บท
ตั้งค่า

บทที่ 1-2

เกิดความเงียบที่แสนอึดอัด

“ถ้ามองจนพอใจแล้วก็มาคุยกัน”

ฉันหลุบตามองมือตัวเองทันทีที่ถูกจับได้

“ฉันไม่เรียกร้องอะไร ขอให้จบกันแค่นี้” เยี่ยม... ฉันนึกชมตัวเองที่เป็นฝ่ายเปิดปากพูดก่อน

คิ้วคมเลิกขึ้น ริมฝีปากหยักขยับเล็กน้อยพร้อมเสียงหัวเราะเย้ยหยัน

“เธอคิดว่าตัวเองมีสิทธิ์ต่อรองรึไง...มันตา”

เขารู้ชื่อฉันได้ยังไง!?

“ไม่ต้องสงสัย เอาเป็นว่าฉันรู้จักเธอ และรู้ดีว่าเธอทำชั่วอะไรไว้”

เดี๋ยววว...ทำชั่ว!?

สาบานต่อหน้าร่องรอยที่เกลื่อนไปบนร่างของฉัน หลักฐานชัดเจนขนาดนี้ ไอ้บ้านี่ยังหน้าด้านหาว่าฉันทำชั่ว ทั้งๆ ที่คำด่านั้นควรเป็นของเขามากกว่าไหม

หรือฉันจะทำ... ภาพที่ไม่ชัดเจนในความทรงจำไม่ช่วยให้ความกระจ่าง

“ฉันไม่รู้ว่าคุณพูดอะไร”

“เฮอะ...” เขาเดินไปหยิบซองเอกสารสีน้ำตาลที่วางอยู่บนตู้หน้าประตูห้องแล้วดึงเอากระดาษปึกหนึ่งออกมาโยนลงตรงหน้าฉัน

มันไม่ใช่กระดาษ แต่เป็นรูปภาพของคนที่โดนซ้อมจนสะบักสะบอม คิ้วแตกตาบวม เลือดเปรอะเปื้อนเต็มไปหมดจนฉันต้องเบือนหน้าหนี

“ทำไม แสลงใจรึไงที่ไอ้พวกนี้มันทำงานไม่สำเร็จ”

“คุณพูดเรื่องอะไร ฉันไม่เข้าใจ”

“อย่ามาแกล้งเซ่อหน่อยเลย ก็ไอ้พวกนี้ไม่ใช่เหรอที่เธอจ้างให้มันไปข่มขืนพลอย”

“ฮะ...” ฉันหันกลับมาเร็วจนคอแทบหัก “ฉัน...” หันนิ้วชี้มาที่ตัวเอง “จ้างใคร ไปทำอะไรใครนะ”

“พวกมันสารภาพมาหมดแล้วว่าเธอจ้างพวกมันให้ไปข่มขืนผู้หญิงที่ชื่อพลอยไพลิน”

“พลอยไพลิน” ฉันทวนชื่อนี้เบาๆ แล้วหน้าดวงขาวๆ จิ้มลิ้ม ปากนิดจมูกหน่อย ท่าทางน่ารักน่าชังของคุณหนูคนนั้นก็ผุดขึ้นมาในสมอง แน่นอนฉันรู้จักชื่อนี้ดี

“ใช่ พลอยไพลิน คนที่เธอเกลียดไง” น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน ฉันหันไปมองเขาอีกครั้ง ริมฝีปากขยับไปก่อนจะทันห้าม

“ฉัน-ไม่-เคย-เกลียด”

“เรอะ” หน้าตากวนอารมณ์สิ้นดีตอนตานี่บิดริมฝีปากยิ้มเยาะ “หรือเธอจะบอกว่า ตัวเองไม่เคยเกลียดพลอยไพลิน คนที่แย่งโซดามาจากเธอ”

วูบหนึ่งที่ฉันรู้สึกตกใจจนหน้าถอดสี ผู้ชายคนนี้รู้ได้ยังไง แต่เหมือนเขาจะอ่านใจฉันออก

“ไง ฉันพูดถูกใช่ไหม เธอหลงรักไอ้โซดามาหลายปี พอมันมาคบกับพลอย เธอเลยคิดแผนชั่วๆ นี่ขึ้นมา เสียแต่ว่ามันไม่สำเร็จ”

“ฉันทำอะไร” ตอนนี้เสียงฉันกดต่ำอย่างข่มอารมณ์

“ก็จ้างไอ้...”

“ฉันไม่ได้ทำ” และที่สำคัญจะเอาตังค์ที่ไหนไปจ้าง แค่ที่เป็นอยู่ก็เดือนชนเดือน หมุนเงินยิ่งกว่ากงล้อหมุนลอตเตอรี่ของรัฐบาล จะเอาฉันไปสาบานที่ไหนก็ได้

“ถ้าไม่จนด้วยหลักฐานคงไม่ยอมรับสินะ” เขาโยนโทรศัพท์มือถือมาให้ ผู้ชายคนนี้ป่าเถื่อนสิ้นดี อะไรอยู่ใกล้มือเป็นจับโยนหมด พ่อแม่ไม่เคยสอนมารยาทรึไงนะ

ฉันก่นด่าเจริญพรเขาในใจ แต่มือก็ขยับไปหยิบโทรศัพท์เครื่องนั้นขึ้นมากดปุ่มเล่นวิดีโอที่เปิดค้างไว้

มันเป็นภาพในห้องมืดๆ สลัวๆ มีผู้ชายสามคนกองอยู่บนพื้นเหมือนเศษผ้าขี้ริ้วเก่าๆ ร่างสูงที่ตอนนี้แค่เห็นจากด้านหลังฉันก็รู้ว่าเป็นใครเดินเข้าไปหาหนึ่งในคนที่นอนอยู่ เขายกเท้าสะกิดหน้าของผู้ชายคนนั้น ย่อตัวลงนั่ง เอื้อมมือใหญ่ไปบีบใบหน้าที่ดวงตาบวมเป่ง ปากแตกยับเยิน

“คราวนี้มึงจะบอกได้รึยังว่าใครจ้างมา”

ท่าทางของผู้ชายคนนั้นหวาดกลัวจนถึงขีดสุด ตัวสั่นสะท้าน “บอกๆ กูบอกแล้ว” น้ำเสียงนั้นเบาจนแทบไม่ได้ยิน

“ใคร”

“มันบอกว่าชื่อฝุ่น เป็นเพื่อนของโซดา มันเกลียดแฟนของโซดาที่ชื่อพลอย เลยให้พวกเราไปวางยาปลุกเซ็กซ์นังพลอยพาไปข่มขืนแล้วถ่ายคลิปไว้ โอ๊ย..” มันว่าแค่นั้นก็โดนคนที่นั่งยองๆ ซัดเปรี้ยงเข้าให้

“จำเอาไว้ ถ้ามึงกล้าเอามือสกปรกมาแตะต้องพลอยแม้แต่เส้นผม กูตัดมือมึงทิ้งแน่”

“พี่...ผม ผมไม่ทำแล้ว ผมไม่กล้าแล้ว”

โทรศัพท์มือถือหลุดออกจากมือร่วงหล่นลงพื้น ฉันหนาวเยือกไปถึงไขสันหลังเมื่อได้ฟัง ไม่ใช่... ฉันไม่รู้จักพวกมัน ถึงฉันจะแอบชอบโซดา และไม่ค่อยพอใจที่อีกฝ่ายคบกับพลอยไพลิน แต่ฉันก็ไม่เลวถึงขนาด...

“เป็นไง จำนนต่อหลักฐานรึยัง”

“ฉันไม่ได้ทำ” เสียงฉันเบาลงมาก ไม่ใช่เพราะหวาดกลัว แต่ฉันกำลังช็อกกับเรื่องบ้าๆ นี่

“หยุดคำโกหกของเธอเถอะ มันน่าขยะแขยง” รอยยิ้มเย็นของเขาทำเอาฉันเลือดขึ้นหน้าจนหันไปคว้าภาพพวกนั้นเขวี้ยงใส่ แต่ละใบปลิวว่อนกระจัดกระจาย

“ฉันไม่ได้ทำ คุณจะเอาฉันไปสาบานที่ไหนก็ได้ แต่บอกแล้วไงว่าไม่เคยคิด...”

“ไม่เคยหลงรักไอ้โซดาน่ะเหรอ”

“...” ฉันเม้มริมฝีปาก

เขาขยับเข้ามาใกล้จนทำให้ฉันสติแตกถอยกรูดไปจนชิดมุมโซฟา เกิดไอ้บ้านี่ซ้อมฉันเหมือนในคลิปจะทำยังไง สายตาฉันเลื่อนมองหาทางหนีทีไล่ แต่เหมือนเขาจะไม่ใส่ใจ

“กดดูอีกคลิปสิ มันตา...” น้ำเสียงทุ้มต่ำเหมือนเสียงกระซิบที่ผุดขึ้นมาจากขุมนรกนั้นทำให้ขนทั่วร่างฉันลุกชัน เมื่อจู่ๆ ความคิดอันแสนเลวร้ายก็แล่นเข้ามาในหัว กลัวว่าเขาจะให้พวกมันทำอะไรกับฉัน เหมือนคำสั่งที่ให้ทำกับพลอยไพลิน ร่องรอยและอาการปวดร้าวที่เกิดขึ้นเหมือนฉันเพิ่งถูกข่มขืน...

น้ำตาที่เหือดหายกลับคลอหน่วยขึ้นมาอีกครั้ง ฉันยื่นมือสั่นๆ ไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเลื่อนดูคลิป นิ้วมือแทบจะอ่อนแรงแม้ยังไม่ได้กดเล่น เพราะภาพที่เห็นคือตัวฉันนอนเปลือยเปล่า

ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
สแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อดาวน์โหลดแอปHinovel