บทที่ 1-2
เกิดความเงียบที่แสนอึดอัด
“ถ้ามองจนพอใจแล้วก็มาคุยกัน”
ฉันหลุบตามองมือตัวเองทันทีที่ถูกจับได้
“ฉันไม่เรียกร้องอะไร ขอให้จบกันแค่นี้” เยี่ยม... ฉันนึกชมตัวเองที่เป็นฝ่ายเปิดปากพูดก่อน
คิ้วคมเลิกขึ้น ริมฝีปากหยักขยับเล็กน้อยพร้อมเสียงหัวเราะเย้ยหยัน
“เธอคิดว่าตัวเองมีสิทธิ์ต่อรองรึไง...มันตา”
เขารู้ชื่อฉันได้ยังไง!?
“ไม่ต้องสงสัย เอาเป็นว่าฉันรู้จักเธอ และรู้ดีว่าเธอทำชั่วอะไรไว้”
เดี๋ยววว...ทำชั่ว!?
สาบานต่อหน้าร่องรอยที่เกลื่อนไปบนร่างของฉัน หลักฐานชัดเจนขนาดนี้ ไอ้บ้านี่ยังหน้าด้านหาว่าฉันทำชั่ว ทั้งๆ ที่คำด่านั้นควรเป็นของเขามากกว่าไหม
หรือฉันจะทำ... ภาพที่ไม่ชัดเจนในความทรงจำไม่ช่วยให้ความกระจ่าง
“ฉันไม่รู้ว่าคุณพูดอะไร”
“เฮอะ...” เขาเดินไปหยิบซองเอกสารสีน้ำตาลที่วางอยู่บนตู้หน้าประตูห้องแล้วดึงเอากระดาษปึกหนึ่งออกมาโยนลงตรงหน้าฉัน
มันไม่ใช่กระดาษ แต่เป็นรูปภาพของคนที่โดนซ้อมจนสะบักสะบอม คิ้วแตกตาบวม เลือดเปรอะเปื้อนเต็มไปหมดจนฉันต้องเบือนหน้าหนี
“ทำไม แสลงใจรึไงที่ไอ้พวกนี้มันทำงานไม่สำเร็จ”
“คุณพูดเรื่องอะไร ฉันไม่เข้าใจ”
“อย่ามาแกล้งเซ่อหน่อยเลย ก็ไอ้พวกนี้ไม่ใช่เหรอที่เธอจ้างให้มันไปข่มขืนพลอย”
“ฮะ...” ฉันหันกลับมาเร็วจนคอแทบหัก “ฉัน...” หันนิ้วชี้มาที่ตัวเอง “จ้างใคร ไปทำอะไรใครนะ”
“พวกมันสารภาพมาหมดแล้วว่าเธอจ้างพวกมันให้ไปข่มขืนผู้หญิงที่ชื่อพลอยไพลิน”
“พลอยไพลิน” ฉันทวนชื่อนี้เบาๆ แล้วหน้าดวงขาวๆ จิ้มลิ้ม ปากนิดจมูกหน่อย ท่าทางน่ารักน่าชังของคุณหนูคนนั้นก็ผุดขึ้นมาในสมอง แน่นอนฉันรู้จักชื่อนี้ดี
“ใช่ พลอยไพลิน คนที่เธอเกลียดไง” น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน ฉันหันไปมองเขาอีกครั้ง ริมฝีปากขยับไปก่อนจะทันห้าม
“ฉัน-ไม่-เคย-เกลียด”
“เรอะ” หน้าตากวนอารมณ์สิ้นดีตอนตานี่บิดริมฝีปากยิ้มเยาะ “หรือเธอจะบอกว่า ตัวเองไม่เคยเกลียดพลอยไพลิน คนที่แย่งโซดามาจากเธอ”
วูบหนึ่งที่ฉันรู้สึกตกใจจนหน้าถอดสี ผู้ชายคนนี้รู้ได้ยังไง แต่เหมือนเขาจะอ่านใจฉันออก
“ไง ฉันพูดถูกใช่ไหม เธอหลงรักไอ้โซดามาหลายปี พอมันมาคบกับพลอย เธอเลยคิดแผนชั่วๆ นี่ขึ้นมา เสียแต่ว่ามันไม่สำเร็จ”
“ฉันทำอะไร” ตอนนี้เสียงฉันกดต่ำอย่างข่มอารมณ์
“ก็จ้างไอ้...”
“ฉันไม่ได้ทำ” และที่สำคัญจะเอาตังค์ที่ไหนไปจ้าง แค่ที่เป็นอยู่ก็เดือนชนเดือน หมุนเงินยิ่งกว่ากงล้อหมุนลอตเตอรี่ของรัฐบาล จะเอาฉันไปสาบานที่ไหนก็ได้
“ถ้าไม่จนด้วยหลักฐานคงไม่ยอมรับสินะ” เขาโยนโทรศัพท์มือถือมาให้ ผู้ชายคนนี้ป่าเถื่อนสิ้นดี อะไรอยู่ใกล้มือเป็นจับโยนหมด พ่อแม่ไม่เคยสอนมารยาทรึไงนะ
ฉันก่นด่าเจริญพรเขาในใจ แต่มือก็ขยับไปหยิบโทรศัพท์เครื่องนั้นขึ้นมากดปุ่มเล่นวิดีโอที่เปิดค้างไว้
มันเป็นภาพในห้องมืดๆ สลัวๆ มีผู้ชายสามคนกองอยู่บนพื้นเหมือนเศษผ้าขี้ริ้วเก่าๆ ร่างสูงที่ตอนนี้แค่เห็นจากด้านหลังฉันก็รู้ว่าเป็นใครเดินเข้าไปหาหนึ่งในคนที่นอนอยู่ เขายกเท้าสะกิดหน้าของผู้ชายคนนั้น ย่อตัวลงนั่ง เอื้อมมือใหญ่ไปบีบใบหน้าที่ดวงตาบวมเป่ง ปากแตกยับเยิน
“คราวนี้มึงจะบอกได้รึยังว่าใครจ้างมา”
ท่าทางของผู้ชายคนนั้นหวาดกลัวจนถึงขีดสุด ตัวสั่นสะท้าน “บอกๆ กูบอกแล้ว” น้ำเสียงนั้นเบาจนแทบไม่ได้ยิน
“ใคร”
“มันบอกว่าชื่อฝุ่น เป็นเพื่อนของโซดา มันเกลียดแฟนของโซดาที่ชื่อพลอย เลยให้พวกเราไปวางยาปลุกเซ็กซ์นังพลอยพาไปข่มขืนแล้วถ่ายคลิปไว้ โอ๊ย..” มันว่าแค่นั้นก็โดนคนที่นั่งยองๆ ซัดเปรี้ยงเข้าให้
“จำเอาไว้ ถ้ามึงกล้าเอามือสกปรกมาแตะต้องพลอยแม้แต่เส้นผม กูตัดมือมึงทิ้งแน่”
“พี่...ผม ผมไม่ทำแล้ว ผมไม่กล้าแล้ว”
โทรศัพท์มือถือหลุดออกจากมือร่วงหล่นลงพื้น ฉันหนาวเยือกไปถึงไขสันหลังเมื่อได้ฟัง ไม่ใช่... ฉันไม่รู้จักพวกมัน ถึงฉันจะแอบชอบโซดา และไม่ค่อยพอใจที่อีกฝ่ายคบกับพลอยไพลิน แต่ฉันก็ไม่เลวถึงขนาด...
“เป็นไง จำนนต่อหลักฐานรึยัง”
“ฉันไม่ได้ทำ” เสียงฉันเบาลงมาก ไม่ใช่เพราะหวาดกลัว แต่ฉันกำลังช็อกกับเรื่องบ้าๆ นี่
“หยุดคำโกหกของเธอเถอะ มันน่าขยะแขยง” รอยยิ้มเย็นของเขาทำเอาฉันเลือดขึ้นหน้าจนหันไปคว้าภาพพวกนั้นเขวี้ยงใส่ แต่ละใบปลิวว่อนกระจัดกระจาย
“ฉันไม่ได้ทำ คุณจะเอาฉันไปสาบานที่ไหนก็ได้ แต่บอกแล้วไงว่าไม่เคยคิด...”
“ไม่เคยหลงรักไอ้โซดาน่ะเหรอ”
“...” ฉันเม้มริมฝีปาก
เขาขยับเข้ามาใกล้จนทำให้ฉันสติแตกถอยกรูดไปจนชิดมุมโซฟา เกิดไอ้บ้านี่ซ้อมฉันเหมือนในคลิปจะทำยังไง สายตาฉันเลื่อนมองหาทางหนีทีไล่ แต่เหมือนเขาจะไม่ใส่ใจ
“กดดูอีกคลิปสิ มันตา...” น้ำเสียงทุ้มต่ำเหมือนเสียงกระซิบที่ผุดขึ้นมาจากขุมนรกนั้นทำให้ขนทั่วร่างฉันลุกชัน เมื่อจู่ๆ ความคิดอันแสนเลวร้ายก็แล่นเข้ามาในหัว กลัวว่าเขาจะให้พวกมันทำอะไรกับฉัน เหมือนคำสั่งที่ให้ทำกับพลอยไพลิน ร่องรอยและอาการปวดร้าวที่เกิดขึ้นเหมือนฉันเพิ่งถูกข่มขืน...
น้ำตาที่เหือดหายกลับคลอหน่วยขึ้นมาอีกครั้ง ฉันยื่นมือสั่นๆ ไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเลื่อนดูคลิป นิ้วมือแทบจะอ่อนแรงแม้ยังไม่ได้กดเล่น เพราะภาพที่เห็นคือตัวฉันนอนเปลือยเปล่า