ตอนที่ 4

ป้าน้อยเอ่ยคิกคักกับมะปราง

"ป้านั่นรถใครนะไม่เคยเห็นเลย"

มะปรางหันไปเจอรถสีชมพูหวานแหววแลดูราคาคงไม่ต่ำกว่าหลักล้านขับเข้ามาราวกับรีบไปไหน  แล้วก็เบรคอย่างแรงตรงหน้าป้าน้อยทำเอาฝุ่นควันคละคลุ้งไปทั่ว

"เจ้าของไร่อยู่ไหน"

เสียงกราดเกรี้ยวของหญิงสาวหน้าเปรี้ยวจี๊ดเอ่ยขึ้นกระทบหูป้าน้อยกับมะปราง

"คุณมีธุระอะไรคะ"

มะปรางเอ่ยถาม แค่เห็นแวบแรกเธอก็ไม่ชอบขี้หน้ายัยคนนี้ล่ะ

"เรื่องของฉัน ตอบฉันมา บ้านเจ้าของไร่อยู่ไหน"

ชิมี่   เจมส์   คู่ขาคนล่าสุดของโอเว่นคริสเอ่ยถามอย่างหงุดหงิด นี่ชายหนุ่มหนีเธอมาที่นี่ได้ยังไงกันนะ รู้หรือป่าวว่าเธอคิดถึงเขามากเพียงใด มะปรางกับป้าน้อยมิได้ตอบอะไร เพราะเมื่อสายตาของชิมี่หันไปปะทะกับร่างอ้อนแอ่นของไอรีนกำลังยืนหยอกกับโอเว่นคริสอย่างออดอ้อนทำให้เจ้าตัวถึงกับกัดฟันกรอด รีบเหยียบคันเร่งไปยังจุดหมายทันที

"คริสคะ!"

ชีมี่เดินเข้าไปหาโอเว่นคริสกับไอรีนที่กำลังยืนคุยกันอยู่หน้าบ้านอย่างถือวิสาสะ  ส่วนโอเว่นคริสที่เห็นชิมี่มาก็งงเป็นไก่ตาแตก บร๊ะเจ้า! ซวยแล้ว

"ชิมี่!  คุณมาได้ยังไง"

โอเว่นคริสรับรู้ถึงแรงหึงหวงที่มันทะลุออกมาจากตัวของชิมี่ได้อย่างชัดเจน ชิมี่รู้ได้ยังไงว่าเขาอยู่ที่นี่  หรือว่าเรกันจะเป็นคนบอก เขาคงพลาดเอง ที่ไม่ได้กำชับลูกน้องไว้ว่าให้ปิดปาก

"คิดถึงก็เลยมาหาค่ะ ไม่คิดเลยนะคะว่าจะได้มาเห็นคุณอยู่กับคนอื่น!"

ชิมี่ซัดวาจาเชือดเฉือนแล้วมองร่างบอบบางของไอรีนตั้งแต่หัวจรดเท้า  ทำเอาคนที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นคนอื่นอยากจะเดินหนีออกไปเสียจริงๆ  ถ้าเดาไม่ผิดยัยหน้าเบี้ยวนี่คงเป็นคู่ควงคนล่าสุดของโอเว่นคริสสินะ ผู้ชายหนอผู้ชาย

"ขอตัวนะคะ เชิญพวกคุณคุยกันตามสบาย"

ไอรีนเดินหนีไปได้อย่างใจคิดโดยที่โอเว่นคริสไม่คิดที่จะรั้งเธอไว้สักกะนิด หึ! อันที่จริงควรจะดีใจแต่กลับผิดหวังแฮะ แต่ช่างเหอะ ต่อไปนี้จะไม่มีวันอ่อนไหวให้กับใบหน้าหล่อๆนั่นเด็ดขาด ไอรีนเดินขึ้นไปบนห้องรีบอาบน้ำแล้วลงไปทำงานที่ไร่ หญิงสาวไม่กลับไปทานกับข้าวที่โอเว่นคริสทำให้ เพราะในใจคิดว่าเขาคงมีคนอยู่ทานด้วยแล้ว

ด้านโอเว่นคริสที่กำลังนั่งร่วมโต๊ะอยู่กับคู่ควงคนล่าสุดก็เผยยิ้มออกมา ไอรีนไม่ยอมมานั่งร่วมโต๊ะด้วยสงสัยคงจะหึง ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดี เขาจะได้ครอบครองเธอง่ายๆหน่อย ดูท่าแล้วคนแบบไอรีนสลัดทิ้งไม่ยากหรอก แต่คนตรงหน้าเขานี่สิ ดูท่าจะเกาะไม่ปล่อย

"แน่ใจหรอคะคริส ว่าคุณมาอยู่ที่นี่ เพราะรอยัยหน้าขาวนั่นใช้หนี้"

ชิมี่เอ่ยพร้อมตักอาหารเข้าปาก หัวใจพลันกลัวเหลือเกินว่าโอเว่นคริสจะหันไปเขมือบยัยนั่น

"เเน่ใจชิมี่  ไอรีนตัวเหมือนกับกุ้งแห้งผมไม่มีวันสนใจหรอก คุณก็รู้ว่าผมชอบอะไรเต็มไม้เต็มมือแบบคุณ"

โอเว่นคริสเอ่ยไปเพื่อให้ชิมี่สบายใจ แต่สิ่งที่เขาพูดมันตรงข้ามกับความจริง เพราะความจริงนั้นไอรีนหน้าอกโตกว่าชิมี่เยอะ แค่คิดถึงใบหน้าหวานๆเขาก็มีอารมณ์แล้ว อะไรจะดึงดูดเขาได้ขนาดนี้

"แหม่ พูดแบบนี้มี่ก็เขินแย่สิคะ"

ชิมี่พูดพร้อมทำสายตากรุ่มกริ่มให้โอเว่นคริส  กว่าโอเว่นคริสจะไล่ชิมี่ให้กลับไปได้ก็เย็นโพ้น เพราะเธอกะจะชวนเขาขึ้นเตียงอย่างเดียว แต่เพราะความที่ตอนนี้เขามีศักดิ์เป็นสามีของไอรีน จึงไม่อยากทำอะไรประเจิดประเจ้อเกินตา แค่นี้คนในไร่ก็สนใจก็ยกใหญ่แล้ว

ด้านไอรีนที่พยายามไม่คิดมาก ไม่นึกถึง  ก็กำลังนั่งรับลมอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ เวลามีอะไรทุกข์ใจเธอก็จะมานั่งเล่นที่นี่เสมอ เมื่อดวงตากลมโตปิดลงสมองก็พลันคิดถึงเรื่องที่เจอในวันนี้

(ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครคะคุณหนูรีน)

(เขาเป็นใครคะคุณหนู ดูท่าไม่น่าไว้ใจ ดูเเลคุณคริสดีๆนะคะ)

"มาหลบอยู่นี่นี่เอง"

โอเว่นคริสยืนอยู่ข้างๆร่างบางที่นั่งหลับตาพริ้มรับลมอยู่ ไอรีนลืมตาขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงคนที่ไม่อยากเจอ

"แฟนคุณกลับไปแล้วหรอคะ"

ปากจิ้มลิ้มเอ่ยถามใบหน้าเรียบเฉย

"ใครบอกคุณว่าชิมี่เป็นแฟนผม"

ร่างสูงที่กำลังใช้มือทั้งสองข้างล้วงกระเป๋าก้าวเท้าเข้ามาหาคนที่นั่งอยู่

"หน้าตาฉันดูไม่ฉลาดขนาดนั้นเลยหรอคะ"

ไอรีนหันไปมองหน้าผู้ชายเจ้าชู้ อยากมองหน้าชัดๆว่าคนเจ้าชู้มันมีลักษณะอย่างไรกันแน่

"เฮ้! ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ทำไม! หรือคุณหึง?"

"ผู้ชายอย่างคุณไม่มีค่าพอให้ฉันหึงหรือหวงหรอก อย่าสำคัญตัวเองไปเลย"

คำพูดของไอรีนเป็นเชื้อเพลิงจุดไฟดีดีนี่เอง

"เหอะ ผู้หญิงที่ปากดีส่วนใหญ่ผมก็เห็นตกอยู่ใต้ร่างผมทุกคนนะไอรีน ระวังหัวใจตัวเองไว้ให้ดี"

โอเว่นคริสเอ่ยยั่วโทสะอีกฝ่าย เขาจะจับเธอปล้ำตอนนี้เสียก็ได้ แต่ใจนึงก็อยากเห็นคนปากดีกัดลิ้นตัวเองดูบ้าง

"บอกไว้ก่อนเลยนะคุณโอเว่นคริส  ผู้หญิงทุกคนอาจจะถวายตัวให้คุณ แต่สำหรับฉัน ไม่มีวันแน่ อ้อ! ถึงจะมีวันนั้นฉันก็คงไม่สมยอม อย่าคิดใช้วิธีสกปรกกับฉันละ พ่อเสือผู้หญิง"

พูดจบไอรีนก็ลอยหน้าลอยตาเดินกลับบ้านหน้าตาเฉย ทำเอาคนที่โดนตัดมุกหัวเสียเลยทีเดียว ปากหวานๆแบบนั้นไม่คิดว่าจะวาจาเจ็บขนาดนี้ ฝากไว้ก่อนเหอะไอรีน!

ณ ห้องนอนของคุณหนูรีนของทุกคน

"นี่คุณช่วยขยับไปไกลๆได้ไหมฉันอึดอัด"

ไอรีนพยายามผลักร่างหนาที่ดันหมอนข้างกลางเตียงมาเบียดเธอจนจะตกเตียงอยู่แล้ว อุส่าห์เอาหมอนข้างมาวางกั้นไว้คนเจ้าเลห์ยังหาทางฉวยโอกาสอีก

"ไกลที่สุดเท่าที่จะไกลได้แล้วนะ ไอรีน"

โอเว่นคริสพูดจบแล้วก็ขยับตัวเข้ามาอีก ทำให้ไอรีนตกเตียงเสียงดังก้นจ้ำม่ำกระแทกพื้นเสียงดังอั่ก!

"โอ้ยยย! คนบ้า บอกว่าอย่าขยับมาไง"

ไอรีนร้องโอดโอยอยู่ตรงพื้นห้อง คนบ้าเอ้ย! ชอบหาเรื่องอยู่เรื่อย

"ไอรีน เป็นไรมากมั้ย ผมขอโทษ ไม่คิดว่าคุณจะตกเตียง"

โอเว่นคริสกุลีกุจรวิ่งเข้าไปอุ้มร่างเล็กที่นั่งโอดครวญ

"ว้ายยย! จะทำอะไร"

ไอรีนหัวใจกระตุกวูบเมื่อคนตัวโตกระเด้งตัวเข้ามาอุ้มเธออย่างว่องไว

"ผมไม่ปล้ำคุณหรอก ไหนเจ็บตรงไหนหรือเปล่า"

เมื่อวางคนตัวเล็กลงบนเตียงชายหนุ่มจึงเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง

"เจ็บก้นหน่ะสิ ถามได้"

ไอรีนตอบ พลางลูบก้นตัวเองเบาๆ

"หื้มม สนใจให้ผมนวดให้มั้ยเผื่อคุณจะหาย"

โอเว่นคริสถามไถ่พร้อมความคิดที่เตลิดไปไกล ถ้าเขาได้นวดก้นนุ่มเด้งดึ๋งนั่นจริงๆคงจะมีความสุขไม่น้อย

"ไม่ต้อง ไม่อยากใช้ของร่วมกับใคร!"

ไอรีนเผลอพูดประชดออกมาอย่างลืมตัว

"ผมเก็บเอาไว้ใช้กับคุณคนเดียวต่างหากล่ะ  เรื่องในอดีตไม่ต้องคิดมากหรอก ขอแค่คุณพร้อมใจไปกับผม ผมสัญญาว่าจะใช้กับคุณคนเดียว "

โอเว่นคริสพูดกำกวม  ในใจมีหวั่นๆกับใบหน้าหวานนั่นอยู่เหมือนกันนะ

"คนบ้า พูดจาน่าเกลียด ฉันง่วง นอนละบาย"

ไอรีนรีบตัดบทคว้าหมอนข้างมาไว้ตรงกลางตามเดิม แล้วล้มตัวนอนโดยไม่สนใจคนข้างๆ

รุ่งเช้าของวันใหม่ ร่างบางของไอรีนกำลังกอดโอเว่นคริสอยู่กลางเตียง เมื่อคืนเมื่อไอรีนหลับโอเว่นคริสแอบเอาหมอนข้างออก และไอรีนก็ขยับเข้ามากอดเขาเองอย่างช่วยไม่ได้

"มอนิ่งคริส ไอรีน"

โอเว่นคริสนอนจ้องตาคนที่กำลังกอดตนเองอย่างแนบแน่น ไอรีนที่เพิ่งลืมตาขึ้นมาพอเห็นใบหน้าหล่อๆก็แอบยิ้มออกมาแต่เมื่อเห็นว่าตนเองกำลังกอดซิกแพ็กนั่นอยู่ถึงกับสะดุ้งพรวด

"นี่คุณ ฉวยโอกาสอยู่ใกล้ฉันอีกแล้วนะ"

ไอรีนเริ่มพูดกลบเกลื่อนความเขินอาย

"อะไรกัน คุณแน่ใจหรอว่าผมกอดคุณ คุณต่างหากละที่กอดผมอย่างกับหมอนข้าง  หรือไม่เชื่อ ดูรูปมั้ยล่ะ ผมถ่ายไว้เมื่อคืน อ้อ! อีกอย่าง หน้าอกคุณนุ่มมากเลยนะ "

ไอรีนอ้าปากค้าง หมดกัน หมดคำจะด่ากับคนๆนี้จริงๆ สงสัยคืนนี้เธอคงต้องปลีกตัวไปนอนโซฟาแล้วละ เอะอะก็หาทางฉวยโอกาสตลอดเลย

บรื้นนนนนนนนนนนนน!

เสียงรถเก๋งขับเข้ามาจอดบริเวณหน้าบ้าน ไอรีนจึงเลือกที่จะเดินไปดู ดีกว่าที่จะอยู่มองหน้าหล่อๆนั่น เมื่อเดินไปที่ระเบียง ไอรีนก็เบะปากมองบนทันที เมื่อเห็นว่าแฟนโอเว่นคริสมาอีกแล้ว

"ใครมาหรอไอรีน"

เมื่อเห็นไอรีนหายไปนานโอเว่นคริสจึงถาม

"แฟนคุณไง สงสัยจะคิดถึงมากสินะ ถึงได้มาหาทุกวัน จะทำอะไรก็ไว้หน้าฉันด้วยล่ะ อย่าลืมว่าในไร่นี้ฉันเป็นภรรยาคุณ"

ไอรีนเริ่มแสดงออกมากขึ้น โดยที่ตัวเองไม่ได้สงสัยเลย

"นั่นสิ ! คุณภรรยา เอาแบบนี้ละกัน คุณช่วยลงไปบอกให้ชิมี่กลับไปหน่อยสิ ผมไม่ค่อยอยากเจอเธอเท่าไร"

โอเว่นคริสอยากลองใจคนปากแข็งดูบ้าง

"จะบ้าหรอ มันไม่ใช่เรื่องของฉันสักนิด"

"โอเค งั้นผมจะบอกกับทุกคนในไร่ว่าชิมี่เป็นเมียผมอีกคน ดีมั้ย"

โอเว่นคริสเกาครางแกร่กๆ การที่ได้แกล้งไอรีนให้หวั่นไหวก็สนุกดีนะ

"บอกแล้วไงว่าไม่อยากใช้ของร่วมกับใคร"

ไอรีนตะโกนใส่หน้าคนตัวโต

"งั้นก็เอาเงินมาคืนผมตอนนี้สิไอรีน ผมจะได้เลิกยุ่งกับคุณ"

ที่กล้าพูดเพราะรู้ว่าไอรีนยังไม่มีเงินมาให้  ถึงมีมาใข้หนี้เขาเขาก็ไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆหรอก ตราบใดที่ยังไม่ได้กำไรที่ต้องใช้เรือนร่างของเธอมาใช้หนี้

"คุณมัน! โอเค ฉันยอมแพ้ แต่ถ้าใช้หนี้ครบเมื่อไร เราได้เห็นดีกันแน่"