ปรปักษ์ร้ายกลายรัก

189.0K · จบแล้ว
ธารธารา
112
บท
7.0K
ยอดวิว
9.0
การให้คะแนน

บทย่อ

"ปกติเด็กในร้านมึงเลิกงานนี่ออกประตูหน้าหรือหลัง" "ไอ้เชี่ยทัพ" คุณชายเจ้าของร้านส่ายหน้าอ่อนอกอ่อนใจ "ไม่ใช่กูเพิ่งห้ามมึงไปหยกๆ เหรอว่าอย่ายุ่งกับน้องเขา" "คือมันจะเอาไง" "ไม่ใช่จะ... แต่กูเอาไปแล้ว" ผมว่าพลางกวาดตามองเพื่อนทั้งสาม "วันหลังมึงก็เฝ้าให้กูด้วย อย่าให้หมาตัวไหนมาเยี่ยวรดถิ่นกู...เข้าใจ๊" "เย็ดโด่ มึง..." เสียงพวกเพื่อนๆ ด่าไล่หลัง แต่ผมไม่คิดจะหยุดฟัง ---------- นิยายรัก ไสยๆ ที่จะทำให้หัวใจคุณเต้นแรง

นิยายปัจจุบันนิยายรักโรแมนติกนิยายรักดาวมหาลัยเด็กเรียนนางเอกเก่งแก้แค้นโรงแรม/มหาลัยโรแมนติกรักหวานๆ

บทนำ

อากาศภายในห้องเย็นฉ่ำแต่ภายในกายฉันกลับร้อนรุ่ม ปลายจมูกมีหยาดเหงื่อเกาะพราวขณะสูดลมหายใจเอากลิ่นสบู่เด็กเจือแอลกอฮอล์ของฉัน ผสมผสานเข้ากับความหอมจากโคโลญจน์ของกายแกร่งตรงหน้า ทว่าทุกกลิ่นที่ผสานรวมกันกลับกระตุ้นเร้าความต้องการในกายฉันให้เตลิดไปไกล

“อ๊ะ อ๊า...” ชั่วขณะนั้นฉันคิดว่าน้ำเสียงวอนเว้าแสนเย้ายวนนี้ไม่ใช่เสียงของตัวเอง

นอกจากเสียงครางหวานประสานเสียงคำรามทุ้มต่ำแหบพร่า ยังมีเสียงเฉอะแฉะบางอย่างที่ชวนให้หัวใจสั่นสะท้าน สองแก้มของฉันร้อนผ่าว

“อย่ากินแรงกันสิ” เขาเอ็ดเบาๆ พร้อมกับที่โลกตรงหน้าหมุนสลับ จู่ๆ ลำแขนแกร่งก็โอบกระชับแล้วยกตัวฉันขึ้นมาทั้งๆ ที่เรายังสอดประสาน เขาวางสะโพกของฉันไว้บนหน้าขาแกร่งก่อนจะฟาดฝ่ามือลงบนก้นนิ่มๆ พอให้มีแรงกระตุ้น

“อื้อ...” ฉันร้องประท้วง สะบัดหน้าไปมาจนผมสีดำสลวยที่ตอนนี้คงยุ่งเหยิงแผ่กระจายเต็มหลัง ก่อนจะกัดริมฝีปากนั่งนิ่งๆ ไม่ยอมขยับเป็นการประท้วงด้วยความดื้อรั้น

ถ้าฉันไม่ขยับเสียอย่าง เขาจะทำอะไรได้!

คนใต้ร่างไม่เร่งเร้าด้วยการฟาดฝ่ามือหยาบๆ ที่สั่นคลอนความต้องการส่วนลึกของฉันอีก แต่กลับเปลี่ยนเป็นหยัดสะโพกสวนขึ้นมาแรงๆ จนแผ่นหลังของฉันแอ่นโค้ง ต้องรีบผวายึดหน้าท้องเป็นลอนสวยของเขาไว้พลางเปล่งเสียงครางผะแผ่วเหมือนกับลูกแมว แล้วทุกอย่างก็หยุดชะงัก คนชอบบงการทำเพียงใช้สองมือหนาประคองเอวคอดไว้แล้วนอนนิ่งอย่างรอคอย

หัวใจที่ควรผ่อนปรนลงกลับยิ่งเต้นกระหน่ำเอาแต่ร่ำร้องให้เขากระแทกกระทั้นเข้ามาให้แรงกว่านี้...ลึกกว่านี้

“ฉันหมดแรงแล้ว ถ้าเธอไม่ขยับ คืนนี้คงจอดแค่รอบนี้...”

ฉันเม้มริมฝีปาก ถึงเขาจะบอกปาวๆ ว่าใกล้จะจอด แต่บางอย่างที่แช่อยู่ในความอ่อนนุ่มยังคงผงกหัวรับการตอดตุบๆ เป็นจังหวะ และนั่นก็ยิ่งกระตุ้นความวาบหวามจนฉันแทบไม่อาจต้านทาน สองมือขยับปัดป่ายไปตามลายเส้นอันแสนงดงามเปี่ยมพลังของมัดกล้ามบนร่างเขา จิกเล็บลงบนแผงหน้าอกตึงแน่นเพื่อข่มกลั้นอารมณ์ที่กำลังเตลิดไปไกล

ยังไงฉันก็ไม่มีทางขยับ!

“เด็กดื้อ” เขาเอ็ดฉันอีกแล้ว

มือหนาลูบไล้ผ่านช่วงเอวขึ้นมายังทรวงอกสล้าง กางนิ้วกอบกุมผลพีช อวบอิ่มก่อนจะใช้ปลายเล็บสะกิดยอดถันพร้อมกับขยับสะโพกเบาๆ ในจังหวะเดียวกัน ฉันครางไม่ได้ศัพท์ สองมือยึดไหล่หนาไว้เป็นหลัก แต่เมื่อโน้มตัวลงมาหา อีกฝ่ายกลับผงกศีรษะขึ้นมางับปลายยอดสีระเรื่อของผลพีชแสนฉ่ำที่อยู่บนหน้าอกฉัน

ไม่ไหว...ความรู้สึกที่เต้นเร้าอยู่ตามกระแสธารแห่งอารมณ์คือความต้องการที่บ้าคลั่ง เมื่อไม่อาจฉุดรั้งฉันก็ได้แต่ขยับสะโพกขึ้นลงไปตามการชี้นำอันช่ำชองของเขา เริ่มจากเงอะๆ งะๆ ในตอนตอนแรกแล้วเพิ่มระดับความร้อนแรงขึ้นตามความซ่านสยิวที่ถูกปลุกเร้าถี่ระรัว มือข้างหนึ่งของเขายังคงบีบขยำอยู่บนทรวงอกนุ่มขณะส่งปลายลิ้นเข้ามาหยอกล้อผลเชอร์รีเล็กๆ สลับข้างไปมา ราวกับกลัวว่ามันจะน้อยหน้า ทว่ามืออีกข้างกลับยังเกาะกุมเอวคอดของฉันไว้พร้อมกับขยับสะโพกสวนขึ้นมา เร็วขึ้น แรงขึ้น

ทุกอย่างเหมือนความฝันที่ฉันคิดว่าไม่มีวันเป็นจริง ความร้อนในกายสูบฉีดไปทั่วร่าง ความวาบหวามเต้นระริกขมวดรัด ฉันกัดริมฝีปากไว้ แต่ในที่สุดก็มิอาจหักห้ามใจ

“อ๊า...”

ภาพทุกอย่างตรงหน้าแตกกระจายพร่างพรายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเมื่อเขาส่งฉันไปเยือนยังดินแดนสุดปลายฝันอีกครั้ง