร้อยแล้ว นิรันดร์ไม่ได้เข้าบ้านเพราะเขามีงานที่ต้องไปทำในไร่ ซึ่งเวลานี้ผู้เป็นพ่อได้รออยู่ที่นั่นแล้ว

“ สบายดีค่ะแม่ หนูไม่เหนื่อยเลย แค่เห็นหน้าแม่ความเหนื่อยที่มีก็หายเป็นปลิดทิ้ง แต่ตอนนี้นิราหิวมากเลยค่ะ ” นิราตอบมารดาก่อบลูบท้องของเอง มารดาอดขำกับท่าทางของบุตรสาวไม่ได้

“ ขอบคุณค่ะป้าแจ่ม” นิรากล่าวด้วยน้ำเสียงสดใส ก่อนจะยกมือไหว้ขอบคุณป้าแจ่มที่นำน้ำผลไม้มาเสิร์ฟให้เจ้านายคนสวยที่ตอนนี้โตเป็นสาวสวยงามสะพรั่งเหมือนคุณนายของเธอไม่มีผิด

“ ขอบคงขอบคุณอะไรกันคะคุณหนู แจ่มดีใจและยินดีที่ได้ดูแลรับใช้คุณคุณค่ะ” แจ่มพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มละไม

“ ไม่ได้หรอกค่ะ เป็นเด็ก ผู้ใหญ่ทำอะไรให้ก็ต้องกล่าวคำขอบคุณสิคะ ” นิราตอบกลับพร้อมส่งยิ้มหวานให้ป้าแจ่ม หญิงวัยกลางคนยิ้มตอบก่อนจะขอเข้าไปในครัว เนื่องจากยังทำกับข้าวค้างเอาไว้ ตอนนี้มีเด็กรับใช้คอยดูหม้อแกงอยู่ คุณหนูของหล่อนน่ารักเสมอ ไม่ว่าจะโตจนเป็นสาวแต่ก็ยังมีกริยาน่าเอ็นดู

เหมือนเป็นเด็กๆที่ทำให้นางอดเอ็นดูไม่ได้ หลังจากป้าแจ่มเดินเข้าครัวไปแล้ว นิราจึงเอ่ยถามมารดาเกี่ยวบิดาและพี่ชาย

“ คุณพ่อของหนูเขาอยู่ในไร่แหละลูก ที่ประจำของเขาล่ะ คุมคนงานตัดองุ่น เตรียมส่งไปจีนน่ะ ล๊อตนี้องุ่นไร่เราสวยมากเลยนะ หนูอยากทานไหมลูก แม่จะได้โทรบอกคุณพ่อให้เอากลับมาด้วย เห็นว่าอีกครึ่งชม.ถึงจะออกจากไร่ คุณพ่อคิดถึงหนูมากเลยนะลูก บ่นหาหนูแทบทุกวัน ส่วนตานิล รายนั้นก็ยุ่งต้องไปประชุมเรื่องการส่งออกผลไม้กับบริษัทคู่ค้าในตัวเมืองเชียงใหม่พรุ่งนี้ ตอนนี้ก็เตรียมเอกสารเข้าร่วมประชุมอยู่ หนูอยากไปเที่ยวตัวเมืองกับพี่เขาไหมลูก” มารดาเล่าเรื่องของบิดากับลูกชายสุดหล่อให้ลูกสาวฟัง

“ หนูว่าก็ดีเหมือนกันค่ะ อยากไปไหว้พระที่วัดพระสิงห์ นานแล้วที่ไม่ได้ไป ตั้งแต่สามเดือนก่อนได้มั้งนะ แล้วพรุ่งนี้พี่นิลจะออกเดินทางกี่โมงคะคุณแม่” นิราเอ่ยถามมารดาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น นานแค่ไหนแล้วที่เธอไม่ได้ไปไหว้พระที่นั่น สมัยเรียนนิราไปกับเพื่อนๆที่โรงเรียนบ่อยๆ เนื่องจากแม่แตงกับตัวเมืองไม่ได้ไกลกันเท่าไหร่นัก วัดพระสิงห์วรวิหาร เป็นวัดสำคัญในประวัติศาสตร์แห่งแผ่นดินล้านนามานับแต่อดีต ตั้งอยู่ในบริเวณคูเมืองเชียงใหม่ ถนนสามล้าน อำเภอเมือง ภายในมีพระสิงห์หรือพุทธสิหิงค์ ซึ่งเป็นพระพุทธรูปโบราณศิลปะเชียงแสนโบราณ ปางมารวิชัยขัดสมาธิเพชร สร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ. 700 และรู้จักกันในชื่อ “เชียงแสนสิงห์หนึ่ง” ตามความเชื่อวัดพระสิงห์ถือเป็นพระธาตุประจำปีเกิดของผู้ที่เกิดปีมะโรง (งูใหญ่) หากได้มานมัสการอย่างน้อยสักครั้งหนึ่งแล้ว จะเป็นมงคลสุงสุดทำให้อายุมั่นขวัญยืน มีความเจริญรุ่งเรืองตลอดไป

หลังจากตกลงกับมารดาได้สักพักพี่ชายและบิดาก็กลับบ้านมาพร้อมกันด้วยสีหน้ายินดีที่เห็นหน้าลูกสาวและน้องสาวสุดที่รัก วันนี้ครอบครัวอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาสักที บิดาถามสารทุกข์สุขดิบของบุตรสาว ก่อนทั้งหมดจะย้ายกันไปรับประทานอาหารในห้องอาหารและพูดคุยกันไป มื้อนี้พ่อลูกทานอาหารได้หลายจานทีเดียว หลังจากทานอาหารและพูดคุยกับบิดา พร้อมกับสอบถามเกี่ยวกับกำหนดการเข้าเมืองของพี่ชายพรุ่งนี้แล้วทั้งหมดจึงแยกย้ายกันขึ้นห้อง เพื่อพักผ่อนหลังจากที่เหนื่อยกันมาทั้งวัน ระหว่างที่กำลังจะล้มตัวลงนอน อยู่ๆนิราก็นึกถึงผู้ชายคนที่เธอถอยหลังไปชนบนเครื่องบินขามาเชียงใหม่ เขาเป็นใครกันนะ เขาหล่อ ตามสไตล์ลูกครึ่ง แต่ทำไมดูเย็นชาจัง เอ๊ะแล้วเธอจะคิดถึงเขาทำไมกันนะ นิราเลิกคิดก่อนจะปิดไฟบนหัวเตียงแล้วล้มตัวลงนอนบนที่นอนแสนนุ่มของเธอ จนผลอยหลับไปในที่สุด

โรงแรมรินดารา เฮอริเทจ โรงแรมหรูท่ามกลางธรรมชาติจัดสรรค์ เดวิดกับปกรณ์ เลขาของเขามาถึงหลังออกจากสนามบินเพียง 20 นาที โรงแรมแห่งนี้ตกแต่งสไตล์ล้านนา มีน้ำพุอยู่ตรงกลางโรงแรมซึ่งรายล้อมไปด้วยต้นลีลาวดี ซึ่งทำให้ได้บรรยากาศร่มรื่น ทุกครั้งที่เขามาเชียงใหม่ โรงแรมแห่งนี้จะเป็นตัวเลือกที่หนึ่งสำหรับเขาเสมอ ส่วนตัวเขาชอบธรรมชาติ น้ำหอมที่เขาผลิตส่วนมากมาจากดอกไม้ ซึ่งเขาจะคัดสรรค์ด้วยตัวเองทุกครั้ง ชายหนุ่มหลงใหลในกลิ่นหอมเนื่องจากมารดาของชายหนุ่มได้สูตรมาจากคุณยายที่เคยทำน้ำอบไทย เขาชอบกลิ่นไทยๆมาก กลิ่นหอมไม่ฉุนจมูก ให้ความรู้สึกสดชื่นมากกว่าน้ำหอมจากแบรนด์ดังๆ

“นายครับ คุณธเนศนัดนายไปรับประทานมื้อเย็นที่ร้านริมปิงเย็นนี้ครับ ” ปกรณ์รายงานเจ้านายหนุ่มทันทีที่ได้รับคีย์การ์ดห้องพัก ก่อนยื่นอีกอันให้เจ้านาย เขากับเจ้านายหนุ่มรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ เขารู้ใจเจ้านายหนุ่มเป็นที่สุด เนื่องจากโตมาด้วยกัน ปกรณ์เป็นเด็กข้างบ้านของชายหนุ่มทำให้ทั้งคู่เล่นด้วยกันมาตั้งเด็กๆ บ้านของปกรณ์ฐานะปานกลาง ไม่ได้ร่ำรวยอะไร แต่ครอบครัวของเดวิดก็ดีกับเขาและครอบครัวมาตลอด ทั้งยังให้ทุนเขาเรียนไปพร้อมๆกับเจ้านายหนุ่ม ทำให้เขาปฎิญาณตนว่าจะรับใช้เจ้านายหนุ่มอย่างซื่อสัตย์ ให้สมกับที่ได้รับความเชื่อใจและความเอ็นดูจากครอบครัวชายหนุ่ม ส่วนธเนศคือหุ้นส่วนของเจ้านายหนุ่มที่กำลังจะร่วมกันเปิดช็อปน้ำหอมตามห้างและสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆในจังหวัดเชียงใหม่ เหตุนี้เขาจึงเดินทางมาที่นี่ ก่อนหน้านี้เดวิดกับธเนศเคยร่วมทุนกันเปิดสาขาทางภาคอีสานมาแล้ว ซึ่งก็นานหลายปีแล้ว

“ ตอบตกลงไปได้เลย นานแล้วที่ไม่ได้เจอกัน เจอกันหน่อยน่าจะดี ” เดวิดบอกเลขาหนุ่มพร้อมกับรับคีย์การ์ดมา ก่อนที่ทั้งคู่จะแยกย้ายกันเข้าห้องพักของตน เดวิดรักความเป็นส่วนตัว เขาและปกรณ์ไม่เคยพักห้องเดียวกัน ไม่ว่าจะเดินทางไปต่างประเทศหรือในประเทศก็ตาม

ร้านริมปิงริเวอร์ไซด์ เป็นร้านอาหารที่ตั้งอยู่ริมแม่น้ำปิง เป็นร้านอาหารกึ่งบาร์ มีดนตรีสดเพื่อขับกล่อมลูกค้าที่มากินและดื่มที่ร้านแห่งนี้ ราคาอาหารไม่แพงมาก บริการดี แถมอาหารอร่อยจึงเป็นที่ขึ้นชื่อของจังหวัดเชียงใหม่ ธเนศรออยู่ก่อนแล้วเมื่อสังเกตุเห็นผู้มาใหม่จึงลุกขึ้นยืนต้อนรับ เดวิดเป็นหุ้นส่วนคนสำคัญของเขา แม้จะอายุน้อยกว่าเขาถึงสามปีแต่เขาต้องยอมรับในความสามารถของนักบริหารหนุ่ม เขามองการไกลเสมอ

“ สวัสดีครับคุณเดวิด ” ธเนศ ยื่นมือออกไปจับมือก่อนเอ่ยทักทายผู้มาใหม่

“สวัสดีครับคุณธเนศไม่เจอกันนานสบายดีนะครับ ” เดวิดยื่นมือไปจับก่อนเอ่ยทักทายกลับเช่นกัน

“สบายดีครับ ผมรู้สึกยินดีมากเลยที่เราจะได้ร่วมมือกันอีกครั้ง ภาคอีสานที่เราเปิดสาขาไปหลายปีก่อน ตอนนี้อยู่ตัวดีมากเลยครับ ยอดขายก็เพิ่มขึ้นทุกวัน ภาคเหนือซึ่งเป็นบ้านเกิดของผม ผมก็หวังอย่างยิ่งว่าจะเป็นไปด้วยดีเช่นกัน” ธเนศเอ่ยด้วยน้ำเสียงสุภาพ หลังจากทั้งคู่นั่งลงที่โต๊ะอาหารแล้ว

“ ผมสั่งอาหารเอาไว้แล้ว เป็นเมนูแนะนำของทางร้านเลยนะครับ” ธเนศบอกหุ้นส่วนหนุ่ม

“ ขอบคุณครับ ผมเป็นคนง่ายๆ ทานอะไรก็ได้ทั้งนั้น ขอแค่สะอาดก็พอ ” เดวิดกล่าวขึ้น เนื่องจากเขาเคนท้องเสียเนื่องจากอาหารเป็นพิษทำให้ต้องแอดมิด อยู่ในโรงพยาบาลตั้งหลายวัน หลังจากนั้นเขาจึงต้องระวังเรื่องการรับประทานอาหารมากขึ้น ทั้งสามคนคุยไปทานไป หลังมื้ออาหารทั้งสามก็ดื่มด้วยกันอีกนิดหน่อย จากนั้นจึงแยกย้ายกันกลับเพราะมีแผนการประชุมในวันรุ่งขึ้น

หลังจากชายหนุ่มกลับถึงโรงแรมเขาก็อาบน้ำอีกรอบก่อนจะเข้านอน อยู่ๆเขาก็นึกถึงภาพของผู้หญิงคนนั้น คนที่เขาประคองเธอไว้ก่อนที่เธอจะล้มลง หญิงสาวรูปร่างสูงโปร่ง ราวๆ 165 ซม. ผิวขาวนวลเนียน ใบหน้าเรียวเล็กรูปไข่ ผมสีดำเงางาม ปากนิดอมชมพู ดวงตากลมโตหวาน ทำให้เขาลืมไม่ลงจริงๆ ไหนจะกลิ่นกายที่

หอมอ่อนๆ ของเจ้าหล่อนนั่นอีก เขาไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้นกับผู้หญิงกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน เขาเป็นอะไรไปกันนะ เดวิดคิดได้แค่นั้น เขาก็ผลอยหลับไป ใครจะรู้ว่าโลกใบนี้มีเรื่องบังเอิญอีกมากใครจะไปรู้ บางทีอาจมีใครกำหนดไว้แล้วก็เป็นได้