ตอนที่8 ปากแข็ง

เป็นอะไรหรือเปล่า จะยืนบีบน้ำตาทำไมกัน ธนาพูดด้วยน้ำเรียบแต่แฝงไปด้วยความเป็นห่วงเขาเดินเข้าหาญาดาแอบมองเห็นที่มือของเธอแดงเถือก คงจะเป็นเพราะถูกน้ำร้อน ใจของเขาอยากจะเอื้อมมือไปจับแต่ก็หักห้ามใจ ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ซะ ผมจะให้คนเอาชุดขึ้นมาเปลี่ยนให้คุณใหม่ ธนาพูดโดยไม่หันไปมองญาดา วันนี้ฉันขอลานะคะ ฉันรู้สึกเหมือนไม่สบายค่ะ ญาดาเค้นเสียงออกมาอย่างยากเย็น น้ำตาไหลอาบแก้มของเธอ ความเจ็บปวดทางกายที่ได้รับเมื่อครู่นี้ เทียบเท่าไม่ได้กับความเจ็บปวดทางใจ ณ ตอนนี้เลยสักนิด ความเฉยชาที่ธนามอบให้ ทำให้หัวใจดวงน้อยๆของเธอรู้สึกหวิวเหมือนขาดที่พึ่ง ผมไม่อนุญาต ผมจ้างคุณมาทำงานเพิ่งจะเริ่มงานได้ 2 วันคุณจะลาแล้วหรอ ธนากล่าวเสียงเพียบ เข้ากดหมายเลขโทรศัพท์ไปที่ห้องของภาคิน ภาคินฉันต้องการชุดให้กับญาดาไปทำงานวันนี้ แกให้เลขาของแกไปจัดการให้ฉันหน่อย เขาพูดจบก็วางสายใส่ปลายทาง โดยไม่รอฟังคำตอบจากภาคิณคู่สนทนาในสาย อะไรของมันวะเนี่ย อันนั้นก็จะเอาอันนี้ก็จะเอา ภาคินบ่น พร้อมกับต่อสายไปยังเลขาหน้าห้อง

คุณเลขาอรช่วยจัดชุดให้กับคุณญาดาเลขาของท่านประธาน ให้หน่อยนะครับ

ภาคินสั่งงานให้กับเลขาหน้าห้อง สักพักไม่ถึง 20 นาทีก็มีพนักงาน นำชุดเดรสมาส่งที่ห้องประธาน

เสื้อผ้าคุณพร้อมแล้วเชิญไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ ผมไม่อยากทำงานร่วมกับผู้หญิงสกปรก

ธนาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงประชด ที่ห้องทำงานของประธานขนาดใหญ่นอกจากเป็นห้องทำงานแล้วยังมีโซนที่เป็นห้องน้ำห้องนอน เขาเป็นชายหนุ่มโสดอิสระบางวันที่เขาทำงานเขาก็จะพักที่นี่ไม่ได้กลับไปที่คอนโด ญาดายืนนิ่งไม่ขยับ

ฉันไปเปลี่ยนข้างล่างได้ค่ะ

ญาดาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ พร้อมกับหยิบชุดที่พนักงานนำมาส่ง เตรียมจะเดินออกจากห้องท่านประธาน ทำไมต้องไปเปลี่ยนที่อื่น ที่นี่ก็มีห้องน้ำ ธนาเดินมาดึงแขนของญาดาไว้ เขาพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงประชดประชันแต่แฝงไปด้วยความเป็นห่วง เสื้อผ้าสกปรก จะเดินออกไปให้คนเขาหัวเราะหรือยังไงกัน อย่าดื้อนักเลย รีบเปลี่ยนเถอะจะได้ออกมาทำงานให้ผมสักที ธนาพูดพร้อมกับมองหน้าญาดา

ฉันมันผู้หญิงซุ่มซ่าม ฉันเป็นผู้หญิงสกปรกฉันอาจจะไปทำให้ห้องน้ำของคุณสกปรกไปด้วย

ญาดาสะบัดแขนจากมือของเขา พูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ น้ำตาเอ่อคลอหน่วยตา คุณจะไปเปลี่ยนเองหรือให้ผมเปลี่ยนให้

ธนาเดินมาจับแขนญาดาดึงเข้าหาตัว พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์

แต่ผู้หญิงที่เคยผ่านการแต่งงานอย่างคุณ คงเชี่ยวชาญเรื่องการถอดเสื้อผ้าเป็นอย่างดีสินะ

ธนาเอ่ยด้วยน้ำเสียงประชดปนน้อยใจ เขาเจ็บทุกครั้งที่ได้พูดประชดผู้หญิงตรงหน้า เขาต้องการทำให้เธอเจ็บ แต่คนที่เจ็บเองกลับเป็นเขามากกว่า เขาเป็นห่วงเธอ เขายังรักเธออยู่ แต่เขาต้องหักห้ามใจตัวเอง เพราะผู้หญิงคนนี้ ผู้หญิงที่หลอกลวงเขาจนเกือบทำให้เขาเสียสติเมื่อ 12 ปีที่แล้วเขาจำได้ไม่เคยลืม

จะเปลี่ยนเองหรือให้ผมเปลี่ยนให้ ผมไม่อยากเสียเวลาทั้งวัน ไปกับเรื่องไร้สาระแบบนี้หรอกนะ

ธนาเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นอีกฝ่ายนิ่งเงียบ ฉันเปลี่ยนเองได้ค่ะขอเวลาสักครู่ อย่าเอ่ยตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงน้อยใจ ผู้ชายคนนี้ที่เธอเคยรักเคยเทิดทูนทำไมถึงกลายเป็นผู้ชายใจร้าย ผู้ชายเย็นชา และไม่ให้เกียรติเธอได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ

ญาดาเดินหายเข้าไปในห้องที่เชื่อมกับห้องทำงาน ในห้องดูหรูหรากว้างใหญ่กว่าห้องที่เธออยู่เป็น 3 เท่า ในห้องนี้ถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ชั้นดี มีเตียงนอน ขนาดใหญ่ เธอกว่าตาไปรอบห้องสักพักก็เดินตรงไปยังห้องน้ำ เธอเปิดประตูเข้าไปในห้องน้ำดูกว้างขวาง ญาดารีบเปลี่ยนเสื้อผ้าที่พนักงานนำจัดส่งขึ้นมาให้

เธอมองดูตัวเองในกระจก ที่กำลังใส่ชุดเดรสสีฟ้าอ่อน ขับผิวให้เธอดูผ่องใส ผิวขาวละเอียดชวนมอง ชุดเดรสรัดรูปอวดหุ่นสวยซ่อนรูป ญาดามองดูตัวเองในกระจกอย่างแปลกตา เธอไม่เคยใส่เสื้อผ้าแบบนี้ เธอเขินตัวเองอยู่บ้าง แต่จะทำอย่างไรได้ ก็ชุดที่เธอใส่อยู่มันเลอะเทอะไปเกือบครึ่งตัว

ญาดาเดินออกมาจากห้องน้ำ เธอมองสำรวจตัวเองอีกครั้งก่อนออกจากห้อง ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วค่ะคุณธนา

เธอบอกเขาด้วยน้ำเสียงเรียบๆดูห่างเหิน ญาดาตั้งใจใช้สรรพนามกับเขาให้ดูห่างเหิน เพื่อที่ตัวเธอเองจะได้ไม่รู้สึกเจ็บไปมากกว่านี้ เธออยากลืมว่าเธอเคยรักผู้ชายคนนี้มากแค่ไหน เขาอาจจะโกรธเกลียดเธอ เธอรู้สึกผิดกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา เธออยากจะบอกเขาเหลือเกินว่าเขาเข้าใจเธอผิด แต่จะมีประโยชน์อะไร ในเมื่อเขาเองก็มีเจ้าของแล้ว เธอควรจะรักษาระยะห่างกับเขาไว้น่าจะดีที่สุด ญาดาได้บอกกับตัวเองไว้แบบนี้

ธนาหันมองตามเสียงของญาดา เขามองเธอนิ่งไปสักพัก ญาดาในลุคของสาวมั่น ใส่ชุดเดรสรัดรูป อวดหุ่นสวยโชว์เรียวขาวสวย ชุดเดรสสีฟ้าอ่อนช่วยขับผิวของญาดา ให้ดูมีออร่า เขามองเธออย่างสบายตา ฉันขอตัวเริ่มงานนะคะ ญาดาเอ่ยทำลายความเงียบ เมื่อเห็นเขามองเธอนิ่งไม่พูดอะไร ธนารู้สึกตัวเขารีบกลบเกลื่อนความรู้สึกลึกๆของตัวเอง วันนี้ผมต้องทำอะไรบ้าง มีนัดประชุมที่ไหนหรือเปล่า เขาถามเธอแก้เก้อไปอย่างนั้นเอง ผู้หญิงคนนี้ที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขา ยังคงเป็นหญิงสาวที่ทำให้โลกของเขาสดใสอยู่เสมอ เธอเป็นรักแรกและรักเดียวของเขาไม่เคยเปลี่ยน แต่ความเจ็บปวดที่เคยมอบให้เขา เขาก็ลืมไม่ได้เช่นกัน....