บทที่ 3 ไฟที่ไม่มีวันดับ

บทที่ 3

ไฟที่ไม่มีวันดับ

เช้าวันถัดมา…

แสงแดดอ่อนๆ ลอดผ่านผ้าม่านสีเข้มเข้ามาในห้องนอนขนาดใหญ่ เปลือกตาบางของ แก้วกัลยา กระพริบช้าๆ ก่อนจะลืมตาขึ้น เธอนอนนิ่งอยู่กลางเตียงกว้างที่แสนนุ่มสบาย สะโพกเปลือยเปล่ามีเพียงผ้าห่มผืนหนาปิดไว้แค่ครึ่งเดียว ผิวเนื้อขาวนวลของเธอยังเต็มไปด้วยรอยจูบ รอยดูด และรอยนิ้วมือที่บีบเค้นจากค่ำคืนอันเร่าร้อน ราวกับร่องรอยของการครอบครองที่ไม่มีวันจางหาย

ความรู้สึกเจ็บปวดระบมไปทั่วทุกอณูของร่างกาย แต่สิ่งที่หนักหนาสาหัสกว่านั้นคือความรู้สึกที่อัดแน่นอยู่ในใจเธอ

“เมื่อคืน…มันเกิดขึ้นจริง…”

เธอพึมพำกับตัวเองเสียงเบาหวิว หยาดน้ำตาไหลซึมออกมาจากหางตาขณะที่ภาพเหตุการณ์ทั้งหมดผุดขึ้นมาในห้วงความคิด เธอไม่อาจลืมสัมผัสของชายหนุ่มทั้งสองคนได้เลย…

คิรินทร์ ที่ดิบเถื่อน หื่นกระหาย และดุดันทุกแรงกระแทกที่รุกรานเข้ามา

และ ธาม ที่อ่อนโยนเหมือนละอองไออุ่น แต่กลับกระตุ้นให้ร่างกายของเธอสั่นสะท้านได้รุนแรงไม่แพ้กัน

เสียงประตูเปิดออกช้าๆ พร้อมกับร่างสูงสง่าของ ธาม ที่ก้าวเข้ามาในห้อง เขาอยู่ในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำสีเข้ม มีผ้าขนหนูผืนเล็กพาดอยู่ที่แขน ใบหน้าคมคายนั้นหล่อเหลาจนเธอต้องกลั้นหายใจเมื่อสบเข้ากับดวงตาของเขา

“ตื่นแล้วเหรอ…” ธามเอ่ยเสียงนุ่มละมุน พร้อมกับเดินมาทรุดตัวนั่งลงที่ขอบเตียงข้างเธอ ก่อนจะใช้ผ้าขนหนูชุบน้ำอุ่นค่อยๆ เช็ดคราบน้ำตาที่ข้างแก้มของเธออย่างแผ่วเบา

“ขอโทษนะ…ที่เมื่อคืนมันรุนแรงไปหน่อย”

“คุณไม่ต้องพูดแบบนั้นหรอกค่ะ…”

แก้วกัลยา พยายามเสมองหลบไปทางอื่น ไม่กล้าสบตาคมคายของเขา

“แต่ผมอยากพูด…”

ธามกระซิบตอบ และก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร มือของเขาก็เลื่อนไปที่ไหล่เปลือยเปล่าของเธอ แล้วค่อยๆ ไล้ปลายนิ้วผ่านผิวเนื้อที่ยังอ่อนไหวจากร่องรอยแห่งรักเมื่อคืนอย่างช้าๆ

“ยัง…รู้สึกอยู่ตรงนี้หรือเปล่า”

เขาถาม พลางลากปลายนิ้วผ่านข้างลำคอระหง ซอกไหปลาร้าที่บุ๋มลึก และลงไปที่ยอดอกสีเชอร์รี่ที่ยังชูชัน

“ตรงนี้…ที่ผมสัมผัสเมื่อคืน…”

“อืม…อื้อ…”

เสียงครางเบาๆ เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากของแก้วกัลยา แม้เธอจะพยายามกลั้นไว้สุดความสามารถ ธามคลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์เล็กน้อยก่อนจะก้มลงจูบยอดอกของเธออีกครั้งอย่างแผ่วเบาแต่ลึกซึ้ง

ปลายนิ้วของเขาล้วงผ่านผ้าห่มผืนหนา สอดเข้าไปสัมผัสกับความเปียกชื้นภายใต้กลีบกุหลาบที่กำลังเต้นระริก เธอเปียกชื้นอยู่แล้ว…ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ความอ่อนไหวของร่างกายที่พร้อมจะตอบสนองต่อทุกสัมผัสกระตุ้นให้ธามโน้มตัวลงบดจูบเธออย่างล้ำลึกและรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

เขาขึ้นคร่อมร่างเธอ ใช้ปลายลิ้นร้อนผ่าวลากผ่านท้องแบนราบของเธออย่างช้าๆ สร้างความเสียวซ่านไปทั่วสรรพางค์กาย ในขณะที่ปลายนิ้วยังคงวนเวียนอยู่ในกลีบเนื้อที่กำลังสั่นระริก

“ตรงนี้…อยากให้ผมทำให้มั้ย”

“อืมม…ธาม…”

เสียงครางอื้ออึงของเธอที่เอ่ยชื่อของเขาออกมา ทำให้ธามครางในลำคอด้วยความกระสัน เขากดปลายลิ้นลงไปกลางร่องฉ่ำแฉะในทันที เสียงดูดเลียดังเปียกชื้นอย่างไม่เกรงใจแม้แต่น้อย แก้วกัลยาแอ่นสะโพกขึ้นรับสัมผัสร้อนผ่าวจากเขา ปลายนิ้วเรียวสวยกำผ้าปูที่นอนแน่นด้วยแรงอารมณ์

“อ๊ะ…อื้อออ…ไม่ไหวแล้ว…”

ร่างของเธอกระตุกถี่เมื่อถึงจุดสุดยอดรอบแรกที่มาถึงอย่างรวดเร็ว

แต่ยังไม่ทันให้เธอได้พักหายใจ…

เสียงเปิดประตูดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับร่างสูงสง่าของ คิรินทร์ ที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำสีเข้ม ใบหน้าคมเข้มของเขาบึ้งตึง แววตาที่มองมาที่ธามและแก้วกัลยาเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง…และหึงหวงอย่างเห็นได้ชัด

“กำลังเล่นสนุกกันอยู่เหรอ…หึ”

คิรินทร์เดินเข้ามาอย่างช้าๆ สายตาคมกริบจ้องมองไปยังใบหน้าหวานของหญิงสาวที่ยังคงหอบหายใจไม่ทั่วท้องจากการปลดปล่อยเมื่อครู่

“ฉันยังไม่ได้แตะเธอเลยนะธาม…ไม่คิดจะเกรงใจกันบ้างเหรอ?”

“ถ้าคุณจะมาแย่ง ผมก็ยกให้…” ธามลุกขึ้นยืน ถอยออกห่างจากเตียงเล็กน้อย “แต่ขอเตือนว่า…ตอนนี้เธออ่อนไหวมาก ถ้าคุณแรงไป เธออาจจะร้องไห้อีก”

คิรินทร์หัวเราะในลำคอเบาๆ ด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความพอใจ

“น้ำตาเธอมัน…หวานดีออก”

พูดจบ เขาก็โน้มตัวลงมาทาบทับร่างของแก้วกัลยาอย่างไม่ให้ตั้งตัว มือแข็งแกร่งจับสะโพกผายของเธอพลิกให้หันหลัง ก่อนจะสอดลำกายแข็งขืนเข้าทางด้านหลังของเธอในทันที

“ปั่ก!”

แรงกระแทกแรกนั้นหนักแน่นและรุนแรงจนแก้วกัลยากรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดปนเสียวซ่าน

“อ๊ะ!!! คิรินทร์!”

“จำชื่อฉันไว้ตอนที่เสร็จ…เข้าใจมั้ย?”

คิรินทร์กระซิบเสียงพร่าข้างหู ก่อนจะกระแทกกระทั้นซ้ำอีกครั้ง จังหวะการสอดใส่ของเขารวดเร็วและรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนเสียงเตียงไม้สักดังลั่นห้อง มือของเขาฟาดลงบนก้นกลมกลึงของเธอเบาๆ จนเป็นรอยแดงจางๆ ความเจ็บปวดที่ผสมกับความเสียวซ่านทำให้เธอแทบจะเสียสติ

“อื้ออออ! ไม่ไหวแล้ว!”

“แต่ฉันยังไม่พอ…”

คิรินทร์ยิ้มเหี้ยม ดึงสะโพกของเธอเข้าหาตัวแน่น จังหวะรุนแรงกระแทกซ้ำเข้าไปจนสุดทุกครั้งราวกับจะหลอมรวมร่างกายเธอให้เป็นหนึ่งเดียวกับเขา

เสียงครางระงม ร่างกายที่เปลือยเปล่า และหยาดเหงื่อที่ผุดพรายผสมปนเปกันไปจนแทบแยกไม่ออก ธามที่ยืนมองอยู่ที่ปลายเตียง ทนดูภาพตรงหน้าไม่ไหวอีกต่อไป เขาเดินกลับเข้ามา…จับศีรษะของแก้วกัลยาเบาๆ แล้วส่งส่วนแข็งร้อนของตนเข้าริมฝีปากนุ่มของเธอ

“ช่วยผมหน่อยนะ…คนสวย”

เขากระซิบข้างหู ร่างของแก้วกัลยาถูก ‘ครอบครอง’ ทั้งด้านหน้าและด้านหลังอย่างสมบูรณ์แบบ

หญิงสาวหลับตาแน่น ปล่อยให้ทั้งสองชายขยับจังหวะตามใจปรารถนา เสียงครางของเธอเปล่งออกมาจากลำคออย่างไม่ขาดสาย ราวกับหญิงสาวที่กำลังหลอมละลายในเปลวไฟสวาท…และไม่อาจถอนตัวจากเกมรักที่ร้อนแรงนี้ได้อีกเลย