8 เมื่อนางมารโคจรมาพบ 1

“นี่ คุณน้ำทอง ใช่ไหมคะ”

“คุณลี นี่คุณจริงๆ ด้วย โอ ดีใจจังที่ได้เจออีกครั้ง คุณสวยกว่าเดิมมากเลย”

ชายหนุ่มชมออกมาจากใจจริง เพราะวันนี้สีวลีทั้งสวย และสง่า เหมือนนางพญาหงส์ผู้สูงศักดิ์

“คุณน้ำทองชมเกินไปแล้วค่ะ ลีก็มีความรู้สึกว่าเหมือนเดิมทุกอย่างไม่เปลี่ยนแปลงแม้แต่นิดเดียว”

“คุณดูหรู เริด เชิด ๆ สง่างามกว่าเมื่อก่อนมากครับ”

“ฉันควรจะดีใจหรือเปล่าคะที่ถูกชมอย่างนี้ แต่ก็ขอบคุณค่ะ คุณน้ำทองนั่งโต๊ะไหนล่ะคะ มีเพื่อนมาด้วยหรือเปล่า”

หญิงสาวเริ่มที่จะสอบถามถึงคนที่จะมาด้วย ชายหนุ่มยิ้มกริ่ม เข้าใจความหมายของเธอเป็นอย่างดี ว่าหมายถึงใคร เห็นทีว่าจะต้องเชียร์สุวณิชเยอะ ๆ ให้หญิงสาวน้ำลายไหล และเสียดายที่ทิ้งสุวณิชไปโดยไร้ความปรานี

“ผมมาคนเดียวครับ ส่วนเจ้าณิชไม่ค่อยมีเวลาว่าง เขายุ่งช่วงนี้รับงานโปรเจกต์หลายสิบล้าน คือเราร่วมหุ้นกันเปิดบริษัทเกี่ยวกับออกแบบบ้าน และตกแต่งภายใน”

“เก่งจังเลย ความจริงฉันก็อยากเจอณิชนะ คนคุ้นเคยกันมาหลายปี เราจะคบหากันใหม่ ในฐานะเพื่อนก็ได้นี่คะ อยู่ที่ว่าณิชจะยอมรับฉันเป็นเพื่อนหรือเปล่าก็ไม่รู้ ช่วยถามให้หน่อย นี่ค่ะ นามบัตรของฉัน”

“ได้เลยครับ ผมจะถามให้ แล้วนี่นามบัตรของผม”

ชายหนุ่มส่งนามบัตรของตัวเองให้แก่สีวลีเป็นการแลกเปลี่ยน โดยไม่เฉลียวใจเลยว่า ผู้หญิงคนนี้จะต้องนำความเดือดร้อนมาสู่ทุกคน

“ถามนิดนึงได้ไหมคะ”

“ว่าไงล่ะครับ”

“ณิชมีคนรักใหม่ หรือว่าแต่งงานหรือยังคะ”

“เรื่องนี้ ถ้าคุณเจอเขา ถามเองดีกว่าครับ ผมคงตอบไม่ได้หรอก”

“นี่ก็หมายความว่า ณิชมีผู้หญิงเยอะ”

หญิงสาวแกล้งเดาสุ่มไปอย่างนั้นเอง ทั้งที่ไม่มีความเป็นจริงแม้แต่นิดเดียว ต่างจากน้ำทองที่บอกไปอย่างนั้น เพื่อให้สีวลีนึกเสียดายเพื่อนเขา กลายเป็นหนุ่มเนื้อหอม มีผู้หญิงเยอะ จนไม่สามารถเลือกใครเป็นแฟนได้

เขาไม่รู้เลยว่าคนอย่างสีวลีชอบเอาชนะ และไม่รู้จักพอ สิ่งไหนที่ต้องการจะต้องไขว่คว้ามาให้ได้ เมื่อสมใจแล้วทิ้ง ผู้ชายหลายคนที่ผ่านมาในชีวิตของเธอต่างพบกับความผิดหวังทั้งสิ้น

“ผมขอตัวก่อนนะครับ ไปทักทายคนรู้จักก่อน”

น้ำทองตัดบท เพราะไม่ต้องการที่จะตอบคำถามของผู้หญิงคนนี้ ซึ่งก็ทำให้สีวลีมีความตั้งใจที่จะจัดการกับสุวณิชอย่างเด็ดขาด

“นายว่าอะไรนะ เจอกับลีงั้นหรือ”

สุวณิชทำท่าตกใจ เมื่อรู้ว่าน้ำทองเจอกับสีวลีในงานเลี้ยงเมื่อคืนนี้ ซึ่งการพูดคุยของชายหนุ่มทั้งสองน้ำตาลได้ยินโดยบังเอิญ ยอมเสียมารยาทแอบฟัง เพราะอยากรู้ว่าผู้หญิงชื่อลี คือใคร มีความสำคัญกับสุวณิชอย่างไร

“ใช่ เปลี่ยนไปเยอะ สวย สง่า ดูดีมาก”

“เขารวย มีความรู้ มีความสามารถ ได้ข่าวว่าเป็นผู้จัดการภาคด้วย ตำแหน่งใหญ่ขนาดนั้น จะซอมซ่อได้ไง”

“อนาคตเธอไกลมาก แต่เหมือนว่าจะเหงา ไม่มีเพื่อนคู่คิด มิตรคู่กาย”

“เขาทำตัวเองนี่ อยากได้อนาคต ก็ไม่มีคู่”

“ณิช นายรู้ได้ไง ว่าลีไม่มีคู่”

“ผู้หญิงเก่ง ๆ ส่วนใหญ่จะไม่ยอมให้ใครมาขวางความก้าวหน้าหรอก จากประสบการณ์ที่ผ่านมา เรารู้ดี ตอนนี้ก็อยู่เหงาไปเถอะ”

ชายหนุ่มกล่าวโดยไม่มีความใยดี แต่อย่างใด น้ำทองดีใจที่เพื่อนรักตัดผู้หญิงอย่างสีวลีออกไปจากหัวใจ เพราะเขาต้องการให้สุวณิชมีน้ำตาลเพียงคนเดียวเท่านั้น

“นายไม่สนใจหรือ เท่จะตายไป มีแฟนเก่ง ๆ”

“นายอย่าเพิ่งมาถามตอนนี้เลย นายเองก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไร”

“ถ้าลีมาหานายล่ะ แบบว่าคบเหมือนเพื่อนคนหนึ่ง ยินดีที่จะรับเป็นเพื่อนไหม”

ชายหนุ่มแกล้งถามไปอย่างนั้นเอง เพื่อที่จะรับรู้ความจริงของหัวใจ ว่าเพื่อนรักยังคงอาลัยอาวรณ์ต่อคนรักเก่าหรือไม่ ซึ่งก็ได้รับคำตอบค่อนข้างกำกวม แม้แต่น้ำตาลแอบฟังอยู่ข้างนอก รู้สึกใจหายเช่นกัน

“แล้วแต่สถานการณ์”

“นี่ก็แสดงว่า ยังคงอาลัยรักต่อเธออยู่น่ะสิ”

“เราไม่ต้องพูดเรื่องนี้กันเลย ไม่ขอยุ่ง”

“เออแน่ะ นายนี่ก็แปลก พอจะถามจริง ๆ จัง ๆ กลับไปปัดไปเสียนี่ โอเค เราจะดูต่อไปว่าเรื่องราวความรักระหว่างนายกับผู้หญิงคนนี้เป็นไงมั่ง แล้วอย่าลืมสิ่งที่พูดกับเราไว้ อย่าทำให้ผิดหวัง ไม่อย่างนั้น เราจะคุยแต่เรื่องงานเพียงอย่างเดียว”

ขู่สุวณิชไปอย่างนั้นเอง ไม่ได้คิดจริงจังอะไร ซึ่งสุวณิชหัวเราะออกมาเบา ๆ มีความสุขที่ได้อยู่ใกล้กับน้ำตาล วันนี้คงจะต้องพาไปดินเนอร์อาหารมื้อเย็น โดยขออนุญาตน้ำทองเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว ซึ่งก็ไร้อุปสรรค