ตอนที่4 คนทรยศ (ย้อนอดีต)

ธนานั่งนึกถึงอดีตเมื่อ 12 ปีก่อน ธนาเด็กหนุ่มที่เพิ่งเรียนจบมัธยมปลายเดินจูงมือมากับญาดาเด็กสาวรุ่นน้อง ทั้งคู่คบหากันมาหลายปีตั้งแต่อยู่มัธยมต้นจนตอนนี้ธนาก็เรียนจบมัธยมปลาย ธนาบอกกับญาดาว่า ญาดาพี่คงจะไม่เรียนต่อแต่พี่จะไปหางานทำเก็บเงินให้ได้เยอะๆเพื่อสร้างอนาคตกับญาดานะ ญาดารอพี่ได้ไหม เด็กสาวยิ้มรับ

รอได้สิคะพี่ธนา ญาดาจะรอพี่คนเดียว ญาดารักพี่คนเดียวค่ะไม่เปลี่ยนใจแน่นอน หญิงสาวกล่าวด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

4 ปีผ่านไป ธนากลับมาหาญาดาที่บ้านต่างจังหวัด เขาจะมาบอกข่าวดีกับเธอ ตอนนี้เขากำลังสร้างเนื้อสร้างตัวเริ่มทำธุรกิจเล็กๆเป็นของตัวเองมันเป็นข่าวดีที่เขาต้องการบอกกับเธอ เขานั่งรอหญิงสาวอย่างตื่นเต้น 4 ปีมาแล้วญาดาของเขาจะเป็นอย่างไรบ้าง เธอคงเรียนใกล้จบแล้ว ตัวเขาเองก็กำลังจะมีอนาคต กำลังจะมีธุรกิจเป็นของตัวเอง สามารถดูแลเธอได้อย่างไม่ลำบากและไม่น้อยหน้าใคร

ประตูร้านประจำถูกเปิดออก หญิงสาวเดินเข้ามาด้วยชุดสีชมพู ผมยาวถึงกลางหลัง ปากเล็กๆคลี่ยิ้มเมื่อเจอหน้าเขา พี่ธนารอญาดานานไหมคะ

ญาดาเอ่ยถามหลังจากที่เจอเขานั่งรออยู่ในร้านประจำของทั้งคู่ ไม่นานครับ ให้พี่รอนานแค่ไหนพี่ก็รอได้ ขนาดญาดายังรอพี่ได้เลย ธนาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงปลื้มใจ ญาดายิ้มตอบกลับไปให้เขายังเศร้าๆ

เธอไม่รู้ว่าจะบอกผู้ชายที่เป็นคนรักที่สุดของดวงใจของเธอตรงนี้ว่าอย่างไรดี เธอกำลังจะหมั้นกับนายอำเภอหนุ่มด้วยเหตุผลจำเป็นทางครอบครัว ทันทีที่เธอเรียนจบในปลายปีนี้ เธอไม่รู้ว่าจะต้องบอกเขาอย่างไรให้เขาเข้าใจ ว่าเธอยังรักเขาอยู่เต็มหัวใจแต่ด้วยเหตุผลจำเป็นบางอย่างที่เธอต้องทำเพื่อครอบครัว

ญาดาพี่มีอะไรจะบอก ธนากล่าวขึ้นอย่างตื่นเต้น หญิงสาวตรงหน้าต้องดีใจที่สุดที่เขา สามารถสร้างเนื้อสร้างตัวเพื่อที่จะสร้างครอบครัวกับเธอ ให้เธอได้ไม่น้อยหน้าใคร เขาตั้งใจจะให้ผู้ใหญ่มาขอหมั้นเธอไว้ก่อนหลังจากที่เธอเรียนจบ เขาคงจะเก็บเงินได้มากพอที่จะมาขอเธอแต่งงาน

พี่ธนาคะญาดาก็มีเรื่องจะบอกพี่เหมือนกันค่ะ

ญาดาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ งั้นญาดาพูดเรื่องของญาดามาก่อนเลยจ้ะ พี่ตั้งใจฟังอยู่ ธนาส่งยิ้มหวานให้หญิงสาวตรงหน้า

ญาดามีความจำเป็นจะต้องหมั้น กับนายอำเภอปลายปีนี้ค่ะ อย่าพูดด้วยน้ำตารื่นเต็มหน่วยตา

ธนาซึ่งเมื่อได้ยินคำพูดออกจากปากของญาดา เขาเงียบจนญาดาตกใจ ทำไม เป็นคำถามสั้นๆแต่ญาดาไม่รู้ว่าจะต้องตอบเขาอย่างไรดีให้เขาเข้าใจในความจำเป็นครั้งนี้ อารมณ์โกรธอารมณ์หึงอารมณ์น้อยใจถาโถมเข้ามาในความรู้สึกของธนา พี่สู้อดทนตั้งใจทำงานสร้างเนื้อสร้างตัวเพื่อให้มีฐานะเท่าเทียมเธอ ให้เธอไม่ต้องอายใครที่มีแฟนเป็นพี่ พี่พยายามทำทุกอย่างให้ครอบครัวเธอยอมรับ พี่ซื่อสัตย์กับเธอในระยะเวลา 4 ปี มันไม่มีความหมายเลยหรือ คำพูดที่เหมือนจะตะโกนเพื่อระบายความอัดอั้นความเสียใจถูกระเบิดออกมาพร้อมกับน้ำตาของลูกผู้ชาย ความรู้สึกเจ็บปวดจนเกินที่เขาจะทนยืนอยู่ตรงนั้นได้ ทำให้เขารีบเดินออกจากร้านโดยไม่ฟังคำตอบจากหญิงสาวแม้แต่น้อย

พี่ธนา พี่ธนา พี่ธนา ญาดาขอโทษค่ะยายดามีความจำเป็น หญิงสาวตะโกนพูดอยู่แบบนั้นจนคนทั้งร้านหันมามองเธอ แต่คนที่เธออยากให้หันกลับมา เขากลับขับรถออกไปโดยไม่หันมามองเธอแม้แต่น้อย ความเสียใจความแค้นความน้อยใจที่อยู่ในใจของเขา ทำให้ธนาขับรถออกมาโดยไม่ฟังเสียงเรียกของญาดาแม้แต่นิด ในหัวของเขาคิดว่าทำไมผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจถึงทรยศหักหลังเขาได้ ทำไมเธอถึงทิ้งเขาไปหาคนอื่น ทำไมความรักที่เขาให้เธอไปมันไม่พอหรือ

หรือเป็นเพราะว่าเขาจนไม่สามารถดูแลเธอให้สุขสบายได้ เธอเห็นแก่เงินอย่างนั้นหรือ เธอเห็นแก่ความสุขสบายอย่างนั้นหรือ คำถามมากมายพรั่งพรูออกมาจากความรู้สึกนึกคิดของเขา ผู้หญิงที่เขาคิดว่าเขารู้จักดีที่สุด คิดจะสร้างครอบครัวและเลือกเธอมาเป็นคู่ชีวิต แต่ในวันนี้เธอกลับทำให้ความหวังของเขาพังทลายลงมา

เธอทำอย่างนั้นได้จริงๆหรือ ทำไมเธอถึงทรยศต่อความรักของเขาได้ เขาทำอะไรผิดพลาดตรงไหนหรือ ธนาขับรถเข้าสู่เมืองหลวงแล้วไม่เคยกลับไปที่ต่างจังหวัดอีกเลยตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้...