บทที่2

ณ คอนโดหรูใจกลางกรุง

สาวสวยร่างบาง หุ่นสูงเพรียว ใบหน้างดงาม สดใส สวยสมวัย ที่ยังอยู่ในชุดราตรีเกาะอกสีน้ำเงิน ขับผิวขาวเนียนผุดผ่อง กำลังนั่งพิงกับโซฟาบุหนังสีชมพูอ่อน ภายในห้องของคอนโดหรูที่จัดแบ่งสัดส่วนในห้องเป็นอย่างดี สมราคา มือข้างนึงถือไอโฟนเข้าแอพพลิเคชั่นชื่อดังที่มีไว้สำหรับ

โพสความเคลื่อนไหวหรือโปรโมทงาน โฆษณาต่างๆ เช่นอาชีพดารานักแสดง นางแบบ นักร้อง บุคคลที่มีชื่อเสียง ที่มีไว้เพื่อให้เหล่าแฟนคลับได้คอยติดตามความเคลื่อนไหวของศิลปินที่ตนเองชื่นชอบ ยอดติดตามของเธอในขณะนี้สูงขึ้นเรื่อยๆ เพราะระดับความนิยมที่เพิ่มมากขึ้นในพักหลัง ทำให้เป็นที่สนใจก็น่าจะเป็นรางวัลนักแสดงดาวรุ่งยอดนิยมประจำปีนี้มากกว่า มีโฆษณาติดต่อเธอมามากมายเพื่อให้เธอเป็นพรีเซนเตอร์ให้กับสินค้าของบริษัทพวกเขา แต่เธอก็เลือกที่เหมาะสมและไม่ขัดแย้งกับตารางงานเดิมของตน นิราจะเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้กับสินค้าที่เธอใช้เองเท่านั้น เพราะถ้าเธอใช้เอง เธอก็กล้าที่จะแนะนำให้ทุกคนใช้เช่นกัน

" เป็นไงบ้างจ๊ะน้องหนูนา ฟีดแบคพอใจไหมเอ่ย" เจ๊บีม ผู้จัดการสาวประเภทสองเอ่ยขึ้นหลังจากถือแก้วน้ำส้มมาวางไว้บนโต๊ะตรงหน้านางเอกสาว

"พอใจมากเลยค่ะเจ๊ ขอบคุณเจ๊มากนะคะที่คอยสนับสนุนและผลักดันหนูนาจนมีชื่อเสียงขนาดนี้" หญิงสาวยกมือไหว้ผู้สูงวัยกว่าและกล่าวออกไปด้วยน้ำเสียงที่ปนความซาบซึ้ง

"ไม่เป็นไรจ้า เจ๊เห็นน้องหนูนาเหมือนน้องเหมือนนุ่ง ได้ดูแลหนูถือเป็นเกียรติของเจ๊จริงๆ อีกอย่างน้องหนูนาไม่เคยทำให้เจ๊หนักใจหรือไม่สบายใจเลยนี่นา หนูมีรายได้ เจ๊ก็สบายไปด้วย เราต่างวินๆ" เจ๊สาวสองสวมกอดนางเอกสาวด้วยความเอ็นดู หล่อนรักและภูมิใจที่ปลูกปั้นเด็กคนนี้มาตั้งแต่เริ่มเข้าวงการจนตอนนี้โด่งดังมีชื่อเสียงขึ้นมา เธอไม่เคยทำให้หล่อนผิดหวังเสียใจเลยสักครั้ง เคยเป็นอย่างไรก็เป็นอย่างนั้น

เสียงริงโทนมือถือดังขึ้น เรียกสติหนึ่งสาวแท้หนึ่งสาวเทียมให้หลุดจากภวังค์

" ฮัลโหล ค่ะแม่" นิราขานรับปลายสายเสียงหวาน

" ยินดีด้วยน้าลูกสาวคนสวยของแม่ จะกลับมาเยี่ยมบ้านตอนไหนคะลูก แม่กับพ่อมีเรื่องจะปรึกษา" มารดาแสดงความยินดีกับบุตรสาวและแสดงเจตจำนงค์ในการโทรหาบตรสาวครั้งนี้ทันที

" มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะแม่ หนูนาได้พักพรุ่งจนถึงวันอังคารค่ะ วันพุธบ่ายๆมีถ่ายโฆษณา " นิราถามมารดาด้วยความสงสัย

"มีจ้า แต่ขอไว้คุยกันที่บ้านนะลูก พรุ่งนี้บินด่วนมาหาแม่ได้ไหมคะ" มารดายังไม่บอกกล่าวถึงสิ่งที่บุตรสาวอยากรู้แต่หล่อนมีเจตนาให้บุตรสาวไปคุยที่บ้านเอง

"ได้ค่ะแม่ เจอกันพรุ่งนี้นะค้า ค่า ฝันดีค่า" นิราวางสายมารดา แล้วเงยหน้าขึ้นมองหน้าเจ๊บีม

"หนูว่าแม่ต้องมีเรื่องสำคัญที่คุยผ่านโทรศัพท์ไม่ได้แน่เลย" นิราคลายความสงสัยของผู้จัดการส่วนตัวของตนเลิกคิ้วขึ้นเพื่อถาม

"เจ๊ก็ว่างั้น หนูพักผ่อนนะ เจอกันวันพุธจ่ะ ดูแลตัวเองด้วยน้า หนูกลับบ้านเจ๊คงไม่ได้ไปด้วย ต้องไปดูน้องวีรดาถ่ายละคร" เจ๊บีมคลายความสงสัย ก่อนจะบอกล่าวนางเอกสาวว่าตนไม่สามารถไปด้วยเพราะมีภารกิจพาเด็กในสังกัดอีกคนไปเข้าฉากในละครเรื่องใหม่

" ไม่เป็นไรค่ะเจ๊ แค่เชียงใหม่ ไม่ถึงชั่วโมงก็ถึงละ แค่นี้จิ๊บๆ กู๊ดไนท์ค่ะ ขับรถดีๆนะคะ" นิราบอกผู้จัดการเพื่อไม่ให้หล่อนเป็นห่วง

"จ้า งั้นเจ๊ไปล่ะ " เจ๊บีมกล่าวลาอีกครั้ง ก่อนจะเปิดประตูและออกจากห้องไป

นิรา นิรันนุกุล เป็นบุตรสาวคนที่สองของครอบครัวนิรันนุกุล เธอมีพี่ชายหนึ่งคนอายุห่างจากเธอ7ปี ชื่อนิรันดร์ นิรันนุกุล หรือ นิล บ้านของทั้งคู่มีธุรกิจส่งออกผลไม้อบแห้งและไวน์ผลไม้ที่อยู่ทางภาคเหนือ ฐานะร่ำรวยระดับจังหวัด พี่ชายทำหน้าที่รับช่วงต่อบริหารงานบริษัทของบิดา ส่วนเธอมุ่งหน้าสู่เมืองหลวงเพื่อทำตามความฝัน นั่นคือการเป็นนักแสดงที่มีชื่อเสียงนั่นเอง เธอชื่นชอบการแสดงมาตั้งแต่เด็ก ทุกกิจกรรมของโรงเรียนหรือมหาลัย นิราไม่เคยพลาด พ่อแม่และพี่ชายของเธอจึงไม่มีใครคัดค้าน และคอยสนับสนุนลูกสาวและน้องสาวให้ได้เดินตามฝันของตนเอง จนวันนี้นิราทำได้แล้ว นิรารู้สึกภูมิใจในตัวเองเป็นที่สุด แม้วงการบันเทิง จะไม่ค่อยยั่งยืนก็ช่างเถอะ เธอยังมีแบรนด์เสื้อผ้าเป็นของตนเอง ซึ่งร่วมหุ้นกับเพื่อนสาวสมัยเรียน โดยที่ไม่มีใครรู้ว่าร้านนี้มีเธอร่วมหุ้นอยู่

ณ สนามบินดอนเมือง

วันนี้นิราบินกลับบ้านที่เชียงใหม่โดยไร้ผู้จัดการส่วนตัว หญิงสาวแต่งตัวสบายๆ เสื้อยืดกางเกงยีนส์แบรนด์ดัง รองเท้าผ้าใบอินดี้ สวมแว่นตากันแดดสีชา ปล่อยผมสยายเต็มกลางหลัง รูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาวนวล รูปร่างอรชร มีส่วนเว้าส่วนโค้ง แม้จะไม่ได้แต่งตัวให้ดูดีมากนัก แต่แต่งแค่นี้ก็เป็นที่ดึงดูดสายตาคนมองได้ เธอก้าวเข้าไปที่เคาน์เตอร์เช็คอินของสายการบินที่เธอให้ผู้จัดการส่วนตัวบุ๊คไว้ให้ตั้งแต่เมื่อคืน

"สวัสดีค่ะ " หญิงสาวกล่าวสวัสดีกับพนักงานตรวจเช็คกระเป๋า พร้อมส่งยิ้มหวานให้ พนักงานสะดุดกับรอยยิ้มไปชั่วขณะ ก่อนจะทักทายหญิงสาวกลับ

"สวัสดีค่ะ น้องนิราหรือเปล่าคะ " พนักงานเคาน์เตอร์สาวถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เธอคือแฟนคลับของนิรา ไม่คิดว่าดาราที่ปลื้มตัวจริงจะสวยขนาดนี้

นิรายกมือชูหนึ่งนิ้วก่อนจะส่งเสียง "ชูว์" เบาๆเพื่อบอกกล่าวว่าเธออยากไปเงียบๆ ก่อนจะส่งยิ้มหวานให้อีกครั้ง

พนักงานสาวเข้าใจดี เธอจึงยิ้มให้ เธอตื่นเต้นจนมือสั่นไปหมด ก่อนจะหยิบนิตยสารฉบับหนึ่งที่เป็นปกของนิรา นิราเห็นก็เข้าใจได้ในทันที เธอฉีกยิัมกว้างกว่าเดิม และบรรจงเซ็นต์ลายเซ็นต์ลงไปบนปกนั้น พนักงานสาวกล่าวขอบคุณและยิ้มปลื้มแบบสุดๆ ดีที่ตอนนั้น ข้างหลังนิราไม่มีผู้โดยสารคนอื่นต่อท้ายเธออยู่ ไม่งั้นคงโดนด่าแน่ๆ

หลังจากโหลดกระเป๋าเรียบร้อยแล้ว นิราจึงขอตัวเดินออกไปเพื่อเตรียมตัวเข้าเกสต์ วันนี้นิราบินชั้นbisiness class เพราะมาคนเดียว และเพื่อป้องกันเกิดความวุ่นวาย ถ้าผู้โดยสารรู้ว่าเธอโดยสารเครื่องบินลำเดียวกันคงมีคนขอลายเซ็นต์และถ่ายรูปกับเธอ

ขณะเดียวกันวันนี้เดวิด ชนกันต์ คูเวอร์ มีบินไปประชุมที่เชียงใหม่เช่นกัน และบังเอิญที่เขาได้โดยสารเครื่องบินลำเดียวกันกับนางเอกสาว เดวิด ไม่ค่อยสนใจกับวงการบันเทิงนัก เขาจึงไม่รู้จักเธอ ระหว่างที่เดินหาที่นั่ง นิรา เดินสะดุดขาตัวเอง และเกือบล้มไปด้านหน้า โชคดีที่มีมือของคนที่ตามมาข้างหลังเอื้อมมาคว้าเอวเธอพร้อมกระชับร่างบางเข้าแนบอก กลิ่นน้ำหอมกลิ่นดอกไม้จากตัวชายหนุ่ม ช่างหอมเตะจมูกของนิรายิ่งนัก เธอชอบกลิ่นธรรมชาติที่ไม่ฉุนเหมือนน้ำหอมจากแบรนด์ต่างประเทศ หญิงสาวกระชับแว่น ก่อนค่อยๆพยายามทรงตัวให้มั่นคง และกล่าวขอบคุณชายหนุ่ม ถ้าไม่ได้เขามารับไว้ เธอคงจะล้มหน้าทิ่มไปแล้วก็ได้

"ขอบคุณมากนะคะ" นิรากล่าวขอบคุณก่อนจะค่อยๆเงยหน้ามองชายหนุ่ม ผู้ชายคนนี้มีใบหน้าหล่อเหลา จมูกโด่งสันเป็นคม ริมฝีปากสีชมพู ผิวขาวผ่อง แววตาคมนั้นพาใจของเธอสั่นไหวยิ่งนัก ผมสั้นสีน้ำตาลอ่อน มองดูก็รู้ชายหนุ่มไม่ใช่ชายไทยแท้ เธอตะลึงอยู่สักพักก่อนจะรู้สึกตัว

" ไม่เป็นไรครับ "ชายหนุ่มตอบแค่นั้น ก่อนจะเดินไปนั่งประจำที่ของตนเอง เขานิ่งเฉยไม่มีท่าทางตื่นเต้น หรือตกใจอะไรสักนิดเมื่อได้เห็นเธอ ปฎิกิริยาเช่นนี้ทำให้หญิงสาวนึกแปลกใจ ในประเทศไทยยังมีใครที่ไม่รู้จักเธออีกหรอ ระหว่างที่หญิงสาวกำลังครุ่นคิดหลังจากนั่งลงประจำที่ของตนเองแล้ว ทางด้านชายหนุ่มก็ครุ่นคิดเช่นกัน หญิงสาวผู้นั้น ช่างซุ่มซ่ามจริงๆ ดีที่หล่อนไม่ใส่ส้นสูง ไม่งั้นคงเหยียบเท้าเขาแน่นอน เป็นครั้งแรกที่เขาได้สัมผัสกับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่มารดาใกล้ชิดขนาดนั้น หญิงสาวผู้นั้นส่วนสูงน่าจะสัก165ได้ รูปร่างของหล่อนช่างดึงดูดใจเขานัก กลิ่นหอมอ่อนๆบนตัวหล่อนนั่นอีก เขาเป็นอะไรไปนะ ปกติเขาไม่เคยจะสนใจผู้หญิงคนไหนเลยนี่นา เธอเป็นใครกันนะ แต่ท่าทางคงไม่ธรรมดา นั่งbisiness class ซะด้วย เอแล้วเขาจะสนใจหล่อนทำไมกันนี่ เดวิด คิดทบทวนกับตัวเอง จนเลขาของเขาผู้ซึ่งเห็นเหตุการณ์ก่อนหน้า อดสงสัยกับพฤติกรรมเจ้านายไปด้วยไม่ได้ เจ้านายแทบจะไม่สัมผัสผู้หญิงคนไหนเลย แต่เอ เมื่อกี้เจ้านายโอบรอบเอวหล่อนไว้ด้วย เธอหน้าคุ้นๆอยู่เหมือนกันน้า เอ เคยเห็นที่ไหนนะ เลขาหนุ่มพยายามคิด แต่ยังไงก็คิดไม่ออก

เวลาผ่านไป1ชม. เครื่องบินโดยสารจากดอนเมืองมาถึงท่าอากาศยานเชียงใหม่ ทันทีที่เครื่องลงจอดผู้โดยสารทั้งหมดต่างก็พากันลงเครื่องและไปรอรับกระเป๋า นิรา พี่ชายของเธอมารออยู่ก่อนแล้ว ทันทีที่ได้กระเป๋าเธอจึงรีบออกไปพบพี่ชายโดยเร็ว เพื่อไม่ให้เป็นที่สังเกตุ เดวิดกับเลขาก็ตามออกมาติดๆ เลขาของเขาจองโรงแรมในตัวเมืองเชียงใหม่และรถเช่าเอาไว้แล้ว ทั้งคู่จึงเดินทางไปพักผ่อนที่โรงแรมก่อนเพื่อเตรียมตัวเข้าร่วมประชุมเกี่ยวกับการเปิดสาขาใหม่ที่เชียงใหม่