ตอนที่ 2 แต่งแทนน้องสาว

ตอนที่ 2 แต่งแทนน้องสาว

หน้าห้องแกรนด์บอลลูมปณิดาต้องยืนปั้นหน้ายิ้มต้อนรับแขกผู้มีเกียรติคู่กับเจ้าบ่าวอย่างไม่มีทางเลี่ยง และดูเหมือนอีกฝ่ายจะจงใจแกล้งเธอด้วยการโอบรอบเอวของเธอเอาไว้แล้วดึงเข้ามายืนชิดกับตัวเขา ทั้งที่หญิงสาวทำตาดุใส่แต่อีกฝ่ายก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ จนปณิดาต้องเน้นเสียงกระซิบใส่เบาๆอย่างเอาเรื่อง

“ปล่อย คุณคิดจะทำบ้าอะไรของคุณอีกละ”

“ก็ทำให้เหมือนกับคู่รักที่รักกันมากไง อย่าทำเล่นตัวหน่อยเลยความจริงผมก็ไม่อยากถูกต้องเนื้อตัวคุณนักหรอก ไม่รู้ผ่านมากี่สังเวียนแล้ว ฮึ ฮึ” นนทกานต์เอียงหน้ามาใกล้แล้วกระซิบตอบพร้อมกับหัวเราะอย่างดูแคลน ก่อนจะพูดต่อ “การที่น้องสาวของคุณหักหน้าผมในครั้งนี้คุณก็ต้องเป็นคนรับผิดชอบในเรื่องนี้ด้วย เตรียมตัวเอาไว้ให้ดีเถอะ” เขาเค้นเสียงลอดไรฟันอย่างน่ากลัวก่อนจะหันไปยิ้มต้อนรับแขก ส่วนปณิดาก็ได้แต่ยืนมองเสี้ยวหน้าคมเข้มนั้นด้วยหัวใจที่ขุ่นเคืองและหวาดหวั่นยิ่งหนัก เธอไม่ได้กลัวคำขู่ของเขาแต่กลัวการกระทำของเขามากกว่า แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเธอก็เตรียมใจที่จะสู้ให้ถึงที่สุดเหมือนกัน หญิงสาวคิดก่อนจะหันหน้ากลับไปทางเดิม แล้วสายตาก็ปะทะเข้ากับร่างบางในชุดราตรีสั้นเกาะอกสีเหลืองทองที่เดินยิ้มหวานเข้ามาเกาะแขนของเจ้าบ่าวหนุ่มเอาไว้พร้อมกับส่งสายตาหวานเยิ้มให้ร่างสูงนั้นพร้อมกับหยอดคำหวานใส่ “แหม...นนท์เนี่ยจะแต่งงานวันไหนก็ไม่บอกกันเลย บอกแต่ว่าจะแต่งงาน นี่ถ้าเพื่อนของพิมพ์ไม่โทรไปบอกพิมพ์ก็คงจะเสียใจมากที่ไม่ได้มาในงานสำคัญในวันนี้”

“ผมขอโทษที่ไม่ได้โทรบอกคุณเพราะผมเห็นว่ามันไม่ได้สำคัญอะไร” เขาบอกยิ้มๆและไม่คิดจะแกะมือเรียวที่เกาะแขนเขาออกแต่กลับปรายหางตามาทางเจ้าสาวคนสวยที่ยืนยิ้มต้อนรับแขกอยู่ข้างๆ

“เจ้าสาวของนนท์ก็ดูสวยดีนะคะ” พิมพ์นาราเอ่ยชมและคิดว่าผู้หญิงคนนี้สวยมากทีเดียว คิดแล้วก็ลอบมองค้อนให้อย่างหมั่นไส้เพราะคนที่ควรจะยืนอยู่ตรงนี้มันจะต้องเป็นเธอแท้ๆแต่กลับเป็นผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้

“พิมพ์ว่าสวยหรือครับ แต่ผมว่าก็งั้นๆพิมพ์สวยกว่าตั้งเยอะ” นนทกานต์เน้นเสียงดังขึ้นเพื่อให้ปณิดาได้ยิน แต่ถึงเขาไม่เน้นเสียงเธอก็ได้ยินอยู่ดีเพราะอยู่ห่างกันแค่ไม่กี่เซนฯ แต่หญิงสาวทำเป็นไม่ได้ยินจึงทำให้ชายหนุ่มขบกรามแน่นอย่างโมโหและคิดจะยั่วเจ้าสาวเล่นโดยการก้มลงไปกระซิบเบาๆที่ข้างหูของพิมพ์นารา จากนั้นหญิงสาวก็หัวเราะคิกคักก่อนจะตีลงบนต้นแขนของชายหนุ่มอย่างหยอกล้อ และการหยอกล้อที่ทั้งสองทำนั้นก็สร้างความขุ่นเคืองเป็นอย่างมากให้กับภูเบศผู้เป็นบิดาที่เดินมาเห็นเข้าพอดี จนต้องเดินเข้ามาทางด้านหลังของบุตรชายพร้อมกับพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เข้มจัด

“แกทำอะไรรักษาหน้าพ่อบ้างนะเจ้านนท์ บอกให้ผู้หญิงคนนี้เข้าไปในงานได้แล้วถ้าอยากจะมาร่วมงาน หรือถ้าไม่อยากร่วมก็กลับไปได้แล้ว”

“อะไรกันค่ะคุณพ่อจะรีบไล่พิมพ์ไปไหนล่ะค่ะ” พิมพ์นาราหันมาส่งยิ้มให้กับภูเบศและเรียกอีกฝ่ายอย่างสนิทสนม ทำให้ภูเบศหันมามองคู่ขาของบุตรชายตาขวางก่อนจะพูดเป็นเชิงตำหนิ

“เป็นผู้หญิงทำอะไรก็อย่าให้มันประเจิดประเจ้อหนักหัดมียางอายเสียบ้าง”

“ทำไมละครับคุณพ่อในเมื่อผมกับพิมพ์ก็รู้จักคุ้นเคยกันมาก่อน เรื่องแค่นี้ไม่เห็นจะหน้าอายตรงไหนเลย คนที่สมควรจะอายน่าจะเป็นครอบครัวของเพื่อนคุณพ่อมากกว่านะครับที่เปลี่ยนตัวเจ้าสาวโดยที่ไม่บอกเจ้าบ่าวสักคำ” นนทกานต์หันมาทางบิดาพร้อมกับบอกด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย

“แกรู้แล้วเหรอ?” ภูเบศเลิกคิ้วขึ้นสูงแต่ไม่ได้มีอาการแปลกใจหรือตกใจอะไรที่บุตรชายทราบเรื่องทั้งหมด

“แล้วคุณพ่อคิดว่าจะบอกผมเมื่อไรล่ะครับ ดีเท่าไรแล้วที่ผมไม่อาละวาดให้งานพัง คุณพ่อน่าจะขอบใจผมนะครับ” ชายหนุ่มกระตุกยิ้มแล้วหันมามองทางเจ้าสาวที่ยืนเม้มริมฝีปากแน่นเพื่อระงับความไม่พอใจของตนเอง

“เอ้อ ฉันขอบใจที่ยังรักษาหน้าฉัน แต่ท่าจะให้ฉันขอบใจแกมากขึ้นไปอีก ก็ให้ผู้หญิงคนนั้นเข้าไปในงานได้แล้ว” ภูเบศกระแทกเสียงใส่บุตรชายแล้วจ้องมองเขม็งอย่างไม่สบอารมณ์ ดีนะที่ช่วงนี้แขกทยอยเข้าไปในห้องกันจนจะหมดอยู่แล้ว ไม่งั้นเขาถึงต้องทนฟังเสียงซุบซิบนินทาจนหูชาแน่ๆ

“ปล่อยเขาเถอะค่ะพูดไปก็เหมือนกับสีซอให้...ฟัง” ปณิดาเว้นวรรคเอาไว้ในฐานะที่เข้าใจกันว่ามันควรจะมีคำใดเติมลงในช่องว่างนั้น ก่อนจะหันมาทางภูเบศ “ดาว่าเราเข้าไปข้างในกันดีกว่านะคะคุณลุง” พูดจบหญิงสาวก็ควงแขนพ่อสามีเดินเข้าไปในห้องจัดเลี้ยงโดยไม่สนใจสายตาที่แข็งกร้าวและเกรี้ยวกราดด้วยความโมโหของนนทกานต์ที่มองตามหลังไป เช่นเดียวกับพิมพ์นาราที่ถึงกับสั่นที่โดนหญิงสาวอีกคนว่ากระทบกระเทียบ

“นนท์คะมันว่าเราเป็นควายค่ะ เจ็บใจนักถ้าพิมพ์ไม่เห็นแกนนท์ละก็เจ้าสาวของนนท์โดนตบไปแล้ว”

“ถ้าคุณทำแบบนั้นคุณนั่นแหละที่จะถูกโยนออกไปจากงานนี้” เขาหันมาทำเสียงแข็งและแววตาดุดันใส่พิมพ์นาราก่อนจะแกะมือเธอออกแล้วเดินตามเจ้าสาวและบิดาเข้าไปในงาน ‘ปากเก่งนักนะ ขอให้เก่งให้ตลอดแล้วกัน’ นนทกานต์มองตามหลังบางที่ขาวเนียนไปอย่างอาฆาตแค้น ส่วนพิมพ์นาราก็ยืนขมวดคิ้วมุ่นอย่างไม่พอใจก่อนจะกระแทกเท้าเดินตามชายหนุ่มเข้าไปในงาน ด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยเปลวงเพลิงแห่งความริษยาอาฆาตที่มีต่อปณิดา