บทที่ 4 อ้อมกอดของคนที่ไม่ควรรัก

บทที่ 4

อ้อมกอดของคนที่ไม่ควรรัก

ภายในห้องนอนใหญ่ยามค่ำคืน…

เสียงฝนที่ตกพรำๆ อยู่นอกหน้าต่างราวกับเสียงหัวใจที่กำลังอ่อนล้าของใครบางคน แก้วกัลยา นอนนิ่งอยู่บนเตียงกว้าง ดวงตาเหม่อมองไปยังเพดานมืดมิดเบื้องบน ร่างกายของเธอยังคงปวดเมื่อยและเหนื่อยล้าจากแรงพิษของราคะที่ถาโถมเข้ามาตลอดคืน ทว่าสิ่งที่หนักหนากว่านั้นคือความรู้สึกปั่นป่วนที่เริ่มก่อตัวขึ้นในหัวใจที่กำลังสับสน

เธอควรจะหวาดกลัว…แต่กลับรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาดทุกครั้งที่มีอ้อมแขนแข็งแกร่งของใครบางคนโอบกอด

เสียงประตูเปิดออกอย่างแผ่วเบา พร้อมกับร่างสูงสง่าของ ธาม ที่ก้าวเข้ามาอย่างเงียบเชียบ มือของเขาถือผ้าขนหนูผืนเล็กและถาดไม้เรียบง่ายที่วางถ้วยชาร้อนกรุ่นๆ ไว้

“ฉันไม่ได้เรียก…”

เธอเอ่ยเสียงเบาหวิว ไม่กล้าหันไปสบตาเขา

“แต่ผมก็อยากมาเอง…”

ธามทรุดตัวนั่งลงที่ขอบเตียงข้างเธอ ก่อนจะยื่นถ้วยชาร้อนให้ ปลายนิ้วของทั้งสองคนบังเอิญแตะกันเพียงเสี้ยววินาที… แต่นั่นก็เพียงพอที่จะทำให้แก้วกัลยาสะดุ้งเฮือกด้วยความรู้สึกบางอย่างที่ยากจะอธิบาย

“คุณจะมาแบบนี้ไม่ได้…ฉันไม่ใช่ของคุณ”

น้ำเสียงของเธอสั่นเครือจนแทบจะกลืนคำพูดและชาร้อนลงคอไม่ไหว ธามเงียบไปนาน… ก่อนจะเอ่ยช้าๆ ด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้มแต่หนักแน่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“แต่เมื่อคืน…ผมไม่ได้แค่เอาเธอเพื่อสนองความต้องการนะ แก้ว”

เขามองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอ “ผมรู้ว่าผมควรเป็นแค่มือขวา เป็นคนที่ไม่มีสิทธิ์ที่จะครอบครองเธอ…แต่หัวใจมันไม่ยอมฟังเลยจริงๆ”

แก้วกัลยาหันไปสบตาเขา… ดวงตาคมคู่นั้นทั้งร้อนแรงและเปราะบางอย่างน่าประหลาด และก่อนที่คำพูดใดจะหลุดออกจากริมฝีปากของเธอริมฝีปากของธามก็โน้มลงมาแนบชิดกับเธออย่างอ่อนโยน

จูบของธามไม่ดุดัน ไม่รีบร้อน ไม่เร่งเร้า… แต่มันเป็นจูบที่เหมือนจะ ลบทุกความสกปรก ที่แปดเปื้อนอยู่ในจิตใจของเธอออกไปทีละนิด ทีละน้อย

“ให้ฉันดูแลเธอ…แค่คืนนี้ก็ยังดี”

แก้วกัลยาไม่ได้ตอบด้วยคำพูดใดๆ เธอเพียงแต่ยอมให้อ้อมแขนแข็งแกร่งนั้นโอบรัดร่างกายที่ยังเปลือยเปล่าและอ่อนล้าของเธอเอาไว้ ปล่อยให้ริมฝีปากอุ่นร้อนนั้นลากไล้ผ่านซอกคอ บ่า ไหล่ จนร่างของเธอสั่นสะท้านไปทั้งตัว

“ผมจะไม่รุนแรง”

เสียงกระซิบเบาๆ ข้างหูราวกับคำสัญญาที่หนักแน่นจากธาม

ธามค่อยๆ ประคองร่างบอบบางของเธอให้นอนหงายลงบนเตียง ปลายนิ้วเรียวยาวของเขาลูบไล้จากหน้าผากเนียน ไล้ผ่านพวงแก้มที่ยังแดงระเรื่อ ลำคอระหง และลงไปจนถึงยอดอกที่ยังชูชันและแดงก่ำจากร่องรอยของเมื่อคืน

“สวย…จนผมห้ามใจไม่ไหวเลยจริงๆ”

ปลายลิ้นร้อนของเขาแตะลงบนยอดอกข้างหนึ่งอย่างแผ่วเบา ก่อนจะใช้ริมฝีปากขบดูดเป็นจังหวะผสมผสานกับการวนลิ้นที่จุดไวไฟอย่างเชี่ยวชาญ มืออีกข้างหนึ่งของเขาก็ลูบผ่านหน้าท้องนุ่มๆ แล้วสอดเข้าระหว่างเรียวขาของเธออย่างช้าๆ

“อ๊ะ…ธาม…”

เสียงเธอสั่นพร่าเมื่อลิ้นของเขาไล้ต่ำลงไปเรื่อยๆ จนไปถึงร่องลึกที่ยังชุ่มฉ่ำและไวต่อสัมผัส

เขาไม่รีบร้อนสอดใส่ แต่ใช้ปลายลิ้นลากวนไปมา ขบเม้มเบาๆ อย่างยั่วเย้า จนเธอแอ่นสะโพกขึ้นรับสัมผัสร้อนผ่าว เสียงจ๊วบดังเปียกชื้นผสมกับเสียงหอบหายใจสั่นรัวของเธอที่กำลังขาดห้วง

“ไม่…ไหวแล้ว…”

เธอสะอื้น ปลายนิ้วจิกลงบนผ้าปูที่นอนแน่นด้วยแรงอารมณ์

แต่ธามกลับยิ้มมุมปากอย่างมีชัย

“ผมยังไม่ให้เธอเสร็จหรอกนะ…คืนนี้ต้องให้ผมจำทุกเสียง ทุกสัมผัสของเธอให้ได้หมด”

เขาขยับตัวขึ้นช้าๆ จับเรียวขาของเธอแยกออกจากกันอย่างนุ่มนวล แล้วสอดแทรกความเป็นชายร้อนผ่าวของเขาเข้าไปในกายสาวทีละนิด ทีละนิด…

จังหวะการสอดใส่ของเขานุ่มลึก แต่แนบแน่นและเต็มไปด้วยความเร่าร้อนซ่อนเร้น จนร่างของเธอกระตุกเร่าๆ แทบทุกครั้งที่เขาขยับ

“อื้มมม…อ๊ะ…ธามม…”

เสียงครางของเธอดังขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเขาเริ่มเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น มือของเขาลูบไล้แผ่นหลังของเธออย่างอ่อนโยน ริมฝีปากก็จูบไม่หยุด ทั้งหน้าอก ลำคอ และริมฝีปาก เธอเสร็จสมไปแล้วถึงสองครั้ง แต่เขาก็ยังไม่ยอมหยุด

“ร่างกายเธอร้องหาฉันแล้วรู้ไหม…”

สุดท้าย เขาก็กดกระแทกเน้นๆ เข้าไปอีกครั้งอย่างหนักหน่วง แล้วเสียงร้องดังขึ้นพร้อมกับร่างที่สั่นสะท้านไปทั้งตัว

เขาซบใบหน้าลงที่ซอกคอของเธออย่างอ่อนโยน ขณะที่ทั้งร่างของเธอกำลังกระตุกเกร็งจากจุดสุดยอดอีกครั้ง

“แค่คืนนี้…ให้ผมมีเธอแค่คนเดียวได้ไหม…ก่อนที่เขาจะมาแย่งคืนไป”

เขากระซิบ… เสียงนั้นแผ่วเบาราวกับเศษเสี้ยวของหัวใจที่กำลังแตกสลาย

เธอไม่ได้ตอบ… นอกจากการปล่อยให้น้ำตาหยดรินลงบนหมอนอย่างเงียบงัน

ระหว่างความเร่าร้อนที่ลุกโชนอยู่ในกาย… คือความรู้สึกที่เริ่มไหม้เกรียมอยู่ในอกของคนทั้งสามคน