ตอนที่ 6

"แพ้เขาว่าเป็นพระคาะ ฉันไม่อยากบวช"

ไอรีนใช้มือนุ่มนิ่มลูบไล้คางเรียวของโอเว่นคริส พร้อมเอ่ยวาจากวนประสาท

"อย่ากวนประสาทผมให้มากน่ะไอรีน  แล้วก็หยุดทำสายตาราวกลับจะกลืนกินผมด้วย"

โอเว่นคริสเอ่ยอย่างหัวเสีย เมื่ออยู่ดีๆไอรีนก็ทำให้เขารู้สึกว่ากำลังแพ้ต่อความต้องการของตนเองอย่างบอกไม่ถูก.

"เหอะ ทำยังกะฉันอยากพิศวาสตัวคุณนักแหละ ผู้ชายแบบคุณน่าพิศวาสตายล่ะ"

ไอรีน ดึงมือออกจากคางเรียวได้รูปพร้อมหันหน้าหนีไปทางอื่น บนโลกใบนี้คงไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากใช้ผู้ชายร่วมกับคนอื่นหรอกจริงไหม แต่ดูผู้ชายคนนี้สิ ผ่านผู้หญิงมาตั้งกี่คน คิดแล้วแขยง

"ปากเก่งจังน่ะคนสวย คุณกล้ามองผมแก้ผ้าอย่างเต็มตามั้ยละ จะได้รู้กันไปข้างนึงว่าผมน่าพิศวาสจริงไหม"

"ต่ำ ความคิดของคุณมันมีแต่เรื่องต่ำๆ"

"ผมต่ำได้มากกว่าที่คุณคิด"

"คุณหนูครับ คุณหนู"

ทันใดนั้น ก็มีเสียงชายคนนึงตะโกนเข้ามาภายในบ้าน ซึ่งไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคือราเชน วันนี้ไวน์ที่บ่มไว้ในถังเริ่มได้ที่แล้ว ราเชนจึงกะจะมาชวนไอรีนให้ไปชิมไวน์ด้วยกันก่อน จะได้กำหนดระยะเวลาถูกว่าควรส่งออกไวน์เมื่อไร

"ราเชน.."

ไอรีนลุกขึ้นพรวด เพื่อที่จะวิ่งออกไปหาต้นเสียง

"ไอรีนหยุด! ถ้าคุณก้าวไปอีกก้าวเดียวผมจับคุณปล้ำต่อหน้าไอ้หมอนั่นแน่"

โอเว่นคริสประกาศเสียงกร้าว เขาเพิ่งบอกเธอไปหยกๆ ว่าอย่าไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่น  ไอรีนหันหน้ามามองคนเผด็จการตาเขียวปัด

"แต่นั่นมันเพื่อนฉันนะ เขาอาจจะมีธุระสำคัญ"

ไอรีนกัดฟันพูด เกิดมาเธอไม่น่ามาพบเจอกับคนแบบโอเว่นคริสเลย เวรกรรมแท้ๆ

"แล้วไง ไอ้หมอนั่นมันสำคัญกว่าผมตรงไหน"

"เชนสำคัญกับฉันมากมากจนไม่สามารถบบรรยายความสำคัญออกมาได้หมด แต่คุณ! ไม่มีความสำคัญต่อฉันแม้แต่นิดเดียวเข้าใจไว้ด้วย"

ไอรีนตะคอกใส่หน้าชายหนุ่ม

"ผมให้โอกาสคุณพูดใหม่ ไอรีน!"

โอเว่นคริสบอกหน้านิ่ง ตอนนี้เขากำลังระงับอารมณ์โกรธอยู่ในใจ

"ฉันยืนยันคำเดิม!"

"อื้ออออ........."

ถ้อยคำกับท่าทางอวดดีของหญิงสาวหายไปภายในพริบตา เมื่อถูกโอเว่นคริสรวบตัวมาจูบโดยไม่ทันตั้งตัว โอเว่นคริสพยายามใช้ลิ้นสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากน้อยๆตวัดแรงๆเพื่อเป็นการสั่งสอนคนอวดดี กำปั้นเล็กระดมทุกตีแผงอกกว้างอย่างไม่ใยดี แต่ด้วยแขนที่เป็นแผลบวกกับเรี่ยวแรงที่ชายหนุ่มดูดซึมไปทำให้หญิงสาวต้านทานเขาไม่ได้เลยสักนิด

"คุณหนู!!....."

ราเชนถือวิสาสะเดินเข้าภายในบ้านหลังงามของเจ้านาย เพราะไอรีนไม่ยอมตอบรับเสียงเรียกขานชายหนุ่มจึงตัดสินใจเดินเข้ามา แต่ราเชนไม่ได้คิดเลยว่าจะได้มาเห็นภาพบาดใจบาดตาเช่นนี้   คนทั้งสองที่กำลังฟัดกันนัวเนียอยู่เงยหน้าขึ้นมามองบุคคลที่สามอย่างตะลึงงัน

"เอ่อ เชน มีอะไรหรอ"

ไอรีนรีบผละออกจากโอเว่นคริสเเล้วเดินไปหาราเชน ตอนนี้เขาหน้ากลัวมากสำหรับเธอ เขาทำให้เธอต้องอับอายขายขี้หน้า

"พอดีผมจะมาชวนคุณหนูไปชิมไวน์ครับ"

ราเชนพยายามไม่สนใจคนตัวโตที่ยืนหน้านิ่งราวรูปปั้น เพราะตอนนี้เขากำลังสนใจไอรีนมากกว่า

"เหรอ งั้นเรารีบไปกันเถอะ"

ไอรีนอยากรีบๆออกไปจากที่นี่ เธอไม่อยากอยู่กับเขาสองต่อสอง

"ผมบอกคุณแล้วใช่ไหม ถ้าก้าวออกไปคุณจะเจออะไร"

โอเว่นคริสถามเสียงเข้มทำให้ไอรีนชะงักฝีเท้า

"ค่อยคุยตอนฉันกลับมาได้ไหม ฉันขอไปทำงานก่อน แค่วันเดียว"

ไอรีนหันมาตอบ เเล้วเดินต่อไป โอเว่นคริสไม่ได้ว่าอะไร ชายหนุ่มเพียงแต่กระตุกยิ้ม เย็นนี้ไอรีนไม่รอดแน่ คนแบบเขาพูดคำไหนคำนั้น

Rrrrrrrrrrrr Rrrrrrrrrrrr

เมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น โอเว่นคริสจึงหลุดจากภวังค์

"มีอะไร เรกัน"

ลูกน้องของเขาโทรมาในรอบหนึ่งอาทิตย์

(เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับนาย)

"เกิดอะไรขึ้น"

(คุณไอริสโทรมาจากเมืองนอก บอกว่าพร้อมจ่ายหนี้แล้วครับนาย)

"อะไรนะ! ถ่วงเวลาไปก่อน"

โอเว่นคริสสั่งลูกน้องคนสนิทไป ตอนนี้ชายหนุ่มยังอยากอยู่กับไอรีนต่อ เธอทำให้เขาอยากปราบพยศ

(ผมคงถ่วงได้แค่เดือนเดียวครับ เธอบอกว่าอีกหนึ่งเดือนจะกลับมา และจะนำเงินมาใช้หนี้)

"ทำยังไงก็ได้ อย่าให้ไอริสติดต่อกับไอรีนได้เป็นอันขาด"

(ครับนาย)

เมื่อวางสายจากเรกันไปแล้วโอเว่นคริสก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขาเดินหน้ามาไกลกว่าที่คิด ตอนนี้ความสับสนมันเพิ่มเป็นทวีคูณ  ไอรีนเป็นผู้หญิงที่แตกต่างจากคนอื่น ด้วยความแตกต่างของหญิงสาวมันทำให้เขาอยากอยู่ใกล้ คอยค้นหาอะไรบางอย่างจากรอยยิ้มหวานๆนั่น

โรงบ่มไวน์

"คุณหนูครับ ผมคิดว่าไวน์ถังนี้น่าจะได้ที่ก่อนถังอื่นนะครับ"

ราเชนบอกไอรีนที่กำลังยืนเหม่อลอย เธอกำลังนึกถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้น ถ้ากลับไปเขาต้องทำร้ายจิตใจเธอเป็นแน่

"คุณหนูครับ!"

"ห๊ะ! เอ่อ ว่าไงเชน"

ไอรีนได้สติจึงเอ่ยถาม

"คุณหนูเป็นอะไรหรือครับ หรือคุณคริสรังแกคุณหนู"

ราเชนถามอย่างใจหายเมื่อนึกถึงภาพที่เห็นตอนเช้า ความคิดคราแรกที่คิดว่าสองคนนี้บอกว่าเป็นสามีภรรยากันหลอกๆจึงเปลี่ยนไป

"เอ่อ คือ คือว่า"

ครั้นจะบอกไปว่าไม่ใช่ก็กะไรอยู่ ในเมื่อเขารังแกเธอทุกวัน

"คุณหนูมีเรื่องไม่สบายใจอะไรบอกผมได้นะครับ"

ราเชนบอกด้วยความเป็นห่วง

"ไม่มีอะไรหรอก แล้วไวน์ถังนี้เป็นยังไงบ้าง"

"ผมว่าถังนี้น่าจะได้ที่ก่อนถังอื่นครับ คุณหนูจะเอายังไงดี"

"งั้นก็ ถ้าไวน์ถังนี้ได้ที่ก็สั่งจำนวนขวดมาไว้เลยแล้วกัน สั่งมาไว้เผื่อถังอื่นด้วยก็ได้ คราวนี้ราคาไวน์คงจะพุ่งสูงขึ้นนิดหน่อย อ้อ เช็ครายชื่อผู้สั่งซื้อด้วยน่ะ ใครสั่งก่อนก็ได้ก่อน"

หลังจากชิมไวน์ครบทุกถัง ไอรีนจึงให้ราเชนพาไปดูสวนดอกไม้ที่เธอสั่งให้คนงานปลูกเมื่อเดือนที่แล้ว นอกจากปลูกองุ่นแล้วไอรีนก็คิดขึ้นมาว่าควรหาอะไรมาปลูกตรงพื้นที่ที่เหลือ เนื่องจากเป็นคนชอบดอกกุหลาบไอรีนจึงไปหาซื้อกุหลาบนานาพันธุ์มาปลูกเอาไว้ชมยามว่าง แล้วบางส่วนก็ตัดไปขายให้ตามร้านดอกไม้เพื่อเป็นรายได้เสริมของไร่  เวลาผ่านไปค่อนวันหญิงสาวไม่รู้จะไปไหนต่อเพราะงานในไร่ถูกคนงานเคลียร์ไปหมดแล้ว วันนี้เป็นวันหยุดคนงานก็เลยไม่พลุกพล่าน เท้าเล็กๆกลั้นใจเดินเข้าบ้านอย่างเงียบๆหวังไม่ให้คนตัวโตรู้ตัว

"มาแล้วหรอแม่ตัวดี!"

ไวกว่าความคิด ร่างบางที่กำลังย่องเบาสะดุ้งพรวด

"จมูกดีจังเลยนะคะ"

ไอรีนหลอกด่าแต่ชายหนุ่มกลับยิ้มให้

"อยากด่าก็ด่าไป ถึงเวลาชำระหนี้แล้วไอรีน"

โอเว่นคริสยิ้มกริ่ม เวลานี้แหละที่เขารอคอย

"ไม่! ฉันยังไม่พร้อม"

หญิงสาวเดินถอยหลังกรู่ หัวใจพลันตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม สายตาของเธอกำลังมองเขาเป็นปีศาจร้าย  โอเว่นคริสรีบก้าวเท้ายาวๆ เขาก้าวเพียงไม่กี่ก้าวก็ถึงตัวเธอเเล้ว ร่างบางลอยลิ้วมาอยู่บนอ้อมแขนแกร่ง เมื่ออุ้มคนตัวเล็กได้แล้วโอเว่นคริสก็พาเธอเดินขึ้นไปบนห้องอย่างรวดเร็ว เวลานี้เขามิอาจรอได้อีกต่อไป

"กรี๊ดดด ปล่อยฉันนะคนบ้า ปล่อย"

ไอรีนดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอด เขาจะไม่มีวันได้แตะต้องตัวเธอเด็ดขาดไม่มีวัน

"อยากให้ปล่อยนักใช่ไหมได้"

ตุ๊บบบ!  โอเว่นคริสโยนหญิงสาวลงบนเตียงนอนอย่างไม่แยแส นี่เธอทำเหมือนเขาน่าเกลียดน่ากลัวก็มิปาน

"โอ้ย! คนบ้า คนเลวฉันเกลียดคุณฮืออ ๆ"

ไอรีนด่าทอเขาด้วยน้ำตา แต่ชายหนุ่มมิอาจหักห้ามใจให้สงสารเธอได้ โอเว่นคริสกระโดดขึ้นคร่อมร่างบางอย่างรวดเร็ว เขาตะโบมจูบเธอกระหน่ำทำเอาไอรีนอ่อนระทวยหมดแรงต่อว่าเขาอีกต่อไป มือหนาซุกซนรีบปลดกระดุมเสื้อออกอย่างไม่เร่งรีบ และเเล้วบราเซียสีดำก็ถูกขว้างทิ้งไม่รู้ทิศทาง เผยให้เขาได้เห็นสิ่งที่สวยดั่งบุญตา

"ได้โปรด อย่าทำฉันเลยฉันขอร้อง"

เสียงอ้อนวอน พร้อมกับเสียงสะอื้นเอ่ยขึ้นมา

"ขอโทษนะไอรีน ฉันไม่มีเวลาแล้วจริงๆ ขอให้ฉันได้รักเธอเถอะนะ”

โอเว่นคริสพูดเสียงหวาน เขามิอาจห้ามใจไม่ให้แตะต้องตัวเธอไม่ได้ จะให้หยุดตอนนี้มันยากเสียกว่าให้เขาเลิกเป็นมาเฟียเสียอีก

ไอรีนส่ายหน้าพลวันเธอไม่อยากเกินเลยไปมากกว่านี้

"ฉันไม่อยากเสียใจทีหลัง ได้โปรดคุณคริส ปล่อยฉันไปเถอะ"

โอเว่นคริสหัวใจอ่อนยวบลง เขาก็ยังไม่มั่นใจในตัวเองเท่าไรว่าจะทำให้เธอเสียใจหรือเปล่า คนตัวโตจูบหญิงสาวให้หายสะอื้นอีกครา  ซึ่งก็ได้ผลหญิงสาวหายสะอื้นร่ำไห้ เปลี่ยนมามีอารมณ์ร่วมไปกับเขา

"ขอเวลาให้ฉันสักนิดนะไอรีน ฉันเชื่อมั่นในตัวเอง ว่าจะหยุดอยู่ที่เธอได้"

ชายหนุ่มพูดอย่างแผ่วเบา เบาจนไอรีนไม่ได้ยิน

"คุณคริส.."

ไอรีนเรียกชื่อเขา ตอนนี้โลกกำลังหมุน สายตาของเธอพล่าเบลอ

"มีอะไรไอรีน"

โอเว่นคริสผละออกจากสองเต้าแสนงามมาตอบคนใต้ร่างแต่ทว่า ร่างบางกลับหมดสติไปโดยทันที เนื่องจากวันนี้เธอมีเรื่องให้ปวดหัว คือเรื่องของเขานี่แหละ แถมบวกกับไม่ได้กินข้าวปลาอาหารจึงทำให้เธอหมดสติได้อย่างง่ายดาย

"ไอรีน! ไอรีน! คุณเป็นอะไร ฟื้นสิ! รีนน!"

โอเว่นคริสพยายามเรียกให้คนตรงหน้าลืมตา เเต่ไม่เป็นผล ชายหนุ่มจึงจับชีพจรดู ชีพจรก็เต้นปกติ สงสัยเธอจะกลัวเขาจนเป็นลม เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่กล้าเป็นลมคาอกเขา

ทั้งๆที่เขายังไม่ได้ทำอะไรเธอเลยด้วยซ้ำ คิดแล้วก็ขำ ผู้หญิงปากร้ายแสนพยศแต่กลัวเขาจนเป็นลมบนเตียงนอน ร่างสูงเข้าไปปลดปล่อยอารมณ์สวาทของตัวเองภายในห้องน้ำ ในใจก็ได้แต่โทษไอรีนที่ทำให้เขาต้องอารมณ์ค้าง จนต้องช่วยตัวเอง  ฟื้นขึ้นมาเถอะ! พ่อจะจัดสักห้ายก  หลังจากเสร็จสมอารมณ์หมายโอเว่นคริสก็เตรียมน้ำใส่กาละมังใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กชุบน้ำบิดให้หมาดแล้วจากนั้นก็พรหมเช็ดทั่วร่างกายน่าทะนุถนอม ดีน่ะที่เขาช่วยตัวเองไปแล้ว ถ้างั้นมีหวังได้ลักหลับคนหมดสติแน่