ตอนที่ 5

"งั้นก็เอาเงินมาคืนผมตอนนี้สิไอรีน ผมจะได้เลิกยุ่งกับคุณ"

ที่กล้าพูดเพราะรู้ว่าไอรีนยังไม่มีเงินมาให้  ถึงมีมาใข้หนี้เขาเขาก็ไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆหรอก ตราบใดที่ยังไม่ได้กำไรที่ต้องใช้เรือนร่างของเธอมาใช้หนี้

"คุณมัน! โอเค ฉันยอมแพ้ แต่ถ้าใช้หนี้ครบเมื่อไร เราได้เห็นดีกันแน่ "

ไอรีนประกาศกร้าว เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่ทำให้เธอโมโหได้ถึงเพียงนี้

"ผมจะรอดู แต่ตอนนี้หน้าที่ของคุณคือไปไล่ชิมี่กลับบ้าน ไปได้แล้ว"

โอเว่นคริสแอบหวั่นใจก็บสายตาโกรธแค้นนั่นไม่น้อยเหมือนกัน  ไอรีนพยายามระงับอารมณ์โกรธเดินออกไปทำตามคำสั่งของเจ้าหนี้

"คริสอยู่ไหน"

เมื่อเห็นไอรีนเดินลงมาชิมี่ก็เอ่ยถามหาคนที่ตนรัก

"เขาไม่อยู่ เชิญเธอกลับไปได้แล้ว แล้วก็อย่ากลับมาเหยียบบ้านฉันอีก ฉันขี้เกียจถูคราบสกปรกของเธอ"

ไอรีนตอบกลับหน้านิ่ง ภายในใจพยายามทำใจอย่างยากเย็น

"นี่เธอ! เธอมีสิทธ์อะไรว่าฉันย่ะ ฉันก็ไม่ได้อยากมาเหยียบบ้านซอมซ่อของเธอหรอกนะ ฉันมาหาสามีฉันต่างหาก"

ชิมี่ตอบกลับอย่างไม่ยอมแพ้

"เหอะ!  สามี? เขาเคยบอกเธอแล้วหรอว่าเธอเป็นเมียเขา อย่ามาเที่ยวทำตัวเป็นสัตว์มีนอแถวนี้ได้มั้ยคะคุณชิมี่ ผู้ชายเขาไม่อยากเจอก็ยังบากหน้ามาหาเขาอีก ไร้ยางอาย"

ไอรีนใช้คำพูดเชือดเฉือนฝ่ายตรงขามอย่างใจเย็น โดยหารู้ไม่ว่าโอเว่นคริสแอบยืนฟังอยู่ที่ชั้นบน เพราะสองสาวปะทะคารมกันเสียงดังกระมัง เขาถึงได้ยิน

"กรี๊ดดดดดดด นังบ้าาา แกด่าฉันว่าแรดหรอ"

"ฉันก็แค่เอ่ยลอยๆ ถ้าไม่ได้เป็นก็อย่ารับไปสิ เอ๊ะ? แต่ว่าร้อนตัวแบบนี้ สรุปคุณเป็นแรดใช่มั้ยคะ"

คำพูดของไอรีนทำเอาโอเว่นคริสแอบขำอยู่คนเดียว ผู้หญิงอะไรปากร้ายใช่ย่อย

"แกนังไอรีน!!!"

เพี๊ยะ ผ่ามือเรียวสวยประดับเล็บด้วยสีทาเล็บที่แดงแปร๊ดฟาดเข้าแก้มนวลของไอรีนจนเป็นรอยมือ ใบหน้าสวยที่หันไปตามแรงตบหมุนหน้ากลับมาตามเดิม สายตาของไอรีนบ่งบอกได้ชัดเจนที่สุดว่าเธอมีความรู้สึกเช่นไร

"เหอะ เป็นไงนังเมียน้อย ฝีมือการตบของเมียหลวงเป็นยังไงจ้ะ  ชอบหรือเปล่า จำเอาไว้ด้วยน่ะ คนมาทีหลังอย่าปากเก่ง"

ชิมี่พูดเย้ยหยันไอรีนอย่างสะใจราวกับตนเป็นคนชนะ แต่ไอรีนกลับแสยะยิ้มออกมา  มือนุ่มน่าทะนุถนอมกำหมัดแน่นพร้อมซัดเปรี๊ยงไปที่คิ้วงามงอนของชิมี่ทันที

ผั๊วะะะ !!!!!

"กรี๊ดดดดด อีบ้าาา อีบ้าาา แกกล้าต่อยฉันหรอ กรี๊ดดดด"

เมื่อเห็นว่าคิ้วของตนมีเลือดออกชิมี่ก็พุ่งเข้าไปกระชากไอรีนอย่างโกรธแค้น โอเว่นคริสเห็นท่าไม่ก็จึงวิ่งเข้ามาห้าม

"หยุด! ชิมี่ ผมบอกให้หยุด"

โอเว่นคริสสั่งเสียงดุ ทำให้ชิมี่ตั้งสติได้

"คริสคะ มันหาเรื่องมี่ก่อนนะคะ มี่ไม่ยอม"

ชิมี่เข้าไปกอดโอเว่นคริสเพื่อที่จะฟ้อง   ส่วนไอรีนก็ยืนเม้มปากแน่น เมื่อกี้ยัยหน้าอกฟองน้ำข่วนแขนเธอจนเลือดไหลซิบๆ

"คุณกลับไปก่อนชิมี่"

โอเว่นคริสพยายามไล่ชิมี่อย่างไม่ทำร้ายน้ำใจ

"ไม่ค่ะ มี่จะอยู่กับคุณ"

ชิมี่กอดโอเว่นคริสไว้แน่น สายตาจ้องมองไปที่ไอรีนอย่าเคียดแค้น

"จะกลับไปดีๆหรือจะกลับไปโดยที่ไม่ต้องเจอผมอีกเลย"

ชายหนุ่มไม่ได้ขู่ เขารอเวลานี้มานานแล้วเหมือนกัน ชิมี่เกาะเขาเหนียวเหลือเกิน

"ก็ได้ค่ะ แล้วมี่จะกลับมาใหม่"

พูดจบชิมี่ก็ถือกระเป๋าสะบัดผมเดินออกไปจากบ้านอย่างหัวเสีย

"เป็นยังไงบ้าง"

เมื่อชิมี่ลับสายตาไปแล้วโอเว่นคริสก็ปราดเข้ามาดูอาการของลูกหนี้คนสวย

"เจ็บสิถามได้"

ไอรีนพูดพร้อมก้มดูเลือดที่ตอนนี้ไหลอาบมือตนเองหมดแล้ว

"นั่นเลือดออกนี่ เดี๋ยวผมจะทำแผลให้"

โอเว่นคริสใจหายวูบน้อยๆเมื่อเห็นเลืดที่ไหลออกมา เขาผิดเองที่ใช้ให้เธอมาทำเรื่องบ้าๆแบบนี้

"ไม่ต้อง ฉันไม่อยากรบกวน"

ไอรีนกำลังจะเดินขึ้นไปด้านบนโอเว่นคริสใช้ความเผลอของหญิงสาวช้อนตัวไอรีนขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนอย่างถือวิสาสะ

"นี่คุณ! ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ"

โอเว่นคริสไม่ตอบเสียงแว้ดๆนั่น ชายหนุ่มอุ้มคนตัวเล็กไปวางไว้บนเก้าอี้ในห้องนั่งเล่น จากนั้นก็เดินไปหยิบกล่องยามาทำแผลให้

"ผมขอโทษ"

หลังจากที่เงียบมาได้สักพักโอเว่นคริสก็เอ่ยขึ้น  แต่สายตายจ้องมองรอยข่วนบนแขนนุ่มอย่างไม่วางตา

"ถ้าฉันไม่เป็นแผลเยอะขนาดนี้คุณคงไม่รู้สึกผิดใช่ไหม"

ไอรีนจ้องใบหน้าคมนั้นอย่างอยากรู้

"ขอโทษที่ผมพูดไปแบบนั้น ผมเพียงแค่ไม่ชอบเวลาที่คุณทำท่าเหมือนอยากให้ผมไปไกลๆ มันบอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง"

โอเว่นคริสพูดออกมาจากความรู้สึกล้วนๆเขาไม่ชอบเลยเวลาที่เธอผลักไสไล่ส่ง

"คงกลัวว่าจะไม่ได้เงินคืนสินะ"

ไอรีนพูดออกมา เขาจะพูดให้ดูซึ้งทำไมกัน สุดท้ายสิ่งที่เขาต้องการก็คือเงินและดอกเบี้ยอยู่ดี

"เงินแค่นั้นผมไม่เสียดายหรอก"

โอเว่นคริสพูดออกไปในขณะที่พันผ้าก็อตอ้อมแผลของไอรีน

"ไม่เสียดาย แต่คุณก็ยอมลงทุนมาตามติดชีวิตฉันแจเนี่ยนะ? ถ้าไม่เสียดายก็ยกเงินทั้งหมดให้ฉันหมดเลยสิ จะมาอยากได้คืนทำไมกัน"

"คุณจะเอาแบบนั้นก็ได้ แต่ผมมีข้อแม้  แล้วคุณก็ต้องตอบตกลงตั้งแต่ตอนนี้ด้วย"

โอเว่นคริสกำลังเจ้าเลห์ เขากำลังทำให้ไอรีนตกเป็นเชลยอย่างสมบูรณ์แบบ

"แสดงว่า ถ้าฉันตอบตกลงคุณจะไม่เอาเงินทั้งหมดคืนใช่มั้ย"

"ใช่!ผมใจกล้าพอ ตอบมาสิว่าตกลงแต่คุณจะต้องทำในสิ่งที่ผมขอให้ได้เข้าใจมั้ย"

โอเว่นคริสยิ้มพรายตอนนี้เขาทำแผลให้เธอเสร็จเรียบร้อยแล้ว

" ฉันตกลง เพราะว่าไม่มีอะไรที่คนอย่างฉันทำไม่ได้"

ไอรีนพูดอย่างมั่นใจ เขาจะให้เธอทำงานหนักแค่ไหนเธอก็ยอม

"แม้กระทั่งนอนกับผมทุกคืนเป็นเวลาหนึ่งเดือนใช่ไหมไอรีน"

โอเว่นคริสกระตุกยิ้มอย่างร้ายกาจ นั่นคือจุดมุ่งหมายที่เขาต้องการต่างหาก

"คะคุณพูดว่าอะไรนะ ฉันไม่ได้ฟังผิดไปใช่มั้ย"

ไอรีนหัวใจอ่อนยวบ เขาพูดจริงหรือ?

"ต่อจากนี้คุณจะต้องนอนกับผมทุกวันจนกว่าจะครบหนึ่งเดือน และผมจะไม่เอาเงินคืน"

"คุณมันบ้าไปแล้วคุณคริส"

ไอรีนโกรธจัดเธอไม่น่าตกหลุมพรางของเขาเลย เขามันบ้า!

"ผมบ้าได้มากกว่านี้อีกไอรีน โดยเฉพาะเวลาอยู่บนเตียง กับคุณ!"

โอเว่นคริสกระซิบที่หูใบน้อยๆขไอรีน

"โรคจิต สรุปที่คุณมาที่นี่เพราะอยากได้ตัวฉันเนี่ยนะ?"

"ถูกเผงเลยไอรีน  ผมอยากได้คุณจะแย่แล้วรู้ไหม"

โอเว่นคริสหอบหายใจรัว กลิ่นตัวของเธอช่างหอมยั่วใจเหลือเกิน

"คุณมันทุเรศเกินคน!"

ปากที่แสนน่าจูบแต่เมื่อด่าออกมามันช่างกรีดหัวใจคนฟังได้อย่างดิบดี

"ถ้าคุณด่าผมอีกครั้ง ผมจับคุณแก้ผ้าแน่ไอรีน"

โอเว่นคริสพยายามไม่เก็บเอาคำด่าของคนตัวเล็กมาคิดให้ปวดสมอง

"คุณคิดว่าคุณสร้างโลกนี้มาหรอ ไอ้คนกักฬะ ฉันด่าคุณได้มากกว่านี้อีกนะ คุณมันเห็นแก่ได้ มักมากในกาม สกปรก น่ารังเกียจ อื้อออออออ"

คำด่าของไอรีนหายไปพร้อมกับจูบแสนรุนแรงของโอเว่นคริส เธอทำให้เขาคลั่งกับคำด่าของเธอจนแทบบ้า ลิ้นร้ายแทรกแซงเข้าไปในโพรงปากอย่างแรงทำให้ทั้งคู่ได้รับรสของเลือดที่มาจากการกระทำอันรุนแรงของเขา

"ถ้าคุณยังไม่หยุดด่าผม ผมจะทำคุณรุนแรงกว่านี้แน่ไอรีน"

คำขู่ของเขาใช้ได้ผล บัดนี้ไอรีนได้หันหน้าหนีเขาไปเเล้ว ไอรีนกำลังระงับอารมณ์อยู่เช่นกัน เธอเกลียดเขา!

"คุณจะไปไหนไอรีน"

เมื่อไอรีนลุกขึ้นพรวดโอเว่นคริสจึงรั้งแขนบอบบางไว้ แต่ไอรีนใช่ว่าจะตอบคำถามเขาเสียเมื่อไร

"ถ้าคุณจะออกไปทำงานผมขอสั่งห้ามนะไอรีน คุณต้องอยู่กับผมที่นี่ ผมไม่อยากให้คุณไปเกะกะในฝูงคนงานผู้ชาย"

"หึงหรือคะ?"

ไอรีนถามด้วยแววตาที่ไร้อารมณ์มันยากที่จะเดาได้

"เปล่า ผมแค่ไม่อยากใช้ของร่วมกับใคร"

"หึ! ได้ คุณก็เช่นกัน ห้ามออกไปร่านกับผู้หญิงคนไหนล่ะ ฉันไม่อยากใช้ของร่วมกับใครเหมือนกัน!"

เจ็บแสบ ตั้งแต่เกิดมายังไม่มีผู้หญิงคนไหนทำให้เขาหน้าชาได้บ่อยเท่าไอรีน

"คุณกล้าขอผมก็กล้าให้ แต่ขอบอกไว้ก่อนเลยนะ ว่าผมเป็นพวกนิยมความรุนแรง คุณอาจจะครางจนใจเเทบขาดก็ได้"

โอเว่นคริสใช่ว่าจะยอมแพ้

"หรอคะ? ฉันก็ขอบอกคุณไว้ก่อนก็แล้วกันว่าพวกที่สดใหม่แบบฉันก็นิยมความซาดิส บางทีผิวขาวๆของคุณอาจจะบอบช้ำก็ได้นะคะโอเว่นคริส"

ไอรีนพูดพร้อมส่งมือเล็กไปลูบไล้ท่อนแขนล่ำอย่างเซ็กซี่

"ไอรีน!! นี่คุณจะไม่ยอมแพ้ผมเลยใช่ไหม!"

โอเว่นคริสถามอย่างเหนื่อยหน่าย โอเว่นคริสผู้ไม่เคยแพ้ใคร แต่เขากลับมาแพ้พ่ายผู้หญิงตัวเล็กๆปากจัดคนนี้ เหอะ! บ้าสิ้นดี

"แพ้เขาว่าเป็นพระค่ะฉันไม่อยากบวช"

ไอรีนใช้มือนุ่มนิ่มลูบไล้คางเรียวของโอเว่นคริส พร้อมเอ่ยวาจากวนประสาท