ตอนที่5 เริ่มงาน

ญาดาแต่งตัวออกมาทำงานตั้งแต่เช้าเพราะเธอกลัวรถติด เมื่อมาถึงหน้าบริษัทเธอเดินเข้ามาติดต่อที่ฝ่ายบุคคล สวัสดีค่ะฉันมาเริ่มงานในตำแหน่งเลขาของท่านประธานค่ะ ญาดาบอกกับพนักงานฝ่ายบุคคลเพราะเธอไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มทำอะไรก่อน พนักงานหญิงฝ่ายบุคคลมองคู่สนทนาตรงหน้า ผู้หญิงแบบนี้หรือผู้หญิงเฉยๆแบบนี้หรือที่เป็นเลขาของท่านประธาน หนุ่มหล่อรวย และเป็นชายหนุ่มชวนฝันที่ผู้หญิงหลายคนอยากจะได้อยู่ใกล้

ท่านประธานให้คุณไปพบที่ห้องได้เลย พนักงานหญิงฝ่ายบุคคลเกิดขึ้นโดยไม่ได้สนใจเธอนัก หล่อนพูดกับเธอโดยไม่มองหน้าด้วยซ้ำ

ญาดาเดินไปที่ลิฟท์กดลิฟท์ไปที่ชั้นบนสุด เป็นห้องของประธานบริษัท ในใจของหล่อนสับสน

เธอจะต้องทำตัวอย่างไรดีเมื่อเจอเขา เธออยากจะอธิบายว่าเขาเข้าใจเธอผิด แต่จะมีประโยชน์อะไร ผู้ชายในดวงใจของเธอคงจะเกลียดเธอไปแล้วในตอนนี้ เวลาผ่านมาเป็นสิบกว่าปีเขาคงลืมเธอไปหมดแล้ว

ก๊อกๆ เข้ามาได้ เสียงอนุญาตจากในห้องผู้บริหารดังขึ้น อย่าเดินเข้ามาในห้องไม่กล้าสบตาคนที่อยู่ข้างหน้า ฉันมาเริ่มงานวันนี้ค่ะ ญาดาพูดโดยไม่สบตาผู้สนทนาที่อยู่ตรงหน้าเธอ

นั่นโต๊ะทำงานของเธอ ธนาพูดและภายมือไปยังโต๊ะทำงานที่อยู่ในห้องเดียวกับเขา ญาดาเงยหน้ามองผู้ชายตรงหน้าอย่างสงสัย ทำไมโต๊ะทำงานฉันถึงอยู่ในนี้คะ เธอเคยถามธนาด้วยน้ำเสียงที่สงสัย เธอมาทำงานเป็นเลขาไม่ใช่หรือ โต๊ะทำงานของเธอต้องอยู่หน้าห้องไม่ใช่หรือ

เธอเป็นเลขาของฉัน ก็ต้องทำงานใกล้ๆฉันสิ หรือเธอกลัวสามีของเธอจะตำหนิ ธนากล่าวขึ้นพร้อมเดินเข้าไปหาญาดาอย่างท้าทาย

ฉันไม่มีสามีค่ะ ญาดาตอบด้วยน้ำเสียงน้อยใจ

โกหก ทำไมเธอต้องโกหก ธนาเดินเข้าไปจับแขนญาดาเข้ามาประชิดตัว กลิ่นกายของเขาช่างหอมเหลือเกิน ลมหายใจของเขารดอยู่ตรงหน้าของเธอ ญาดาตกใจมาก เขาไม่หลงเหลือความสุภาพบุรุษเลยหรือ ทำไมเขาถึงต้องทำให้เธอตกใจ ญาดาไม่ได้โกหกค่ะพี่ธนา ญาดาพูดด้วยเสียงสะอื้น

ผู้ชายคนนี้ไม่เหมือนกับคนที่เธอเคยรู้จัก เขาเปลี่ยนไปมากจึงกลายเป็นคนที่เธอแทบจะไม่รู้จักเลยทีเดียวหรือที่เขาเป็นแบบนี้เพราะเธอ!! ญาดาก้มหน้าไม่กล้าสบตาเขาความรู้สึกผิดความรู้สึกกลัวถาโถมเข้ามาพร้อมๆกัน

อย่ามาบีบน้ำตาที่นี่ ที่นี่ไม่มีผู้ชายโง่ๆอีกต่อไปแล้ว ธนาโยนญาดาลงกับโซฟาโดยไม่หันไปมอง ฉันต้องการกาแฟ ไปเตรียมมา ขนาดพูดโดยไม่มองญาดาเลยสักนิด ในใจของเขาตอนนี้ครุ่นคิดสับสนไปหมด เธอยังไม่แต่งงานจริงหรือเป็นไปได้อย่างไรในเมื่อเธอบอกกับเขาเองว่าเธอกำลังจะรในเมื่อเธอบอกกับเขาเองว่าเธอกำลังจะนั่นมันผ่านมาตั้งหมั้นและแต่งงานนั่นมันผ่านมาตั้ง 12ปีแล้ว หรือเธอจะถูกสามีทิ้ง หรือเธอกำลังโกหก ในใจของเขาสับสนใจหนึ่งเขาแอบดีใจที่เธอบอกว่าเธอยังโสด เธอไม่มีสามี แต่อีกใจเขาก็แอบกลัวกลัวว่าผู้หญิงคนนี้จะหลอกเขาอีก เขากลัวว่าผู้หญิงคนนี้จะทำให้เขาเสียใจ

ญาดาปาดน้ำตาที่แก้มเดินออกไปจากห้อง เธอดีใจที่ได้อยู่ใกล้เขาอีกครั้ง ถึงแม้ว่าเขาจะโกรธจะเกลียดเธอ ไม่แปลกอะไรเพราะเป็นเธอเองที่เป็นคนทำให้เขาเสียใจขนาดนี้

ก๊อกๆ ญาดาเปิดประตูเข้ามาลองกาแฟร้อน 1 แก้วในมือ ขออนุญาตญาติเสริฟกาแฟค่ะ พี่ธนา

ญาดาพูดโดยไม่สบตาชายหนุ่ม เธอเดาอารมณ์ผู้ชายคนที่เธอเคยรู้จักดีที่สุดไม่ได้สักนิดเลยตอนนี้ เธอไม่รู้ว่าเธอจะทำอะไรผิดหรือเปล่าเขายังคงโกรธเธออยู่ไหม วางไว้ตรงนั้นแหละ ธนาเอ่ย

ญาดาวางแก้วกาแฟลงที่โต๊ะทำงานท่านประธาน เธอไม่ทันได้ระวังทำให้กาแฟหกใส่มือ

ว๊ายยย ขอโทษค่ะ ฉันจะรียจัดการให้เรียบร้อยนะคะ ญาดาพูดขึ้นด้วยเสียงตกใจ เธอกำลังทำให้เขาวุ่นวายอีกหรือนี่ เริ่มงานวันแรกของเธอทำไมถึงเจอแต่เรื่องวุ่นวาย ธนาไม่ได้สนใจคราบกาแฟที่เลอะเทอะอยู่บนโต๊ะทำงานแต่เขากลับเป็นห่วงมือบาง พี่ถูกกาแฟร้อนหกราดมือต่างหาก

เขาขว้ามือบางหน้ากุมไว้ เจ็บไหมญาดาทำไมไม่ระวังเลยเขาพูดด้วยสีหน้าเป็นห่วง ญาดาจ้องมองหน้าชายหนุ่ม เขาเป็นห่วงเธอหรือ เขาไม่โกรธเธอแล้วหรือ ขณะรู้สึกตัวว่าเขากำลังถูกมอง ผมไม่ได้เป็นห่วงคุณหรอกนะ อย่าหลงดีใจไปหน่อยเลย ธนาพูดเสียงดังกลบเกลื่อนความรู้สึกพี่กลัวอีกฝ่ายจะรู้ว่าเขาเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน ไปทำแผลซะมาทำงานวันแรก ก็สร้างเรื่องเลยนะ งานง่ายๆแค่นี้เธอยังทำไม่ได้ไม่รู้ว่านายภาคินรับเธอเข้าทำงานได้อย่างไร ธนาพูดแดกดันหญิงสาวจบก็ไม่ได้หันไปมองเธออีก...