ตอนที่7 เธอเป็นใครกัน

ณ บริษัทธารา ญาดามาถึงที่ทำงานก่อนเวลา เธอไม่อยากมาทำงานสาย ถึงจะมีความอึดอัดใจอยู่บ้าง ที่ต้องทำงานร่วมกับเขา ผู้ชายที่เธอเคยรักและคิดจะฝากชีวิตด้วย ผู้ชายที่ยังอยู่ในดวงใจของเธอเสมอ ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะเดาความรู้สึกของเขาไม่ได้เลยสักนิดก็ตาม แต่ในส่วนหนึ่งของความรู้สึก เธอกลับอุ่นใจที่ได้อยู่ใกล้ๆผู้ชายคนนี้อีกครั้ง

อรุณสวัสดิ์ญาดา คุณมาทำงานก่อนเวลานะครับ เสียงภาคินกล่าวทักทายเธอเมื่อเห็นเธอกำลังจะเดินขึ้นลิฟท์ไปที่ห้องผู้บริหาร

ฉันกลัวรถติดค่ะ เลยออกมาเช้าหน่อย ญาดา ตอบกลับด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม รอยยิ้มของเธอทำให้โลกใบนี้ดูสดใส นัยน์ตาเป็นประกายทำให้คู่สนทนารู้สึกเอ็นดูเธอขึ้นมา ญาดาคุณยิ้มสวยมากผมอยากให้คุณยิ้มบ่อยๆนะครับ ภาคินเลยขึ้นพร้อมยิ้มตอบให้กับหญิงสาวตรงหน้า

ขอบคุณค่ะ ฉันขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ หญิงสาวเอ่ยตอบกลับเพียงแค่นั้น หญิงสาวเดินเข้ามาในห้อง เธอมองดูโต๊ะทำงานของธนา พลางคิดไปว่าเมื่อก่อนเขาเป็นเพียงแค่เด็กหนุ่มคนหนึ่ง ที่พ่อแม่ของเธอและคนรอบตัวเธอมองว่าเขาเป็นเพียงเด็กหนุ่มไม่มีอนาคต ไม่เคยมีใครคิดฝันว่าเขาจะผลักดันตัวเองขึ้นมาเป็นถึงเจ้าของบริษัทธารา บริษัทอสังหายักษ์ใหญ่อันดับต้นๆของประเทศ ณ ตอนนี้ เท่ากับเธอช่างห่างไกลกันเหลือเกิน เธอเป็นผู้หญิงที่ครอบครัวล้มละลาย แต่เขากลับกลายเป็นผู้ชายที่ร่ำรวยเป็นเศรษฐีอันดับต้นๆของประเทศ มีผู้หญิงเข้าหาเขามากมาย เขาคงหลุดลอยไปไกลจากเธอเหลือเกิน

ประตูถูกเปิดออก ธนาเดินควงมากับรตี

วันนี้รตีรอทานกลางวันกับคุณนะคะธนา สวัสดีพูดเสียงออดอ้อน เธอไม่ทันเห็นว่าในห้องนี้ไม่ได้มีแต่เพียงแค่เธอกับธนาเท่านั้น อย่ามองภาพตรงหน้าแล้วนิ่งไปสักพักก่อนที่เธอจะเอ่ยทัก

สวัสดีค่ะท่านประธาน ฉันไม่คิดว่าวันนี้ท่านประธานจะมีแขก ญาดา พูดขึ้นเมื่อเห็นธนามองมาที่เธอ เธอไม่รู้ว่าเธอจะต้องทำตัวอย่างไรดีเธอควรจะนั่งอยู่ตรงนี้ หรือเธอจะออกไปรอข้างนอก

ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันทำไมเขาดูสนิทสนมกับธนาเหลือเกิน เธอเป็นแฟนของธนาหรือ? ชายหนุ่มไม่ได้เป็นโสดแล้วหรือ? จริงสินะผ่านมาตั้ง 12 ปี

เขาเป็นชายหนุ่มรูปงาม เป็นถึงผู้บริหารบริษัทยักษ์ใหญ่จะแปลกอะไรถ้าเขาจะมีผู้หญิงสักคนอยู่ข้างๆ เขาช่างเหมาะสมกันดีเหลือเกินผู้หญิงคนนี้เธอเคยเห็นผ่านหน้าจอทีวี เธอเป็นนางแบบสาวสวยแนวหน้าของประเทศช่างเหมาะสมกันเหลือเกิน ญาดาก้มหน้าลงข่มความรู้สึกตัวเองไว้

ฉันขอกาแฟแก้วหนึ่งธนาเอ่ยเสียงเรียบๆเป็นคำสั่งใครคะธนามาอยู่ในห้องของคุณได้อย่างไร นี่ห้องผู้บริหารนะคะ รตีเอ่ยเสียงไม่พอใจ ที่เห็นผู้หญิงคนอื่นอยู่ในห้องนี้ นี่เป็นห้องของประธานบริษัท เธอเป็นใครกันถึงมีสิทธิ์เข้ามาในห้องนี้

หล่อนชื่อญาดาเป็นเลขาใหม่ของผมเอง ธนาพูดเสียงทุ้มต่ำ เลขาทำไมไม่ไปอยู่หน้าห้องคะ ทำไมต้องเข้ามาอยู่ในห้องเดียวกับคุณ รตีถามกับชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ที่นี่ห้องของผม และนี่ก็เป็นบริษัทของผม ผมพอใจจะให้ใครอยู่ตรงไหนก็ได้ ธนาหันหน้าตอบรับดีด้วยเสียงเรียบ ทำให้เธอได้แต่เก็บความไม่พอใจเอาไว้ในอก

ก๊อกๆ เข้ามาได้ ธนาอนุญาตคนข้างนอก ญาดาเธอทานกาแฟมาเสิร์ฟให้เขาที่โต๊ะทำงาน

ยัยเลขาเธอมองไม่เห็นหรอว่าฉันก็อยู่ทำไมชงมาแก้วเดียว ไปชงมาใหม่ รตีหันมาสั่งญาดา ด้วยน้ำเสียงเหยียดหยาม ธนาคะ เลขาโง่ๆแบบนี้คุณจ้างมาได้ยังไง รตี หันหน้ามาพูดด้วยเสียงออดอ้อนกับธนา ญาดาคุณไม่เห็นหรอว่าผมก็มีแขกทำไมคุณไม่ส่งมาให้แขกของผมด้วย เรื่องง่ายๆแค่นี้ต้องให้ผมตำหนิด้วยหรอ ธนามองหน้าญาดาพูดด้วยเสียงตำหนิ ขอโทษค่ะฉันจะรีบไปส่งมาให้ใหม่ค่ะ อย่าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงน้อยใจเธอไม่คิดว่าผู้ชาย ที่คอยดูแลปกป้องเธอมาตลอด วันนี้เขากลับเห็นผู้หญิงคนอื่นสำคัญกว่าเธอ เขาไม่ไว้หน้าเธอเลยสักนิดต่อหน้าผู้หญิงของเขา เขาไม่ให้เกียรติเธอเลย อย่าได้เก็บความน้อยใจแล้วก้มหน้าเดินออกไป

ธนาคะทำไมคุณถึงจ้างผู้หญิงโง่มาเป็นเลขา คุณต้องการเลขาหรอคะทำไมคุณถึงไม่ถามฉัน ฉันพร้อมจะเป็นเลขาที่ดีให้คุณนะคะ รตีเข้าไปโอบกอดธนาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

อย่ายุ่งกับผู้หญิงคนนี้ น้ำเสียงทุ้มต่ำแฝงด้วยคำสั่ง รตีได้ยินเขาพูดแบบนั้นถึงกับหน้าถอดสี ผู้หญิงเชยๆคนนี้เป็นใครกัน ทำไมถึงมีอภิสิทธิ์ได้มาทำงานที่นี่ ได้มาอยู่ใกล้ชิดกับผู้ชายในฝันของเธอ

ธนาไม่เคยเป็นแบบนี้ เขาไม่เคยให้ความสำคัญกับผู้หญิงคนไหน แล้วทำไม ทำไมยัยผู้หญิงโง่ๆคนนี้ถึงทำให้เขาแปลกไป ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครหรอคะ รตีถามเขาออกไปด้วยใบหน้าแสร้งยิ้ม

คุณไม่จำเป็นต้องรู้ อย่ายุ่งกับผู้หญิงคนนี้นั่นคือสิ่งที่คุณต้องรู้ ธนามองหน้ารตีอย่างรู้ทัน น้ำเสียงของธนาแฝงไปด้วยคำสั่งที่ห้ามฝ่าฝืน รตีแสร้งยิ้ม หล่อนเก็บความสงสัย และความชิงชังไว้ในอก

ใช่แล้ว....เธอไม่ชอบผู้หญิงคนนี้ ผู้หญิงที่ไม่มีอะไรจะเป็นคู่แข่งกับเธอได้เลย ผู้หญิงเป็นบ้านเชยๆ แต่ทำไมถึงดึงความสนใจจากธนาได้มากถึงเพียงนี้ ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน

ก๊อกๆ เข้ามาได้ เวลาถือกาแฟเดินเข้ามาเสิร์ฟให้กับรตีที่โต๊ะรับแขก ยัยตัวดีแกล้งทำกาแฟร้อนหกราดใส่มือและเสื้อผ้าของญาดา กรี๊ดดดด.... เสียงกรีดร้องเจ็บปวดและตกใจของญาดาดังขึ้น ว๊ายยยย...ฉันไม่ได้ตั้งใจนะขอโทษจ๊ะ ฉันกำลังจะรับกาแฟจากเธอ ทำไมเธอไม่ระวังจ๊ะ

รตีแกล้งตีสีหน้าเศร้า พูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย ธนารีบลุกขึ้นจากโต๊ะทำงาน คุณญาดาทำไมคุณซุ่มซ่ามแบบนี้ไม่ระวังเลย ถ้ากาแฟของคุณหกใส่แขกของผม คุณจะทำอย่างไร คุณทำผมขายหน้าจริงๆ ธนากล่าวตำหนิญาดา เขาพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชันเขาต้องการให้เธอเสียใจ แต่เขาเองต่างหากที่กลับรู้สึกเจ็บ เขาไม่สบตาเธอเลยสักนิดเหมือนกลับกลัวว่าอีกฝ่ายจะรู้ความในใจ ตอนนี้เขาสงสารเหลือเกิน แต่อีกใจก็สมควรแล้วเธอเป็นผู้หญิงมารยาชอบบีบน้ำตาให้เขาสงสาร รตีคุณกลับไปก่อนผมจะอบรมเลขาของผม ธนาหันมาบอกกับรตี ด้วยน้ำเสียงที่เป็นคำสั่ง

แต่ว่า...รตีอยากจะอยู่ทานอาหารกลางวันกับคุณนะคะ รตีพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนพร้อมกับเดินมาควงแขนของเขา ผมบอกให้คุณกลับไป ธนาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดัน รตีรู้จักเขาดี เขากำลังโกรธเธออย่างนั้นหรือ เรื่องเพียงเล็กน้อยแค่นี้เขาถึงกับโกรธเธออย่างนั้นหรือ เธอปล่อยมือจากแขนของเขาแล้วเดินออกจากห้องไป อย่าอารมณ์ขุ่นมัว เธอเก็บความโกรธเอาไว้ในใจ สักวันเธอจะเขี่ยหนังผู้หญิงคนนี้ออกไปจากชีวิตของธนาให้ได้...